Beləliklə, 10-15 il ərzində 100 min ha sahədə, o cümlədən Kür-Araz
ovalığında 70 min ha-ya yaxın meşələrin salınması planlaşdırılmışdır.
1950-51-ci illərdən başlayaraq respublikanın əməkdar meşəçisi
İ.S.Səfərovun başçılığı ilə Azərbaycanda meşə zolaqlarının salınması
işinə başlandı. Meşə zolaqlarında ən çox
palıd növlərinə
(şabalıdyarpaq, uzunsaplaq, iberiya palıdı) üstünlük verilmişdir. Palıd
toxumlarının səpini T.D.Lısenkonun yuva üsulu ilə aparılaraq ona
müəyyən dəyişikliklər edildi. T.D.Lısenkonun yuva metodu ilə səpin
aparıldıqda paket şəklində olan yuvada çala yerləşdirilir. Bu üsul əsasən
dəmyə şəraitində istifadə olunmuşdur.
Suvarılan şəraitdə yuvaların belə yerləşdirilməsində əkinlərin
suvarlıması çətinləşir. Bunu nəzərə alaraq «Aqromeşəlayihə» idarəsi
texniki layihə tərtib edərkən əsas ağac cinsi kimi istifadə olunan palıdın
səpinini yuvanı suvarma şırımının hər iki tərəfində üç çala yerləşdirərək
6 çala üsulunun tətbiqini təklif etdi. Suvarma zamanı belə çalalar
rütubətlə yaxşı təmin olunur. Suvarma şırımlarının dərinliyi 35-40 sm,
palıd qozalarırın torpağa 8-10 sm dərinliyində basdırılması yaxşı nəticə
vermişdir. Mil-Şirvan dövlət qoruyucu meşə zolağı 1950-ci ilin
payızında salınmışdır. O, başlanğıcını Xalac dəmiryolu stansiyasından
başlayaraq Beyləqan, Ağcabədi, Zərdab və Ucar rayonlarını kəsib keçir
və Göyçay şəhərinin yaxınlığında qurtarır. Meşə zolağı iki lentdən
(zolaqdan) ibarət olub hər birinin eni 100 m, zolaqlar arasındakı məsafə
200 m, ümumi zolağın uzunluğu 134 km, ümumi sahəsi 2,5 min
hektardır. Zolaq 6 çalalı yuva üsulu ilə salınmışdır. Meşə zolağı
sistematik olaraq ildə 3-4 dəfə suvarılmışdır.
Əsas ağac cinsi olaraq uzunsaplaq palıddan istifadə olunmuşdur,
toxumlar (qozalar) yaxınlıqda olan uyğun meşəbitmə şəraitindən-
Sultanbud palıd – saqqız (Qarabağ düzü) meşə sahəsindən toplanmışdır.
Köməkçi ağac cinsləri kimi
tut və ərikdən istifadə edilmişdir. Zolağın
Göyçay sahəsində göstərilən ağac cinsləri ilə yanaşı,
şaftalı, adi qoz və
