• TIZIMLI TAXLILNING RIVOJLANISH
  • 1. Tuzilma tushunchasi va tuzilmali yondashuv
    		•

    Tizimli taxlil




    Download 62.91 Kb.
    bet1/5
    Sana27.04.2023
    Hajmi62.91 Kb.
    #54235
      1   2   3   4   5
    Bog'liq
    TIZIMLI TAXLILNING RIVOJLANISH
    4-amaliy mashg‘ulot. ELEKTROMAGNIT KATTALIKLARINI O‘LCHASH USULLARI, шаблон, Документ Microsoft Word, portal.guldu.uz-Kimyo tarixi, Лекция №1. Вычисление определителей второго и третьего порядков., Документ Microsoft Word, sifat bosh stasitik Kalendar reja 7 semestr - MA\'RUZA, 4-амалий машғулот, HISOBOT YUZI (UNIVERSITET), Mavzu, 111, нейрон, 7777777666666, Suxrobbek Fayzullayev Muminov, Ulugbek99

    O‘ZBEKISTON RESPUBLIKASI AXBOROT TEXNOLOGIYALARI VA KOMMUNIKATSIYALARINI RIVOJLANTIRISH VAZIRLIGI

    MUHAMMAD AL-XORAZMIY NOMIDAGI
    TOSHKENT AXBOROT TEXNOLOGIYALARI UNIVERSITETI

    “TIZIMLI TAXLIL”


    fanidan

    AMALIYL ISHI

    Bajardi: Sirochov F.


    Qabul qildi: _______________

    TIZIMLI TAXLILNING RIVOJLANISH
    Reja:



    1. Tuzilma tushunchasi va tuzilmali yondashuv.

    2. Tizimli tahlil strukturasi dekompozitsiyasi.

    3. Tizimli tahlil tadqiqoti bosqichlari.



    1. Tuzilma tushunchasi va tuzilmali yondashuv
    Tuzilmaning o’zi nima? Tuzilma tushunchasi ko’p ma’noli tushunchalardan biri hisoblanadi. Boshqa tushuncha kabi o’z ichiga insoniy bilimlarning tarixiy rivojlanishi bosqichlarining ayrim bosqichigacha mos keladigan turli ma’no darajalarni oladi. Muammo shundan iboratki, ushbu ko’p ma’nolilikni yagona mazmunida ko’rish uchun turlicha bo’lgan va ushbu so’zning qarama-qarshi ma’nosini birlashtiradigan ma’noni aniqlash kerak.
    Turli mualliflarda tuzilma tushunchasining barcha ma’nosini keltirish mumkin emas. Ilmiy tushuntirish uchun xarakterli bo’lgan va ahamiyatli bo’lgan farqlarga qaramasdan ulardagi umumiy mazmunni aniqlash imkonini beradigan mazmunni belgilab o’tishimiz mumkin.
    Tuzilma deganda ko’p hollarda hodisaning ayrim tashqi yoki tadqiqot ob’ekti ko’rinishi kabi ifodalash deb tushuniladi. Ob’ekt ko’rinishi, uni tavsiflash imkonini berishi aniq, lekin o’z-o’zidan uni tushuntirmaydi. Hodisa yoki muayyan tamoyill bo’yicha tuzilgan tadqiqot ob’ekti ko’rinishida ayrim butunlik ko’rinishi mumkin. Tuzilma bu butun ob’ekt elementlarining o’zaro munosabatlarining barqaror ko’rinishi hisoblanadi.
    Ob’ekt tuzilmasini tahlil qilishda dastlabki elementi bo’lib turli tushunchalar hisoblanadi. Xususan, falsafa tarixida bo’lib taqqoslangan mazmun shaklining tushunchasi dastlabki tushuncha bo’lgan. SHakl tushunchasi tuzilmaning rivojlangan tushunchasidan olingan. SHu bilan birga ushbu tushunchada tuzilmali tadqiqot g’oyasi mavhum tarzda aks etadi. Zamonaviy nuqtai nazarda shakl – bu mazmun tuzilmasi deb qabul qilish mumkin. Biroq bunday tasdiqni, tuzilma nima ekanligini bilgan holatda muayyan ma’noni olish mumkin, ya’ni tuzilma shakldan qat’i nazar aniqlanishi mumkin.
    SHakl tushunchasi bilan bir qatorda, ob’ekt tuzilmasining tushunchasini tahlil qilish, masalan, ushbu tuzilmani bilish birlamchi va etarlicha umumiy tushuncha kabi bo’ladigan tizim tushunchasidan boshlanadi. Agar tizim ma’lum bo’lsa, tuzilma tizimning ayrim jihati kabi, xususan, invariant xususiyatlar birligi kabi namoyon bo’ladi. Tadqiqot jarayonida ob’ekt ayrim tizim sifatida dastlab namoyon bo’ladi, keyin berilgan tizimda elementlarning barqaror munosabatlarining qonuniy ko’rinishi aniqlanadi. Tizim sifatida har qanday ob’ektni tasavvur qilish imkoniyati bir tomondan, dunyoning behad xilma-xillik daliliga va uning har qanday elementiga, boshqa tomondan, o’ziga xos bo’lgan insoniy bilimlarga, ushbu dunyo xilma-xilligining butunligidan chalg’ish, uni muayyan amaliy va nazariy vazifalar doirasida cheklash imkoniyatiga tayanadi. Har qanday ob’ekt har doim tizim sifatida keltirishi mumkin. Evklidli makondagi nuqta – bu x, u, z koordinatalar tizimi hisoblanadi. Atom bu elementar zarralarning muayyan tizimidir. Tirik organizm bu organlar to’qimalar va shu kabi tizimi hisoblanadi. Bilishning birinchi bosqichida ob’ektni tizim sifatida ko’rish uchun ob’ektni qismlarga ajratish zarur, masalan, makonga oid cheklangan qismlarni aniqlash yoki ob’ektni qismlarga ajratishning boshqa shakllarini topish, keyin ob’ektning butun ko’rinishidagi ushbu qismlar munosabatlarini konstatirlash (tasdiqlash) zarur. Ob’ektni tizim sifatida ifodalangan olda, ob’ektning tarkibiy qismlarining dastlabki ko’rinishini o’zaro munosabatlarda namoyon qilamiz. Tizim ko’p hollarda qismlar yoki elementlar o’rtasidagi bog’lanishlarning ayrim majmui sifatida belgilanadi va bunday ta’rif tizimning tuzilmali tahlilga keyinchalik o’tish uchun tadqiqot vazifalarini muayyan shakllantirish imkonini beradi. Bunda vazifalar shartiga muvofiq va emperik bilimlarning dastlabki ma’lumotlariga tayangan holda turli tizimlar sifatida bir xil ob’ektni ko’rish mumkin. Ob’ektni tizimli ko’rish usullar miqdori nomiga nisbatan cheklovlarga ega bo’lmaganidek, cheklovlarga ega emas. Biroq, ob’ektni tizim sifatida ifodalagan holda, ob’ekt tuzilmasiga yaqinlashish imkoniga ega bo’lamiz, lekin tuzilmali bog’lanishlarning haqiqiy ko’rinishini bilmaymiz. Keyinchalik, tafakkurdagi chuqur qadam butun ob’ektning tizimli bog’lanishlar qonuniyatini izlashdan iborat.
    Dastlab ob’ekt xususiyatning ayrim tizimi kabi namoyon bo’ladi, ushbu xususiyat ob’ektning butun namoyon bo’lishdagi tashqi bog’lanishlarni ifodalaydi. Bu erda elementlarning ichki bog’lanishini nazarda tutuvchi ob’ekt tuzilmasi noma’lum bo’lganda ham tizimli ko’rib chiqiladi. Butun xususiyatlar tizimidan tuzilmaga quyidagi shartda o’tishi mumkin, agar ushbu xususiyatlar tabiati bilan bog’liq bo’lgan elementlar va ularning barqaror bog’lanishlari topilgan bo’lsa, ushbu xususiyatlarni tushuntirish imkonini beradi. Tizimli va tuzilmali tahlillar elementlari to’qilgan va bir biridan ajralmagan holatda, tizimdan tuzilmaga o’tish o’zoq muddatli bo’lishi mumkin. Ular faqat metateoretik abstaksiya darajasida farqlari bo’lishi mumkin. Tizimli tahlil darajasida qolgan holda, tizimlar elementlarini va ularning o’zaro bog’lanishlarini izlash mumkin. Bu erda tadqiqotning u yoki boshqa berilgan shartlariga muvofiq ob’ekt qismlarining ichki bog’lanishlarini izlash ikmoniyati ochiladi. Ushbu shartlar bilimlar tizimiga bog’liq xolda belgilanadi. Biroq, muammo qo’yilishi to’g’risida gap borganda, ushbu masala bir xil belgilanishi mumkin. Bu erdan tizimli yondashuvning ko’pligi, ob’ektni tizimning turli to’plamlari sifatida ko’rib chiqish imkoniyati yuzaga keladi.
    Ko’plilik nafaqat har tomonlama tahlil qilish usullarini ochadi, balki o’z ichiga bilish ob’ektining ixtiyoriy interpretatsiyalash imkonini oladi. SHu sababli ilmiy jihatdan ko’p hollarda ob’ekt ayrim ob’ektiv butunlik sifatida ko’rib chiqilmaydi va ushbu vazifa shartining butun qismi kabi belgilanadigan tadqiqot predmeti bo’lib qoladigan vaziyat yuzaga keladi. Vazifaning o’zi bilish faoliyatining qonuniyatlariga asoslanadi, shu bilan birga bunday qonuniyatlar falsafiy bilimlarning alohida soha predmetini o’z ichiga olgan holda, fanning maxsus sohasi doirasida tadqiqot olib borilmaydi, ob’ekt uning butunligida va ob’ektivliligida, agar tadqiqotchi tizimli ko’rib chiqishdan tuzilmani bilishga o’tmasa, ilmiy bilimlarning maxsus sohasidan tashqarisida qoladi. Tuzilmali yondashuv ko’plab tizimli ko’rib chiqishlar orasidan zarur bog’lanishlarning tanlab olish tamoyilllarini shakllantirish imkonini beradi.
    SHunday qilib, tizimli yondashuv erkin gipotetik tuzilishlar imkoniyatini ochadi. Tuzilmali tadqiqotlar qat’iy qonuniyatlar doirasida ilmiy bilimlarni o’z ichiga oladi. Klassik tabiatshunoslikda ilmiy tadqiqotning ushbu ikkita turli tiplariga gipoteza metodi va tamoyilllar metodik muvofiq kelgan. Oxirgisi ishlab chiqilgan va aksiomatik metodda tizimli rivojlandi. Tizimli yondashuvni tuzilmali yondashuv hisobiga ta’riflash shart emas, shuningdek tizimli ko’rib chiqishni e’tibordan qoldirmagan holda, tuzilmali tadqiqotlar ahamiyatini oshirmaslik kerak. Tuzilma tizimdan tashqarida alohida bo’maganidek, tizim o’z asosida har doim tuzilmali bo’lib qoladi.
    Tizimning tuzilmal tahlili tizimning muayyan tarkibini aniqlashdan, qismlarni yoki elementlarni mukammal tadqiqot qilishdan, muayyan bog’lanishlarda ularni bir biridan ajratmagan holda ochilishdan boshlanadi. Ushbu munosabatlar ko’rib chiqilayotgan tizimni keyingi tahlil qilishda tuzilmali bog’lanish sifatida namoyon bo’ladi. Element tushunchasi tizim tushunchasiga mos kelmaydi. Tuzilmali tahlil qism tushunchasidan element tushunchasiga o’tadi.
    Tizimning dastlabki qismini aniqlagan, uning tarkibini tahlil qilgan holda, keyin ushbu tarkibini aniqlashtirgan holda tizim elementlarini izlashga o’tamiz. Tizimli ko’rib chiqishdan tuzilmali ko’rib chiqishga o’tamiz. Tizim qismining tushunchasini tuzilma elementining tushunchasini shakllantirish jarayonidagi birlamchi bosqichi kabi ko’rib chiqish mumkin. Qism va element bir xil tushuncha bo’lishi mumkin va ularning farqi tadqiqot darajasi bilan aniqlanishi mumkin. Biroq, ilmiy jihatdan tadqiq qilinayotgan elementlarni ochish ushbu tizim qismining tushunchasini shunday aniqlashtiradiki, ushbu tushnchalar mazmuniga ko’ra ushbu tushunchalar mutlaqo har xil bo’lishi mumkin.
    SHunday qilib, tuzilma ilmiy jixatdan bilishdagi tushuncha kabi tizimning o’zgarmaydigan tomoni sifatida ko’rib chiqilishi mumkin. Ob’ekt tuzilmasini aniqlagan holda, avvalambor ob’ektni tizim sifatida ko’rib chiqamiz, ya’ni unda qismlarning ayrim kompleksida ko’rish mumkin. Keyin ushbu elementlarning elementliligi belgilanadi va ushbu qismlarning elementliligi tizimning birinchi tuzilmali xarakteristikasini beradi. Tuzilmali bog’lanishlar o’z-o’zicha holatda emas, balki yana bitta tuzilmali invariantni aniqlagan holda, tizim barqarorligini ifodalanadigan qaysi bog’lanishida muhimdir. Tizimning butunlik xususiyati ayrim hollarda tadqiqot yakuniga ega bo’ladi. Dastlabki rejada ko’rib chiqilayotgan butun xususiyatlar ob’ektning tashqi ko’rinishi sifatida namoyon bo’ladi. Biroq, ilmiy tahlil ob’ekt tuzilmasining natijasi kabi tushunish imkonini beradi. SHunday qilib tuzilma elementlar birligi, ularning bog’lanishi va tizim butunligi bo’lib hisoblanadi.
    Tuzilma tushunchasida turli jihatlarni aniqlagan holda ko’rib chiqishning analitik usulini amalga oshramiz. Bilish ob’ektini elementlarga, ularning bog’lanishlarga ajratish va ob’ektning butun xususiyatlarini aniqlash o’z ichiga ilmiy tadqiqotning xususiyatli sifatini oladi. Biroq, analitik ko’rib chiqish sintetik ko’rib chiqish bilan to’ldirish zarur. Bundan tashqari, keyingi sintez qilish yo’li bilan yangi natijalarga erishiladi. Tuzilma tushunchasining analitik jihatdan qismlarga ajratish saqlash g’oyasi yoki invariantlilik asosida sintez qilinadi. Ushbu g’oya tuzilmaning yagona tushunchasida elementlarni, ularning bog’lanishlarini va tizimning butun xususiyatlarini sintez qilish imkonini beradigan tamoyillni birlashtirishga xizmat qiladi. Har qanday yagona tamoyil asosida bir tushunchada turli jihatlarni sintetik birlashtirish turi ko’plab ilmiy tushunchalarning xususiyatli jihatlarni o’z ichiga oladi.
    Tuzilma tushunchasi yordamida saqlash tamoyilllari fanning umumiy piinsiplari bo’la oladi. Ushbu tamoyilllar, tuzilma tushunchasi umumiy tushuncha bo’lib hisoblanganligi sababli, nafaqat fizika sohasida, balki ilmiy tadqiqotning barcha boshqa sohalarida qo’llanilishi mumkin. Tuzilma tushunchasi tizimning invariantlik jihati sifatida kategoriyali ma’naga ega bo’ladi. Tadqiqotda ilmiy yondashuvning mezoni bo’lib u yoki boshqa sohada o’zining xususiyat shakllarini qabul qiladigan saqlash tamoyilllari bo’lishi mumkin. U yoki boshqa invariantni aniqlagan holda, ob’ekt tuzilmasini topish mumkin bo’lgan joyda tadqiqot sohasida umumiylikka va zarurlikka ega bo’lgan qonunlarning rivojlangan tizimining imkoniyatlari ochiladi.
    Zamonaviy tabiatshunoslik uchun tuzilmali yondashuv odatiy holdir. Zamonaviy fan sababli tahlillar metodini saqlagan holda, birinchi galga ayrim munosabatlarda sabablilikning yanda rivojlangan tamoyilli kabi tushunish mumkin bo’lgan tuzilmali tushuntirishlar tamoyilli qo’yiladi. Tuzilmalilik tamoyilli umumiy ahamiyatga ega bo’ladi va fanning turli sohalarida qo’llaniladi.
    Tuzilmali invariantlikni izlash, yoki tabiat tuzilmasini tadqiq qilish zamonaviy fanda xodisalar sababini izlashga nisbatan ilhomlantiruvchi vazifa bo’lishi mumkin. Zamonaviy tabiatshunoslik hodisalarning sabablar to’ridan yorib chiqib, tuzilmaga va tabiat jarayonlarining simmetriyasiga boradi. Maks Plank shunday degandi, nisbiy va o’zgaruvchan alternativ sifatida barqaror va absolyutni izlash tadqiqotchining vazifasi bo’lib xizmat qiladi. Olimning ilmiy nazariya ichki takomillashuvga intilishida o’z aksini topadigan tabiatning uyg’unligi to’g’risidagi A. Eynshteynning so’zlari ma’lum. Fanning nazariy tuzilishining ushbu ichki takomillashuvi tuzilma bo’lib hisoblanadigan butun tabiatshunoslikning fundamental tushunchasi bilan bog’liq bo’ladi.
    Ushbu bob bo’yicha xulosa chiqarishda quyidagi xususiyatlarga e’tibor qaratishni istadik.
    “Tizim” va “tuzilma” tushunchalarini bir xillashtirish mumkin emas. Agar tuzilma deganda sifatli tabiati hisobga olinmaydigan o’zaro bog’liq bo’lgan va asosiy e’tibor ularning o’zaro bog’lanishiga qaratilgan tarmoq tushunilsa, unda tizim deganda barcha o’ziga xos bo’lgan ichki va tashqi bog’lanishlar va xususiyatlarga ega ob’ekt tushuniladi. Tizim to’g’risida gap borganda, asosiy e’tibor elementlarning sifatli xususiyatiga qaratilgan moddiy ob’ektning butun xususiyatini avvallambor ko’rsatib o’tamiz. Tushunchaning ushbu xususiyati quyida ko’rib chiqiladigan tizimli va tuzilmali tadqiqotlarni har xil talqin qilishga olib keladi.
    SHunday qilib, tizimni bitta elementdan keyin boshqasiga va ular o’rtasidagi bog’lanishlarni o’rnatish uchun barcha mumkin bo’lgan juftliklarni ketma-ket saralagan holda belgilash mumkin. Agar elementlar soni ko’p bo’lsa, buning imkoni mavjud emas. Texnik tizimlar (TT)ni tavsiflash uchun tuzilma tushunchasi – qisman tartibga solingan elementlar yoki yagona har qanday belgi bo’yicha ular o’rtasidagi munosabatlar kiritiladi. TT tuzilmasi elementlar bog’lanishi emas, balki bosqichli, ierarxik konstruksiyani hosil qiladigan munosabatlar tushuniladi.
    TT tuzilmasi – bu keyingi abstraksiya tushuniladi. Uning bilimiga muvofiq tizim muammolarini tasniflaydi. Agar TT tuzilmasi ma’lum bo’lsa, tadqiqotchining vazifasi o’zgaruvchan, aks ettiradigan elementlar va ularning bog’lanishlarining qiymatini aniqlashga qaratiladi. Agar tuzilma qisman ma’lum bo’lsa, muammo kuchsiz tuzilmalanadi va tizimli tahlil metodlarini hal etishni talab etadi. Tizim tuzilmasini bilish bu tizim elementlari va ular o’rtasidagi munosabatlarni namoyon bo’ladigan qonunni bilish hisoblanadi. Tuzilma bu elementlarning barqaror birligi, ularning bog’lanishlari va tizim butunligi hisoboanadi.
    Tizimni strukturasi deyilganda tizimni alohida elementlar (tizimchalar)dan tuzilgani shu element orasida funksiyalarni taksimlanishi bilan ifodalaniladigan ular orasida o’zaro bog’likligi butunligini tarkibiy kismlardan (tizimchalardan) tashkil topish usullari haqidagi qonundir.
    Tizimlar orasidagi bog’lanish ichki bog’lanish deb atalsa, tizim bilan tashki muhit orasidagi bog’lanish tashqi bog’lanish deyiladi.

    Elementlar orasidagi ichki bog’lanish gorizontal

    bir xil

    darajadagi

    elementlar orasidagi bog’lanish

    hamda

    vertikal

    turli darajadagi elementlar

    orasidagi

    bog’lanish

    bo’lishi mumkin. Tizim elementlari

    orasidagi

    shuningdek

    tizim bilan tashqi muhit

    orasidagi

    bog’lanishlar

    o’z yo’nalishiga egadir. Tizimni

    echishga

    yo’naltirilgan

    tashki bog’lanishlar - tizimni

    kirish

    qismi tizim tashki muhitga tomon yo’naltirilgan bog’lanishlar tizimni chiqish qismi deb ataladi.
    3 xil sinfdagi strukturalar farqlanadi: ierarxik noerarxik va aralash ierarxiya tushunchasi ostida bir qancha boshqaruv bosqichlarning itoatkorlik va quyi zvenodan yuqori zvenoga o’tish tartibiga bo’ysunishi nazarda tutiladi. Ierarxik struktura quyidagicha shartlarga javob berishi kerak:
    1)har qanday tizimcha yoki boshqaruvchi yoki ijro etuvchi yo bo’lmasa bir vaqtni o’zida ikkalasini yig’indisi bo’ladi;

    1. hech bo’lmaganda bitta ijro etuvchi tizimga mavjud bo’ladi;

    2. yagona va fakat yagona boshqaruv tizimchali mavjud bo’ladi;

    3. har qanday ijro etuvchi tizimcha bevosita bitta va faqat bitta boshqaruvchi tizimcha bilan o’zlari bog’lanadi.

    Noierarxik struktura deb quyidagi shartlarga javob beradigan strukturaga aytiladiki:

    1. hech bo’lmaganda bitta tizimcha mavjud bo’lib, u boshqaruvchi ham, ijro etuvchi ham bo’lmaydi;

    2. faqat boshqaruvchi bo’lgan tizimcha mavjud emas;

    3. faqat ijro etuvchi bo’lgan tizimcha mavjud emas;

    4. har qanday ijro etuvchi. tizimcha bittadan ortik boshqaruvchi tizimchalar bilan bevosita o’zaro bog’lanadi.

    Noierarxik strukturalar o’ziga xosligi, unda boshqa tizimchalarga bog’liq bo’lmagan xamda qaror qabul qila oladigan tizimchalarni yo’qligidir.
    Noiearxik struktura quyidagi xususiyatlarga ega:

      1. har qaysi tizimcha tizim faoliyatini barcha aspektlariga ta’sir qila oladi.

      2. kirish komponentlarini chikish komponentlariga

    o’tish vaqti struktura tarkibidagi sistemachani o’rniga kam darajada bog’liq; 3) tizimchalar funksiyasi o’zaro ta’sir jarayonida engil o’zgaradi.
    Aralash strukturalar esa ierarxik va monerarxik strukturalarni turli kombinatsiyalaridir.
    Tizimning alohida bo’laklarga tarqalishi dekompozitsiya deb ataladi.
    Aksincha tizimning alohida bo’laklardan yaratilishi esa agregirlash deb ataladi. Dekompozitsiya tizimning tepadan paska yo’nalishi bo’yicha tahlil qiladi, qiyindan osonga, butundan bo’lakga. Agregirlash esa – tizimning pasdan tepaga bo’lgan yo’nalishi bo’yicha tahlil qiladi, osondan qiyinga, bo’lakdan butunga.

    Download 62.91 Kb.
      1   2   3   4   5




    Download 62.91 Kb.