|
Karimova malikaning odam anatomiyasi va gigiyenasi fanidan mustaqil ishi
|
| bet | 2/2 | | Sana | 16.05.2024 | | Hajmi | 219,12 Kb. | | #238813 |
Bog'liq Organizm va muhit2. Irsiyat va irsiy kasalliklar
Irsiyat va o‘zgaruvchanlik. Mikroanomaliyalar va irsiy kasalliklar.
Tirik organizmda turli belgi va xususiyatlarni o‘zgarishiga o‘zgaruvchanlik deb ataladi.
Irsiy belgilarning yig‘indisi genotip deb nomlanadi, Irsiy va individual hayot davomida ortirilgan belgilarning yig‘indisi esa – fenotip deb ataladi.
Irsiy material hujayra yadrolardagi xromosomalarda DNK tarkibidagi genlarda dasturlashgandir. Gen va xromosomalar, ya’ni irsiy belgilarni tashuvchilar o‘zgarganda, tashqi va ichki belgilar ham o‘zgaradi. Bunday o‘zgarishlar mutatsiyalar deb nomlanadi. Agar genda ilk bor yuzaga kelgan mutatsiya retsessiv bo‘lsa, unda ushbu mutatsiyaning belgilari odamning tashqi ko‘rinishida (fenotipda) yuzaga kelmaydi, ammo genotipda (gen va xromosomalarda) saqlanib qoladi va keyingi avlodlarga o‘tib ketadi. Agar ilk bor yuzaga kelgan mutatsiya dominant bo‘lsa, ushbu avlodda yuzaga keladi.
Genetik material bilan bog‘liq bo‘lmagan o‘zgaruvchanlik modifikatsion o‘zgaruvchanlik deb nomlanadi. Modifikatsion o‘zgaruvchanlik ko'proq atrof muhit sharoitining o‘zgarishiga bog‘liq. Genetik material bilan bog‘liq bo‘lgan o‘zgaruvchanlik kombinativ, rekombinativ, mutatsion o’zgaruvchanliklarga ajratiladi.
Kombinativ o‘zgaruvchanlikda ota-ona jinsiy hujayralaridagi gen va xromosomalarning har xil variantlarda taqsimlanishidir. Bu o'zgaruvchanlik Mendel qonunlarida birinchi, ikkinchi avlodlarda retsessiv va dominanat genlarga bog‘liq ravishda belgilarning taqsimlanishida yaqqol namoyon bo‘ladi.
Rekombinativ o'zgaruvchanlik gomologik xromosomalarning meyoz bo‘linish vaqtida sodir bo‘luvchi krosingover (xromosomalarning birikib tarkibiy qismlarining almanishishlari) tufayli ro‘y beradi.
Mutatsion o‘zgaruvanlik irsiyatning moddiy asosi bo‘lgan, gen va xromosomalarning o‘zgarishlari natijasida kelib chiqadi.
Mutatsiya foydali, neytral va irsiy kasalliklarga olib keluvchi bo‘lishi mumkin.
Neytral mutatsiyalar organizmning faoliyatiga ta’sir qilmaydi, ular bilinmay ham turishi mumkin. Foydali va salbiy mutatsiyalar bolaning o‘sish va rivojlanishiga muvofiq ravishda ijobiy yoki salbiy ta’sir ko‘rsatadi.
Mutatsiyalar natijasida kelgan salbiy o‘zgarishlar anomaliyalar deb nomlanadi.
Anomaliyalar ikki guruhga mikro va makroanomaliyalarga ajratiladi.
Makroanomaliyalar irsiy kasalliklar deb ham nomlanadi.
Mikroanomaliya bu a’zolarning me’yoriy holati chegarasidan bir qancha chiqib lekin uning funksiyalarini o'zgartirmaydigan, sog‘ligi uchun ahamiyatsiz bo‘lgan morfologik o‘zgarishdir.
Mikroanomaliyalar turli a’zolarda uchraydi.
Bosh suyagi va yuz mikroanomaliyalariga do‘ng peshana, yassi yoki qabariq ensa, keng yoki uzunchoq kalla suyagi, burunnning yassi yoki qirraliligi, burun devorining qiyshiq bo‘lishi, peshonada sochning uchburchak shaklida o‘sib, pastga tushishi va boshqalar kiradi.
Og‘izdagi mikroanomaliyalar tanglayning baland bo‘lishi, chuchuk til, tilning kaltaligi, og‘izning kattaligi yoki, aksincha, kichikligi, labning pastki qismida chuqurcha bo‘lishi, yuqori yoki pastki jag‘larning katta-kichik bo‘lishida ifodalanadi.
Ko‘zdagi mikroanomaliyalar ularning turli kattalikda bo‘lishi, qovoqlarda vertikal ichki ajin (uchinchi qovoq), ko‘zning ichki burchagini katta bo‘lishi, ko‘z tashqi burchagini yuqori yoki past bo‘lishi, ko‘zning xar xil rangda bo‘lishi, shapalakqovoq, ko‘zning chuqur o‘rnashishi yoki bo‘rtib chiqishi, qovoq chetlarining o‘sishida namoyon bo‘ladi.
Quloqdagi bu tipdagi siljishlar ularning o‘rnashishi, shaklining o‘lchamlarini o‘zgarishida ko‘rinadi. Masalan, quloqlarning katta yoki kichik bo‘lishi, past o‘rnashuvi, orqaga buralishi, quloq surpasining shalpanquloqlik va boshq.
Qo‘l mikroanomaliyalarining belgilari: ularning qisqa-uzun, barmoqlar «o‘rgimchaksimon» yoki qiyshiq bo‘lishi, qiyin harakatlanadigan, qisqa bo‘lishi, ikki barmoqning qo‘shilib o‘sishi, birinchi barmoqning keng bo‘lishi, tirnoq atrofining qalinligi, tirnoqlar, kaftning ko‘ndalang qatlamlarining rivojlanishida.
Oyoqlar mikroanomaliyalari: birinchi barmoqning kengligi, birinchi va beshinchi barmoqlarning qisqaligi, qabariq tovon, birinchi va ikkinchi barmoqlar orasidagi masofaning katta bo‘lishida ifodalanadi.
Teri va ko‘krak qafasidagi mikroanomaliyalari teridagi jigarrang dog‘lar, rangsizlangan, oqish dog‘lar, tana yuzasida sochning haddan ziyod o‘sishi yoki o‘smay qolishi, ensa sochlarining past o‘sishi, peshanadagi sochlar, bo‘yinning qisqaligi, kindik tugmasining kengaygan holda bo‘lishida ifodalanadi.
Agar oilada tug‘ma yetishmovchilik bilan bolalarni tug‘ilishi sodir bo‘lgan bo‘lsa, ushbu masala yuzasidan vrachga borishda uning barcha tibbiy xulosalarni olib borish lozim. Agar ajdodlarda ham bola tushirish, chala tug‘ilish va turli anomaliyalar bilan bolaning tug‘ilish hollari bo‘lgan bo‘lsa, bu haqda vrachga albatta ma’lumot berish kerak. Bu genetik vrachning aniq tashxis qo‘yishiga yordam beradi.
Irsiy kasalliklarga jinsiy hujayralar (gametalar) orqali avloddan avlodga o‘tadigan kasalliklar kiradi. Irsiy kasalliklarning umumiy soni juda katta bo‘lib, bugungi kunda ularning 6000 dan ko‘pi aniqlangan va ularning taxminan 1000 ga yaqini bolada tug‘ilguncha bo‘lgan davrda yuzaga chiqadi.
Irsiy kasalliklarga sabab gen yoki xromosomalarda sodir bo‘ladigan o‘zgarish (mutatsiya)lar bo‘ladi. Irsiy kasalliklar odam tug‘ilishi bilanoq yoki butun hayoti davomida ayon bo‘lishi mumkin. Masalan, agar odamga irsiy allopetsiya (kallik) shakllaridan biri bo‘lgan gen ota-onasining biridan meros sifatida o‘tsa, uning ta’siri hayotining ikkinchi o‘n yilligi oxirlarida namoyon bo‘lishi mumkin. Bundan tashqari shunday irsiy kasalliklar borki, ular faqat odamning 40 dan 70 yoshgacha namoyon bo‘lishi mumkin.
Irsiy kasalliklarni tug‘ma kasalliklardan ajratish zarur.
Tug‘ma kasalliklar bu tug‘ilishi bilan namoyon bo‘ladigan kasallik. Mazkur kasallik kelib chiqishi bo'yicha irsiy va orttirilgan bo‘lishi mumkin. Shuningdek ular aynan bir xilda namoyon bo‘lishi mumkin. Masalan, chaqaloqlar tug‘ilish paytida kaftining sinishi tug‘ruqni travma bilan kechishi oqibatida yoki bir qator irsiy moddalar almashinuvi bilan bog‘liq kasalliklar bo‘lishi, xususan, tug‘ma suyaklar siniqligiga sabab bo‘luvchi kollagen oqsilining sintezlanishiga javobgar bo‘lgan genlarning mutatsiyasi oqibatida bo‘lishi mumkin.
Oila a’zolarining birida o‘xshash kasallik yuzaga kelishi uchun yaqin qarindoshlariga xos bir xil genlar kombinatsiyasiga ega bo‘lishi lozim.
Qarindoshlarda turli darajada o‘xshash umumiy genlarning ulushi qanchaligini tasavvur qilish juda katta ahamiyatga ega.
Xromosoma kasalliklari. Hujayralarning bo‘linish jarayonida alohida xromosoma juftlari bo‘linmasligi mumkin. Bunday holatlarda yangi hosil bo‘lgan hujayralarda boshqalaridan ko‘ra ko‘proq miqdorda xromosomalar bo‘ladi. Xromosomalarga ilinib qolgan ko‘p genlarning o‘rin almashuvi oqibatida xromosoma ortiqcha bo‘lib qolgan va yetishmay qolgan hujayralarda modda almashinuvi jiddiy buziladi.
Ayniqsa, gametaning shakllanishida jinsiy hujayralardagi xromosomalar ajralishi sodir bo‘lmasa organizmda katta o‘zgarishlar sodir bo‘ladi. Shuningdek, urug‘lanishdan so‘ng organizmning har bir jinsiy hujayrasi patologik kariotip deb ataladigan tashqi ko‘rinishidan ma’lum bir kasallikni namoyon qiluvchi noto‘g‘ri xromosomalar to‘plamiga ega bo‘ladi.
Xromosomalar to‘plamining buzilishi bilan aloqador kasalliklarni xromosomal irsiy kasalliklari deyiladi. Nafaqat xromosomalarning ortiqcha yoki yetishmasligi, balki xromosomaning bir yerdan boshqa joyga ko‘chishi (translokatsiya), qismi yoki parchasini yo‘qotishi (deletsiya), qo‘shimcha maydonga joylashishi (insersiya), ko‘payib ikkita bo‘lishi (duplikatsiya) va xromosomalarning tarkibiy qayta shakllanishi xromosoma kasalliklarini yuzaga kelishiga olib keladi.
Xromosoma kasalliklari yangi tug‘ilgan chaqaloqlarning 180 tasidan birida uchraydi. Xromosoma disbalansi mavjud urug‘larning asosiy qismi (60 foizdan ortig‘i) embrionlik davridayoq nobud bo‘ladi. Ko‘pincha ayollar ushbu homilani sezmay qoladi va xayz davrini kechikayapti deb baholaydi. Ko‘p holatlarda xromosoma qayta tarkiblangan bolalar turli xil mikroanomaliya, aqliy orqada qolish va boshqa ko‘pgina og‘ir tug‘ma nuqsonlarga duchor bo‘ladi.
Xromosoma kasalliklarni vujudga kelish sabablari turli xildir. Bu kimyoviy zararli moddalarning ta’siri, surunkali va og‘ir kasallik natijasidagi intoksikatsiya, ota-onaning bolalar anatomiyasi bilan bog‘liq bo‘lgan jinsiy hujayralarning qarishi, nurlanish ta’siri natijasida bo‘lishi mumkin.
Xromosomolar sonining o‘zgarishi ortiqcha xromosomalar (trisomiya) paydo bo‘lishiga yoki xromosoma birining yo‘qotilishiga (monosomiya) sabab bo‘lishi mumkin.
Barcha xromosoma kasalliklarni autosomalar (jinsiy bo‘lmagan xromosomlar)anomaliyasi va jinsiy xromosomalar anomaliyasi sababli vujudga kelgan kasalliklariga bo‘lish mumkin.
Autosomalardagi buzilishlar. Jinsiy xromosomalardagi buzilishdan autosomalardagi buzilishlar og‘irroq kechadi. Ba’zi autosomalar (trisomiya) ko‘pgina tug‘ma nuqsonlar bilan bo‘ladi va bunday bolalar tug‘ilgach ko‘p vaqt o‘tmay vafot etadi. Madomiki, xromosoma kasalliklarida irsiy axborotlarni tashuvchi genlarning tarkibida ahamiyatli miqdoriy o‘zgarishlar sodir bo‘lar ekan, bolaning rivojlanishida juda ko‘p va jiddiy nuqsonlar bo‘ladi. Autosoma anomaliyasining tashqi ko‘rinishida quyidagi alomatlar bo‘ladi: bola vaznining tug‘ilganda juda kam bo‘lishi; bosh suyagi shaklining o‘zgarishi; boshning kichikligi; ko‘pgina mikroanomaliyalar: ko‘z kosalari orasidagi masofaning kattalashishi, ko‘zning ichki burchagida qo‘shimcha vertikal ajinlarning mavjudligi, quloq bo‘shlig‘ining past joylashuvi, qisqa bo‘yin, egri oyoq va boshqa.; tashqi genitaliyadagi o‘zgarishlar (moyakning bo‘lmasligi, o‘g‘il bolalarda jinsiy olat o‘lchamining kichiklashuvi va h.k.); nutqiy rivojlanishning kechikishi va ichki a’zolarning – yurak, buyrak, jigar, o‘pka va b. nuqsonli bo‘lishi.
Autosoma anomaliyalari bilan bog‘liq eng ko‘p uchraydigan kasallik Daun kasalligidir. Taxminan yangi tug‘iladigan 600-800 bolaning biri ushbu kasallik bilan tug‘iladi. Bunday bolalar uchun psixik rivojlanishdan orqada qolish xosdir.
Tug‘ilgandan so‘ng bir qator kasallik alomatlari darhol namoyon bo‘ladi. Mushaklarning darhol bo‘shashib qolishi natijasida bo‘g‘inlarning shiqildoq bo‘lib qolishiga olib keladi. Yuzning o‘ziga xos o‘zgarishi – ko‘zning ikki tomonga g‘ilayligi sababli uning tashqi burchaklarini yuqoriga ko‘tarilganligi. Bunday kasallarning yuzlari tekis va yonoqlari chiqib turgandek ko‘rinadi. Og‘zi yarim ochiq va tillari ko‘rinib turadi. Qo‘l barmoqlari kalta va ko‘pincha jimjilog‘i egri hamda kaftida ko‘ndalang chiziqlar bo‘ladi. Bola o‘tirish, turish, yurish va gapirishni kech boshlaydi. Ta’lim berishda juda ko‘p qiyinchiliklar bo‘ladi. Masalan bola tugmasini qaday olmaydi, oyoq kiyimining ipini bog‘lay olmaydi va qalam ushlay olmaydi. Daun kasalligiga uchragan bolalarda ko‘pincha yurak, buyrak rivojlanish nuqsoni hamda allergik va shamollash kasalliklariga moyilligi bo‘ladi.
Aniqlandiki, Daun kasalligi bilan og‘riydigan bolalarning hujayralarida xromosomalar soni 46 ta emas, balki 47 ta bo‘lishi va xromosomaning 21juftida ortiqcha xromosomaning bo‘lishi. Bu esa gametaning hosil bo‘lish paytida ota-onalarning birida 21 xromosoma juftligi oxirgi bo‘linishda ayrilmaganligidan dalolat beradi. Nima bunga halaqit berishi mumkin? Ma’lumki, bu xromosoma kasalligini vujudga kelishi onaning bolalar anatomiyasiga bog‘liq. Ayollarda kasal bolalarni tug‘ish chastotasi 35 yoshdan keyin 10 marta va 40 yoshdan keyin 25 martaga oshadi. Ushbu holatdan xulosa qilish mumkinki ayollar yoshlik davrida sog’‘lomroq bolalarni tug‘adi.
Y polisemiya Sindromi (kariotip 47, XYY). Yangi tug‘ilgan o‘g‘il chaqaloqlarda chastota – 1:1000. Sababi otasida jinsiy hujayralarning hosil bo‘lishida Y xromosomalarining ayrilmasligidir. Bunday sindromli o‘g‘il bolalar baland bo‘yli bo‘ladi, ko‘p hollarda hatti harakatida buzilishlar kuzatiladi. Ammo xuddi X trisomiyasida bo‘lgani kabi ushbu kasallikning tashqi alomatlari kam bo‘ladi va sitogenetik tekshiruv o‘tkazilgan paytda namoyon bo‘lishi mumkin.
Shereshevskiy Terner Sindromi (kariotip 45, X) yangi tug‘ilgan qiz chaqaloqlarda 1:2000 chastota bilan uchraydi. Ushbu kasallikning rivojlanishiga urug‘lanish paytidagi X xromosomaning yo‘qotilishi sabab bo‘ladi. Kasallarning yarmisi 45, X kariotipga ega, qolganlarda xromosomalar mozaitsizmining turli xil variantlari va tarkibiy qayta qurilishi ayon bo‘ladi. Shereshevskiy-Terner sindromi qiz chaqaloqlarda past bo‘y, tana vaznining yengil bo‘lishi, qisqa va semiz bo‘yin ko‘rinishida namoyon bo‘ladi. Keyinchalik esa suyaklardagi buzilishlar, yurak nuqsoni, bo‘yning o‘smasligi va bo‘ynida chiziqlar paydo bo‘lishi kuzatiladi.
Shuningdek ichki va tashqi jinsiy a’zolari rivojlanmay qoladi. Katta yoshda bunday ayollar bepushtlikdan ozor chekadi.
Prenatal davri, ona qornidagi rivojlanish davri bo‘lib, odamda 265–270 kun davom etadi. Prenatal davrida odatda uch qismi o‘z ichiga oladi: urug‘lanish, embrion davri, fetal yoki homila davri.
7. Urug‘lanish. Embrion va fetal davri.
Organizmning individual o‘sishi va rivojlanishi tuxum hujayrasining urug‘lanishidan boshlanadi. Urug‘lanish – bu jinsiy hujayralarning (spermatozoid va tuxum hujayrasi) qo‘shilishidir.
Spermatozoidlar – jinsiy bezlarda juda ko‘p miqdorda hosil bo‘ladi.
Spermatozoidlar harakatchan hujayralar bo‘lib, odamda ularning o‘lchami 50-70 mkm. dan oshmaydi. Yetilgan spermatozoid boshchasi, bo'yini va dumdan iborat bo‘ladi.
5 – rasm. Urug’lanish jarayoni
B ir marotaba evakulyatsiyada (erkaklarda spermatozoidlarning keskin ajralish jarayoni) 500 mln dan ortiq spermatozoid otilishi mumkin. Boshchasining asosiy qismlari hujayra yadrosi va xromosomalarning gaploid nabori. Spermatozoidning asosiy funksiyasi – irsiy informatsiyasini tuxum hujayraga kiritish. Spermatozoid hujayralarda xromosomalarning joylashuv zichligi juda ham yuqori, chunki yadro tarkibidagi oqsillari, gistonlarni emas, balki arginin va sistein aminokislotalarni tutadi. Boshchasining oldingi qismida kolpaksimon tuzilma akrosoma mavjud. Akrosoma Golji kompleksidan paydo bo‘lgan va lizosomaga o‘xshash tuzilmadir. Akrosomaning tarkibida tuxum hujayrasiga o‘tish uchun fermentlar (kollagenaza, gialuronidaza, akrozin, nordon fosfataza va boshq.) mavjud. Spermatozoidning bosh sohasida maxsus manfiy zaryadli oqsillar bo‘lib, bunday zaryad ularni tuxum hujayra tomonga yo‘naltirishini osonlashtiradi.
Tuxum hujayraning boshqa hujayralardan farqi juda katta o‘lchamidir Odamda tuxum hujayraning o‘lchami 150 mkm.gacha yetadi. Spermatozoid hujayralar o‘lchami esa 10-15 mkm. dan oshmaydi.
Qiz bola tug‘ilganda uning tuxumdonida 400-500gacha follikulalar mavjud bo‘ladi. Odatda balog‘atga yetgandan keyin, har oyida 1 tuxum hujayrasi yetiladi. Odam tuxum hujayrasi yaltiroq po‘sti, donador qavati, bazal membranasi va biriktiruvchi qavati (teka)lar bilan o‘ralgan. Ovulyatsiyadan (Graaf pufakchasi yorilib, undan tuxum hujayra chiqishi) keyin tuxum hujayrasida faqat yaltiroq va donador po‘stlari qoladi. Biriktiruvchi tolali po‘stlari bo‘lmaydi
Menotsiklning 14 kuni tuxumdonning Graaf follikulalarini yorilishi natijasida tuxum hujayra pufakchalardan chiqib (ovulyatsiya) tuxum naylari bo'yicha bachadon tomonga harakatlanadi. Xuddi shu paytda uning urug‘lanish uchun imkoniyat paydo bo‘ladi.
Follikulaning o‘sib, yetilib borishi bilan tavsiflanadigan follikula fazasi va sariq tana rivojlanib boradigan lyutein fazasi farqlanadi. Follikula fazasi 14-16 kun davom etadi. Follikulaning rivojlanish jarayonida uning barcha tarkibiy qismlari (tuxum hujayra, follikula epiteliysi, biriktiruvchi to‘qima pardasi) muhim o‘zgarishlarga uchraydi. Tuxum hujayrasi kattalashib, sirtida strukturasiz parda hosil bo‘ladi, sitoplazmasida esa murakkab o‘zgarishlar bo‘lib turadi. Tuxum hujayra ikki marta bo‘linganidan so‘ng yetiladi, uning shu tariqa bo‘linishi natijasida tuxum hujayradan xromosomalarning yarmi yo‘qoladi. Yetilish jarayonida follikulada epiteliy o‘sib, bir qavatli epiteliydan ko‘p qavatli epiteliyga aylanib qoladi. Follikula tashqi tomondan biriktiruvchi to‘qima pardasi bilan qoplangan bo‘ladi. So‘ngra hujayralar to‘plamining markazida suyuqlik bilan to‘lgan bo‘shliqlar yuzaga keladi. Bular keyinchalik bir-biri bilan qo‘shilib, ichida estrogen gormoni bo‘lgan umumiy bo‘shliqni hosil qiladi. Follikula kattalashadi va yetuk pufaksimon follikulaga (Graaf pufakchasi) aylanadi. Uning qutbi tuxumdon yuzasidan hartumga o‘xshab ko‘tarilib chiqa boshlaydi. Yetilgan Follikula yorilib, bo‘shlig‘idan yetilgan tuxum hujayraning chiqishini ovulyatsiya deb ataladi. Yetilgan tuxum hujayrasi follikul suyuqligi bilan birga qorin bo‘shlig‘iga, keyin esa bachadon nayiga tushadi. 28 kunlik siklda ovulyatsiya xayz siklining birinchi kunidan boshlab hisoblanganda bu jarayon odatda 14-16 kuni bo‘lib o‘tadi.
Lyutein fazasida yorilgan follikula o‘rnida sariq tana paydo bo‘ladi. Ayolni bo‘yida bo‘lmasa, sariq tana bir qancha bosqichlardan o‘tib, atrofiyalanib (yo‘qolib) ketadi. Bunday sariq tanani menstrual sariq tana deb aytiladi. Oradan 23 hafta o‘tgach u oq tanaga (chandiqqa) aylanadi. Ayolni bo‘yida bo‘lsa, sariq tana homiladorlikning 12-14 haftasigacha rivojlanadi va buni homiladorlik sariq tanasi deb aytiladi. Sariq tana o‘zining gormonal faoliyati bilan homiladorlikning me’yorda o‘tishini ta’minlaydi. Homiladorlikning ma’lum bosqichiga kelib sariq tana faoliyatini platsenta o‘z zimmasiga oladi.
6 – rasm. Embrional rivojlanish
T uxum hujayra 20 soat davomida faol bo‘ladi. Spermatozoidlarning hayotchanligi esa 2 kun davomida saqlanadi. Jinsiy hujayralarning qo‘shilishi urug‘lanish, urug‘langan tuxum hujayrasi esa zigota deb ataladi. Urug‘lanish odatda tuxum yo‘lida fallopiev naylarda ro‘y beradi. Agar ayollarda urug‘lanish ro‘y bersa va murtak bachadonda me’yoriy rivojlansa, hayz ko‘rish to'xtaydi. Urug‘lanishdan keyin embrion rivojlanish davri boshlanadi. 8 haftagacha davom etib, bu davr davomida barcha asosiy a’zolar shakllanib, embrion shaklan odam organizmga o‘xshay boshlaydi. Bu davrda urug‘lanish, morula, blastula, gastrula va organogenez bosqichlari ajratiladi.
Bo‘linish. Otalangan tuxum hujayra dastlab ikki, undan so‘ng to‘rt, sakkiz, o‘n olti hujayraga bo‘linib, ko‘p hujayrali (tut mevasiga o‘xshash) shar morula) hosil bo‘ladi. Bunda hujayralarning soni ko‘payib, ularning o‘lchami proporsional kichrayganligi uchun, murtakning hajmi kamayadi. Bunday ko‘p hujayralarni tutuvchi tuzilma morula deb ataladi.
Tuxum hujayralar bo‘linish vaqtida (3—4 kun davom etadi) bachadon nayidan bachadon bo‘shlig‘iga qarab yo‘naladi. Tuxum hujayra bo‘linish vaqtida baravar bo‘linmaydi, shu sababli blastomerning bir pallasida tuxum sarig‘i ko‘proq tushgan yirikroq hujayralar to‘planib, o‘suvchi yoki vegetativ qutbini, ikkinchi pallasida esa maydaroq hujayralar to‘planib, animal yoki rivojlantiruvchi (hayvon) qutbini vujudga keltiradi. So‘ngra blastomerlarning o‘zi ajratgan suyuqliqlarni o‘rtaga (markazga) to‘planishi natijasida chetga surila borib, bir qavatli pufak (blastula, blaste -yunoncha pusht)ni hosil qiladi.
Blastulaning markazida hosil bo‘lgan bo‘shliq tananing birlamchi bo‘shligi —blastosel, uning devori esa – blastoderma deb ataladi. Blastulani hosil bo‘lish jarayoni – blastulyatsiya bir hafta davomida ro‘y beradi. Odamda blastulada tashqi qatlami trofoblast, ichki qatlami embrioblast va suyuqlik bilan to‘lgan bo‘shliq embriotsel yoki blastosellar ajratiladi. Trofoblastdan (mayda tiniq hujayralardan) o‘simtalar paydo bo‘lib, xorion qavati rivojlanadi. Bu o‘simtalar murtakni bachadon devoriga kirishini osonlashtiradi.
Gastrulyatsiya. Blastula devorining bir qismidagi hujayralarning keyinchalik faol ko‘payishi natijasida shu qism asta-sekin blastomerlar bo‘shlig’iga qayriladi, bo‘shliq esa asta-sekin kichrayib yo‘qoladi. Shunday qilib, embrionning bo‘sh qavatli qovoq shaklli gastrula davri, gaster (yunoncha -qorin) boshlanadi. Tashqi qavati mayda hujayralardan tuzilgan trofoblast (trophicus -o‘sish) qavati bo‘lsa, ichki qavati katta hajmli hujayralardan (embrioblast -embrion tugunchasi) iborat bo‘ladi. Tashqi va ichki qavatlar oraliq bo‘shlig‘iga suyuqlik yig‘ila boshlaydi.
Embrioblastning 3 qavati gipoblast (ichki), murtak epiblasti (tashqi) va amniotik ektodermasi rivojlanadi.
Gastrula davrida embrionda yangi bo‘shliq -birlamchi ichak bo‘shlig‘i vujudga keladi va u tashqariga ochiladi, buning boshlang'ich qismi – og‘iz deyiladi. Shu paytda embrion biroz cho‘zilib, tuxum (silindr) shaklidagi gastrula hosil bo‘ladi. Gastrula tashqi qavati embrionning ektoderma (tashqari) qavati nomi bilan atalsa, ichki qavati esa, endoderma deb ataladi (rasm 1.1.4). Ektodermadan embrionning asab plastinkasi rivojlanadi. Asab plastinkasi embrion yuzasi o‘rtasidan uzunasiga ajralib turgan asab kurtagini hosil qiladi. Bu paytda ektoderma asab plastinkasining ikki chekkasidan uzun burma hosil qilib, ko‘tarila boradi va bir-biriga ulanadi. Natijada asab plastinkasi ektodermaning ostida qoladi.
Taraqqiyotning keyingi davrlarida asab plastinkalarining chetlari birlashib asab naychasiga aylanadi, asab naychasining devori hisobidan orqa miya moddasi, naychaning kanali hisobidan esa orqa miyaning markaziy kanali vujudga keladi. Ektodermaning qolgan qismidan teri epiteliysi paydo bo’ladi.
Bu davrda embrionning ichki qavati birlamchi ichak bo‘shlig‘ining devorini hosil qiladi va u bir qancha qismdan iborat bo’ladi. Ichki qavatining qorin tomondagi ko‘p qismini ichki varaq yoki endoderma deb, asab plastinkasining ostki qismida joylashgan hujayralar tizmasiga esa orqa tor (chorda dorsalis) kurtagi deyiladi. Orqa tor kurtagining ikkala tomonida, embrionning oldidan oxirigacha endodermadan hosil bo‘lgan birlamchi ichak hisobidan embrionning o‘rta varagi mezoderma (ektoderma va endodermaga nisbatan keyinroq) taraqqiy etadi. Shu bilan embrionning gastrula davri tugab, to‘qimalar hamda a’zolar shakllana boshlaydi (gistogenez va organogenez).
Hozirgi zamon tasavvurlari bo‘yicha gipoblast murtak qavatlarni hosil bo‘lishida ishtirok etmaydi, uchta murtak qavati (ektoderma, mezoderma va endoderma) epiblastdan rivojlanadi. Sut emizuvchilarda epiblast hujayralari murtakning ichkariga migratsiya qilinib, boshlang‘ich embrion varaqlar ektoderma, mezoderma va endodermalarga asos soladi.
Sut emizuvchilar va odamda gastrulyatsiya jarayoni hujayralarning migratsiyasi va differensiatsiyasi tufayli ro‘y beradi. Hujayralarning differensiyatsiyasi ularning biokimyoviy va morfologik farqlanishida ifodalanadi.
Organogenez va gistogenez: yuqorida aytilganidek, asab plastinkasi ektodermaning ostki qismiga cho‘kib, asab naychasiga aylanadi, keyinchalik asab naychasida alohida segmentlar (nevrotomlar) hosil bo‘ladi, bulardan o‘z navbatida asab tizimi taraqqiy etadi. Ayni vaqtda mezoderma qavati qator joylashgan bir qancha alohida haltachalar (segmentlar) ga ajraladi.
Segmentlar o‘z navbatida o‘sa borib embrionning yonbosh devorlariga yaqinlashadi, natijada mezoderma haltachalarining bir qismi orqa tomonda, asab naychasi bilan xordaning ikki yonida joylashadi, ikkinchi qismi esa ventral (qorin) tomonga o‘sib, yon tomonlardan ichak nayini o‘rab olib, mezodermaning orqa (dorzal) qismi keyinchalik tana segmentlari (somitlari) ni hosil qiladi. Har qaysi somit o‘z navbatida sklerotom (bundan gavdaning tayanch apparati -skelet va tog‘aylar taraqqiy etadi), depmatom (bundan terining biriktiruvchi to‘qimasi taraqqiy etadi) va miotom (bundan muskullar taraqqiy etadi)ga ajraladi.
Mezodermaning ventral (qorin) qismi silanxnotom (ichidagi segmentlar) deb ataladi va ektoderma bilan endodermaning orasidan ventral tomonga suriladi.
Silanxnotomlar o‘sib bo‘laklanishini (segmentatsiyasini) yo‘qotadi va ikki varaqqa ajraladi. Visseral varaq ichak nayiga yopishib turadi. Pariental varaq ektodermaning ichki (qorin) tomonga qaragan sathiga (devoriga) yopishib turadi. Bu ikki varaq bilan chegaralanib turgan bo‘shliq -tana bo'shlig'idir.
Shunday qilib, embrionda xorda va mezodermalar barpo bo‘lganidan keyin ichak endodermasi organizmdagi hamma ichki a’zolari vujudga keltiruvchi ikkilamchi ichak naychasi (o‘suvchi naychasi)ni hosil qiladi. Demak organizmdagi hamma a’zolar embrionning yuqorida aytib o‘tilgan uchta varag'idan taraqqiy etadi (rasm 1.1.5).
Embrionning tashqi varag'i -ektodermani terining eng tashqi qavati (epidermis) va unda o‘sadigan tuklar, teri bezlari, burun, og‘iz va orqa chiqaruv teshigi shilliq qavatlarining epiteliysi, asab tizimi va sezgi a’zolarining epiteliylari paydo bo‘ladi.
Embrionning ichki varag'i – endodermadan ovqat hazm qilish tizimi shilliq qavatining epiteliysi va ularning bezlari, nafas a’zolarining tanglay qismi va qalqonsimon, buqoq bezlarining epiteliylari hosil bo‘ladi.
Embrionning o‘rta varag‘i -mezodermadan skelet muskullari, seroz bo‘shliqlarining mezoteliysi, jinsiy bezlar va buyrak kurtaklari rivojlanadi. Bundan tashqari, mezodermaning orqa segmentlaridan biriktiruvchi to‘qima -mezenxima (mezoz -oraliq, o‘rta) paydo bo‘ladi. Mezenximadan esa hamma biriktiruvchi to‘qimalar, shu jumladan, suyak va tog‘ay to‘qimalari ham rivojlanadi. Embrion rivojlanishining dastlabki davrlaridagi mezenxima kerak bo‘lgan ovqat moddalarini uning hamma qismlariga yetkazib beradi, ya’ni trofik vazifani bajaradi. Keyinchalik undan qon, limfa, qon tomirlari, limfa tugunlari va taloq vujudga keladi.
Olti haftali homilaning bo‘yi 2 sm ga yetadi, unda bilinar bilinmas qo‘l va oyoq panjalari, ustki va pastki jag‘lar shakllana boshlaydi. Sakkiz haftali homilaning bo‘yi taxminan 45 santimetrga yetadi, bosh qismi kattalashadi, bosh miya yarim sharlari rivojlana boshlaydi. Uning yuz qismdagi a’zolarni ham bir biridan ajrata olish mumkin. Turli a’zolarni hosil bo‘lish jarayoni zigotadan boshlanadi, lekin gastrulyatsiyaning oxirgi bosqichida u yaqqol ifodalanganligi uchun, bu bosqich organogenez deb ataladi.
Embrional davr urug‘lanish paytidan boshlab, to homiladorlikning II oyi oxirigacha davom qiladi. Bu davrda eng muhim a’zo va tizimlar (asab, qon yaratish, yurak-tomir, xazm, ajratish, endokrin tizimlar) ning murtaklari hosil bo‘ladi, gavda, bosh, yuz, qo‘l oyoq murtaklari shakllanadi. Embrionda odamga xos xususiyatlar shakllanadi. Mana shu davrda rivojlanish jarayonlari juda tez bo‘ladi, moslashtiruvchi mexanizmlar hali rivojlanmagan bo‘ladi. Shu sababdan ham embrion zarar yetkazuvchi omillar ta’siriga juda ham sezgir bo‘ladi. Embrionning rivojlanishi kislorod yetishmovchiligi, haddan tashqari qizib ketish, mikroblar, alkogol va boshqa moddalar izdan chiqarib, uning halok bo‘lishiga yoki mayib majrux bo‘lib qolishiga olib keladi.
Fetal (homila) davri.Fetal davri platsenta shakllanishi va murtakning ona bilan platsenta (yo‘ldosh) orqali birikishi bilan boshlanadi. Homila bosqichi odamda prenatal rivojlanishning 3 oydan 9 oygacha davom etadi.
Platsenta (yo‘ldosh), embrionnning xorion (tukli) qavatidan hosil bo‘lib himoya, gormon va boshqa biologik faol moddalarni sintezlovchi, almashinuv va regulyator funksiyalarni o‘taydi. U ona va bola o‘rtasidagi universal va noyob vositachisi sifatida xizmat qiladi. Platsenta yordamida homila nafas oladi, oziqlanadi va moddalar almashinuvi mahsulotlarini tashqariga chiqarib turadi.
Xorion vorsinkalari platsentaning asosiy massasini tashkil qiladi. Fizik kimyoviy jihatdan olganda vorsinkalar yarim o‘tkazgich membranalardir. Ona bilan homila o‘rtasida bo‘ladigan moddalar almashinuvi shu membrana orqali yuzaga chiqadi. Ba’zi vorsinkalar ona to‘qimalari bilan qo‘shilib, o‘sib ketadi, ko‘pchiligi esa vorsinkalararo bo‘shliqda aylanib turadigan qonga erkin holda bevosita botib turadi. Vorsinkalarni yuvib o‘tadigan ona qoni ivimaydi va homila qoni bilan aralashmaydi. Ona qonidan homila qoniga kislorod, oziq moddalar va homilaning rivojlanishi uchun zarur bo‘lgan boshqa moddalar o‘tib turadi. Homila organizmdan chiqarib tashlanishi zarur bo‘lgan almashinuv mahsulotlari va karbonat kislota ona qoniga tushib turadi.
Platsenta to‘qimasi yirik oqsil molekulalarini, ayrim mikroelementlar, bakteriyalar va biologik faol moddalarni o‘tkazmaydigan o‘ziga xos bir to‘siq hisoblanadi. Ammo, ko‘pchilik moddalar dori va gormonal preparatlar, antitelolar, toksinlar homilaga anchagina oson o‘tishi va a’zolari bilan to‘qimalarida patologik o‘zgarishlarni paydo qilishi mumkin.
Uch oylik embrion odam qiyofasiga kirgan bo‘ladi. Homilaning uzunligi o‘rtacha 8-10 sm. bo‘lib, bosh qismi tanasiga nisbatan 1,5-2,0 barobar katta bo‘ladi. Uning yuz qismi to‘liq shakllanadi.
Har bir organizmning prenatal davrda bosib o‘tiladigan hayot jarayonlari, a’zo va tizimlarning shakllanishi genetik dasturga kiritilgan bo‘lib, dasturning rivojlanishida tashqi muhit omillarining (ijtimoiy omil, ovqatlanish omili, iqlim omillari va boshqalar) roli katta bo‘ladi. Homila, ya’ni fetal davr II oy (8 hafta) oxiridan boshlab, homila tug‘ilguncha davom etadi. Bu davrda homila tez o‘sib, a’zo va tizimlari tez rivojlanadi. IV oy oxiriga kelib (16 hafta) homilaning bo‘yi 15sm, massasi 110-120g.ni tashkil qiladi. V oyning oxirida (20 hafta) homila yuragining urishi va uning harakati yaxshi eshitiladi. VII oy oxiriga ketib (28 hafta), homila massasi 1000-1200g ga, buyi 35-36 sm. ga yetadi. Shu davrda homila tug‘ilsa, chala tug‘ilgan hisoblanadi, ammo yashab ketishga qodir bo‘ladi, faqat yaxshi parvarish talab qilinadi. X oy oxiriga kelib (40 hafta) homilaning chalaligiga xos belgilar yo‘qolib ketadi va to‘la yetiladi, bo‘yi o‘rta hisobda 50-52 sm, tanasining massasi 3200-3500 g. ga yetadi. Homilaning faol tizimlari bu davrda ona qornidan tashqarida yashashga to‘la moslashadi.
Embrionning uchinchi trimestrla yog‘ qavatning rivoji kuchayadi. Bu qavatning rivojlanishi tug‘ilish jarayonida homilani mexanik ta’sirlardan himoyalashga va tug‘ilgandan keyin termoregulyator vazifasini o‘taydi.
Embriogenez davomida murtakdan tashqari a’zolar ham rivojlanadi – bular sariqlik haltasi, allantois, amnion va xorionlardir. Amnion va xorion qavatlari homiladorlikning oxirgacha saqlanadi. Bundan farqliroq- sariq haltasi va allantois embriogenezning birinchi haftalarda faoliyat ko‘rsatadi.
Sariqlik haltasi murtakdan tashqari bo‘lgan organ bo‘lib qushlarda ektoderma va visseral mezoderma varoqlardan paydo bo‘ladi. Odamda u gipoblast qavatidan rivojlanadi. Sariqlik haltasi mezoderma qavatidan hosil bo‘luvchi qon hujayralari topilgan va u gonadalar shakllanishida ishtirok etadi. Keyinchalik gonadalar maxsus buramalariga ko‘chadi. Sariklik haltasi ayniqsa sudralib yuruvchilarda va qushlarda rivojlangan bo‘lib, murtak uchun ozuqaning manbasi sifatida xizmat qiladi. Tuxum hujayrasida sariq modda ko‘rinishida zaxira oziq moddalari bo‘lmaydigan barcha urg‘ochi hayvonlarda sariqlik haltachasi embrionga oziq berib turadigan manba sifatida o‘zining ahamiyatini yo‘qotgan bo‘ladi. Embrion taraqqiyotining boshlang'ich davrida sariq yo‘l yoki sariq tizimcha paydo bo‘lib, u ichakdan embrionning tashqarisiga bo‘rtib chiqqan qismi (sariq halta) bilan ichakni qo‘shib turadi. Sariqlik haltachasi devorining mezenximasida dastlabki qon tomirlari paydo bo‘ladi, ammo platsentali urg‘ochi hayvonlar bilan ayolda bular keyinchalik reduksiyalanib ketadi.
Mezoderma hujayralari yo‘l hosil qiladi, ichak endodermasining alohida o‘sig‘i siydik haltachasidan o‘sib chiqqan allantois ana shu yo‘ldan o‘tib, bachadonning shilliq pardasiga yetadi. Allantois birlamchi ichakning orqa bo‘limidagi o‘simtasi bo‘lib, u sariqlik haltasi singari mezodermaning visseral qavatidan va ektodermalardan tashkil topgan. Allantois murtak tomondan almashinuv mahsulotlarni ajralishida va gaz almashinuvida ishtirok etadi.Allantois bo‘ylab murtakni shakllanib turgan platsenta bilan bog‘lovchi qon tomirlar rivojlana boshlaydi. Allantois bilan birga o‘sib chiqqan kindik qon tomirlari ham bachadonning shilliq qavatiga boradi. Shunday qilib, yo‘ldoshda qon aylanish vujudga keladi va ona bilan embrion o‘rtasida modda almashinuvi jarayoni boshlanadi. Allantois yoki siydik haltachasi yuqori darajali umurtqali urg‘ochi hayvonlar va ayolda muhim rol o‘ynaydi. U ajralish faoliyatiga aloqadordir, almashinuv mahsulotlari – urat tuzlar unda to‘planadi.
Homiladorlikning ikkinchi oyida allantois yo‘qola boshlaydi.
Amnion qavati ektoderma va mezodermaning pariental qavatidan hosil bo‘ladi. Yo‘ldosh takomilga yetayotgan bir paytda embrionning tashqi tomonidan bitta burma paydo bo‘ladi, u chambarak singari buralib asta o‘sayotgan embrion ikkita parda bilan o‘raladi.Mazkur qavatlar keyinchalik amnion haltasini shakllantiradi. Unda ektodermal qavati tashqariga qaratilgan bo‘lib, mezodermal qavati murtak tomonga qaratilgan bo‘ladi. Amnion haltasida amnion suyuqligi bo‘lib, u himoya va trofik vazifani bajaradi. Amnion suyukligida murtak joylashgan bo‘lib, u homila uchun tashqi muhit vazifasini o‘taydi.
Homilaning ichki pardasi (amnion) suyuqlik bilan to‘lgan pufakchadan iborat. Embrion shu suyuqlikda rivojlanadi. Ichki pardani qag‘onoq pardasi deb ataladi.
Homila to tug‘ilish paytgacha shu parda ichida turadi. Amnion suyuqligi homilaning moddalar almashinuvida ishtirok qiladi, uni noqulay omillardan saqlab turadi.
Yana bitta murtakdan tashqari bo‘luvchi organ qushlarda va sudralib yuruvchilarda seroz pardasi, sut emizuvchilarda esa xoriondir (vorsinkali parda).
Embrion o‘zining ko‘p hujayrali shar davrida ichki tuguncha (embrioblast) va tashqi hujayra qavati -trofoblastga ajralgandan keyin, trofoblast embrion yordamida bachadonning shilliq qavatiga asta-sekin cho‘kadi, bunga implantatsiya deb ataladi. Xorinning devori tashqaridan trofoblast, ichki qismidan esa mezenxima bilan o‘ralgan bo‘ladi. Bu davrda bachadon shilliq qavati tuxum hujayrasining otalanish davrida bo‘rtib 3-4 marta (8 mm gacha) qalinlashadi. Qon tomirlar qonga to‘lishib, embrionni qabul qilishga tayyorlaydi. Ayni vaqtda trofoblastdan ajralgan ferment bachadon shilliq qavatini eritib embrionning cho‘kishiga imkoniyat tug‘diradi. Xorion amnionning ust tomonidan o‘ragan bo‘lib, uning kipriklari katta sathda yo‘qoladi. Xorionning qolgan kiprikli qismiga qon tomirlar qo‘shiladi. Homiladorlikning 2 oyida xorionning ana shu qismi yo‘ldosh hosil bo‘lishida qatnashadi. Xorionning bir tomondagi vorsinkalar yo‘qolib, bachadon devoriga qaratilgan tomonda esa, aksincha o‘sib, yo‘g‘onlashadi. Bu vorsinkalar yordamida bachadon to‘qimalari bilan bog‘lanib embrionni oziqlantiruvchi pardaga aylanadi. Shunday qilib, homiladorlik davri boshlanadi. Keynchalik xorionni bachadonning shilliq qavatiga qaragan qismidan embrion yo‘ldoshi rivojlanadi. Yo‘ldosh embrion bilan ona tanasini birlashtirib turadi va embrionning o‘sishi uchun kerakli moddalarni yetkazib berib turadi. Xorion yoki vorsinkali parda homilaning pardasini hosil qiladi va amniotik halta hamda sariqlik haltalari bilan birgalikda uni o‘rab turadi. Ayol platsentasida xorion vorsinkalari yo‘g‘on qon tomirlarga – bachadonning shilliq pardasida bo‘ladigan lakunalarga o‘sib kiradi. Platsenta kindik tizimchasi vositasida homila bilan bog‘langan bo‘ladi, kindik tizimchasida kindik (platsenta) tomirlari bo‘lib, shu tomirlar bo‘ylab platsentadan homila tanasiga va teskari tomonga, ya’ni homila tanasidan platsentaga qon o‘tib turadi.
Bola tug‘ilgandan so‘ng bu organ ham bachadondan ajralib tashqariga chiqadi. Ana shuning uchun platsenta yo‘ldosh ham deb ataladi.
|
| |
