| KONDUKTOMETRİYA
Məhlulun elektrik keçiriciliyini təyin etmək üçün məhlulun elektrik müqavimətini ölçmək lazımdır. Bu məqsəd üçün istifadə olunan cihaz konduktometr, üsulun özü isə konduktometriya adlanır.
Məhlulun müqavimətini ölçmək üçün onu müqaviməti məlum olan etalon ilə müqayisə edirlər. İstənilən konduktometrin iş prinsipinin əsasında Kolrauş körpüsü durur.
Tədqiq olunan maye və elektrodlar elektrolitik qabda (4) yerləşdirilir. Kolrauş körpüsü yüksək tezlikli cərəyan mənbəyi (1) ilə qidalanır. Reoxordda (2) hərəkət edən kontaktın (6) köməyi ilə onun elə vəziyyətini tapırlar ki, dövrədə cərəyan olmasın. Bu, sıfır indikatoru (5) ilə yoxlanılır (sıfır indikatoru kimi mikroampermetrdən və ya ossiloqrafdan istifadə etmək olar).
Bu hal üçün aşağıdakı şərt ödənilir:
Məhlulun elektrik keçiriciliyini ölçmək üçün elektrolit tökülən qabın sabitini bilmək lazımdır. Bu sabit (ona müqavimət tutumu da deyilir) elektrodlar arası məsafənin () onun səthinə (S) nisbəti kimi təyin edilir:
Adətən, K-nı tapmaq üçün xüsusi elektrik keçiriciliyi məlum olan məhlulun R müqavimətini ölçürlər:
k = 𝜆 ∙ R
Məhlulun müqavimətini və qabın sabitini bilərək və tənliyi nəzərə alaraq xüsusi elektrik keçiriliciyini və verilən qatılıqlı məhlul üçün ekvivalent keçiriciliyini hesablamaq olar.
Damarların qanla necə dolmasını tədqiq etmək üçün müqavimətin ölçülməsindən istifadə edirlər. Başqa hüceyrə mayelərinə nisbətən qanın elektrik keçiriciliyi az oldugundan damarlar qanla dolanda onların müqaviməti artır. Reoqrafiya adlanan bu tədqiqat üsulu müqavimətin zamana görə törəməsini tapmağa və ürəkdə, qara ciyərdə, böyrəkdə qan dövranını öyrənməyə imkan verir.
Konduktometrik titrləmə üç əsas əməliyyatdan ibarətdir:
| 