|
Yer haqida umumiy ma’lumotlar. Yerning o‘lchamlari va shakli Reja
|
| bet | 1/2 | | Sana | 21.06.2024 | | Hajmi | 28,29 Kb. | | #264962 |
Bog'liq 2-mavzu
Yer haqida umumiy ma’lumotlar. Yerning o‘lchamlari va shakli
Reja:
1 Yer haqida umumiy ma’lumotlar.
2 Yerning o‘lchamlari va shakli
Yerni sayyora sifatida shakllanishining bir necha ssenariylari mavjud. Masalan, V.S.Safonov Yerni shakllanishida uch bosqichni ajratadi. Birinchi (4,56-4,44 mlrd yil) bosqichda yer moddasining 93- 95% gaz-changdan iborat birlamchi moddasi quyuqlashadi. Ikkinchi bosqich, taxminan 0,2 mlrd yil davom etgan bo‘lib, sayyoraning o'sishi sekinlashgan. Uchinchi bosqichda Yer bilan asteroidlami lo‘qnashuvi biroz kamaygan va u hozirgi shakliga ega bo‘la hoshlagan. Ushbu jarayonlar 3,8-3,9 mlrd yil avval tamom bo‘lgan. Yerning dastlabki tarixidagi sodir bo‘lgan jarayonlar haqida yagona fikr mavjud emas. Ayniqsa, Yer moddasining saralanishi va akkretsiyasi muammo boMib qolmoqda. Hozirgi kunda bu sohada ikki, bir-biridan ancha farqlanuvchi modellar mavjud. Birinchi, gomogen akkretsiya modeliga binoan, akkretsiya jarayonlari tamom boMgandan so‘ng Yer sovuq, tektonik jihatdan sust, sayyora sifatida shakllangan. Uning tarkibi deyarli saralanmagan, dil'ferentsiatsiyaga uchramagan meteoritlarga yaqin moddalardan iborat boMgan. Yosh sayyorani na gidrosferasi, na atmosferasi boMgan. Agarda Yerda uchuvchan komponentlar uchrasa, ular boshqa clementlar bilan bogMiq holatda boMgan (masalan, S02 karbonatlar bilan, ON gidroksidlar bilan, azot nitrat va nitridlar bilan birga boMgan). Yerdagi magmatik differentsiatsiya ancha kech boshlangan (3,5-4 mlrd yil). ' lkkinchi, geterogen akkretsiya modeliga binoan, Yer moddasining saralanishi, tarkib bo‘yicha geosferalarga ajralishi deyarli u hosil boMgan davrdanoq boshlangan. Bu jarayonlar natijasida Yerning markazida uni temir silikatlaridan iborat boMgan yadrosi hosil 11 www.ziyouz.com kutubxonasi boMgan. Tarkiban yadro moddalari temirli meteoritlarga mos keladi. Bu davrdagi Yerni termik holati haqida ham bir-birini inkor etuvchi, ikki xil fikrlar mavjud. O.G.Soroxtin va S.A.Ushakov Yerni ilk sovuq holatda boMganligini isbotlashga harakat qiladilar. Ulaming fikricha, Yeming ibtidoiy moddasi hech erimagan, yadro esa asta-sekin uning rivojlanishi natijasida o‘sib borib, hozirgi hajmga ega boMgan Yer moddasining birinchi eritmalari 4,0 mlrd yil avval paydo boMa boshlagan. Ungacha Yer sust va sovuq holatda boMgan. Ushbu modeldan farqli, ba’zi tadqiqotchilar Yemi issiq modeli haqidagi g‘oyani rivojlantiradilar. Ulaming fikricha, eng qadimgi (4,6-4,8 mlrd yil) meteoritlar ham, Oyni tashkil qilgan jinslar ham, magmadan hosil boMgan va 1000°-1300° C da kristallangan. Agar bu fikrlar to‘g‘ri boMsa, Yer guruhiga mansub boMgan sayyoralar magmatik jarayon natijasida hosil boMgan boMishi kerak. Ayni shu davrda, Yerda magmatik differensiatsiya mavjudligini isbotlovchi dalillar sifatida arxey gneyslari tarkibida topilgan sirkonlarni ko‘rsatish mumkin (4,3- 4,4 mlrd yil avval hosil boMgan). Bunday sirkonlar faqat Yer ibtidoiy moddasini erishi natijasida hosil boMishi mumkin. Yer 4,55 mlrd y avval paydo boMgandan so‘ng, uning yuzasiga tushgan ulkan asteroidlar uning haroratini oshirgan va natijada birlamchi magmatik havza («magmatik okean») paydo boMgan deb taxmin qilinadi (S.Maruyama). Ushbu «okean» faoliyati natijasida Yer atmosferasi va birlamchi peridotitdan iborat boMgan Yer qobigM hosil boMgan. Ayni shu davrdan boshlab suyuq temir fazasi yadroni tashqi qismida shakllangan. Yerning ulkan asteroid bilan to‘qnashuvi natijasida uning orbitasiga juda katta hajmdagi ibtidoiy modda chiqarilgan va uning hisobiga Oy hosil boMgan (1.3-bobni q.). Umuman olganda, Yerni ulkan asteroidlar tomonidan «bombardimon» qilinishi 4,3-4,2 mlrd yillarga to‘g‘ri keladi. Bu jarayon adabiyotda «impakt» jarayoni nomini olgan va mantiyani eritib yuborishga, magmatik okeanni shakllanishiga va pirovardida, komatit-peridotit qobiqni hosil boMishiga sabab boMgan. Faqat 200 mln yildan so‘ng (4,0 mlrd y) mantiyada notartibli konvektiv oqimlar paydo boMa boshlagan. KonvektiV oqimlar «Litosfera plitalari tektonikasi» nazariyasi boshlab bergan yagona mexanizm sirasiga kiradi. Oy va boshqa sayyoralardagidek, Yerda ham avval bazalt va o‘ta asosli jinslardan tashkil topgan birlamchi qobiq hosil boMgan. Bu davrda ikki turdagi tektonik tizimlar hosil boMganini tasawur qilish 12 www.ziyouz.com kutubxonasi i|iyin emas. Birinchisi ko‘tariigan qit’alar (Oy, Mars, Merkuriydagi i|il’alar). Ikkinchisi - nisbatan yosh, halqasimon cho‘kmalar (Mars, i >ydagi «dengizlar»). Yerda bu jarayonlar boshqa tarzda rivojlangan doyishga hech qanday asos yo‘q. Shuni ham alohida ta'kidlash /arurki, ayni shu davrda Yer mantiyasida konveksiya oqimlari •.hakllana boshlagan va ibtidoiy Yer qobig‘i erish jarayonlarini hoshidan kechirgan. Yerning ilk tarixini o‘rganishda Oydan olingan ma’lumotlar alohida ahamiyatga ega. Ma’lumki, «Luna-16», «Luna-17» kosmik kemalari, «Apollon» ekspeditsiyalari keltirgan ma’lumotlar Oyni aneha qadimgi sayyora ekanligini tasdiqladi. Oy, asosan, asosli jinslardan gabbro, bazalt, anortozitlardan lashkil topgan. Masalan, Oydagi anortozitlaming yoshi 4,09-3,85 mlrd yildan, to 3,8-3,2 mlrd yilgacha. Oydagi balandliklarda anortozit va bazaltlar yoshi 4,09-3,85 mlrd yilga teng, cho‘kmalarda esa 3,8- 1,2 mlrd yilni tashkil qiladi. Bu raqamlarga asoslanib Oyda differensiatsiya mavjud bo‘lgan degan xulosaga kelingan. Anortozitlar va bazaltlar tarkibini qiyosiy tahlil qilar ekanmiz glinozem, titan, lemirni miqdorlari qonuniy ravishda o‘zgarib boradi va (masalan, unortozitlarda Al20 3-18-23% gacha) o‘z navbatida yuqorida taxmin qilingan differensiatsiya jarayonlarida ko‘rsatuvchi dalil bo‘la oladi. Ma’lumki, Oydagi tektonik harakatlar 3,8—4,0 mlrd yil atrofida so‘ngan. Ayni shu davrda Yerda juda katta hajmdagi «kulrang gneyslar» paydo bo‘la boshlagan. Shunday qilib, Yer rivojlanishidagi ushbu ibtidoiy davr to‘g‘risida olimlar arsenalida ma’lumotlar ancha tanqis bo‘lsa ham, Yerni faol rivojlanayotgan sayyora ekanligi isbot qilib berildi. Uning birlamchi qobig‘i asosli jinslardan iborat. Eng qadimgi gneyslardagi ksenolitlar buni isbot qiladi. Ushbu davrdagi Yerni asteroidlar bilan to‘qnashuvlari, meteoritlar tomonidan amalga oshirilgan «bombardimonlar», magmatik okeanni vujudga keltiradi va mantiyadagi ancha notartib (xaotik) konveksiya oqimlarini shakllantiradi. Yerning paydo bo‘lishi haqida yana bir necha zamonaviy farazlar mavjud. Kant-Laplas farazi. Unga asosan, avval biror-bir yadro atrofida aylanayotgan gaz-tumandan iborat bulut mavjud bo‘lgan. 0 ‘zaro tortishish natijasida bulutlik disksimon shaklni olgan va u gazlardagi zichlikning farqi tufayli qutblarda siqila boshlagan. Bundan so‘ng disk 13 www.ziyouz.com kutubxonasi asta-sekin halqalar shaklini ola boshlagan, gaz bulutlaming sovish natijasida sayyoralar va ularning yoidoshlari tashkil topgan. Bu tumanlikning markazida hozirgi kunda ham sovimagan bulutlilc mavjud boiib bu bizning Quyoshdir. O.Yu.Shmidt faraziga ko‘ra, asosan Quyosh sistemasi paydo boiishidan oldinroq, Quyosh galaktikadagi changlik va gaz bulutlarni o‘z maydoniga tortishi natijasida, bu jismlar bir-birlariga yopishib oldin sovuq sayyoralar paydo boigan. Quyoshning faolligi natijasida va gravitatsiya ta’sirida sayyoralar qiziy boshlagan, ularda vulqonlar va lavalar otila boshlagan. Lavalar Yerning birinchi qobigini tashkil etgan boisa, ular bilan otilib chiqqan gazlar Yerning birinchi atmosferasiga asos solgan. Bu atmosferada 100 gradusli harorat ta’sirida suv bugiari hosil boiib, ular birlamchi okeanlarni paydo qilgan. JByuffon farazi bo‘yicha, awal Quyosh bir o‘zi fazoda uchib yurgan, lekin unga yaqin joydan uchib o‘tayotgan boshqa yulduzning ta’sirida cho‘zilib ketgan galaktikani tashkil qilgan. So‘ngra bu yulduz parchalanib Quyoshning magnit maydoni ta’sirida uning orbitasiga chiqib olgan. Shu yulduzning zarralaridan sayyoralar paydo bo‘lgan. Xoyl fikricha, Quyoshning o‘ziga o‘xshagan «egizagi» bo‘lgan. Har xil kuchlarning ta’sirida u portlagan, uning zarralari esa Quyoshning ta’sirida uning orbitasiga tushgan. Shunday qilib, sayyoralar paydo bo‘lgan. Yer rivojlanishini belgilovchi asosiy omil issiqlik energiyasining hosil bo‘lishi va shu tufayli shakllangan gravitatsion maydonda moddalaming differensiatsiyasi hisoblanadi. Bu murakkab jarayonlar natijasida Yeming temir-nikelli yadro, magnezial-silikatli mantiya (sima) va alyumosilikatli Yer qobig‘i (sial) sferalari vujudga kelgan. Differensiatsiya jarayonlari natijasida gidrosfera va atmosfera ham hosil bo‘lgan. Yeming geosferalarga ajralish sababi sifatida ikki asosiy jarayon ilgari surilgan. Ulardan biri Yerning turli sathlarida magmatik jarayon o'choqlarini paydo bo‘lishi va bu o‘choqlarda magmatik eritmaning differensiatsiya jarayonlarining rivojlanishi. Bu jarayon moddalarning tarkibiga, solishtirma og‘irligiga qarab ajralishi hamda kimyoviy va mineral tarkibi bo‘yicha turli magmatik jinslarning hosil bo‘lishiga olib kelgan. Bunday differensiatsiyaning asosiy sathlari yadro va mantiya chegarasida, Dn qatlamida va Yer qobig‘iga yetkazib beriladigan magma va flyuidlarning asosiy massasi 14 www.ziyouz.com kutubxonasi hosil bo‘ladigan astenosferada kechadi. Magma hosil qiluvchi o‘chog‘lar Yer qobig‘ining turli sathlarida ham shakllanadi. Yemi gcosferalarga ajralishidagi ikkinchi sabab - tog‘ jinslaridagi turli ininerallaming bir turdan ikkinchisiga o‘tishi, tarkibini o‘zgarishi hisoblanadi. Bunda ulami tashkil etuvchi kimyoviy elementlarning mnumiy miqdori saqlanib qoladi. Yer moddasining muhim elementlari bo‘lib O, Fe, Si, Mg sanaladi. I lular umumiy massaning 91% ni tashkil etadi. Ni, S, Ca, A1 esa kamroq larqalgan elementlar guruhini tashkil etadi. Mendeleev davriy jadvalidagi boshqa elementlar tarqalishi ikkinchi darajali ahamiyatga ega. Ammo Yer qobig‘ida ularning yuqori miqdorda to‘plangan joylari, shu jumladan ko‘plab ma’danli konlarda ulaming ahamiyati keskin oshadi. Yer moddasining temir-nikelli yadroga, magnezial-silikatli mantiyaga (sima) va alyumosilikatli er qobig‘iga bo‘linishi jarayonlars asosan ikki sathda - mantiya va yadro chegarasidagi D11 qatlami luimda yadroda, astenosfera va litosferada amalga oshadi. Yer moddasining ichki differensiatsiyasi qatorida kimyoviy elementlar o‘zini turlicha tutadi. Masalan, markazga intiluvchi elementlar, eng avval temir, nikel, xrom, kobalt yadroda, magniy esa mantiyada to‘planadi. Markazdan qochuvchi elementlar mantiyadan Yer qobig‘iga siqib chiqariladi. Bunday elementlar qatoriga alyuminiy, ishqoriy va ishqoriy-yer va boshqa elementlar kiradi. Ular uchun ionizatsiyaning yuqori potensiali va kichik atom hajmi xarakterlidir. Masalan, kontinental qobiqda nikel va xrom miqdori meteoritlardagiga nisbatan 500 marta kam. Va aksincha, ionizatsiyaning past potensiali past va yuqori atom radiusiga ega elementlar mantiyadan yadroga o‘tadi. Differensiatsiya paydar-payligi Yer geosferalari kimyoviy tarkibining o‘zgarishi bilan ifodalangan (1.3- rasm). 1.3. Oyning paydo bo‘lishi Oyning paydo bo‘lishi haqida bir necha hozirgi zamon modellari mavjud va taklif etilayapti. Bu modellar quyidagi shartlarga javob berishi lozim: ® Oyning o‘rtacha zichligi 3,3 g/sm3 ni tashkil etadi, Yerni zichligi - 5,5 g/sm3. Bunga sabab, Oyning temir-nikelli yadrosi juda kichik bo‘lib, u Oy massasining atigi 2-3%ni tashkil etadi (NASAning 15 www.ziyouz.com kutubxonasi «Lunar Prospector» missiyasining ma’lumotlariga ko‘ra). Yerning esa yadrosi uning massasining deyarli 30%ni tashkil etadi; • Yerga nisbatan Oyda temir tanqisligi, yengil uchuvchan elementlar vodorod, azot, ftor, inert gazlaming ham yetishmovchiligi mavjud va aksincha, titan, uran, toriy kabi og‘ir elementlarning esa ortiqligi bor; • Oy qobig‘ining jinslari va Yer qobig‘i va mantiyasining jinslari kislorodning stabil izotoplari lfiO, nO, lsO nisbatlari bo‘yicha bir xil. Taqqoslash uchun, Quyosh sistemasining boshqa joylaridagi meteoritlarda bu kislorod izotoplari nisbatlari umuman boshqacha. Bu hol Yer va Oyning kamida yuza qismi (qobiqlari va ustki mantiyasi) planetamizning Quyoshdan bir xil uzoqlikdagi masofada joylashgan qatlamidan tarkib topganligini bildiradi; • Oyning qobig'i 60-80 km ni tashkil etib, uning mantiyasining erigan hosilalaridan tashkil topgan anortozitlardan iborat. Shuning uchun, Oy qachonlardir butunlay erigan holda boigan degan tahminlar mavjud. Yer esa hech qachon butunlay erigan holda boimagan; • Oy va Yerning massalari nisbati 1/81 ni tashkil etib, Quyosh sistemasining boshqa joylarida bunday hol uchramaydi (faqatgina Xaron va Plutonda yuqoriroq); • Oy - Yer sistemasi juda yuqori burchak impuls momentiga ega (faqatgina Xaron va Plutondan kamroq); • Oy orbitasining tekisligi (qiyaligi ekliptikaga nisbatan 5°) Yerning ekvatorial tekisligi bilan (qiyaligi ekliptikaga nisbatan 23,5°) to‘g‘ri kelmaydi. Yuqoridagi sanab o‘tilgan holatlar inobatga olingan holda quyidagi farazlar taklif etilgan: Birinchi. Markazdan qochma boTinish farazi: Bu farazni, ya’ni Oyning Yerdan ajralib chiqishi haqidagi farazni birinchi boTib 1878- yilda Djordj Darvin, taniqli Charlz Darvinning o‘g‘li taklif etgan. Uning taxminicha, Yer sayyorasi paydo hoTgan vaqtlarda uning o‘z o‘qi atrofida aylanishi tezligi juda katta boTgan. Markazdan qochma kuchlarning ta'sirida planeta o‘z ekvatori bo‘ylab nihoyatda cho‘zilib ketgan va undan katta boTagi uzilib chiqqan (bunga yana Quyoshning tortishish kuchi ta’siridagi quyilish kuchlari (prilivlar) ham yordam bergan). Mana shu boTaklardan keyinchalik Oy tarkib topgan. Bu 16 www.ziyouz.com kutubxonasi farazni 1882-yilda geolog Osmond Fisher qo‘Ilab-quvvatlagan. Uning fikricha Yerning Oy ajralib chiqqan qismida Tinch okeani hosil bo‘lgan. Bu faraz XX asrda umumiy tan olingan faraz boTgan. Ikkinchi. Tortib olish farazi: Bu farazni 1909-yilda amerikalik astronom Tomas Djefferson Djekson Si taklif etgan va bunga ko‘ra Oy Quyosh sistemasida mustaqil sayyora sifatida paydo boTgan, keyinchalik qandaydir hodisalar sababli Yer orbitasi bilan kesishuvchi elliptik orbitaga o‘tgan. Yer bilan navbatdagi yaqinlashishda uni Yer gravitatsiyasi tortib olgan va Oy Yerning yoTdoshiga aylangan. 1989-yilda O.G.Soroxtin va S.A.Ushakovlar bu farazni rivojlantirib, o‘z orbitasi bo‘ylab aylanib yurgan Protooy sayyorasini, qo‘shni orbitadagi Yer tortib olgan va o‘z yoTdoshiga aylantirgan deb hisoblashgan. Yangi yoTdosh sayyoraga nisbatan ancha tez aylangan, natijada quyilish kuchlari (priliv) uni Yerga tortgan. Nihoyat, yangi yoTdosh Yerga juda ham yaqinlashganda (Rosha chegarasi) u parchalanishni boshlagan. Protooy moddalari spiral bo‘ylab Yerga tusha boshlagan. So‘ng yoTdosh deyarli yorilib, uning temir yadrosi Yerga qulagan. Yer orbitasida qolgan Protooy moddasidan Oy tashkil topa boshlagan va u tobora shar formasini olib Yerdan uzoqlasha boshlagan. Uchinchi. Birgalikda shakllanish farazi: Bu farazni 1755-yilda Immanuil Kant birinchi bor taklif etgan. Uning fikricha, barcha osmon jismlari chang to'plamlarning yigTlib, siqilishidan paydo boTgan. Bu farazni E.Rosh, O.Yu.Shmidt, V.S.Safronov va boshqalar rivojlantirishgan. 1970-yillargacha bu faraz eng yaxshi ishlab chiqilgan faraz sifatida qaralgan. Bu faraz bo‘yicha Yer va Oy bitta orbitada ikkitalik sayyora boTib rivojlana boshlagan. Avval Protoer tashkil topgan. Keyinchalik u yetarlicha massaga ega boTganda gravitatsiya kuchlari ta’sirida uning atrofida boshqa protoplanetalar to‘plamlari aylana boshlagan. To‘plamlarning ba'zilari tezliklarini yo‘qotib Protoerga qulagan. Boshqa to‘plam!aming orbitalari birlashib aylana ko‘rinishiga kelgan va ulardan Oy tarkib topa boshlagan. To ‘rtinchi. To‘qnashuv farazi: Bu faraz 1975-yilda U.Xartman va D.Devislar tomonidan taklif etilgan. Ularning fikricha, Teyya nomli protoplaneta oTchamlari taxminan Mars sayyorasinikidek, Protoer bilan to‘qnashgan. U vaqtda Yeming hozirgi massasining 90% mavjud edi. To‘qnashuv urinma bo‘ylab sodir boTgan. Natijada, Teyyaning katta qismi va Protoer mantiyasminft-4xm-qismi_. Yer 17 www.ziyouz.com kutubxonasi orbitasiga olib chiqilgan. Bu boMaklardan Protooy yig‘ilgan va u 60000 km radiusli orbita bo‘ylab aylana boshlagan. To‘qnashuv natijasida Yer katta aylanish tezligiga (5 soatda bir marta) va aylanish o'qining qiyaligiga ega bo‘lgan. Bu faraz hozirgi kunda asosiy hisoblanadi, chunki u Oyning tuzilishi va kimyoviy tarkibi, hamda Oy-Yer sistemasining fizik parametrlarini yaxshi tushintira oladi. Yuqoridagilar qatorida yana: bugTanish farazi - qizigan Protoerdan orbitaga katta miqdorda moddalar bugTanib, ulaming sovushi natijasida orbitada Protooy tashkil topgan; Ko‘p Oylar farazi - Yeming tortishish kuchlari ta’sirida bir qancha mayda yoTdoshlar Yer orbitasiga tortib olingan, keyinchalik ulaming to‘qnashuvlari va qayta yigTlishlari natijasida Oy paydo boTgan. 1.4. Yer geosferalari Yer vertikal kesimida bir-biridan tubdan farq qiluvchi uchta yirik ichki geosferalar ajratiladi (ichki tarafdan Yer sathi tomon): yadro, mantiya va Yer qobig‘i. Yeming tashqi geosferalariga (Yer sathidan yuqori yo‘nalishda) gidrosfera, atmosfera, magnitosfera ajratiladi. Yer yadrosi Yer hajmining 16,38% va massasining 31,79% ini tashkil qiladi. Yadro juda yuqori zichlikdagi — 11 g /sm3 moddadan iborat. Tashqi yadro nisbatan suyuq, ichki yadro esa qattiq moddalardan iborat. Yangi tadqiqotlar ichki yadro anizotrop ekanligini va tashqi yadrodan Yer o‘qi aylanishining katta tezligi bilan farq qilishini aniqladi. Tashqi yadroda ikki - jadal konveksiya bilan ajralib turadigan pastki va tartiblangan konveksiyadan iborat ustki geosferalar ajratiladi. Mantiya va yadro, ichki va tashqi yadrolar o‘rtasidagi chegaralar Yer kesmasida yaqqol ajralib turadi. Bunday chegaralarning mavjudligi moddaning zichligi va kimyoviy tarkibini keskin o‘zgaruvchanligi bilan bogTiq. Ko‘plab tadqiqotchilar tashqi yadro asosan bir valentli temir oksidlar Fe20 suyuqligi va yuqori bosimga chidamli boTgan Fe va FeO ning evstektik qotishmasidan iborat deb faraz qiladilar. Ichki yadro temir-nikelli qotishmadan Fe0j9Ni0.i iborat. 18 www.ziyouz.com kutubxonasi Ularning orasida qo‘shimcha sulfid tarkibli FeS oraliq qatlam (K.E.Bullen bo‘yicha F qatlam) ajratiladi. Keyingi yillarda geodinamik jarayonlar rivojlanishida yadroning ahamiyatiga katta e'tibor berilmoqda. Oy va Quyoshning o‘zaro tortishish kuchi ta’sirida suyuq tashqi yadro ichida ichki yadro o‘zining holatini o‘zgartiradi va bu Yerning aylanma harakatining o‘zgarishi bilan birga kechadi. Bunda hosil bo‘ladigan qo‘shimcha inersiya kuchi barcha geosferalarga, ayniqsa ekvator bo‘yi kengliklarida kuchli ta’sir ko‘rsatadi. B.V.Levin tomonidan bajarilgan seysmik faollikning taqsimlanishini statistik tahlili, «issiq nuqtalar» holati va Yer yuzasi relyefining amplitudasi, ulaming pastki kengliklarda to‘planishi ichki yadroning aylanma harakati rejimi bilan bogiiqligini ko‘rsatadi. Quyoshning tortish maydonida Yer va Oy orasidagi o‘zaro ta’sir nafaqat yadroning, balki boshqa geosferalarning ham orbital aylanish parametrlarini o‘zgartiradi va ularning geodinamik holatiga ta’sir ko‘rsatadi. Yer aylanish tezligining o‘zgarishi, uning o‘qi siljishi kabi, iqlimga, magnit maydonining inversiyasiga va ehtimol, boshqa ko‘plab geologik jarayonlar va hodisalarga ta'sir ko‘rsatadi. Yer mantiyasi Yerning 83,2% hajmi va 67,77% massasi mantiyaga to‘g‘ri keladi. Mantiya Yer geosferalarining hosil bo‘lish jarayonida, modda parchalanishi va saralanishida muhim ahamiyatga ega. Mantiya tarkibi yadroning o‘sishi va yer qobig‘ining shakllanishi jarayonida doimo o‘zgarib turgan, ya’ni Yer moddasidan temir-nikelli va alyumosilikatli Yer qobig‘i shakllanishiga sarf bo‘lgan moddaning to‘xtovsiz ta’minlab turuvchi sath sifatida tasavvur qilish mumkin. Bu moddalarning ajralish jarayoni quyidagi ikki sathda - D11 qatida va astenosferada rivojlanadi. Uning tarkibi olivindan, rombik va monoklin piroksen va granatdan iborat. Yuqori mantiya Yer rivojlanishida muhim ahamiyatga ega. Yer qobig‘ining shakllanishi u bilan bog‘liq. Yuqori chegarasi Moxorovichich yuzasidan to 410 km gacha tarqalgan. A.Ringvud va D.Grin yuqori mantiya umumiy tarkibining 75% peridotitdan va 25% okean qobig‘ining asosli jinslari - toleitli bazaltlardan tashkil topgan deydi. Ushbu moddaning nomi - pirolit. 19 4IIwww.ziyouz.com kutubxonasi Litosfera va astenosfera Hozirgi vaqtda yuqori mantiya bazalt va o‘ta asosli jinslardan tashkil topganligi aniq bo‘lib qoldi. Seysmik to‘lqinlarning yuqori tezligiga ega bo‘lgan yuqori mantiyaning ustki qismi ajratiladi. Yuqori mantiyaning bu qattiq moddali qismi Yer qobig‘i bilan birga litosfera deb ataladi. Demak, litosfera yuqori mantiyaning depletlashgan ustki qismini va yer qobig‘ini o‘z ichiga olib, uning tuzilishi va tarkibi Yeming geologik tarixi va moddasining differensiatsiyasi xususiyatlarini to‘liq aks ettiradi.
XULOSA
Litosferaning peridotitli magnezial-silikatli quyi va asosan, alyumosilikatli ustki qismlarga ajralishi aniq aks etganligi tufayli, ulaming orasidagi chegara Yer kesmasidagi bosh petrofizik bo‘limlar qatoriga kiritilishi bejiz emas. Restitli qatlam litosferaning pastki qismini tashkil etadi. Qisman erish natijasida bazalt fazasi chiqib ketadi va yuqori mantiya ancha qiyin eriydigan minerallardan iborat bo‘lib qoladi. Adabiyotlarda bunday jinslar restit nomini olgan. Qisman erigan va bazalt qismini yo‘qotgan mantiya «depletlashgan» deb yuritiladi. Uning tarkibiy tuzilishi haqida burmalangan (geosinklinal) oblastlardagi ofiolit komplekslar, o‘rta-okean tizmasining rifit vodiylari va transform Yer yoriqlari bo‘ylab mantiyaning hozirgi zamon ochilmalari hamda Yer qobig‘idagi magmatik jinslar ichidagi turli ksenolitlar tarkibi bo‘yicha xulosalar chiqarilgan. Litosfera ostida mustaqil qat sifatida astenosfera yotadi. Seysmik to‘lqinlar bo‘yicha kuzatuvlar yordamida okeanlardagi 50 km dan kam chuqurliklarda, qifialarda esa 80 va 120 km oralig‘ida to‘lqinlaming tarqalish tezligi mantiyaning ustki qismidagiga nisbatan kamayadi. Bu pasaygan tezliklar qatlami pastdan ham katta seysmik tezliklar sferasi bilan chegaralangan. Ushbu yuzalardan to‘lqinlaming qaytishi tufayli ular asosan shu qatlamning ichida tarqaladi. Shuning uchun ham u seysmik «volnovod» deb nomlangan. Uni astenosferaga aynan o‘xshatishadi. U lateral yo‘nalish bo‘yicha bir jinsli emas. Okeanlarda uning ustki yuzasi 50 km ga yaqin va o‘rta okean tog‘ tizmalari ostida Yer yuzasiga 10-15 km gacha yaqinlashib keladi. Ostki yuzasining chuqurligi 400 km dan oshmaydi. Kontinentlarda o‘zining tuzilishi bo‘yicha astenosfera juda ham turli tarkibga ega. Yosh tog‘li o‘lkalar ostida (Alp, Kavkaz, Tyan-Shan) uning ustki yuzasi 80 km gacha, rifit 20 www.ziyouz.com kutubxonasi zonalarida esa 50-60 km gacha ko‘tariladi. Yer qobig‘ining eng lurg‘un oblastlari - qadimiy platformalar qalqonlari ostida astenosfera kuchsiz ifodalangan. 100 dan 200 km gacha chuqurliklarda u birbiridan ajralgan astenolinzalardan tuzilgan, nisbatan kichik qalinlikdagi qatlardan iborat. Astenosfera Yer litosferasining shakllanishida muhim ahamiyatga cga. Astenosferada magma va yer qobig‘i moddasining parchalanishi va saralanish jarayonlarining o‘zagi joylashgan. Litosfera plitalari harakatlarini ta'minlovchi astenosferaning geodinamik xossalari ham katta ahamiyatga ega. Astenosfera lateral yo‘nalishda yakka jinsli cmas. Okeanlar tagida u aniq ifodalangan va katta qalinlikka ega. Qadimiy kontinental plitalar, ayniqsa, arxey kratonlari ostida litosferaning ostki qismi mantiyaning 200-350 km va undan ortiqroq chuqurliklarida yuqori mantiyaning tuzilishi mutlaqo boshqacha ekanligi aniqlangan. Yuqori mantiya osti moddalari o‘zining umumiy kimyoviy tarkibini saqlagan holda fazaviy o‘zgarishlarga uchraydi va shu tufayli uning fizik xossalari o‘zgaradi. Bunday o‘zgarishlami bir necha sathi kuzatiladi. Ulaming orasida 410 km va 660-670 km chuqurlikdagi sathlar juda muhim hisoblanadi. Yer kesmasi ustki qismidagi bunday qatlanish Yer qobig‘i va butun Yeming tuzilishi va rivojlanishini anglashda katta ahamiyatga ega. Mantiya tuzilishidagi bosh xususiyat, 410 km dan boshlab chuqurlikda seysmik toiqinlar tezligini oshib ketishidan iborat. Bundan 660-670 km chuqurlikgacha tezlikning (11,3-11,4 km/sek gacha) va tog‘ jinslar zichligining juda yuqoriligi kuzatiladi. O'rta xa quyi mantiya jinslaming yuqori zichligi bilan ajralib turadi. Hisoblar shuni ko‘rsatadiki, hozirgi vaqtda ma’lum bo‘lgan tog‘ jinslarining hech biri ushbu chuqurlikdagi o‘ta yuqori bosim va harorat sharoitlariga mos kelmaydi. Faqat ba’zi minerallargina bundan istisnodir.
|
| |
