1-mavzu: “Eksperimentni rejalashtirish va statistik taxlil” fanining umumiy asoslari

6-MAVZU: EKSPERIMENTLARNI STATISTIK REJALASHTIRISH.

Lecture 6. Statistical planning of experiments

6-MAVZU: EKSPERIMENTLARNI STATISTIK REJALASHTIRISH.

6-MAVZU: EKSPERIMENTLARNI STATISTIK REJALASHTIRISH.

REJA:

• 1. STATISTIK REJALASHTISRISH MAZMUNI
• 2. TAJRIBA REJASINING MATRITSASI
• 3. QOTISHMADAGI ELEMENTLAR MIQDORINI TAHLIL QILISH
• 4. AVTOMOBILLARNI EKSPLUATATSIYA SHAROITIDA ISHDAN CHIQMASLIK KO’RSATKICHLARINI EKSPERIMENTAL TADQIQOTLASH

Tayanch iboralar:

Statistika, tajriba, kuzatuv, miqdor, reja, ishdan chiqmaslik, ekspluatatsiya, rejalashtirish.

1. STATISTIK REJALASHTISRISH MAZMUNI

Tajribalarni rejalashtirish tadqiqot qilinayotgan tizimni formal modellash va bu tizimning asosiy qonuniyatlarini adekvat statistik modellar darajasida yozib chiqishni o’z ichiga oladi.

An’anaviy bir omilli tajriba y=f(x) ko’rinishidagi bog’lanishni tadqiqot qilishga asoslangan bo’lib, bunday tajriba vaqtida faqat bitta omilning qiymatlari o’zgartiriladi. Boshqa barcha omillarning qiymatlarini o’zgarmas holda tutib turishga harakat qilinadi.

Masalan, mashinaning ishlashiga faqat uchta omil ta’sir ko’rsatadi deb olib, har bir omilni o’rganishda uning o’nta qiymati uchun tajriba o’tkazsak, tajribalarni kamida besh martadan takrorlasak, barcha tajribalar soni N = 3510 = 150 ta bo’ladi. Natijada 10 tadan nuqta bo’yicha qurilgan 3 ta grafikka ega bo’lamiz. Har bir grafik alohida omilning mashina ishlashiga ta’sirini ifodalaydi va ularning funktsiyalari ushbu ko’rinishga ega bo’ladi:

Masalan, mashinaning ishlashiga faqat uchta omil ta’sir ko’rsatadi deb olib, har bir omilni o’rganishda uning o’nta qiymati uchun tajriba o’tkazsak, tajribalarni kamida besh martadan takrorlasak, barcha tajribalar soni N = 3510 = 150 ta bo’ladi. Natijada 10 tadan nuqta bo’yicha qurilgan 3 ta grafikka ega bo’lamiz. Har bir grafik alohida omilning mashina ishlashiga ta’sirini ifodalaydi va ularning funktsiyalari ushbu ko’rinishga ega bo’ladi:

• U1=f(x1);
• U2=f(x2); (1.26)
• U3=f(x3).