ta'minotni bosqichma-bosqich ishlab chiqish orqali unga o'zgartirishlar
kiritish
arzonroq va osonroq bo'ladi.
Tizimning har bir qo'shimchasi yoki versiyasi mijozga kerak bo'lgan ba'zi
funksiyalarni o'z ichiga oladi. Umuman olganda, tizimning dastlabki bosqichlarida
eng muhim yoki eng tez talab qilinadigan funksiyalarni o'z ichiga oladi. Bu shuni
anglatadiki, mijoz yoki foydalanuvchi tizimni ishlab chiqishning nisbatan erta
bosqichida uning talab qilinadigan narsalarni yetkazib bera olishini baholashi
mumkin. Agar yo'q bo'lsa, unda faqat rivojlanish strategiyasini o'zgartirishi kerak va
keyingi modifikasiyalar uchun yangi funksiyalar aniqlanadi.
Incremental rivojlanish sharshara modeliga nisbatan uchta asosiy afzalliklarga ega:
1.
Talablardagi o'zgarishlarni amalga oshirishga ketadigan xarajatlari kamayadi.
Qayta ko'rib chiqilishi kerak bo'lgan tahlil va hujjatlar miqdori sharshara
modelida talab qilinadiganidan ko’ra kamroq bo’ladi.
2.
Ishlab chiqilgan ishlari bo'yicha mijozlarning
fikr-mulohazalarini olish
osonroq bo’ladi. Mijozlar dasturiy ta'minot haqida fikr bildirishlari va
oldingidan ko’ra amalga oshirilgan ishlarni ko'rishlari mumkin. Mijozlarga
dasturiy ta'minotni loyihalash hujjatlaridan uning rivojlanish bocqichlarini
baholashi qiyinroq bo’ladi.
3.
Foydali dasturiy ta'minotni mijozga erta yetkazib berish va joylashtirish, hatto
barcha funksiyalar kiritilmagan bo'lsa ham mumkin. Mijozlar ertaroq dasturiy
ta'minotdan foydalanishlari hamda foyda olishlari mumkin.
Boshqaruv nuqtai nazaridan, incremental yondashuv ikkita muammoga ega:
1.
Jarayon ko'rinmaydi. Menejerlar rivojlanish darajasini o'lchash
uchun
muntazam natijalarni bilib turishlari lozim. Agar tizimlar tezda ishlab
chiqilsa, tizimning har bir versiyasini aks ettiruvchi hujjatlarni ishlab
chiqarish iqtisodiy jihatdan samarali emas.
2.
Yangi qo'shimchalar qo'shilishi bilan tizim strukturasi yomonlashadi.
Muntazam o'zgartirish tartibsiz kodga olib keladi, chunki har qanday usulda
yangi funksiyalar qo'shiladi. Tizimga yangi xususiyatlarni qo'shish tobora
qiyin va qimmatga tushadi. Tuzilmaning buzilishini
va kodning umumiy
chalkashligini kamaytirish uchun moslashuvchan usullar dasturiy ta'minotni
muntazam ravishda qayta ishlash (yaxshilash va qayta qurish) kerakligini
taklif qiladi.
Incremental rivojlanish muammolari, ayniqsa, turli jamoalar tizimning turli
qismlarini ishlab chiqadigan katta, murakkab, uzoq davom etadigan tizimlar uchun
og’irlik qiladi. Katta tizimlar qat’iy tuzilma yoki arxitekturaga muhtoj va tizimning
mustaqil qismlari bilan ishlaydigan turli guruhlarning mas'uliyati ushbu
arxitekturaga nisbatan aniq belgilanishi kerak. Bu bosqichma-bosqich emas, balki
oldindan rejalashtirilishi kerak.
Incremental ishlab chiqish tizim mijoziga har bir rivojlanish bosqichi yetkazib berish
kerak degani emas. Tizimni bosqichma-bosqich ishlab chiqish va uni mijozlarga
hamda boshqa manfaatdor tomonlarga o’z fikrlarini bildirishga taqdim etish
mumkin, uni etkazib berish va mijozning muhitida joylashtirish shart emas.
Qo'shimcha yetkazib berish dasturiy ta'minot real operatsion jarayonlarda
qo'llanilishini
anglatadi, shuning uchun foydalanuvchining fikr-mulohazalari
haqiqatga yaqin bo'lishi kerak. Biroq, fikr-mulohazalarni taqdim etish har doim ham
mumkin emas, chunki yangi dasturiy ta'minot bilan tajriba o'tkazish oddiy biznes
jarayonlarini buzishi mumkin.
