|
I fəslin ikinci bölməsi “Pedaqogika terminologiyasının təşəkkülü, formalaşması və inkişafı” adlanır
|
| bet | 9/16 | | Sana | 24.07.2021 | | Hajmi | 68,01 Kb. | | #15967 |
I fəslin ikinci bölməsi “Pedaqogika terminologiyasının təşəkkülü, formalaşması və inkişafı” adlanır. Pedaqoji terminologiya təlim və tərbiyənin nəzəriyyə və praktikasında istifadə olunan dil vasitələrindən təşkil olunmuşdur. Elmi-pedaqoji ədəbiyyatda pedaqoji elmin tarixi inkişafının təhlilinə bir neçə istiqamətdən yanaşılır. Pedaqogikanın inkişafında iki mərhələni ayırmaq olar. Birinci mərhələdə pedaqogika elminin formalaşması və ümumi sahəyə çevrilməsidir. Bu mərhələni V.S.Bezrukova dörd dövrə bölür. O, pedaqogika elminin inkişafının ikinci mərhələsini onun obyekt və predmetinin axtarışları ilə bağlı tədqiqatların aparılması ilə əlaqələndirir5. Pedaqoji lüğətdə pedaqogikaya belə tərif verilir: “Pedaqogika pedaqoji prosesin qanunauyğunluqlarını öyrənmək əsasında inandırıcı tövsiyələr verməklə ölkənin sosial-iqtisadi və siyasi-mədəni inkişafına yardım edən elmdir”6. Həmin mənbədə fəlsəfi mənada “pedaqogika pedaqoji prosesin ictimai şüurda inikası olan və ona (yəni pedaqoji prosesə) təsir göstərməklə cəmiyyətə fayda verən real elmi biliklər sistemi”7 kimi izah edilir. Pedaqogika – tərbiyə, təlim və tədrisin forma və metodlarını öyrənən elmdir. Bu söz iki yunan sözündən (“payda” və “loqos”) əmələ gəlib, hərfi mənası “uşaq ötürən” deməkdir. Pedaqogika tərbiyə haqqında elmdir. Pedaqogikanın bir elm kimi obyekti pedaqoji proses və onun mərkəzində duran insandır. Onun mövzusu isə pedaqoji prosesin qanunauyğunluqlarını aşkara çıxarmaq, insanın şəxsiyyət kimi formalaşması və tərbiyəsi məsələlərini həll etməkdir. Pedaqogikanın mövzusu təkcə uşaqların tərbiyəsi ilə məhdudlaşmır; o, ümumilikdə insan tərbiyəsi məsələlərini öyrənir. Pedaqoji proses tərbiyə, təhsil, təlim və şəxsiyyətin inkişafı proseslərinin vəhdətidir. Pedaqoji prosesin bu tərkib hissələri bir-birindən ayrılıqda yox, bir-biri ilə əlaqəli şəkildə eyni məqsədə xidmət edən vahid proses kimi çıxış edir.
Pedaqogika çox qədim tarixə malikdir. Qədim insanlar özünütərbiyə və özünütəlimlə məşğul olmaq məcburiyyətində qalmışlar. İlkin dövrdə bu kortəbii proses kimi getmişdirsə, əldə olunmuş təcrübə sonralar təkmilləşdirilmişdir. Tayfa və qəbilələr yarandıqda isə artıq müəyyən təlimlər gerçəkləşməyə başlamışdır. Orxon-Yenisey abidələri türk xanlıqlarının döyüş, şücaət, qəhrəmanlıq və dövlətçilik salnamələridir. Açura abidəsində: “…il ögəsi Inançu bilgə irig ölüg ara…” - -el müdriki (bilicisi, ağsaqqalı) Inançu bilgə müvəqqətilər və ölülər arasında8.
Tonyukuk abidəsində: “Bilgə Tonyukuk ben özüm Tabğaç ilinə kılıntım. Türk bodun Tabğaçka körür erti. – Müdrik Tonyukuk mən özüm Tabğaç elində tərbiyə aldım. Türk xalqı Tabğaça baxırdı (tabe idi")”9.
Burada işlənmiş “bilgə”, “kılıntmaq” sözləri öz dövrünün ümumişlək sözləri olsalar da, onlar təlim və tərbiyəyə aid olub, türk dillərində pedaqoji terminologiyanın təşəkkül dövrünə aid vahidlər kimi qəbul edilə bilər.
Orxon-Yenisey abidələrindən olan Ongin abidəsinə yazılmış girişdə göstərilir ki, “bilgə” sözü “bil” sözündən əmələ gəlmişdir: Orxon -Yenisey abidələri mətnlərində də, qədim türk qəbilələrinin, müasir türk xalqlarının dillərində də eyni mənada – “bilmək” feili mənasında işlənmişdir. -gə sifətdüzəldici şəkilçidir. “bilgə” sözü “biliyi olan”, “ağıllı, bilikli” deməkdir”10.
“Kitabi-Dədə Qorqud” dastanları Oğuzun bir cəmiyyət kimi formalaşmasını göstərən eposdur. Dastanda təsvir olunan Oğuz cəmiyyətində tərbiyənin əsasında ailə tərbiyəsi durur: “Oğul atadan görməyincə süfrə açmaz”11. “Kitabi-Dədə Qorqud”da ogit/ögüt, ögrənmək, bilik, bilici, bilmək, qulaq urmaq və s. bu kimi sözlər təlim-tərbiyə ilə bağlı kontekstlərdə də işlənir. Məsələn, ögit (öyüd, nəsihət): “Qız anadan görmiyincə ögit almaz, oğul atanın yetridir, iki gözünün biridir”12; “Qırq incə belli qızın içinə girdi, ögüt verdi”13; “Qurani yazdı-düzdü, üləmalər ögrənincə göydi-biçdi”14. Göründüyü kimi, abidənin dilində müasir dövr pedaqoji terminologiyasında işlənən anlayışlar sistemi öz əksini tapmışdır. A.Rəhimoğlu M.Kaşğarinin lüğətinə istinadla qədim türklərdə məsləhət-məşvərət məqsədi ilə toplanılan yer mənasında “ternek” sözündən istifadə olunmasını qeyd edir. O yazır: “ternek - “işləri danışmaq üçün ulusun toplandığı yer” mənasında işlənmişdir. Çağdaş Azərbaycan türkcəsində “dərnək” sözü ilkin anlamını qismən qorusa da, müəyyən semantik dəyişikliyə uğramışdır. Belə ki, dərnək qədim türk demokratiyası və qədim türklərdə hakimiyyət bölgüsü ilə bağlı çox önəmli bir termin olub qanunverici orqanı bildirmişdir. Sosioloji ədəbiyyatda tam təsbit olunmuşdur ki, göytürklərdə toy, monqollar dövründə qurultay, son çağlarda isə məclis, parlament terminləri ilə ifadə edilən anlayış Batı (Oğuz) türklərində dərnək adlanmışdır15”.
Dərnək sözü müasir pedaqoji terminologiyada həmin mənada işlənir.
Mahmud Kaşğaridə bilge, bilgelendi, bilgetti, bilig, biliglig, biligsedi, ögrendi, ögretti, ogreyuk kimi sözlər işlənir ki, bu sözlər müasir dildə kiçik fonetik dəyişmələrlə termin olaraq istifadə edilir. Bunlardan başqa, lüğətdə elə qədim türk mənşəli sözlər vardır ki, onlar müasir pedaqoji terminologiyada ərəb-fars dillərindən alınmalarla əvəz olunmuşdur. Məsələn, Məsələn, “ukuş - dərrakə, zəka, ağıl; ukuşlu kişi - zəkalı adam”16; “ukuşluğ - ağıllı, zəkalı; ukuşluğ ər -zəkalı adam”17. Lüğətdən bəzi başqa nümunələri də nəzərdən keçirək.
“Ol manga bilig ögrətti = O mənə bilik öyrətdi”18.
“Ol məninq birlə bitik okıştı = O mənimlə kitab oxumaqda yarışdı”19.
“Ər bilig ögrəndi = Adam bilik öyrəndi.”
“Ərdəm tilə, ogrənübən bolma küwəz,
|
| |
