Ижтимоий педагогика ўқув фани сифатида хам олдинга чиқиши мумкин. Ўқуб фани бу умум талим ёки махсус та`лим муассасалаларида ўрганиладиган предметдир

Кадим антик даврлардаёқ болани химоя қилиш мақсадида ўз ижтимоий педагогик тарбияга оид муаммоларни олдинга сурганлар.

Эрамиздан аввалги 7-6 асрлар марказий осиё худудида жахон динлари орасида энг қадимги дин зардуштийлик дини хукумронлик қилди.

Бу дин инсониятга катта тасир қилди, яни инсонни биринчи ўринга олиб чиқди. Зардуштилар муқаддас китоби “Авесто” (оловга сиғиниш) ўз эрасининг ўзига хос қомусий асари деб хисоблаш мумкин. Зардушти динда ахлоқий меёрлар асоси (ахлоқий мезонлар) учликка таянган эди. “Авесто”да-инсон яхши фикрларга эга бўлиши, фақат яхши сўзлар ва сабли ишлар қилиши лозим деб ёзилган (хулқ атвор)

“Авесто”нинг катта қисми бўлган “ Ясна’ларда инсон камолини кўрсатувчи ахлоқ – одоб мезони анашу учликда хумата (гумата) – яхши фикр, хукта (гукта) – яхши соз ва хварша (гваршта) – яхши ишларда ифодаланади. “Мен яхши фикр, яхши сўз, яхши ишга шон шавкат бахш этаман. Мен яхшиликдан иборат қонунга шон шавкат бахш этаман” (“ясна”, 14), дейилади.

“Авесто” тадқиқотчиси А.О.Маковелский инсон фири, сўзлари ва ишларига икки қарамақарши куч: Воху Мана (“Езгу фижр”) ва Апо Мана (“Ёвўз фикр”) таср кўрсатади дейди. Барча фикрлар, сўзлар ва ишлар ичида аслида эзгулик ва ёвўз лик ётади. “Яхши фикр” деганда илохий-қонун рухидаги кишисига мехрибон бўлиш, мухтожларга кўмаклашишга, ёвўз ликка қарши курашишга тайёр туриш, кишиларни бахт-саодати учун харакат қилиш, ахиллик ва дўстлик, тотувликда яшашга интилиш рухидаги ниятлар ва фикрлар мусаффолиги тушуинилган.

Инсон ўз фикри хаёлида бошқаларга хасад қилмаслиги лозим. Яхши ниятли киши дарғазаб бўлмайди ва бошқа жихатларга берилмайди. Чунки бундай холатда инсон яхши ниятни ё`қотади, бурч ва адолат хақида унитади ва ножўя характалар қилади.