|
Sezgi va idrok haqida umumiy tasavvurlar reja
|
| bet | 7/11 | | Sana | 21.05.2024 | | Hajmi | 87,25 Kb. | | #249191 |
Bog'liq Sezgi va idrok haqida umumiy tasavvurlar reja-fayllar.org2.4.Teri sezgilari
Organik sezgilarning reseptorlari ichki organlarda, qizilo’ngach, me'da, ichak, qon tomirlari, o’pka va shu kabilarda joylashgan bo’ladi. Ichki organlardagi jarayonlar organik sezgilar reseptorlarining qo’zg’atuvchilaridir.
Ularga quyidagilar kiradi:
a) Og’riq sezgilar;
b) chanqoq sezgilari;
v) noxush tuyg’ular;
g) ochlikni sezish.
Sezgilarning umumiy qonuniyatlari
Sezgilarning yuzaga kelishi ma'lum qonuniyatlarning asosida yuz beradi. Sezgilar biror bir sezgi a'zosining qo’zg’alishidan hosil bo’ladi. Qo’zg’atuvchi reseptorga ta'sir etishi bilanoq sezgi hosil bo’lmaydi. Qo’zg’atuvchi ta'sir eta boshlagandan bir necha vaqtdan keyin sezgi hosil bo’ladi. Lekin sezgilarning har xil turlari faqat o’ziga xosligi bilan emas, balki ular uchun umumiy bo’lgan xususiyatlar bilan ham ifodalanadi. Sezgilarning sifati, jadalligi uzoq davom etishi va ko’p joylarda yuz berishi ana shunday xususiyatlar jumlasiga kiradi. quyida sezgilarning xususiyatlari yaqqol ifodalangan.
Sifat - mazkur sezgining asosiy xususiyati bo’lib, uni boshqa sezgi turlaridan farqlaydi va ayni shu sezgi turi doirasida o’zgarib turadi. Masalan, eshitish sezgisi past-balandligi, mayinligi, zo’rligi bilan farq qiladi va hokazo. Sezgining jadalligi uning miqdorini ifoda etadigan xususiyat bo’lib, ta'sir kelayotgan qo’zg’atuvchining kuchi va reseptorning funksional holati bilan belgilanadi. Sezgining davomiyligi uning vaqtinchalik xususiyati hisoblanadi. U ham sezgi a'zosining funksional holati bilan lekin asosan qo’zg’atuvchining ta'sir qilish vaqti va ta'sirning jadalligi bilan belgilanadi. Qo’zg’atuvchi sezgi a'zosiga ta'sir qilishi bilanoq sezgi hosil bo’lmaydi, balki bir oz vaqt o’tgach hosil bo’ladi. Bu sezgining latent (yashirin) davri deb ataladi. Latent davri har xil sezgi turi uchun turlicha, masalan, taktil sezgilari uchun 130 millisekund bo’lsa, og’riq sezgisi uchun 370 millisekundan iborat.
Bilinar - bilinmas sezgi hosil qiluvchi qo’zg’atuvchining minimal kuchi sezgirlikning quyi chegarasi deyiladi. Sezgilarning quyi chegarasi analizatorning absolyut sezgirligi darajasini aniqlaydi. Masalan, 1gramm qandni 1 piyola choydagi mazasi uncha sezilmaydi. 0.1 sm qog’ozni qo’l kaftiga qo’yilsa, uning og’irligi sezilmaydi. Sezgi chegarasining me'yori qanchalik kichik bo’lsa, mazkur analizatorning sezgirligi shunchalik yuksak bo’ladi.
Ko’rish va eshitish analizatorining sezuvchanligi juda yuksakdir. S.I.Vavilov (1851-1951)ning tajribalarida ko’rsatilganidek, kishining ko’zlari to’r pardagi bor yo’g’i 28 kvant atrofida nur tushgan taqdirda ham yoruqlikni ko’ra oladi. Tim qorong’ulikda 27 kilometr masofada yonib turgan shamni ko’rish qobiliyatiga egamiz. Ayni paytda badanimizga biror narsa tekkanini sezishimiz uchun ko’rish va eshitish sezgilari hosil bo’lishiga sarflanganiga nisbatan, 100-10000000 barovar zid quvvat talab qilinadi.
Analizatorning mutlaq sezuvchanligi sezgining faqat quyi emas, balki yuqori chegarasi bilan kifoyalanadi. Sezgining mutlaqo yuqori sezuvchanligi deb qo’zg’atuvchining kuch bilan ta'sir qilishiga aytiladi. Bunda ta'sir ko’rsatayotgan qo’zg’atuvchiga aynan o’xshaydigan sezgi hosil bo’ladi. Bizning reseptorlarimizga ta'sir qilayotgan qo’zg’atuvchilar kuchining yana ham oshishi og’riq sezgisini hosil qiladi.
Sezgi a'zolari yordamida u yoki bu qo’zg’atuvchining faqat bor yo yo’qligini qayd etmasdan, balki qo’zg’atuvchilarning kuchiga va sifatiga qarab farqlay olishimiz mumkin. Sezgilar o’rtasidagi bilanar-bilinmas farqni hosil qiluvchi ikkita qo’zg’atuvchi o’rtasida mavjud bo’lgan minimal farq ajratish chegarasi yoki ayirma chegarasi deb ataladi.
Nemis fiziologi E.Veber (1795-1878) kishining o’ng va chap qo’llarida ko’tarib turgan ikkita narsaning qaysi biri og’irroq ekanligini aniqlay bilish qobiliyatini tekshirar ekan, farq ajratish sezgirligi mutloq emas, balki nisbiyligini qayd etgan edi. Bundan qo’shimcha qo’zg’atuvchining asosiy qo’zg’atuvchiga nisbatan doimiy o’lcham bo’lishi kerak, degan ma'no kelib chiqadi. Jumladan, qo’lda 100 gramm og’irlikdagi yuk turgan bo’lsa yukning bilinar-bilinmas og’irligini payqash uchun og’irlik 3.4 gramm atrofida oshirilishi kerak. Yukning og’irligi 1000 gramm bo’lgan taqdirda esa sezgi hosil qilishida salgina farq sezishi uchun og’irlik 33.3 gramm chamasi oshirilishi kerak. Shunday qilib, ilk qo’zg’atuvchining o’lchami qanchalik katta bo’lsa, unga qo’shimcha ham shunchalik katta bo’lishi lozim.Farqlanishning boshlanishi mazkur analizator uchun doimiy bo’lgan nisbiy o’lchash bilan belgilanadi. Ko’rish analizatori uchun bu nisbat taxminan ni,eshitish analizatori uchun ni, taktil analizatori uchun, ni tashkil etadi. Bu holatni tajriba yo’li bilan tekshirish uning faqat o’rtacha kuchga ega bo’lgan qo’zg’atuvchilar uchun urinish ekanligini ko’rsatadi.
Nemis fizigi G.Fexner (1801-1887) Veber o’tkazgan tajribalarda olingan ma'lumotlarga asoslanib, sezgilarning jadalligi qo’zg’atuvchining kuchiga bog’liqligini quyidagicha shaklida ifodalangan edi.
S = KLg j +C
Bunda S - sezgining jadalligini, j - qo’zg’atuvchining kuchini, K va C konstantlar o’zgarmas, doimiyligi va miqdorlarni bildiradi. Asosiy psixofizik qonun nomi bilan yuritiladigan qonun quyidagicha izohlanadi. Sezgining jadalligi qo’zg’atuvchi kuchining logarifmiga proporsionaldir. Boshqacha qilib aytganda, qo’zg’atuvchining kuchi geometrik progressiya yo’li bilan osha borgan taqdirda sezgilarning jadalligi arifmetik progressiya yo’li bilan oshadi. Bu qonun Veber - Fexner qonuni ham deb ataladi.
Ayirma sezuvchanlik yoxud farq ajratish sezuvchanligi ham farqlanish chegarasining o’lchamiga nisbatan teskari bog’lanishda bo’ladi; farqlanish chegarasi qanchalik katta bo’lsa, ayirma sezuvchanlik ham shunchalik kam bo’ladi.
Sezgilar chegarasining absolyut me'yori bilan belgilanadigan analizatorning sezgirligi barqaror bo’lmasdan qator fiziologik va psixologik shart-sharoitlar ta'siri ostida o’zgarib turadi. Ushbu shart-sharoitlar orasida adaptasiya (moslashish) hodisasi alohida o’rin egallaydi.
Adaptasiya - yoxud moslashuv - sezgi organlari sezgirligining qo’zg’atuvchi ta'siri ostida o’zgarishi demakdir.
Adaptasiya (yoki moslashish) ikki turga bo’linadi:
a) negativ adaptasiya;
b) pozitiv adaptasiya.
Pozitiv adaptasiyada kuchsiz qo’zg’atuvchi ta'siri ostida sezgirlik oshadi. Ko’rish analizatorida pozitiv adaptasiya, qorong’ulik adaptasiyasi deyiladi.
Negativ adaptasiya ikki xil bo’ladi:4
a) qo’zg’atuvchining davomiy ta'siridan sezgirlik yo’qoladi. Masalan, qo’limizga yuk qo’yilsa sezamiz, ammo vaqt o’tishi bilan sezmay qolamiz.
b) kuchli qo’zg’atuvchi ta'siridan sezgirlikning susayishi. Masalan, qorong’u xonadan birdaniga chiqib qolsak, avvaliga hech narsa ko’rmaymiz, vaqt o’tishi bilan sezgirlik pasayib biz normal ko’ramiz.
Adaptasiya teri reseptorlarida tez yuzaga keladi. I.P.Pavlov fikricha, "Adaptasiya bosh miya po’stloq qismidagi muhofazalovchi tormozlanishi tufayli hosil bo’ladi". Haroratga, hidlarga nisbatan ham adaptasiya bo’ladi.
Sensibilizasiya - analizatorlarning o’zaro munosabati va mashq qilishi natijasida sezgirlikning kuchayishidir.
Sensibilizasiyaning adaptasiyadan farqi:
Adaptasiyada sezgirlik oshadi yoki kamayadi, sensibilizasiyada esa faqat oshadi;
adaptasiyada sezgirlikning o’zgarishi tashqi chegaralarga bog’liq bo’lsa, sensibilizasiyada psixologik, fiziologik holatlarga bog’liq bo’ladi.
Sinesteziya qo’zg’atuvchining bir analizatorga ta'siri bilan boshqa analizatorga xos sezgining paydo bo’lishidir. Ko’rish, eshitish sinesteziyasi ko’proq uchraydi. Sinesteziyalar har bir shaxs uchun doimiy bo’ladi. Masalan, kompozitorlardan Skrebin, A.F.Lest, N.Rimskiy Korsakovlarda "rangdor eshitish" qobiliyati bo’lgan. Demak, sinesteziya ikki sezgining bir sezgi bo’lib qo’shilishidir. "Masalan, "shirin so’z", "bag’ri tosh".
Sezgilar kontrasti qarama-qarshi sifatga ega bo’lgan bir vaqtdagi qo’zg’alish tufayli sezgirlikning o’zgarishidir. Masalan, tinch joyda tovush kuchliroq seziladi. Oqimtir fonda qora rang qoraroq, qoramtir fonda oq rang yana ham och bo’lib seziladi. Odam charchaganda sezgirlik pasayadi. harakat oshganda sovuqqa sezgirlik o’tkirlashadi. Sezgirlik kasbga ham bog’liq. Masalan, rassomlarda rang sezish, musiqachilarda tovush sezish va shu kabilar.
Sezgi borasidagi nazariyalar
Psixologiya fanida shunday ilmiy dalillar mavjudki, mobodo inson axborotlarning shaxobchasidan mahrum bo’lsa, u holda u uyqu faoliyatiga sho’ng’iydi. Masalan, teri tuyish sezgilari patologiyaga uchrasa, unda odam (ko’pincha vaqtincha muvaqqat) ko’rish, eshitish, hid sezgisidan mahrum bo’lishi mumkin. Mobodo axborotlarni kuzatish shaxobchasi ilk bolalik yoshi davrida buzilsa, kar yoki ko’r bo’lib qolsa, u taqdirda uning aqliy rivojlanishida keskin to’xtalish, vaqtincha orqada qolish yuzaga keladi. Agar bola maxsus usul yoki uslubga o’rgatilmasa, tabiiy ravishda mavjud kamchiliklarning o’rnini to’ldirib bo’lmaydi.
Nemis faylasufi Xristian Volf "Rasional psixologiya" (1732 yil) va "Empirik psixologiya" (1734 yil) kitoblarida ongning ichki holati, aqliy fikr yuritishga qobiliyatning tabiiy moddiy asosi zamiridan kelib chiqib, tashqi olamdan kelib tushadigan axborotlar shaxobchasiga, ya'ni sezgi kanaliga hech qanday bog’liq emas, deb tushuntirishga harakat qildi. Sezgilarga mana bunday yondashish nazariyotchisi "fanga rasionalizm" tushunchasi bilan birga kirib keldi. X.Volf va uning tarafdorlari psixologik jarayonlar (sezgi, idrok, xotira va boshqalar) murakkab ijtimoiy tarixiy taraqqiyot mahsuli emas, degan g’oyani ilgari surdilar.
Shuning bilan birga "Ong", "Aql" tarixiy evalyusiya natijasi emas, deb inson psixikasiga o’zgacha yondashib, uni izohlab berish mushkul bo’lgan "birlamchi" xususiyat ekanligini tushuntirishga intiladilar. Mazkur nazariyaga asoslangan psixologlar insonning sezgilari uni tashqi olam bilan bog’lab turuvchi birdan bir shaxobcha ekanligini inkor qilishgacha borib yetdilar va voqelikni mana bunday tarzda izohlashga harakat qildilar; sezgilar insonni tashqi olamdan ajratib turadilar, ular atrof-muhit o’rtasidagi bartaraf qilib bo’lmaydigan devor hisoblanadilar. Berkli, Yung, Myuller, Gelmols singari olimlar sezgi organlarining "Spesifik energiyasi" nazariyasini ishlab chiqdilar. Bu g’oyaning asoschisi sifatida Iogann Myuller qat'iy pozisiyada turib, uni butun vujudi bilan himoya qilishga intildi. Ushbu nazariyaga binoan har qaysi sezgi a'zosi hoh quloq, hoh til, hoh teri bo’lishidan qat'iy nazar tashqi dunyoning ta'sirini aks ettirmaydi, atrof-muhitda bo’lib turgan real, jarayonlar yuzasidan axborotlar berishga qobil emas, faqat u tashqi ta'sirdan shaxsiy jarayonlarning qo’zg’atuvchisidan turtki oladi, xolos. Mazkur nazariyaga ko’ra har bir sezgi a'zolari o’zining spesifik energiyasiga ega bo’lib, u har qanday ta'sirdan qo’zg’aladi. Masalan, ko’zni bosib, unga elektr toki bilan ta'sir qilib ko’rilsa, yorug’lik sezgisi hosil qilinadi. quloqqa elektr qo’zg’atuvchisi bilan ta'sir o’tkazilsa, u holda tovush sezgisi vujudga keladi. Binobarin, sezgi a'zolari tashqi ta'sirni aks ettirmaydi, balki ularning ta'siridan qo’zg’aladi. Inson hech qachon tashqi voqelikni, dunyoni ob'ektiv ta'sirlarini idrok qilmaydi, balki sezgi a'zolari faoliyatida o’zlarining shaxsiy sub'ektiv holatlarini aks ettiradi.
Sezgilarning reseptor nazariyasiga ko’ra reseptor sezgi a'zolari ularga ta'sir qiluvchi qo’zg’atuvchilarga nisbatan sust javob qaytaradi, sezgilar harakatga qarama-qarshi turuvchi sust jarayondir. harakatning o’zi esa aksincha faol (aktiv)dir.
Hozirgi davrda sezgilarning reseptor nazariyasi mutlaqo sezgi jarayonlarining fiziologik mexanizmini ochib berishga yaroqsiz ekanligi qator tadqiqotchilar tomonidan ishonchli omillarga suyangan holda ta'kidlab o’tilgandir.
Sezgi jarayonining faolligini tan oluvchi nazariya sezgilarning reflektor nazariyasi deb ataladi. hayvonlar va jonivorlarning sezgilari sust xususiyatga emas, balki tashqi olam ta'sirining biologik ahamiyatga molik jihatlarini faol ravishda ajratgan holda xatti-harakatni amalga oshiradilar. Masalan, asalari bir xil turkumdagi gullarga nisbatan aralash qollardagi gullarga faolroq javob reaksiyasini bildiradi. Mushuk sichqonning qimirlashiga e'tiborini kuchaytiradi, lekin xuddi shunga o’xshash kamerton tovushiga aslo parvo ham qilib qo’ymaydi.
Bu omillar shuni ko’rsatib turibdiki, birinchidan, sezgilar faollik xususiyatiga ega, ikkinchidan ularning vujudga kelishida harakat tarkiblari ishtirok etadi.
AQSHlik psixolog Neffning ta'kidlashicha, mikroskop ostiga olib teriga igna sanchilsa, xuddi shu uchastkada reflektor harakat reaksiyalari kuzatilgan: tomirning hisishi, teri galvanik refleks, goho ko’z harakati, bo’yin muskullarining, taranglashuvchi qo’lning harakat reaksiyasi sodir bo’lishi mumkin.
Jahon psixologlari tomonidan narsalarning murakkab tomonlarini tanish, farqlash harakatning ishtirokisiz amalga oshmasligi ta'kidlab o’tilgan. Masalan, ko’zni yumib, jismni farqlash uchun qo’l bilan uni paypaslash kerak, aks holda uning holati, shakli, qattiq yoki yumshoqligi g’adir-budurligini bilib, sezib bo’lmaydi.
I.M.Sechenovning fikriga ko’ra jismni ko’z bilan idrok qilish uchun ko’z o’sha narsani "qidirsin", faqat shundagina maqsadga muvofiq harakat yuzaga chiqqan bo’ladi. Hozirgi davrda psixologiya fanida ko’z harakatlari nazariyasi ishlab chiqilgan bo’lib, ular makro va mikro ixtiyoriy va ixtiyorsiz ko’rinishlarga ajratiladi. Ular quyidagi nomlar bilan ifodalanadi:
Konvergent, divergent, gorizontal, vertikal, parsimon va boshqalar. Ko’z harakati yordami bilan fazoda o’rin almashib turgan jismlarni topish, bilib olish va idenfikasiyalash amalga oshiriladi. Ko’z harakatlari uch jufti tashqi muskullari, ya'ni miya bosh suyagining III, IV va VI juft nervlari orqali ro’yobga chiqadi, ko’zning makro va mikro harakatlari sezgining mexanizmi rolini bajarish imkoniyatiga ega.
Jahon psixologiya fani ma'lumotlariga qaraganda sezgilar atrof- muhit to’g’risida va o’zimiz haqimizda yagona bilish manbai sifatida xizmat qiladi. Sezgilar shunday bir axborot kanaliki, ular tashqi olamdan va ichki tana a'zolaridan keladigan barcha holatlar, taassurotlar xuddi shu yo’llar orqali miya po’stiga yetib boradi, insonga ta'sirlarga nisbatan to’g’ri javob reaksiyalari qaytarishga yordam beradi.
His etish yoki sezgining filogenetik taraqqiyoti shuni ko’rsatadiki, hayvonlarda ma'lum narsani sezish, his etish ularning biologik jihatdan zaruriyat ehtiyoj ekanligiga qarab rivojlangan.
Bu holatlar ko’pincha xorij olimlari tomonidan izchil ravishda o’rganilgan, ularning o’ziga xos omillar mexanizmlari mavjudligi ta'kidlab o’tilgan. Masalan, turli asalari xatti-harakatlari kuzatilganda, gulga o’xshash murakkab geometrik shaklga nisbatan asalarining differensirovkasi oson kechgan. Agarda shu murakkab geometrik shakl gullarga oid bo’lmasa, u holda arida differensirovka juda qiyinchilik bilan vujudga kelgan. Tadqiqotchi Bosning kuzatishicha, jonivorlar qurt-qumursqalarga xos bo’lgan tovushlarga nisbatan xuddi shu turdagi harakatlarga befarqlik bildirmagan, moboda tovushlar qattiq va tez sur'atda kechsa, ularga hech qanday e'tibor bermagan. Ushbu vazifani olim biologik shartlanganlikdan kelib chiqqan tabiiy ehtiyoj, instinkt bilan uzviy bog’lagan.
S.V.Kravkov (1893-1951) ma'lumotlariga ko’ra bir sezgi a'zolarining faoliyati ikkinchisining ta'siri tufayli o’zgaradi, tovush asosan ko’rish sezgisi, yorug’lik sezuvchanligini orttiradi, shunga o’xshash turli hidlar hamda yorug’lik va hid bilishga nisbatan sezgirlikni oshirishi yoki kamaytirishi mumkin. Bunday o’zaro ta'sir sababli miya ustuni yuqori qismi va ko’rish bo’rtiqlariga tegishli o’simtalarning yaqin joylashganligi tufayli boshqasiga o’tishi osonroq amalga oshadi.
Bundan tashqari sezgilarning o’zaro qo’zg’alishi va tormozlanishini o’rganish ham alohida ahamiyatga ega, chunki ayrim hollarda avtomatik boshqarish tufayli unga uchishda sun'iy sezgirlikning pasayishi yoki ortishi zarurati tug’iladi. I.P.Pavlov tomonidan analizatorlarning murakkab o’zaro ta'sir shakllari mavjud ekanligi qayd etilgandir. Ular bevosita bosh miya po’stida namoyon bo’lib, bir vaqtning o’zida ko’rayotgan jismni, eshitilayotgan tovushni, kelayotgan hidni sezishimizda o’z ifodasini topadi. Bu bosh miya po’stida kechadigan fiziologik jarayonlarni bosib o’tishi zarur bo’lgan zonalar perekretik zonalar deb nomlanadi. Sezgilarning klassifikasiyasi ularning turli spesifik tavsiflariga, ya'ni moddalligiga qarab emas, balki tashkil etilishining har xil darajalariga qarab ham ajratiladi.
Sezgilarni ob'ektiv yo’nalishi bo’yicha Ye.N.Sokolov, Vinogradovlar tekshirganlar va ular passiv jarayon emasligi, vegetativ elementlar fiziologik nafas olish tizimida o’zgarishga sabab bo’lishini tushuntirib berilgan. Ushbu vaqt reflektor o’zgarishlarni sezgining ob'ektiv ko’rsatkichi sifatida ishlashga imkoniyat yaratadi. Ma'lumki, sezgini paydo qiluvchi har bir qo’zg’atuvchi, reflektor jihatdan yuzaga keluvchi jarayonlarni chaqiradi, chunonchi tomirlarning torayishini, teri galvanik reflektorlarning paydo bo’lishi, teri qalinligining o’zgarishi miyaning elektr faoliyatining o’zgarishi, ko’zlarning qo’zg’atuvchi tomon burilishi kabilar. Bularning hamma sezgi jarayonlarning paydo bo’lishini o’z ichiga oladi. Xuddi shu sababdan ular sezgilarning ob'ektiv ko’rsatkichlari tariqasida xizmat qila oladi.
Tajribalarda shu narsa qayd etilganki, qo’zg’atuvchilar intensivligi oshgan sari javob reaksiyasi ham intensivroq bo’lib borar ekan. Bu esa sezgilarning intensivligini asos sifatida ishlatishga muhim negiz hozirlaydi. Tomir va elektrofizologik reaksiyalar chegaralarga odatdagi qo’zg’atuvchilarga qaraganda yaqin qo’zg’atuvchilarga nisbatan keskinroq bo’ladi.
Idrok haqida tushuncha.
Idrok sezgilarga nisbatan murakkab va mazmundor psixik jarayon bo’lib, barcha ruhiy holatlar, xususiyatlar, xossalar va inson ongining yaxlit mazmuni egallangan bilimlar, tajribalar, ko’nikmalar bir davrning o’zida namoyon bo’ladi, aks ettirishda ishtirok etadi.
Idrok sezgiga nisbatan bir muncha murakkabroq, to’laroq aks ettirish jarayoni bo’lib, sezgi a'zolarimizga ta'sir etib turgan narsa va hodisalarni butun belgi hamda xususiyatlari bilan butunligicha, ya'ni yaxlit aks ettirishdan iboratdir. Masalan, olmani ko’rgan paytimizda uning shakli, rangi, ta'mi, hidi va navi bilan birgalikda bir butun narsa tarzida idrok etamiz. Demak, idrok qilish jarayonida deyarli barcha sezgilarimiz qatnashadi.
Shuning uchun ham idrok sezgiga nisbatan ancha murakkab aks ettirish jarayonidir.
Shaxs tevarak-atrofdagi narsa va hodisalarning faqat ayrim xossalarini ongda aks ettirib qolmaydi, balki ularning barcha xossalarini birgalikda bir butun holda ham aks ettiradi.
Psixologik adbiyotlarda idrok tushunchasiga turlicha ta'riflar uchraydi. Jumladan M.Vohidovning "Psixologiya" darsligida idrok deb sezgi a'zolarimizga ta'sir etayotgan narsa va hodisalarni yaxlit holicha aks ettirishga aytiladi, deb keltiriladi.
V.Karimovaning "Psixologiya" o’quv qo’llanmasida idrok bu bilishimizning shunday shakliki, u borliqdagi ko’plab xilma-xil predmet va hodisalar orasida bizga ayni paytda kerak bo’lgan ob'ektni xossa va xususiyatlari bilan yaxlit tarzda aks ettirishimizni ta'minlaydi.5
Keltirilgan ta'riflardan kelib chiqqan holda idrokka quyidigicha ta'rif berish mumkin: Idrok-deb sezgi a'zolariga bevosita ta'sir etib turgan narsa-hodisalar obrazlarini kishi ongida bir butun holda aks ettirilishiga aytiladi.
Kishi narsa-hodisalarning ayrim xossalarini sezadi. Uni bir butun holda idrok qiladi. Chunki narsa va xossa bir-biridan ajralgan holda mavjud bo’lmaydi. Odam narsalarni idrok qilayotganda uning ayrim xossalarini sezadi. Masalan: chaqmoq qandni idrok qilinadi, uning shirinligi seziladi. quyoshni idrok qilinadi, uning issiqligi seziladi va boshqalar.
Idrok qo’zg’atuvchilarning ayrim xususiyatlarini aks ettiruvchi sezgilardan farq qilib, narsani butunligicha, yaxlitligicha, uning hamma xususiyatlari bilan birgalikda aks ettiriladi. Shuning uchun idrok ayrim sezgilarning oddiy yig’indisidan iboratdir, degan xulosa chiqarib bo’lmaydi. Idrok o’ziga xos tuzilishga ega bo’lgan hissiy bilishning sifat jihatidan yangi yuksakroq bosqichidir.
Idrokning muhim tomonlaridan biri - uning xususiyatlarini turli jabhalar, vaziyatlar, sharoitlarda namoyon bo’lishidir. Idrokning muhim xususiyatlaridan biri - bu faol ravishda bevosita aks ettirish imkoniyatining mavjudligidir. Odatda insonning idrok qilish (perseptiv) faoliyatini uning o’zlashtirilgan bilimlari, to’plagan tajribalari shuningdek, murakkab analitik-sintetik harakatlar tizimi zamirida yuzaga keladi.
Idrokning yana bir muhim xususiyati, uning narsa va hodisalarni umumlashgan holda aks ettirilishdir. Ma'lumki, inson psixikasiga kirib borayotgan ko’p qirrali, ko’p yoqlama amallari idrok qilish bilan cheklanib, chegaralanib qolmasdan, balki o’sha majmua aniq qism yoki hodisa sifatida baholanadi.
Idrokning navbatdagi xususiyati uning harakatchanligi va boshqaruvchanligidir. Masalan: toshko’mir yoruqlikda yoqdu sochadi, oq qog’ozdan ko’proq nur balqiydi. Lekin inson bu narsalarni "qora" va "oq" deb idrok qiladi, vujudga kelgan bevosita sub'ektiv taassurotlarga nisbatan o’zgartirishlar, tuzatishlar kiritadi.
Idrok jarayonida deyarli barcha sezgilarimiz ishtirok etsa ham idrok sezgilarimizning oddiy yig’indisidan iborat deb bo’lmaydi. Idrok jarayonida turli sezgilarimizdan tashqari odamning shu paytgacha orttirilgan turmush tajribasi ham ishtirok etadi. Odam o’z turmush tajribasida juda ko’p narsa va hodisalarni takror-takror idrok qilgani tufayli odamning idroki anglanilgan xarakatlarga egadir. Shuning uchun yetarli turmush tajribasiga ega bo’lgan odam (ya'ni katta yoshli odamlar) idrok qilayotgan narsasi nima ekanligini anglashga yordam beradi. hech qanday turmush tajribasiga ega bo’lmagan odam, (ya'ni chaqaloq, bolalar) idrok qilayotgan narsasi nima ekanini hali mutlaqo bilmaydi.
Idrok jarayoni shunchaki oddiy aks ettirishdan iborat emas. Idrok jarayonida odamning diqqati, xotirasi, tafakkuri, xayoli, hissiyoti va irodasi ishtirok etadi. Chunonchi, odam diqqatini qaratmasdan (yo’naltirmasdan) birorta narsani ham mutlaqo idrok eta olmaydi.
Diqqat qaratilgandagina ta'sir etayotgan narsa va hodisalarni ravshan idrok etamiz. Idrok jarayonida odamning ilgari orttirgan turmush tajribasi ishtirok qilar ekan, binobarin idrok jarayoni odamning xotirasi bilan bog’liqdir.
Qaysi organ stimulning ta'sirini sezishiga, retseptorlarga ta'siri nimaga bog'liqligiga, stimulning o'zi qanday sifatga ega ekanligiga qarab, sezgilarning tasnifi bularning barchasiga bog'liq. A. R. Luriyaning fikricha, sezgilarni tasniflash, hech bo'lmaganda, ikkita asosiy printsipga muvofiq amalga oshirilishi mumkin: tizimli va genetik.
Sezgilarni tasniflashning tizimli printsipi asosida sezgilarning uchta katta guruhi ajratiladi:
Interoseptiv sezgilar tananing ichki muhitidan bizga etib boradigan signallarni birlashtiradi. Ushbu signallar bizga tananing ichki jarayonlarining holati to'g'risida ma'lumot beradi, ular orqali biz farovonligimiz, har qanday organning noqulayligi haqida bilib olamiz, tananing ichidan keladigan og'riqni sezamiz. Ushbu hislar qizilo'ngach, oshqozon, ichak kabi ichki organlarimiz devorlarida joylashgan retseptorlarning ishlashi natijasida yuzaga keladi. Ushbu retseptorlar ichki deb ataladi va hislar hali ham "organik"deb nomlanadi. Organik sezgilarga ochlik, chanqoqlik, to'yinganlik, ichkaridan keladigan og'riq hissi kiradi. Agar insonning ichki organlari normal ishlayotgan bo'lsa, unda biz interoseptiv hissiyotlarni boshdan kechirmaymiz. Organik retseptorlar asosan tanada biron bir buzilish sodir bo'lganda signal beradi. Organik hislar birgalikda insonning umumiy farovonligining asosidir.
Proprioroseptiv sezgilar tananing kosmosdagi holati va mushak-skelet tizimining holati to'g'risida ma'lumot beradi, harakatlarimizni tartibga solishni ta'minlaydi. Ushbu hislar harakat va tana qismlarining kosmosdagi holatini aks ettiradi. Ular bizga qo'limiz qanchalik egilganligi, mushaklar qanchalik qisqarganligi haqida signal yuboradi. Ushbu hislar inson harakatining asosidir, ular muvozanatni saqlashga yordam beradi, chunki ular tananing kosmosdagi holati haqida tasavvur beradi. Ular tananing dam olish holatida yoki kosmosda harakatlanishini tushunishning asosini tashkil qiladi. Bunday his-tuyg'ularga ega bo'lishga yordam beradigan retseptorlar ichki quloq kanallarida joylashgan.
Eksteroseptiv hislar tashqi dunyodan signallarni qabul qilishni ta'minlaydi va bizning ongli xatti-harakatlarimiz uchun asos yaratadi. Ushbu hislar guruhi eng katta. Bu bizni tashqi muhit bilan bog'laydigan hissiyotlarning asosiy guruhidir. Ushbu guruhning hissiyotlari odatda ikkita kichik guruhga bo'linadi:
aloqa hissi.
uzoq hislar.
Kontakt sezgilarga bevosita ta'sir qiladigan sezgilar deyiladi. Bunga teginish hissi, ya'ni teginish, atrof-muhit ob'ekti yoki hodisasining terimizga ta'siri kiradi. Taktil sezgilar bizga stimulning o'zi, shuningdek, bu stimul ta'sir qiladigan joy haqida ma'lumot beradi.
Taktil sezgilarni to'rt turga bo'lish mumkin:
Har qanday tirnash xususiyati beruvchi teriga tegganda paydo bo'ladigan hislar;
Terimizga harorat ta'siridan kelib chiqadigan hislar. Ularni issiqlik va sovuq hissiyotlarga bo'lish mumkin. Bu bizning terimiz bilan aloqa qiladigan narsaning haroratiga bog'liq. Tana haroratidan past bo'lgan narsaga teginish sovuq hisni keltirib chiqaradi. Aksincha, tana haroratidan yuqori haroratga ega bo'lgan narsaga teginish issiqlik hissini keltirib chiqaradi.
Og'riq hissi, buning sababi biz dastlabki uchta holatda sanab o'tgan bir xil ogohlantirishlardir. Og'riq hissi paydo bo'lganda ularning terimizga ta'siri o'rtasidagi yagona farq bu ta'sirning namoyon bo'lish intensivligidir. Stimulning juda yuqori harorati kuyishga olib keladi va natijada og'riq paydo bo'ladi. Stimulning juda past harorati ham og'riqni keltirib chiqaradi, ammo allaqachon sovuq kuyish bilan bog'liq. Tirnash xususiyati beruvchi vositani teriga juda qattiq tegizish, shuningdek, terining qattiq deformatsiyasi bilan bog'liq og'riqni keltirib chiqarishi mumkin.
Xuddi shu kichik guruhga ta'm sezgilari ham kiradi, chunki ularning paydo bo'lishi uchun biror narsaning to'g'ridan-to'g'ri og'iz bo'shlig'ida joylashgan ta'm kurtaklariga ta'siri kerak. Ta'm sezgilarining retseptorlari asab tolalari bilan bog'langan ta'mga sezgir hujayralardan tashkil topgan ta'm lampochkasidir. Ushbu lampalar til yuzasining uchida, qirralarida va orqa qismida, tanglayda, bodomsimon bezlarda va farenksning orqa devorida joylashgan.
Distant sezgilar sezgi organiga yaqin va to'g'ridan-to'g'ri ta'sir qilmaydigan ob'ekt yoki hodisaning ta'siri natijasida, lekin bu hodisa yoki ushbu ob'ekt etarli darajada ta'sir qilishi mumkin bo'lgan sezgi organidan bir oz masofada joylashgan ob'ekt yoki hodisaning ta'siri natijasida paydo bo'ladi. Bunday sezgilarga eshitish va ko'rish, hid hissi kiradi.
Biz hid bilish sezgilarini hid bilish organlarining ishi, hid bilish organlarining shilliq qavatida joylashgan hid bilish retseptorlari orqali olamiz. Ushbu retseptorlarning ishlashi ularga havo bilan birga burunga kiradigan hidli moddalarning ta'sirini keltirib chiqaradi.
Ovoz signallari eshitish organlarining stimuli hisoblanadi. Tovushlar va shovqinlarga javob beradigan retseptorlar odamning qulog'ida joylashgan. Musiqiy tovushlar yoki shovqin quloq uchun etarli stimullardir. Aynan shu stimullar eshitish retseptorlari tomonidan qabul qilinadi, aynan shu tirnash xususiyati natijasida biz tashqi dunyodan tovush bizga etib borishini tushunamiz, bu tovushning sifati qanday ekanligini tushunamiz, bu tovush yoki shovqin nimani anglatishini tahlil qilamiz va xatti-harakatlarimizni tartibga solish orqali unga munosabat bildiramiz. Shunday qilib, masalan, biz o'tayotgan mashinaning shovqiniga, momaqaldiroq tovushlariga, bizga etib kelayotgan musiqiy kompozitsiyalarga munosabat bildiramiz. Shuningdek, biz tovushni idrok etish orqali unga tavsif berishimiz mumkin, ya'ni bu tovush qanchalik baland, baland ekanligini, bu tovushning tembri nima ekanligini aniqlashimiz mumkin.
Distant kichik guruh sezgilarining yana bir turi vizual sezgilardir. Ko'rish organlari uchun etarli tirnash xususiyati beruvchi yorug'lik bo'lib, u turli xil ob'ektlardan turli uzunlikdagi elektromagnit to'lqinlar shaklida keladi. Ushbu to'lqinlar ko'rish organlarida joylashgan vizual retseptorlarga ta'sir qiladi. Muayyan to'lqin uzunligi odamda ma'lum bir rang tuyg'usini keltirib chiqaradi.
Barcha sezgilar xususiyatlarga ega. Ushbu xususiyatlar turli organlarga xos bo'lishi mumkin, ammo barcha hislar uchun umumiy xususiyatlar mavjud. Bularga sifat, intensivlik, davomiylik, fazoviy lokalizatsiya kiradi.
Sifat kabi xususiyat ushbu turdagi sezgi va uning boshqa turlari o'rtasidagi farqni aks ettiradi. Shunday qilib, agar biz ta'm sezgilari haqida gapiradigan bo'lsak, unda ularning sifati shundaki, ular ta'm - shirin, sho'r, nordon va boshqalar kabi ob'ektning o'ziga xos xususiyati haqida ma'lumotdir. Teginish hissi sifati ob'ektning sirt sifati kabi xususiyati bo'ladi-silliq, qo'pol, metall, yog'och va boshqalar.
Sezgining keyingi xususiyati uning intensivligi, ya'ni retseptorlarga ta'sir qiluvchi stimul kuchining xarakteristikasi. Sezgining intensivligi retseptorning holatiga ham bog'liq bo'lishi mumkin. Agar retseptorning holati buzilgan bo'lsa, unda uning stimulning kuchini idrok etish qobiliyati ham buzilishi mumkin. Shunday qilib, hamma biladiki, hid hissi uchun javob beradigan retseptorlarning noto'g'ri ishlashi (bu shamollash natijasida yuzaga kelishi mumkin) hidlarning intensivligini idrok eta olmasligimizga olib kelishi mumkin, ularning kuchi bizga avvalgidan kamroq ko'rinadi.
Sezgining vaqtinchalik xususiyati uning davomiyligi kabi xususiyatidir. Ushbu xususiyat stimulning ta'sir qilish vaqtiga bog'liq. Haqiqat shundaki, stimulga ta'sir qilish vaqti sezgi mavjudligining boshlanishi va tugashiga to'g'ri kelmaydi. Tuyg'u darhol paydo bo'lmaydi, lekin stimulga ta'sir qilish boshlanganidan bir muncha vaqt o'tgach. Bundan tashqari, stimul retseptorga ta'sir qilishni to'xtatgandan so'ng darhol to'xtamaydi, lekin bir muncha vaqt davom etadi. Bu erda biz sezgilarning inertsiyasi kabi xususiyati haqida gapirishimiz mumkin, bu retseptorga ta'siri allaqachon to'xtatilganligi bilan namoyon bo'ladi, ammo hissiyot hali ham davom etmoqda. Bu ko'pincha vizual sezgilar bilan sodir bo'ladi, bu erda stimulga ta'sir qilish allaqachon to'xtatilgan, ammo bu stimulning izi saqlanib qoladi va odam hozirgi vaqtda vizual retseptorlarga ta'sir qilmaydigan vizual tasvirni ko'rishda davom etadi.
Sensatsiyaning davomiyligi stimul ta'sirining kuchiga ham bog'liq bo'lishi mumkin. Stimul qanchalik kuchli harakat qilsa, uning ta'sir qilish hissi shunchalik uzoq davom etadi. Bu og'riq bilan sodir bo'ladi. Og'riqni keltirib chiqaradigan juda kuchli stimul allaqachon retseptorga ta'sirini to'xtatishi mumkin, ammo og'riq hissi hali ham uzoq davom etishi mumkin.
Sensatsiyaning yana bir xususiyati stimulning fazoviy lokalizatsiyasi. Retseptorlar har doim bizga stimul qaerda joylashganligi, tanamizning qaysi joyiga ta'sir qilishi haqida ma'lumot berishi mumkin.
Inson tanasi stimul ta'siriga sezgirlikni tavsiflovchi xususiyatga ega. Stimulning sezgi organlariga ta'siri natijasida sezgi paydo bo'lishi uchun uni keltirib chiqaradigan stimul ma'lum bir qiymatga yoki sezgirlik chegarasiga yetishi kerak. Sezuvchanlik chegaralarining ikki turi mavjud: mutlaq va differentsial (yoki diskriminatsiyaga sezgirlik chegarasi).
Deyarli sezilmaydigan tuyg'u paydo bo'ladigan stimulning eng kichik kuchi sezgining pastki mutlaq chegarasi deb ataladi. Ushbu turning hissi hali ham paydo bo'ladigan stimulning eng katta kuchi sezgining yuqori mutlaq chegarasi deb ataladi. Shunday qilib, sezgi chegarasi hissiyotni keltirib chiqaradigan stimulning minimal miqdoridir. Rag'batlantiruvchi ta'sir ko'rsatadigan kuch sezgi chegarasiga teng yoki undan yuqori bo'lishi kerak. Agar bu kuch sensatsiya chegarasidan kichikroq bo'lsa, unda sensatsiya paydo bo'lmaydi yoki aniq bo'lsa, paydo bo'ladi, lekin tan olinmaydi.
SEZGI VA IDROK HAQIDA UMUMIY TASAVVURLAR 1
REJA: 1
|
| |
