|
1. Mavzu: Pedagogik deontologiya va kompetentlik fanining maqsadi va vazifalari. Mavzu rejasi
|
| bet | 1/6 | | Sana | 22.05.2024 | | Hajmi | 105,51 Kb. | | #250089 |
Bog'liq 1-mavzu ped deontologiya
1.Mavzu: Pedagogik deontologiya va kompetentlik fanining maqsadi va vazifalari.
Mavzu rejasi:
“Deontologiya” tushunchasi.
Deontologiyaning prinsiplari.
Pedagogik kompetentlikning boshqa pedagogik fanlar bilan aloqadorligi.
Pedagogik kompetentlik, professional kompetentlik va o‘qituvchi kasbiy etikasiga qo‘yilayotgan zamonaviy talablar.
Adabiyotlar:
1. Азизходжаева Н.Н. Педагогик технология ва педагогик маҳорат. Ўқув қўлл. -Т.: Ўзбекистон ёзувчилар уюшмаси, 2006. -159 б.
2. Ахмедова М.Т. Педагогик компетентлик. Услубий қўлланма. -Т.: БРОК CЛАСС СЕРВИС, 2016. – 84 б.
3. Ахмедова М.Т. Педагогик конфликтология. Ўқув қўлланма. -Т.: Адабиёт учқунлари, 2017. – 320 б.
4. Зиёмуҳаммедов Б. Педагогик маҳорат асослари. Ўқув қўлл.-Т.: ТИБ-КИТОБ, 2009. -183 б.
5. Муслимов Н.А. Касб таълими ўқитувчиларининг касбий копетентлигини шакллантириш технологияси. Монография. -Т.: Фан ва технологиялар, 2013.
6. Муслимов Н.А. ва бошқалар. Профессиональная компетентность будущего учителя: теория и технология обучения Учебное пособие . -Т.: ТДПУ, 2014
7. Xoliqov A. Pedagogik mahorat. Darslik-T.: Iqtisod-moliya, 2011. - 420 b.
8. Кертаева Г.М. Основы педагогической деонтологии. 2019. 6-40 б.
Tayanch tushunchalar: Deontologiya, deontologiya prinsiplari, pedagogik etika, pedagogik kompetentlik, professional kompetentlik, kasbiy etika.
1.“Deontologiya” tushunchasi. Lug'atlarda deontologiya tushunchasi ma'lum talqinlarga ega:
- lug'atda “deontologiya "(yunoncha deon, ontos - zarur; logos - so'z) ma'nosi bilan tushuntirish axloq, axloq fanidir;
- "rus tilining bir qismi bo'lgan xorijiy so'zlar" lug'atida deontologiya "inson huquqlari va majburiyatlari doktrinasi, uning axloqi to'g'risidagi ta'limot" deb belgilangan.
- "eng yangi falsafiy lug'at" deontologiya "da (yunoncha deo - tufayli va logos - ta'limot, so'z) - tushunchasi, burch tushunchasi bilan bog'liq masalalar bilan shug'ullanadigan axloq nazariyasining bo'limi";
- "Oksford izohli lug'atida" deontologiya "(deontologiya) axloqshunoslik va odamlarning to'g'ri xatti-harakatlarini o'rganish bilan shug'ullanadigan fan hisoblanadi";
- "axloqshunoslik lug'ati" da deontologiya "(yunoncha Deon - ought and logos - ta'limot; fan kerak) - burch va umuman olganda muammolarni ko'rib chiqadigan axloqiy qism (retseptlar ko'rinishida axloq talablarini ifoda etadigan hamma narsa).
"Deontologiya" atamasini birinchi bo'lib Bentem kiritgan va u axloq nazariyasiga murojaat qilgan. Jeremy (Jeremiah) Bentham - (1748-1832) ingliz faylasufi, huquqshunos, London universiteti asoschilaridan biri. Tashkilotchi va iqtisodchi, ilm-fan sohasida u utilitarizm nazariyasining tor yo'nalishlaridan birini (utilitas - foydali) ishlab chiqishi bilan mashhur bo'lib, insonning har bir harakatini odamlarga keltiradigan foydalari nuqtai nazaridan baholash kerak degan nazariyani ilgari suradi. Uning nazariyasiga rioya qilgan holda, 21 yoshida I. Bentem u o'limidan keyin uning jasadini anatomik tajribalarga o'tkazish kerakligi haqida vasiyat qoldirdi.
I. Bentam o'zining kontseptsiyasini "deontologiya" deb atadi. SSSRda bu yo'nalish 1917 yilgi inqilob davridan boshlab ma'lum bo'lib, butun "podshohlik tuzumi merosini" rad etib, jazo tahdidi ostida hukumat har qanday fanning, shu jumladan tibbiyotning eng muhim tarkibiy qismi bo'lgan axloq qoidalarining mavjudligini taqiqladi. "Taniqli tibbiy axloqni axlat qutisiga tashlash: faqat tanqid va o'z-o'zini tanqid qilish sovet shifokori faoliyatining asosidir", dedi. O'sha paytda ilm-fanning turli sohalarida o'xshash qarashlarga ega odamlar ko'p edi. Ammo tibbiyotni axloqsiz tasavvur qilib bo'lmaydi. 1946 yilda Sovet onkologiyasining asoschisi Nikolay Nikolaevich Petrov jarrohlik axloqi to'g'risida kitob yozdi. 70 yoshli N.N. Petrov SSSRda axloq to'g'risidagi kitobni nashr etish mumkin emasligini tushunadi va qo'lyozmadagi "axloq" atamasini noma'lum "deontologiya" atamasi bilan almashtiradi. N.N.Petrovning zamondoshlari va shogirdlari o'z esdaliklarida shunday yozishgan: «Nikolay Nikolaevich aniq tushunadiki, agar uning o'rnini bosish aniqlansa, u lagerlardan qaytmaydi, lekin u tavakkal qildi. Senzura N.N. Petrovga qaraganda kamroq bilimga ega bo'lib chiqdi va kitob yonib-o'chib ketdi ". Hozirgi kunda nafaqat tibbiyotda, balki "shaxs-shaxs" tizimi faoliyatining turli jihatlarini ko'rib chiqadigan boshqa fanlarda ham qo'llaniladigan atama paydo bo'ldi.
Ma'lumki, har qanday fan, uning predmet sohasini takomillashtirish tufayli, differentsiatsiya jarayoni bilan ajralib turadi. Bu, birinchi navbatda, har bir ilmiy sohada: tibbiyot, pedagogika, psixologiya, sotsiologiya va hk. Ushbu jarayon deontologiyaga ham xosdir, unda turli mutaxassislikdagi odamlarning kasbiy burchining mazmuniga qarab quyidagi tarmoqlarni ajratish mumkin:
- pedagogik deontologiya - o'qituvchining kasbiy burchiga muvofiq xulq-atvori haqidagi fan (E.N. Jumanqulova, G.A. Karaxanova, G.M. Kertaeva, G.M. Kodzhaspirova, A.E. Kuderina, M.Sh. Kunanbaeva, K.M. Levitan va boshqalar);
- tibbiy deontologiya, bu xatti-harakatlar tamoyillari to'plamini, unga murojaat qilgan shifokor va sog'lom yoki kasal odam o'rtasidagi aloqaning professional usullarini anglatadi [11] (A.F.Bilibin, B.E. Votchal, F.P. Gaaz, A.A. Grando, N. N. Pirogov, I. S. Suk, N. V. Elshtein va boshqalar);
- "yordam berish - yordam olish" o'zaro ta'sirining axloqiy tomonlarini va kasblarga yordam berish bo'yicha mutaxassislarning axloqiy ishonchliligini ta'minlaydigan shaxsning psixologik mexanizmlarini o'rganadigan psixologik deontologiya (M.A. Gulina, A.A. Krylov, I.V. Siluyanova, A.I.). Yuryev va boshqalar);
- ijtimoiy deontologiya ishchining xulq-atvori va faoliyatining professional va axloqiy me'yorlari va tamoyillarini o'rganadigan fan(L.M. Anisimova, N.Yu. Gurevich, L.P. Kozyrevskaya, D.P. Kotov, G.P. Medvedeva va va boshqalar.);
- yuridik fanlarning bir bo'limi sifatida tavsiflangan yuridik deontologiya, bu yuristning kasbiy xulq-atvori kodeksi to'g'risidagi bilimlarning umumlashtirilgan tizimi (N.M.Bloxin, V.M. Gorshenev, Y. Romanov va boshqalar).
- jurnalistik deontologiya, "jurnalistning to'g'ri kasbiy xatti-harakatlari talablari, me'yorlari, tamoyillari tizimi; ommaviy axborot vositalari xodimlarining mas'uliyatli xatti-harakatlari uchun huquqiy va axloqiy me'yorlar to'plami; "Jurnalistlik burchiga" xizmat qiladigan "vazifalar yig'indisi va ularning bajarilish me'yorlari, ularning xabardorligidan qat'i nazar, ma'lum bir vaziyatda harakat qiladigan, ommaviy axborot vositalarining tabiati bilan belgilanadigan jurnalistik xatti-harakatlarning kategorik imperativlari tizimining bir turi sifatida" (E.P. Proxorov, Yu. Baturin, Ya.N. Zasurskiy, K. Krischens, M. Treiber, K. Nordenstreng va boshqalar).
Yuqorida aytilganlarni xulosa qilib aytganda, deontologiyani "shaxs-shaxs" tizimidagi mutaxassislarning kasbiy burchiga muvofiq xulq-atvori haqidagi fan deb bilamiz.
O'qituvchining deontologik madaniyati uning umumiy va kasbiy madaniyatining bir qismidir, uning asoslari ham universitetda o'rnatiladi va har kuni ta'lim (kasbiy) faoliyati va jamiyatning ijtimoiy-madaniy muhitidagi o'zgaruvchan talablarni hisobga olgan holda takomillashtiriladi.
Deontologik tayyorlik va madaniyat ijtimoiy pedagogga xosdir. Deontologik tayyorgarligi uning axloqiy burch vazifalarini bajarish uchun zarur bo'lgan ichki holatini tavsiflaydi va deontologik madaniyat uning kasbiy burchining har kunlik namoyonidir. Ularning asoslari universitetda yaratilgan va ijtimoiy o'qituvchining doimiy kasbiy o'sishi tizimida doimiy e'tibor talab etiladi.
Ijtimoiy pedagogika deontologiyasi, ijtimoiy pedagogik deontologiya va ijtimoiy o'qituvchi deontologiyasini ajratib ko'rsatish kerak.
Ijtimoiy pedagogikaning deontologiyasi ijtimoiy pedagogika nazariyasi va amaliyotining axloqiy yo'nalishi to'g'risidagi ta'limotdir.
Ijtimoiy-pedagogik deontologiya - bu ijtimoiy-madaniy muhitda burchning axloqiy talablari, o'zini tutish normalari, tamoyillari va qoidalari, kasbiy faoliyati to'g'risidagi ta'limot. Bu muayyan ijtimoiy-madaniy muhitda o'zini tutishi va / yoki kasbiy faoliyati bilan o'zini anglaydigan va unga u yoki bu ijtimoiy-pedagogik ta'sir ko'rsatadigan har qanday shaxsga nisbatan sodir bo'ladi. Uning namoyon bo'lishi insonga nisbatan, juda muvaffaqiyatli ishlaydigan, yuqori sifatli mahsulot ishlab chiqaradigan, ammo shu bilan birga ishlab chiqarish faoliyatining ijtimoiy-madaniy muhitiga salbiy ta'sir ko'rsatadigan, tajovuzkorlik va norozilikni keltirib chiqaradigan mutaxassis sifatida kuzatilishi mumkin. Ushbu shaxsning ijtimoiy-pedagogik deontologiyasining namoyon bo'lishi bu holda salbiydir.
Ijtimoiy o'qituvchining deontologiyasi axloqiy talablar, me'yorlar, printsiplar va xatti-harakatlar qoidalari, ijtimoiy o'qituvchining kasbiy faoliyati, uning maqsadi va kundalik namoyon bo'lishida majburiyligini belgilaydigan ta'limotdir. Ushbu talablar, normalar, tamoyillar va qoidalar uning funktsional majburiyatlarida qisman aks etadi. Biroq, siz hamma narsani ko'rsatmalarga kiritolmaysiz. Har qanday kasbga xos bo'lgan "yozilmagan xulq-atvor qoidalari va kasbiy faoliyat" mavjud. Ijtimoiy o'qituvchi ham ularga ega.
Ijtimoiy o'qituvchining o'ziga nisbatan axloqiy vazifasi, uning kasbiy faoliyati yutuqlari orqali jamoatchilik fikrida obro'ga ega bo'lishdir. Bu rasmiy ham, norasmiy ham bo'lishi mumkin. Rasmiy - bu kasb va lavozim vakolati; norasmiy - ijtimoiy o'qituvchining kasbiy faoliyat sohasida u ishlagan kishilardan, uning atrof-muhitidan va hamkasblaridan olgan axloqiy ahamiyatining ko'rsatkichi. Hokimiyatga ega bo'lish uzoq va qiyin jarayon. Agar u ijtimoiy o'qituvchining o'zi uchun maqsadga aylansa, unda natija aksincha bo'lib chiqishi mumkin - hamkasblar va u bilan ishlayotganlar oldida obro'sini yo'qotish.
Ijtimoiy o'qituvchining deontologik asosining muhim (asosiy) tarkibiy qismi unga kasbiy tayyorgarlik ko'rgan mutaxassis sifatida yuklangan axloqiy burch talablarida yotadi. Ushbu talablar uning kasbiy faoliyatining o'ziga xos xususiyatlari bilan belgilanadi: u qaerda (qaysi muassasada) va kim bilan (qaysi toifadagi odamlar) ishlaydi, shuningdek u o'z ishida qanday ustun maqsadlarni belgilaydi va kasbiy etika, axloqiy ideallar, tamoyillar mazmuni, ushbu ko'p millatli jamiyatdagi ijtimoiy va pedagogik faoliyatning gumanistik qadriyatlari. pedagogik etika ushbu axloqiy me'yorlarni, qadriyatlarni, shuningdek, pedagogik faoliyatga xos talablarni shakllantirish bilan shug'ullanadi va pedagogik deontologiya ularni anglash va amalda amalga oshirish bilan shug'ullanadi. Yuqoridagilar diagramma sifatida ifodalanishi mumkin (1-rasm).
Деонтология
Etika
Axloq
Kasbiy deontologiya
Kasbiy etika
Kasbiy axloq
Pedagogik deontologiya
Pedagogik etika
Pedagogik
axloq
1-rasm - Pedagogik deontologiyaning paydo bo'lishi
Demak, pedagogik deontologiya bu o'qituvchining kasbiy burchini halol, vijdonan bajarishiga mos keladigan axloqiy, huquqiy tamoyillar va qoidalar majmuidir.
Yuqoridagi xulosalar aytish mumkinki, pedagogik deontologiya axloqning ajralmas qismi bo'lib, pedagogik axloq tamoyillari va me'yorlarining shakllanishi va ishlash mexanizmining xususiyatlarini hisobga olgan holda o'qituvchining kasbiy faoliyatida uning amaliy harakatlarini tartibga soluvchi rolini o'ynaydi.
Ijtimoiy-tarixiy asos shundan iboratki, turli xil ijtimoiy-iqtisodiy shakllanishlarda o'qituvchi shaxsiga qo'yiladigan talablar va ularning amalda bajarilishi o'rtasidagi ziddiyat shu kungacha paydo bo'lgan va mavjud.
Tarixiy jihatdan o'qituvchi faoliyatiga, uning shaxsiyatiga qo'yiladigan talablar muayyan ijtimoiy-tarixiy vaziyatga asoslanib shakllangan: ma'lum bir jamiyatda hukmron bo'lgan siyosiy tizim, ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlar, milliy an'analar ta'lim tizimini "qurgan" va shuning uchun o'qituvchiga, uning xulq-atvorining me'yorlariga talablar hamma davrlarda bo'lgan.
O'qituvchilik kasbi uzoq tarixga ega, uning roli va ma'nosi zamonga qarab o'zgargan. Ushbu kasbga bo'lgan ehtiyoj insoniyatning ibtidoiy tarixining oxirida paydo bo'lib, aqliy mehnatni jismoniy mehnatdan ajratishni belgilab qo'ydi.
Qadimgi dunyoda (Qadimgi Mesopotamiya, Shumer, Akkad, Bobil, Ossuriya va boshqalar) o'qituvchilar ijtimoiy pog’onaning yuqori darajasida turishgan. Uning vazifalariga maktabni boshqarish va o'quvchilar eslab qolgan, mashq plitalariga ko'chirilgan namunaviy plakatlarni tayyorlash kiradi. Katta "planshetlar uylarida" yozuv, hisoblash, rasm chizish va hokazolarning amalga oshirish uchun maxsus tayorlangan o'qituvchilari bor edi. Bunday o'quv muassasalarida tartib va intizomni nazorat qiluvchi maxsus styuarder xizmat qilishi mumkin edi. Trening pulli edi. To'lov miqdori o'qituvchining vakolatiga bog'liq edi. O'qituvchining e'tiborini jalb qilish uchun ota-onalar unga sovg'alar qilishardi.
Qadimgi Misrda o'qituvchilik kasbiga ijtimoiy farovonlikning kafolati sifatida qarashgan. Papiruslarda bunday turdagi so'zlar tez-tez uchraydi: "Qarang, o'qituvchi lavozimidan boshqa hech qanday lavozim yo'q, u erda odam doimo xo'jayin bo'ladi".
Qadimgi misrlik ideal idealni og'ir so'zlar va taqdirning zarbalariga dosh berolmaydigan odam deb hisoblashgan. Ta'lim va tarbiya ana shunday ideal mantig'ida davom etdi. Talaba birinchi navbatda tinglash va itoat qilishni o'rganishi kerak edi. Amalda aforizm mavjud edi: "Insonda eng yaxshi xususiyat itoat etish". O'qituvchi talabaga quyidagi so'zlar bilan murojaat qilar edi: «E'tibor bering va mening nutqimni tinglang; Men sizga aytadigan hech narsani unutmang. " Bunday itoatkorlikka erishishda eng samarali usul jismoniy jazo tabiiy va zarur deb topilganedi. Talabaga doimo zarba berib turardi. Maktab shiori qadimgi papiruslardan birida yozilgan so'zlar edi: "Bola qulog'ini orqasida ko'taradi, uni eshitish uchun uni urish kerak" [19].
Qadimgi Xitoyda o'qituvchining ishi juda sharafli hisoblangan, chunki ta'lim olish juda muhim edi. Murabbiyni otaday hurmat qilishgan. U talabani turli xil muammolarni mustaqil ravishda qo'yishga va echishga o'rgatish haqida g'amxo'rlik qildi.
Qadimgi O'rta er dengizi dunyosida o'qituvchiga nisbatan boshqacha munosabat mavjud edi. Masalan, qadimgi Yunonistonda maxsus qul boy oilalardan bo'lgan o'g'il bolalarga qaraydigan o'qituvchi (so'zma-so'z - yo'lboshchi) deb hisoblangan. Uydagi eng foydasiz qul o'qituvchi edi. O'qituvchilarga ozgina maosh to'langan - o'rtacha hunarmandlarning ish haqi bilan bir xil. O'qituvchilarning, ayniqsa, boshlang'ich darajadagi ta'lim muassasalarining ijtimoiy mavqei juda past edi. Bu haqiqatni Afinada tarqalgan: "U vafot etdi yoki o'qituvchi bo'ldi" degan maqol yaxshi yoritib berdi.
Miloddan avvalgi III asrga kelib qadimgi Rimda bolalarni tarbiyalash murabbiy-qullar deb atalgan kishilarga topshirilgan. Ular qullar edilar. Qul muallimlari o'g'il bolalarga o'qishni, yozishni va hisoblashni o'rgatdilar. Enagalar va o'qituvchilarni badavlat fuqarolar qo'llab-quvvatlaganlar. Qolgan rimliklar o'z farzandlarini forumga o'qishga yuborishdi. O'qituvchi kasbi Rim jamiyatida erkin fuqarolar uchun kamsituvchi hisoblanadi.
O'rta asrlarda:
- Xitoyda va Qadimgi Xitoyda ham o'qituvchi katta hurmatga sazovor bo'lgan. Maktabga birinchi marta kelgan bola Konfutsiy obraziga bosh egib, o'qituvchining oyog'iga yiqilib, boshqa ism – o’quvchi nomini olgan. O'qituvchining kuch-qudratining ramzi - ko'zga tashlanadigan joyda bambuk qamish osilgan;
- G'arbiy Evropada o'qituvchilar rohiblar yoki ruhoniylar edilar. Ular yuqori ijtimoiy mavqega ega edilar va monastir, sobor va sobor maktablarida ishladilar. Ijtimoiy mavqei past o'qituvchilar bor edi - sayohatchilar orasida gildiya va gildiya maktablarida dars bergan, cherkovga qarshi bo'lganlar, ular quvg'in qilingan [24].
XV-XVII asr o'rtalari Uyg'onish davrida boshlang'ich maktabda ruhoniy-o'qituvchining o'rnini asta-sekin professional o'qituvchi egallaydi. Uning pozitsiyasi o'zgarib bormoqda. Ilgari, u "maktab pullari" va cherkovlarda yashagan. XVI asrning oxiridan boshlab o'qituvchilarga jamiyat tomonidan maosh to'lay boshlandi. Bu maktabning cherkovdan mustaqilligini oshirishni anglatardi, biroq o'qituvchini tayinlash hali ham ruhoniylar zimmasida edi.
O'qituvchilarning kasbiy darajasi, ayniqsa kambag'allar uchun maktablarda juda past edi. Tasodifiy odamlar ko'pincha o'qituvchiga aylandilar: sobiq maktab o'quvchilari, hunarmandlar, askarlar va boshqalar. Ularning ko'plari johil edilar. "O'qituvchilarning aksariyati yaxshi yozish va o'qish imkoniyatiga ega emas edi".
XIX-XXI asrlarda o'qituvchilik kasbiga nisbatan ma'lum konstitutsiyaviy o'zgarishlar ham yuz berdi.
G'arbiy Evropaning ayrim mamlakatlarida cherkov o'qituvchilarni tayinlashda qatnashish huquqiga ega edi, chunki maktablarda dinni o'rgatish saqlanib qolgan.
Angliyada xususiy maktablar juda kuchli edi. 1870 yilgacha ta'lim muassasalarining faoliyati asosan shaxslarga va ularning mablag'lariga bog'liq edi. Maktab qonunchiligi ta'lim sohasida xususiy tashabbuskorlik uchun keng doirani saqlab qoldi. Muayyan miqdordagi o'quvchilarning ta'lim olishiga kafolat bergan har qanday shaxs maktab ochish huquqiga ega edi. Xususiy maktablar muassislari va o'qituvchilardan o'qituvchilarni tayyorlash sertifikatlari talab qilinmadi.
Frantsiyada 1852 yildan beri o'qituvchilar davlat xizmatchilari deb hisoblanib, hukumat tomonidan tayinlangan. Maktab ko'proq armiyaga o'xshardi. O'qituvchilarning tashabbusi cheklangan edi.
Portugaliyada o'qituvchilarga akademik bakalavr darajasini olish taqiqlangan. Hatto boshlang'ich maktabda ham o'qituvchilar usta bo'lishi kerak edi.
Ispaniyada o'qituvchilar hech qachon o'quvchilarni tanbeh berishlari yoki ota-onalariga o'g'li yoki qizi o'rganish qiyin bo'lganligini aytishlari shart emas edi. O'qituvchilar bolaning yomon ishlashi uchun uzr so'rashlari kerak edi. Angliyada o'qituvchilar tarkibining etishmasligi alohida muammo edi. Bu yoshlarni o'qituvchi kasbini tanlamaslikka, balki ishchi o'qituvchi sifatida maktabni tark etishga undaydigan juda muhim omillar bo'lganligi bilan bog'liq edi. Ular qatoriga mamlakat maktablarida o'quvchilarning intizomining sustligi, bir sinfda juda ko'p o'quvchilarning borligi, ish haqining pastligi va boshqalar kiradi. Xususiy maktablarda vaziyat ta'riflanganga mutlaqo ziddir.
Bundan ma'lum vaqt oralig'ida jamiyat va davlatning o'qituvchi kasbiga bo'lgan ijobiy munosabati qanday yo'qolganligi va tiklanganligi, uning faoliyatiga qo'yiladigan talablar qanday o'zgarganini ko'rayapmiz.
Deontologiya tushunchasini ta'riflashda ma'noni anglatuvchi kategoriya vazifa bo'lganligi sababli, pedagogik deontologiyaning paydo bo'lishi uchun zarur shart o'qituvchi shaxsiga, uning kasbiy faoliyatiga qanday bo'lishi kerak bo'lgan pozitsiyadan iborat bo'ladi. Keling, ularni o'tmish va hozirgi taniqli mutafakkirlar, o'qituvchilar, olimlarning tushunchalarida ko'rib chiqaylik.
Shunday qilib, Sharq Konfutsiyining mutafakkiri va o'qituvchisi (miloddan avvalgi 551-479 yy.) "Har kim o'z vazifasi yo'liga yo'naltirilishi kerak, bu kasb va hayot munosabatlariga oid har bir mayda narsa eng puxta va batafsil tarzda belgilanadi, har bir insonning ijtimoiy mavqei aniqlanadi" ... Shaxsiy axloq normalari qat'iy ravishda ijtimoiy majburiyatlarga to'g'ri keladi. Tuyg'ular va ta'sirlarning to'liq muvozanati beshta fazilatni anglashga olib keladi: rahm-shafqat, adolat, tartib, ehtiyotkorlik va sadoqat »[25].
O'qitish san'atini "doya" deb atagan Suqrot (miloddan avvalgi 459-399 yillar) o'qituvchining asosiy vazifasi "o'quvchining moyilligi va qobiliyatlarini sinchkovlik bilan o'rganib, uni eng yaxshi, ichki ruhiy kuchlarini hayotga tatbiq etish" deb hisoblagan [26].
Qadimgi Rim olimi Kvintilian (mil. 42 yil - milodiy 118 yil atrofida) o'zining "Notiqlik bo'yicha ko'rsatmalarida" o'qituvchi yuqori ma'lumotli, o'zini tutishi, bolalarni sevishi va ularni o'rganishi, maqtash va jazo o'lchovini bilishi va eng muhimi bo'lishi kerakligini yozgan. , o'quvchilar uchun axloqiy xatti-harakatlarning namunasi bo'ling [27].
Aflotun o'qituvchining kasbiy burchini bajarmaganlik oqibatlari haqida shunday degan: "Agar poyabzal ishlab chiqaruvchisi befarq bo'lsa, demak, davlat bundan ozgina zarar ko'radi, ehtimol kam sonli odamlar yomon kiyinishadi, ammo o'qituvchi o'z vazifalarini yomon bajaradigan bo'lsa, unda mamlakatda johillar va bezorilar ko'payadi" [28. ].
Qadimgi Xitoyda o'qituvchining vazifasi talabalarga o'rganilayotgan intizomning asl maqsadini ochib berish va undan bu fanning Yer yuzidagi hayotda berishi mumkin bo'lgan barcha afzalliklarni ajratib olishni o'rgatish edi. Qadimgi Konfutsiy qoidasida talabaning o'qituvchi oldidagi vazifasi tog'lardan balandroq va dengizlarga qaraganda chuqurroq ekanligi ta'kidlanganligi sababli, iemoto (o'qituvchi) ning hokimiyati mutlaqo shubhasiz edi [29].
Olim va faylasuf al-Forobiy (870-950) fazilatlarni tarbiyalashning "qattiq" va "yumshoq" usullari tizimini taklif qilgan pedagogik muammolarni o'ziga xos tarzda ko'rib chiqdi. Forobiy o‘zining didaktik qarashlarida ustoz, o‘qituvchining mas’uliyatini alohida ifodalaydi. “Ustoz, - deydi u,- shogirdlariga qattiq zulm ham, haddan tashqari ko‘ngilchaklik ham qilmasligi lozim”. Chunki ortiqcha zulm shogirdda ustozga nisbatan nafrat uyg`otadi, bordi-yu ustoz juda yumshoq bo‘lsa, shogird uni mensimay quyadi va u beradigan bilimdan sovib qoladi.
Beruniy mamlakatning obodonligi ilm–fanning ravnaqi tufayli deb aytadi, yoshlarning baxt–saodati va kamoloti esa ularga bilim va ma’rifat beruvchi mudarrislarga bog‘liq deb ta’kidlaydi. Ilm va ma’rifat sari intiluvchi tolib va mudarrislarga deydiki: “Ilm dargohiga kirar ekansan, qalbing kishini ozdiruvchi illatlardan, odamni ko‘r qilib qo‘yadigan nafs va turli buzg‘unchi holatlardan, qotib qolgan turli eski urf–odatlardan, hirsdan, raqobatdan, ochko‘zlikni quli bo‘lishdan ozod bo‘lmog‘i darkor”.
Buyuk mutafakkir Abu Ali ibn Sino pedagogik qarashlarida insonning ham aqliy, ham axloqiy, estetik va jismoniy jihatdan rivojlanishi uning kamolga etishining asosiy mezoni sifatida talqin etiladi. SHarqda «SHayx ar-Rais» nomi bilan mashhur bo‘lgan alloma - Abu Ali ibn Sino o‘qituvchi mahorati haqida fikr yuritar ekan, quyidagilarni eslatib o‘tadi:
- bolalar bilan muomalada bosiq, jiddiy bo‘lish;
- berilayotgan bilimning talabalar qanday o‘zlashtirib olayotganiga e’tibor berish;
- ta’limda turli metod va shakllardan foydalanish;
- talabaning xotirasi, bilimlarni egallash qobiliyati, shaxsiy xususiyatlarini bilish;
- aqliy darajasiga mos ravishda ta’lim berish;
- har bir so‘zning bolalar hissiyotini uyg`otishi darajasida bo‘lishiga erishish zarur.
Abul-Qosim Mahmud Ibn Umar Az-Zamaxshariy (1075-1144) jahon ilm-fani va madaniyatiga salmoqli hissa qo‘shgan mashhur olim va adibdir. U o‘z asarlarida halollik va pokizalikni, ilmga muhabbatni, mardlik va olijanoblikni ulug‘laydi. Ulug‘ mutafakkir “Navobig‘ ul-kalim” (“Nozik iboralar”) asarida kishilar ilmli bo‘lish, o‘qitish, yozish bilan hosilu mukammal bo‘ladi, olim kishi oqil, bilimdon va chiroyli xushxat yozuvga ega bo‘lsa, bu uning kamolotga etganligidan dalolatdir, deydi. Asarda mudarrislar to‘g‘risida noyob fikrlar bildirilgan: “Murabbiy o‘qib tursagina murabbiy bo‘la oladi, agar o‘qishni to‘xtatib qo‘yar ekan, unda murabbiylik o‘ladi”.
Buyuk mutafakkir Abdurahmon Jomiy XV asrda yashab ijod qilgan. U o‘z asarlarida insonning yuksak axloqiy hislatlarini, go‘zal fazilatlarini kuylaydi. «Iskandar xirodnomasi” asarida muallimlar to‘g‘risida noyob fikrlarni bildirgan: “muallim aqlli, adolatli, o‘zida barcha yuksak fazilatlarni mujassamlashtirgan bo‘lishi kerak. O‘zini nomunosib tutgan murabbiy hech vaqt bolalarga bilim bera olmaydi”. Shoir muallimning hayotdagi o‘rnini quyidagi baytida bayon qiladi: “Ustod, muallimsiz qolganda zamon, Nodonlikdan qora bo‘lurdi jahon”
Alisher Navoiy ijodida muallimlarga munosabat alohida berilgan. Uning fikricha, har bir inson o‘ziga ta’lim va tarbiya bergan ustozini, o‘qituvchisini umrbod hurmat qilishi va uni e’zozlashi kerak. Alisher Navoiy yosh avlod tarbiyasini har qanday tasodifiy murabbiyga ishonib topshirib bo‘lmasligini aytib, o‘qituvchiga yuksak talablarni qo‘yadi. Bolani tarbiyalash va unga bilim berish, uning qobiliyatini o‘stirish uchun nihoyatda savodli o‘qituvchi va mahoratli tarbiyachi bo‘lish kerak. Alisher Navoiy o‘qituvchini faqat dars beruvchi, bilim beruvchi deb bilmaydi, balki mahoratli tarbiyachi bo‘lishi lozim deb ilm va odobni birga olib borilishini, bu ikki jarayon hech qachon ajralmasligini ta’kidlab o‘tadi.
Buyuk alloma o‘zining “Mahbub-ul qulub” didaktik asarida o‘qituvchi xalq oldida obro‘ga, hurmat va izzatga sazovor bo‘lishi kerakligini, u xalq g‘ami bilan yashashini, xalqqa yordam beruvchi, xalq bilan birga bo‘lishi lozimligini aytadi. Nodon, mutaasib, johil mudarrislarni tanqid qilib, mudarris olimlar orasidagi eng sara “malak qiyofali” kishi bo‘lishi, ya’ni sof ko‘ngilli, pok qalbli, insofli, karam-muruvvatli, odobli, vafoli, kishilikning eng yaxshi va oliyjanob hislatlarini o‘zida aks ettiruvchi bo‘lishi kerak deydi. Ayniqsa, madrasalarda ta’lim-tarbiya bilan shug‘ullanuvchi mudarrislarga jiddiy talablarni qo‘yadi: «Mudarris kerakki, g‘arazi mansab bo‘lmasa va bilmas ilmni aytishga urinmasa, manmanlik uchun dars berishga havas ko‘rgazmasa va olg‘irlik uchun gap-so‘z va g‘avg‘o yurgizmasa, nodonlikdan sallasi katta va pechi uzun bo‘lmasa, gerdayish uchun madrasa ayvoni unga bosh o‘rin bo‘lmasa, yaramasliklardan qo‘rqsa va nopoklikdan qochsa... nainki, o‘zini olim bilib, necha nodonga turli xil fisq ishlarni qilish mumkin, balki halol desa, qilmas ishlarni qilmoq undan sodir bo‘lsa va qilar ishlarni qilmaslik unga qoida va odat bo‘lib qolsa, bu mudarris emas, yomon odatni tarqatguvchidir». Demak, mudarris bilimli, fozil va donishmand bo‘lishi, kishilikning eng yaxshi fazilatlarini o‘zida mujassamlashtirgan oliyjanob va kamtarin bo‘lishi, har qanday yaramas ishlardan holi va pok bo‘lishi, o‘z xulqi va odobi bilan boshqalarga namuna bo‘lishi lozim. Chexiyalik o'qituvchi Ya.A.Komenskiy (1592-1670) o'qituvchilarning o'ziga xos kodini ishlab chiqdi. U "Yaxshi tashkil etilgan maktab qonunlari" da "maktabning muvaffaqiyati o'qituvchiga bog'liq, u o'z ishining ustasi bo'lishi va o'qitish san'atini mukammal egallashi kerak; eng mohir va tajribali o'qituvchilar yangi boshlanuvchilar bilan o'qishlari kerak, chunki talabaning dastlabki qadamlarini yo'naltirish juda muhimdir; o'qituvchi tashqi ko'rinish jihatidan ham, ma'naviy qiyofasi va o'zini tutishi jihatidan ham o'z o'quvchilariga o'rnak bo'lishi kerak, shuning uchun halol va faol, o'z kasbini sevadigan va doimo o'z-o'zini rivojlantirish haqida qayg'uradigan odamlar o'qituvchi bo'lishlari zarur »[33].
Ingliz faylasufi va o'qituvchisi J. Lokk (1632-1704) bolalarga o'qituvchini "tayinlash" ni "muhim" vazifa deb bilgan - "oqilona, hushyor, bundan tashqari, ularni to'g'ri boshqarish va ularni hamma narsadan himoya qilish uchun mas'ul bo'lgan dono odam. yomon. " Va bu, J.Lokkning so'zlariga ko'ra, "katta hushyorlik, bosiqlik, yumshoqlik, mehnatsevarlik va ehtiyotkorlikni talab qiladi" [34].
Frantsuz ma'rifatparvari J.-J.Rousseau (1712-1778) "o'qituvchi insonning illatlaridan xoli va axloqiy jihatdan jamiyatning boshqa barcha a'zolaridan ustun bo'lishi kerak" [33] va uning izdoshi C.Leturno (1831-1902) yil) shunday deb yozgan edi: "Agar siz tanani kuchaytirish, irodani jozibador qilish, qalbni poklash, ongni takomillashtirish va aqlni muvozanatlash vositalarini bilsangiz, demak siz o'qituvchisiz" [33].
Shveytsariyalik gumanist pedagog I.G.Pestalotsi (1746-1827) o'qituvchining vazifasi jamiyatning foydali a'zosi bo'lishi kerak bo'lgan barkamol shaxsni shakllantirishdir, deb ta'kidlagan. Haqiqiy o'qituvchi, I. G. Pestalotsining so'zlariga ko'ra, "tarbiyachilar va o'quvchilarning bir-birlariga bo'lgan muhabbat va qarashlari hukmronlik qiladigan, avtoritar rejim, bolaga nisbatan haddan tashqari tartibga solish va zo'ravonlikka yo'l qo'yilmaydigan" muassasada shunday muhit yaratishi shart [35].
Nemis o'qituvchisi A. Disterveg (1790-1866) "O'qituvchining shaxsiy ongi to'g'risida" maqolasida: "O'qituvchining xizmat faoliyati va uning kasbi unga ma'lum bir iz qoldiradi, unda o'ziga xos dunyoqarash va odamlarga nisbatan alohida munosabatni rivojlantiradi, uni o'ziga xos shaxsga aylantiradi". [36].
Uning nuqtai nazari bo'yicha o'qituvchiga quyidagilar yuklanishi kerak edi: o'z kasbiga va bolalariga muhabbat, o'qitiladigan mavzuni o'zlashtirishi, optimizm, g'ayrat, qat'iylik, talabchanlik, adolatlilik, o'zini doimo takomillashtirish. O'qituvchi fuqaro bo'lishi, ilg'or qarashlarga ega bo'lishi va ularni himoya qilishi kerak edi.
XIX asrning progressiv rus demokratlari o'qituvchining kasbiy xulq-atvor normalarini ishlab chiqishga o'zlarining hissalarini qo'shdilar. A.I.Gerzen, N.G.Chernishevskiy, N.A.Dobrolyubov.
A.I.Gersen (1812-1870) tarbiyaning asosiy vazifasini insonparvar erkin shaxsni shakllantirish deb hisoblar ekan, "sabr-toqatli muhabbat iste'dodi", tarbiyachining bolaga munosabati, unga hurmat, uning ehtiyojlari va qiziqishlarini bilishda kundalik tarbiyada muhim rol o'ynaganligini ko'rsatdi. , shu bilan birga, "faqat o'qituvchi qalbdan va e'tiqoddan gapirganda, uning so'zlari boshqalarga etkaziladi va o'quvchilarning bilimlari e'tiqodga aylanadi" [33].
N.G.Chernishevskiy (1828-1889) tomonidan taklif qilingan o'qituvchi shaxsiga qo'yiladigan, uning kasbiy burchining asosini tashkil etadigan talablar quyidagi so'zlar bilan aks ettirilgan: "O'qituvchi axloq nuqtai nazaridan o'zi tarbiyalanuvchisi qilishni xohlagan narsasi bo'lishi kerak". hech bo'lmaganda, u shunday bo'lishni chin dildan xohlashi va buning uchun bor kuchi bilan intilishi kerak »[25].
N.A.Dobrolyubov (1836-1861) o'qituvchining vazifasi o'z namunasi bilan "axloqiy poklik, bolalarni sevish va ularning huquqlarini hurmat qilish modelini" namoyish etish deb hisoblagan [25].
Pedagogik axloq va deontologiya rivojiga K.D.Ushinskiy, P.P.Blonskiy, Ch.Valixonov, I. Oltinsarin, A. Kunanboyev, A. S. Makarenko, V. A. Suxomlinskiy asarlari katta hissa qo'shdi. Ushbu o'qituvchilarning asarlari pedagogik deontologiyaning nazariy asoslarini yaratdi.
Pedagogik deontologiyaning fan sifatida paydo bo'lishi uchun A.S.Makarenko (1888-1939) ning pedagogik g'oyalari katta ahamiyatga ega bo'lib, ular "o'qituvchining barcha harakatlari va ishlari bo'lishi kerak" odob-axloq, talabchanlik va shaxsga hurmat, do'stona o'zaro yordam, o'zaro ishonch va barchaning bir kishi uchun va bitta hammaga javobgarligi. " Bundan tashqari, A.S.Makarenko haqli ravishda o'qituvchilar (tarbiyachilar) jamoasini yaratishga e'tibor qaratdi: «Tarbiyachilar jamoasi bo'lishi kerak va u erda tarbiyachilar jamoaga birlashtirilmagan va jamoada bitta ish rejasi, yagona ohang, bolaga yagona to'g'ri yondashuv mavjud emas o'qituvchining kasbiy burchini bajarishga mas'uliyatli munosabati bo'lishi mumkin emas ».
Deontologiya, kasbiy faoliyat odamlar o'rtasidagi munosabatlar bilan bog'liq bo'lgan har qanday joyda dolzarbdir, bu erda majburiy tarkibiy qism sifatida insonning insonga ta'sirini o'z ichiga oladi.
Shu bilan birga, aloqaning psixogigienasi, uning qo'llanilish sohasiga qarab, o'ziga xos xususiyatlarga ega ekanligini hisobga olish kerak, shuning uchun o'qituvchilar uchun talabaning ruhiy sog'lig'iga zarar etkazmaydigan munosabatlarni yaratish zarurligini anglash usullari va ularni amaliy amalga oshirish usullari pedagogik deontologiya tomonidan o'rganilishi kerak.
O'qituvchining ishiga nafaqat boshqa odamlarning oniy ruhiy holati, balki ularning kelajagi ham bog'liqdir. Odamlar bilan ishlash, ayniqsa bolalar bilan ishlash spontanlik yoki harakatsizlikka toqat qilmaydi. O'z-o'zini anglash nazoratidan chiqib ketishi bilanoq, o'qituvchi xatolarga yo'l qo'yadi va ko'pincha tuzatib bo'lmaydigan xatolarga yo'l qo'yadi. Ularning topshirig'iga yo'l qo'ymaslik uchun o'qituvchilar tomonidan muayyan axloqiy talablarga rioya etilishi, ularning mustaqil va ongli tanlovi ustidan ijtimoiy nazorat zarur. Aynan shu tanlov orqali "yaxshi yoki yomon" tushunchasiga tayanish mumkin. Shu nuqtai nazardan, kasbiy pedagogik faoliyatning o'ziga xos xususiyati o'qituvchining boshqa odamga (bu holda o'quvchiga) ta'sirining darajasi va yo'nalishini aniqlash uchun javobgardir: yaxshi yoki yomon, foydali yoki zararli. Ushbu javobgarlikning chegaralarini, aniqrog'i, pedagogik aralashuvning chegaralarini aniqlash pedagogik deontologiyaning vazifasidir. Masalan, tibbiy axloqshunoslikda tibbiy aralashuvni amalga oshirish uchun bemorning rasmiy (hujjatli) roziligini olish normalari mavjud. Agar bemorning aqliy faoliyati cheklangan bo'lsa, unda bunday kelishuv qarindoshlar yoki yaqin odamlar tomonidan beriladi. Va maktab o'quvchilarida va ayniqsa, maktabgacha yoshdagi bolalarda tushunish va mas'uliyatli qarorlar qabul qilish qobiliyati doimo cheklangan. Biroq, bu erda pedagogik va tibbiy ta'sir o'rtasidagi o'xshashlik cheklangan. O'qituvchi ovozni ko'tarish, taqiqlash yoki maqtash uchun har bir aniq holat uchun ota-onadan rozilik so'rash imkoniyatiga ega emas. Ammo bunday harakatlar ta'sirining natijalari ular bilan hisoblanmaslik uchun ahamiyatsiz bo'lishi mumkin emas. Bundan kelib chiqadiki, agar o'qituvchining qaror qabul qilishdagi erkinligi cheksiz bo'lsa, u holda uning qabul qilingan qarorlar uchun javobgarligi darajasi yanada yuqori bo'lishi kerak. O'qituvchi o'zining kasbiy faoliyatini tartibga soluvchi normativ va qonunchilik hujjatlari asosida ma'lum qarorlarni qabul qiladi. Masalan, Ўзбекистн Respublikasining 2020 yil 23 сентябрdagi "Ta'lim to'g'risida" gi qonunida: "O'qituvchi quyidagi huquqlarga ega:
Педагог ходимлар қуйидаги ҳуқуқларга эга:
-ўз шаъни, қадр-қиммати ва ишчанлик обрўсини ҳимоя қилиш;
-ўқув дастурлари доирасида муаллифлик дастурларини ишлаб чиқиш ва жорий этиш, ўқитиш услубиётини ишлаб чиқиш, шунингдек тегишли ўқув фанлари, курслари, модулларидан фойдаланиш, ижодий фаоллик кўрсатиш;
-замонавий педагогик шаклларни, ўқитиш ва тарбия воситаларини, усулларини эркин танлаш ҳамда улардан фойдаланиш;
-касбий фаолиятини амалга ошириш учун уларга зарур шарт-шароитлар яратилишини талаб қилиш;
-ўқув, илмий ва услубий йўналишлардаги ахборот-ресурс марказларининг хизматларидан бепул фойдаланиш;
-давлат таълим стандартларини, давлат таълим талабларини, малака талабларини, ўқув режалари ва ўқув дастурларини ишлаб чиқишда иштирок этиш;
-илмий, илмий-тадқиқот ва ижодий фаолиятни амалга ошириш, экспериментал фаолиятда иштирок этиш, инновацияларни ишлаб чиқиш ва жорий қилиш;
-таълим ташкилотини бошқаришда, шунингдек таълим ташкилотининг фаолияти билан боғлиқ масалаларни муҳокама қилишда иштирок этиш;
-касаба уюшмалари ва нодавлат нотижорат ташкилотлари аъзоси бўлиш, ходимларининг вакиллари бўлиш, фуқаролик жамияти бошқа институтлари фаолиятида қатнашиш;
-ўз касбий ҳуқуқларини ва умумий манфаатларни ифода этиш ҳамда ҳимоя қилиш учун педагог ходимларнинг жамоат бирлашмаларига бирлашиш;
-ўз касбий фаолиятига аралашувдан ҳимояланиш;
-давлат соғлиқни сақлаш муассасаларида бепул тиббий кўрикдан ўтиш (давлат таълим муассасалари ва ташкилотлари учун);
-таълим олувчиларнинг ҳуқуқлари ва қонуний манфаатларини ҳимоя қилишда иштирок этиш.
Педагог ходимлар қонун ҳужжатларига мувофиқ бошқа ҳуқуқларга ҳам эга бўлиши мумкин.
Педагог ходимларни уларнинг лавозим мажбуриятлари билан боғлиқ бўлмаган ҳар қандай бошқа ишга жалб қилиш тақиқланади.
(45-modda).
Huquqiy normalarning o'ziga xos xususiyati shundaki, ularning bajarilishi davlatning majburlov kuchi bilan ta'minlanadi. Xulq-atvor funktsiyasini tartibga soluvchi qonundan tashqari, o'qituvchilar axloqiy talablarni bajaradilar. Ular shaxssiz majburiyat shakliga ega bo'lib, kasbning har bir vakiliga teng ravishda murojaat qilishadi.
Sxematik tarzda yuqoridagilar quyidagi shaklda taqdim etilishi mumkin (2-rasm):
Aloqa standartlari va ko'rsatmalari
Muloqot psixogigienasi
Ijtimoiy nazorat
va uning vositalari
Axloqiy va axloqiy o'zini o'zi anglash
Huquq normalari
Axloq normalari
Qonunchilik va normativ-huquqiy hujjatlar
Deontologiya
Kasbiy deontologiya
|
| |
