Amaliy mashg’ulot №7
RIP va EIGRP protokollarining birgalikdagi ishlashini tadqiq etish.
Tarmoqlararo trafikni (VLAN orasida) filtrlash uchun ACL-ro‘yhatini
konfiguratsiyalash va tekshirish.
Ishning maqsadi: RIP va EIGRP protokollarini dinamik marshrutizatsiyalash.
Nazariy qism:
Marshrutlash- tarmoqdagi ma'lumotlarni paketning adreslashning eng yaxshi
usulini aniqlash jarayonidir. Dinamik marshrutlash bir
yoki bir necha protokollar
(RIP v2, OSPF, va boshqalar) yordamida amalga oshirilishi mumkin.
Dinamik marshrutlash- marshrutlashning bir ko’rinishi bo’lib, bir qancha va
ko’plab protokollarni (
RIP, OSPF, EIGRP, BGP) avtomatik marshrutlaydi va
marshrutlash jadvalini to’ldiradi va yangilaydi.
Har bir marshrutlash protokoli o'z yo'nalishini baholash tizimidan (metrika)
foydalanadi. Belgilangan tarmoqlarga marshrutlar quyidagi kriteriyalarga
asoslangan:
• retranslyangan o'tishlar soni
•
aloqa kanali kengligi
• ma'lumotlarni uzatish ko’rsatkichlari va boshq.
Routerlar UDP protokoli yordamida xizmat paketlarini ishlatib marshrut
axborotlarini bir-biri bilan almashadilar. Ushbu axborot almashinuvi tarmoqdagi
qo'shimcha trafikning mavjudligini va ushbu tarmoqdagi yukni oshiradi.
Protokollarni marshrutlash uch turga bo'linadi:
• masofaviy vektorli protokollar (RIP)
• Kanal holatini kuzatish protokollari (OSPF)
• Qo'shma protokollar (EIGRP) va boshq.
RIP protokoli.
RIP tarmoq qurilmalari orasida optimal marshrut(yo'l)ni
topish uchun
Bellman-Ford algoritmidan foydalanadigan masofaviy vektorlarni boshqarish
protokolidir. RIP algoritmi RIPning eng oddiy marshrutlash protokollaridan
biridir. Har 30 soniyada u marshrut jadvalini tarmoqqa yuboradi.
Protokollar
o'rtasidagi asosiy farq shundaki, RIPv2 (RIPv1dan farqli o'laroq) ko'p qirrali
translatsiyada, ya'ni multicast manziliga yuborilishi mumkin. RIP1-da
ruxsat
etilgan maksimal "shlyapa" (maqsadli qadam) soni 15 (o'lchov 15). 15 o’lchovni
cheklash katta tarmoqlarda RIPdan foydalanishga ruxsat bermaydi, shuning uchun
protokol kichik kompyuter tarmoqlarida eng ko'p uchraydi. Protokolning ikkinchi
versiyasi - RIP2 protokoli 1994 yilda ishlab chiqilgan va birinchi bo'lib ishlab
chiqilgan versiyasi. Ushbu protokolda qo'shimcha marshrut
axborotini kiritish
orqali xavfsizlik ta'minlanadi. Masofadagi vektor protokoli printsipi: RIP protokoli
bilan foydalanadigan har bir marshritizator vaqti-vaqti bilan qo'shnilariga ushbu
routerdan ma'lum bo'lgan barcha tarmoqlarga masofani (o'lchov bo'yicha
o'lchangan) maxsus vektorli paketga uzatadi. Bunday vektorni olgan router vektor
tarkibiy qismlarini o'zidan o'zi qo'shni bo'lgan masofa miqdori bilan oshiradi va
vektorni to'g'ridan-to'g'ri biladigan tarmoqlar yoki tarmoqlar haqidagi ma'lumotni
to'ldiradi. Kengaytirilgan vektorni router barcha qo'shnilariga yuboradi.
Marshritizator bir necha muqobil yo'llardan eng
past metrik qiymati bilan
marshrutni tanlaydi va bunday marshrut haqida ma'lumot yuboradigan
marshritizator keyingi hop sifatida belgilanadi. Ushbu protokol katta tarmoqlarda
ishlash
uchun yaroqsiz, chunki u tarmoqni intensiv tirbandlikka to'ldiradi va
tarmoq tugunlari kanallar holati va tarmoq topologiyasi haqida aniq ma'lumotga
ega bo'lmagan holda masofaviy vektor bilan ishlaydi. Bugungi kunda RIP
protokoli kichik tarmoqlarda ham EIGRP protokoli va OSPF protokollarining
imkoniyatlaridan o’tib ketmoqda.
