1776-yilda Aleksandr Volt botqoqlikdan alangalanuvchi gaz hosil bo’lishini va
buning metan gazi ekanligini ilmiy isbotlab berdi. 1804-yilda esa metan gazining
formulasini Dalton ochdi va shundan so’nggina biogaz bo’yicha amaliy tadqiqotlar
boshlandi.
Biogaz hosil bo’lishini o’rganishda Rossiyalik olimlarning hissasi katta bo’ldi,
jumladan Popov 1875-yilda haroratning ajraladigan gaz miqdoriga ta’sirini o’rganib
chiqdi. Natijada, biogaz ajralishi 3
0
C dan boshlanib harorat 60 gacha oshirilganda,
ajraladigan gaz miqdori oshishi ammo gaz tarkibi o’zgarishsiz qolishini aniqladi
(metan-65%, karbonat angidrid -30%, oltingugurt -1%
va juda kam miqdorda azot,
kislorod, vodorod).
V.L.Omelyanskiy esa anaerob bijg’ish jarayonining tabiati va unda ishtirok etuvchi
bakteriyalarni mukammal o’rganib chiqdi. 1881-yildan boshlab yevropalik olimlar
binolarni qizdirish va ko’chalarni yoritishda biogazdan foydalanish bo’yicha amaliy
tajribalarni boshlab yubordilar.
1895-yilda Ekseter shahrida oqova suvni yopiq idishlarda bijg’itish orqali biogaz
olinib, ko’cha chiroqlari yoritila boshlandi. Oradan ikki yil o’tib, Bombeyda biogaz
olinib, kollktorlarda saqlanayotganligi va motor yoqilg’isi sifatida turli xil
dvigatellarda foydalanish mumkinligi to’g’risida ma’lumotlar chop etildi.
Germaniyalik olimlar Imxoff va Blanklar 1914-1921-yillarda bijg’ish amalga
oshadigan idishni qizdirish orqali jarayonni tezlashtirish va biogaz miqdorini
oshirish mumkinligini isbotlab berishdi.
Yevropada biogaz uskunasidan keng ko’lamda foydalanish ikkinchi jahon urushi
davrida paydo bo’lgan yoqilg’i tanqisligi muammosidan keyingina rivojlandi.
Ammo ushbu uskunalar takomillashmaganligi va bijg’ish uchun mo’tadil sharoitlar
tanlanmaganligi sabab yetarli samara bermadi.
