O’zbek tili morfologiyasini qo’llab quvvatlash

Ot so’z turkumi o’zbek tili morfologiyasining eng sodda , tushuntirish qulay va bosh bo’limi bo’lgani uchun shu bo’limni formallashtirishdan boshladik.Ot so’z turkumi haqida qisqacha ma’lumot:

Predmetning nomini bildirib kim?,nima? Kabi savollarga javob bo’ladigan so’zlar ot deyiladi.Otning yasalishi:

1)Affiksatsiya usuli

2)kompozitsiya usuli

3)Abbreviatsiya usuli

Affiksatsiya usuli bilan qo’shimcha qo’shish orqali otlar yasaladi. Bunda ot , otdan va boshqa so’z turkumlaridan yasaladi.Kompozitsiya usuli bilan qo’shma otlar yasaladi, masalan toshko’mir. Abbreviatsiya usuli bilan qisqartma otlar yasaladi, masalan BuxDU, SamDu.

Morfema haqida ma’lumot. Ma’noli qismlarga ajralmaydigan, so‘zning nomustaqil tarkibiy qismiga morfema deyiladi. Morfemalar funksional-semantik jihatdan ikki guruhga bo‘linadi: so‘z yasovchi morfemalar, grammatik morfemalar.So‘z yasovchi morfemalar yangi so‘z yasash uchun xizmat qiladi. Yangi so‘z yangi leksik va grammatik ma’nolarga ega bo‘ladi, atash ma’nosi yangilanadi: ish-siz-lik, bil-im-don-lik, o‘yn-a, taro-q, pas-ay, o‘r-oq-chi-lik. So‘z yasovchi morfemalar so‘zga bittadan 3-4 tagacha qo‘shilishi mumkin. Ko‘p hollarda so‘z yasovchi morfema qo‘shilganda tovush moslashishi, tovush tushishi, orttirilishi va almashinishi bilan bog‘liq fonetik o‘zgarishlar kuzatilishi mumkin. So‘z yasovchi morfemalar quyidagi tur so‘zlardan yangi so‘z yasaydi:

Sodda tub so‘zdan – ishla, yoshlik, aqlli…

Sodda yasama so‘zdan – ishsizlik, bilimdon, yaltiroq…

Qo‘shma so‘zdan – ishyoqmaslik, asalarichi, o‘rinbosarlik…

Juft so‘zdan – sabr-toqatli, sihat-salomatlik, qo‘ni-qo‘shnichilik

Takroriy so‘zdan – sharshara, bizbizak, dag‘dag‘a

Grammatik morfemalar asosiy xususiyatlariga ko‘ra uchga ajraladi:

1. Lug‘aviy shakl hosil qiluvchi morfemalar leksemalarning lug‘aviy ma’nosini nutq talabiga moslaydigan, so‘zning atash ma’nosiga muayyanlash/tir/ish, toraytirish, aniqlash/tir/ish darajasida ta’sir etadigan morfemalardir. Otlardagi kichraytirish, son, shaxsiy munosabat shakllari; fe’llardagi nisbat, bo‘lishsizlik, harakatning kuchli yoki kuchsiz darajasini ko‘rsatuvchi harakat tarzining sintetik shakllari; sonlarning ma’no turlarini hosil qiluvchilar, sifatning daraja shakllarini yasovchilar lug‘aviy shakl hosil qiluvchi morfemalar hisoblanadi.

2. Sintaktik shakl hosil qiluvchi morfemalar leksemalarning muayyan gap bo‘lagi bo‘lib kelishga xoslaydigan va sintaktik aloqaga kiritish vazifasini bajaragan morfemalardir. Kelishik, egalik, kesimlik shakllari bu guruhni tashkil etadi.

3. Lug‘aviy-sintaktik shakl hosil qiluvchi morfemalar leksemalarning ham lug‘aviy ma’nosiga ta’sir qiladi, ham ularning sintaktik vazifalarini belgilaydi. Sifatdosh, ravishdosh, harakat nomi shakllari ikkiyoqlama tabiati bilan bu guruhdan o‘rin egallaydi.

So‘zning morfem tarkibini ajratish. Har bir so‘zning morfemalarga ajratilishi undagi qismlarning hozirgi o‘zbek adabiy tilida o‘zaro munosabatga kirisha olish xususiyatiga asoslanadi. So‘zning tarkibini ajratishda, avvalo o‘zak ajratilib, uning lug‘aviy ma’nosi aniqlanadi. O‘zakka qaysi qo‘shimcha turi qo‘shilmasin, u har doim o‘zakdagi ma’no bilan aloqador bo‘ladi va yangi so‘z yasalganda ham o‘zakning ma’nosi saqlanib qoladi. Masalan, suvoqchilik so‘zining tarkibi suva+q+chi+lik. Ushbu kasb-hunar bilan bog‘liq soha otining o‘zakdagi suvash harakati bilan aloqasi uzilmagan.

So‘z tarkibidagi o‘zgarishlar. Davrlar o‘tishi bilan so‘zlarda ma’no taraqqiyoti yuz berib, yasalma o‘z atash ma’nosidan uzoqlashishi, kuchli tovush o‘zgarishiga uchrashi yoki ayrim morfologik shakllar o‘z funksiyasini yo‘qotib, «qotib qolishi» mumkin. Agar o‘zakdagi ma’no bilan yasalma ma’nosi o‘rtasida aloqa uzilsa, morfemalar o‘zak tarkibida soddalanishga uchragan bo‘lsa, bunday so‘zlar ma’noli qismlarga ajralmaydi, unga yaxlit so‘z sifatida qaraladi. So‘z yasovchi morfemalarda ham, lug‘aviy va sintaktik shakl yasovchi morfemalarda ham bu holatni kuzatish mumkin: qishloq (aslida qishlaydigan joy, bugungi kunda doimiy yashash joyi, ya’hi qish bilan aloqa uzilgan), ovloq (aslida ovlaydigan joy, bugungi kunda pana, xoli joy), qovurg‘a (qopurg‘a – yurak, o‘pka kabi a’zolarni qoplab turadigan organ), qopqoq, yaproq, bo‘yin, yurak, ichak, uyg‘on, uyg‘ot, uyg‘oq, yumshamoq, o‘xshamoq, qurshamoq, lcha (aslida olu-cha), qizilcha (1. kichik qizil toshmali kasallik. 2. qizartirib qovurilgan go‘shtli taom), ko‘kcha (qovun navi), Onaxon, Olmaxon, Qizlarxon, Beklar (mahallasi), qizg‘ish, sarg‘ish (aslida qizil-ish, sariq-ish), ko‘rish (salomlash), kelish (bir qarorga kelmoq), tortinmoq, cho‘qinmoq, botinmoq, kechirmoq, surishtir, cho‘milmoq, kelin, kechasi, kunduzi, tunlari, chamasi, mazmuni, qisqasi, yaxshisi, rosti, birdan, birga, birvarakayiga, kunda va h.

Ko‘p hollarda so‘zning tarkibini aniqlashda so‘zdagi fonetik o‘zgarishlar qiyinchilik tug‘diradi. Tillarni kuzatishdan ma’lumki, morfologik ko‘rsatkichlar yo mustaqil ma’noli leksemalardan, yoki har xil qo‘shimchalarning o‘zaro birikib yangi qo‘shimcha hosil qilish usulidan shakllanadi. Ko‘pgina so‘zlar qo‘shilib ketishi natijasida ikkinchi qism morfemaga aylanib ketishi mumkin: gapir (gap ur), tupir (tuf ur), supur (suv ur), berkit (berk et), to‘lat (to‘la et), bo‘shat (bo‘sh et), yo‘qot (yo‘q et), yo‘qol (yo‘q o‘l), aytoladi (ayta oladi), ketaver (keta ber), ketvormoq (ketib yubormoq), boryapti (borib yotibdi).

Hozirgi o‘zbek adabiy tilida so‘zga qo‘shimcha qo‘shilganda o‘zakda fonetik o‘zgarishlarning quyidagi ko‘rinishlari kuzatiladi.

Tovush tushishi: sariq-ay / sarg‘ay, past-ay / pasay, og‘iz-aki / og‘zaki, o‘yin-a / o‘yna, o‘rin-ash / o‘rnash, ayir-im / ayrim, ayir-il / ayril, buyur-uq / buyruq; ikki-ov / ikkov, olti-ala / oltala, yetti-ovlon / yettovlon; men-ning / mening, sen-ni / sening; burun-i / burni, shahar-im / shahrim, o‘g‘il-ing / o‘g‘ling.

Tovush orttirilishi: isi-q / issiq, qot-iq / qattiq, tib-iy / tibbiy, his-iy / hissiy, shu-cha / shuncha, bu-day / bunday; u-ga / unga, shu-da / shunda, bu-dan / bundan, haq-i / haqqi, parvo–i / parvoyi, obro‘-ing / obro‘ying.

Tovush almashishi:

a ~ o: tara-q / taroq, so‘ra-q, / so‘roq, qiyna-v / qiynov, so‘ra-v / so‘rov;

o ~ a: son-a / sana, ong-la / angla, uosh-a / uasha, ot-a / ata;

i ~ u: tinti-v / tintuv, o‘qi-v / o‘quv, sovi-q / sovuq, quri-q / quruq;

q ~ g‘: qishloq-i / qishlog‘i, yutuq-im / yutug‘im, buyruq-i / buyrug‘i;

k ~ g: yurak-i / yuragi, eshik-im / eshigim, tilak-ing / tilaging;

So‘z tarkibi lug‘ati o‘rni bilan imlo lug‘ati vazifasini ham o‘tay oladi. Chunki so‘zlarning tarkibiy tuzilishi haqida qat’iy bilimga ega bo‘lish, o‘zakka turli vazifadagi morfemalar qo‘shilishi natijasida yuz beradigan fonetik o‘zgarishlarni anglab olish, shubhasiz, yozuvdagi har xilliklarni bir shaklga keltirishga yordam beradi.