|
Kirish Italiyaning boshqaruv tizimi haqida ma’lumot. Italiyaning boshqaruv tizimidagi islohotlar
|
| bet | 1/2 | | Sana | 16.03.2024 | | Hajmi | 24.68 Kb. | | #173826 |
Bog'liq Italiyaning boshqaruv tizimi 524-Текст статьи-1517-1-10-20220120, Atlassian DevOps Trends Survey 2020 (1), Atlassian DevOps Trends Survey 2020, ПҚ-283 Тез ёрдам хизмати, Abduvaliyeva Dilfuza, Grafik axborotlarni kiritish, taxrirlash va chiqarish, Adobe Photoshop grafik dasturida ishlash, Andijon davlat universiteti, Новый документ, excel-dasturining-iqtisodiyotga-doir-funksiyalari-va-ular-ustida-iqtisodiy-masalalarni-yechish, Excel dasturida matematik masalalar yechish, Yig’uv sehi va uni lоyihalash, Bozor iqtisodiyoti modellari, 112, Oksidlar asoslar kislotalar olinishi xossalari ishlatilishi (ABDURAHIMOV AFZALBEK)
Italiyaning boshqaruv tizimi
Reja:
1. Italiyaning boshqaruv tizimi haqida ma’lumot.
2. Italiyaning boshqaruv tizimidagi islohotlar
3. Italiyaning boshqaruv tizimining muxim tarkibi
Xulosa.
Foydalanilgan adabiyotlar.
Kirish.
Prezident: Italiya Prezidenti mamlakatning nominal boshqaruvchisidir. U mamlakatning boshlig'ini ta'minlash, konstitutsiyavi hujjatlarni imzolash, diplomatik aloqalarni boshlash va so'rovnoma faoliyatini olib borish uchun mas'uliyatga ega. Prezident quyidagi yo'nalishlarni yo'qotish huquqiga ega: parlamentga hujjatnoma taqdim etish, hukumatni tanlash, harbiy harakatlarni tartibga solish, va boshqa vazifalarni bajarish. Parlament: Parlament Italiyaning birlashgan ovozi, qirolligi, mavzevi parlamentidir. U ikki kamaradan iborat: Senat va Qonunchilik Tashkiloti. Senat 315 ta a'zodan iborat bo'lib, 1946 yilda ixtisoslashtirilgan, Qonunchilik Tashkiloti esa 630 deputatdan iborat bo'lib, 1948 yilda ixtisoslashtirilgan. Parlament hukumatni tuzatadi va qonunlarni qabul qiladi. Hukumat: Hukumat Italiyaning boshqaruv organlari birligi hisoblanadi. Uning tarkibida Prezident, Bosh Ministrlar Kengashi va qonun huzuridagi Ministrlar Kengashi bor. Hukumat boshqa mamlakatlarda ko'plab vazifalarga ega, shu jumladan milliy xavfsizlik, iqtisodiy islohotlar, ijtimoiy va iqtisodiy yangiliklar, davlat budjeti, va tadbirlar yo'nalishida muammolarni hal etish.
Mahalliy Hukumatlar: Italiyaning mintaqavi hukumatlari, yoki avtonomiy respublikalari, tarkibida 20 ta mintaqavi hukumat bor. Ularning har biri o'zining o'zaro murojaat tizimiga ega va yuridik masalalarni va boshqa masalalarni o'zlarining tartibi ostida hal qilish huquqiga ega. Bu elementlar Italiyaning boshqaruv tizimining asosiy qismlaridir, lekin tizimda boshqa organlar va tuzatishlar ham mavjud. Italiyaning boshqaruv tizimi haqida ma’lumot. Italiya Respublikasi parlamentariya mamlakatdir va uning boshqaruv tizimi "parlamentariya konstitutsiyavi respublika" shaklida amal qiladi. Quyidagi asosiy tuzilmalardan iborat: Prezident: Italiya prezidenti, mamlakat re'isi sifatida ishlaydi. Uning vazifalari o'zaro tanlovlarda ishtirok etgan partiyalarning yutuqlari asosida parlament tomonidan saylanadi. Prezidentga davlat boshqaruvi, harbiy kuchlar boshqaruvi va huquqiy boshqaruvi sohasida bo'lgan muhim vazifalarni bajarish uchun katta hokimiyat berilgan.
Parlament: Parlament Italiyaning iki qismidan iborat: "Camera dei Deputati" (Deputatlar palatasi) va "Senato della Repubblica" (Respublika Senati). Parlamentning a'zolari parlamentga saylanadigan deputatlar va senatorlar tomonidan bajariladigan tanlovlar orqali saylanadi. Hukumat: Hukumat Italiyada parlament tomonidan qo'llab-quvvatlanadigan prezident tomonidan tayinlangan boshqaruv organi.
Hukumat boshqaruvi va tuzilmalarga o'zlashtirilgan vazifalarni bajarish uchun javobgar bo'lib, uning a'zolari prezident tomonidan tayinlangan ministrlar hisoblanadi. Hududiy boshqaruv: Italiya hududiy boshqaruvi tizimi regions (mintaqalar), provinces (viloyatlar) va municipalities (shahar va tumanlar) darajalariga bo'linadi. Har bir daraja o'zining o'zaro boshqaruv organlari bilan boshqariladi. Italiyaning boshqaruv tizimi to'g'risida batafsil ma'lumot uchun yagona manzil mavjud emas, chunki bunga oid so'nggi ma'lumotlarni boshqa ilmiy adabiyotlardan yoki rasmiy veb-saytlardan olishingiz mumkin. Italiya birparvar davlatdir va u parlamentlik respublika tuzumiga ega. Boshqaruv tizimi tashkil etilgan qonunlar, qonuniy tartibot va demokratik institutlar orqali amalga oshiriladi. Italiyaning boshqaruv tizimi qo'shma davlat organlari, qonuniy tartibot, va siyosiy partiyalar tomonidan belgilangan.
Asosiy davlat organlari Prezident, Parlament, va Hukumatdir. Prezident mamlakatning eng yuqori ma'muriy organi sifatida faoliyat ko'rsatadi. Parlament Italiyaning qonun chiqaruvchi organi bo'lib, unga Senat va Deputatlar Palatasidan iborat. Hukumat esa mamlakatni boshqarish va boshqaruvni amalga oshirishdan mas'ul. Italiyaning boshqaruv tizimi xalq ijro etuvchi va demokratik prinsiplar asosida o'rganilgan. Italiyaning boshqaruv tizimi, parlamentar jamoat tizimi boʻlib, dastlabki qonuniy qoʻllanmalar vaqtincha hokimiyat (1922-1943) va keyinchalik tizim oʻzgarishlari tufayli shakllangan. Hozirda, Italiya respublikasi parlametni, prezidentni va qonun hujjatlarini oʻz ichiga olgan demokratik davlat hisoblanadi. Boshqaruv tizimi ichida iqtisodiy, siyosiy va ijtimoiy sohalarda koʻp partiyalarning faoliyat koʻrsatishi joriy. Keyinchalikgi ittifoq sistemasi, koalitsiyalar va politik partiyalar, Italiyaning siyosiy vaqtni oʻzgartirgan muhim elementlari boʻlgan.
Italiyaning boshqaruv tizimi jamoat boshqaruvini, siyosiy va iqtisodiy boshqaruvni o'z ichiga oladi. Davlat boshqaruvining asosiy tuzilmalari Prezidentlik boshqaruv modeli asosida amalga oshiriladi. Italiyada Prezident ittifoqdagi partiyalar tomonidan tanlanadi va qo'llab-quvvatlanadi. Parlamentning iki qismi - Senat va Qonunchilik Palatasida parlament boshqaruvining qismiy tizimi mavjud. Siyosiy partiyalar va ittifoqlar ko'p partiyali sistema asosida faoliyat yuritadi. Iqtisodiy boshqaruvda esa Italiyaning o'zining tizimi va xususiyatlariga ega. Italiya o'z boshqaruv tizimida o'zgartirishlar va islohotlar amalga oshiradi, bu jarayonning asosiy sabablari va yo'nalishlari mavjud. Ba'zi eng oxirgi islohotlar quyidagilardir: Konstitutsiyani o'zgartirishlar: Konstitutsiya o'zgarishlari Italiyaning boshqaruv tizimida qattiq o'zgarishlar tugallashiga olib keladi. 2001 yilda konstitutsiyada katta o'zgarishlar amalga oshirilgan, bu davrda parlament kuvvatlarining taksimoti o'zgargan. Federalizatsiya: Federalizatsiya, mintaqaviy hokimiyatni kuchaytirish va mahalliy tartibni mustahkam qilish maqsadida amalga oshirilgan bir qator islohotlardan biridir. Bu, mahalliy boshqaruv organlariga katta yurisdiktsiyalar berish vaqtinchalik hukumat tashqi politikani shakllantirish maqsadida amalga oshirilgan. Politik partiyalar va koalitsiyalar: Italiyaning boshqaruv tizimida harakatda ko'p partiyalar va koalitsiyalar mavjud.
O'zgaruvchan siyosiy muhit partiyalar o'rtasida ko'p yo'nalishlarni keltirib chiqadi, shuningdek, yangi partiyalar paydo bo'ladi va koalitsiyalar o'zgarishi mumkin. Ekonomik islohotlar: Ekonomik rivojlanish va istiqbolni ta'minlash maqsadida amalga oshirilgan islohotlar, moliyaviy, iqtisodiy, va boshqa sohalar bo'yicha boshqaruvni o'zgartirishni o'z ichiga oladi. Bu tizimda sug'urta va bank sohasida reformalar kiritish, investitsiyalar va tadbirlar bo'yicha qonunlar o'zgartirishlariga olib keladi. Bu o'zgarishlar va islohotlar Italiyaning boshqaruv tizimida qat'iyati o'zgarishlar keltirishda muhim ahamiyatga ega. Italiyaning boshqaruv tizimida o'tkazilayotgan islohotlar, davlatning demokratik tizimini yanada rivojlantirish va takomillashtirish maqsadida amalga oshiriladi. Odatda, bu islohotlar konstitutsiyaviy o'zgarishlar, qonunlarning o'zgartirilishi yoki yangi siyosiy tizimning qo'llanilishi bilan bog'liq bo'lishi mumkin. Boshqacha so'z, ular o'z ichiga ittifoq qilgan siyosiy partiyalar, hokimiyat organlari va huquqiy ekspertlar tomonidan muzokaralar natijasida olingan qarorlardir. Bu islohotlar har birining o'zining maqsadlari va kelajagi uchun ahamiyati bor. So'z uchun, so'nggi yillarda Italiyada ko'p qonunlar, boshqaruv organlari tuzilmalari va konstitutsiya qo'llanilgan. Bu o'zgarishlar odatda demokratik va huquqiy normalari takomillashtirishga yo'naltirilgan.
Misol uchun, prezidentning hujjatlarni imzolash hajmini cheklashga oid qonunlarning o'zgartirilishi, siyosiy partiyalar orasidagi ko'rgazmalar va qonun shakllarining yanada demokratik bo'lishi kabi masalalar bu islohotlar doirasiga kiradi. Italiyada 1848-1849 yillardagi inqilobning bosh vazifasi Germaniyadagi kabi siyosiy jihatdan tarqoq bo`lgan Italiya davlatlarini ajnabiylar hukmronligidan ozod qilish va ularni yagona milliy davlatga birJashtirish edi. biroq, inqilob bu vazifani bajara olmadi. P`emont qiroli Karl Albert Lombardiya va Veno`siya viloyatlarini ozod etib, P`emont boshchiligida Shimoliy Italiyani birlashtirish maqsadida 1848 yilning mart-avgusti davomida Avstriyaga qarshi olib borgan birinchi va 1840 yilning martidagi ikkinchi urushi muvaffaqiyatsiz tugadi. 1848-1849 yillardagi inqilob saboqlarini tanqidiy tahlil qilish jarayonida demokratlar va mo"tadillar o`rtasida milliy ozodlik va mamlakatni birlashtirish uchun kurash usullari haqida, unda cherkov, monarxiya va xalq oinmasining o`rni to`g`risida, milliy va jjtimoiy vazifalarning o`zaro munosabati haqida qizg`in munozaralar bordi. J.Madzini qo`zg`olonlar asosida yangi inqilobni keltirib chiqarishga harakat qildi. Lining ishtirokida 1853 yil Milanda ko`tarilgan qo`zg`olon, 1857 yil esa, Madzini boshchiligida Sitsiliyaga yuborilgan qurolli ekspeditsiya ham muvaffaqqiyatsiz bo`ldi. Shundan so`ng Madzini Italiyada endi paydo bo`lgan ishchilar harakatidan demokratiya va milliy mustaqillik uchun kurashda foydalanishga harakat qildi. Demokratlarning bir qismi "Madziniznf`dan voz kechib, Ttaliyadagi inqilobning istiqbollari va imkoniyatlarini turlicha tahlil qilib, sensimonizm/ anarxizm va federalizmni yoqladilar.
.I.Garbaldi va boshqa bir guruh demokratlar J.Madzini va lining tarafdorlaridan farqli holda miiliy mustaqillik va mamlakatni birlashtirish uchun demokratlarning liberal doiralar va Savoyi sulolasi bilan jips ittifoqcbiligi zarur, degan xulosaga keldilar. 1857 yilda Garibaldi P`emont liberallarining tashabbusi bilan tashkil qitingan "Milliy jamiyat" ning vitse-prezidenti qilib tayinlandi. Benzo Kamillo Kavurning Italiyani birlashtirishdagi xizmatlari XIX asrning o`rtalarida Italiyada liberalizmning asosiy markazi P`emont bo`lib qoldi. Qirol Viktor Emmanuil ommaviy inqilobiy harakatlarning takrorlanish ehtimolidan tashvishga tushib liberallar bilan hamkorlik qildi. 1852-1861 yillarda Pe`montning premer-ministri graf Benzo Kamillo Kavur liberal doiralarning mashhur vakili edi. Ajoyib siyosatchi va parlament kelishuvlarining tashabbuskori bo`lgan Kavur qirolga turli reaktsion kuchlarning bosimi va ta`sirini neytrallashga muvaiTaq bo`ldi. Boshqa arboblardan farqli ravishda Kavur Italiya, vatanpvrvarlari oldida turli asosiy maqsadga erishish ya`ni, Italiyani birlashtirish uchun mamlakatga kuchli iqtisodiy rivojlanish zarur ekanligini tushunib yetdi. Lining lashabbusi bilan 50-yillarda P`emontda temir yo`llar, irrigatsiya kanallari, ko`priklar qurilishi jadal bordi. Natijada savdo floti, qishloq xojaligi, to`qimachilik sanoatirmg ri oji uchun qulay sharoitlar yaratilib, Pe`montning tashqi savdosi ancha kengaydi. foydalanishga intildi. Shu maqsadda P`emontning 15 ming kishilik harbiy korpusi 1853-1856 yillardagi Qrim urushi davomida Rossiyaga qarshi Angliya Fransiya va Turkiya tomonidan lurib urush qildi. Sbu davrdan P`emontning Fransiya bilan yaqinlashishi davri boshlandi. 1858 yilning iyulida Plomber shahrida Lun Napoleon III va Kavurning maxfiy uchrashuvi uyushtirildi. Linda Napoleon III kelgusida P`emontning Fransiya bilan birgalikda Avslriyaga qarshi urushda qatnashishga rozilik bildirib, Italiyaning shimoliy qismini P`emont boshchiligida birlashtirish va butun Italiya hududida papa boshchiligida Italiya konfederatsiyasini tuzish harakatini qo`llab-quvvatlashini ma`lum qildi. Sunday iltifot uchun Kavur Napoleon III ga Italiyaning Fransiyaga chegaradosh bo`lgan Nitstsa va Savoyya viloyatlarini (bu viloyatlarning aholisi asosan frantsuzlardan iborat edi) luhfa qilishga va`da berdi. Fransiya imperatori O`rta Yer dengizi havzasida markazlashgan yagona Italiya davlatini tashkili topishi uchun emas balki Italiya hisobidan Fransiya hududini kerigaytirish va Italiyada Avstriyaning mavqeini oshirish maqsadida Avstriyaga qarshi urushda Pemont bilan ittifoqchilik qildi. Avstriya - Fransiya - P`yemont urushi va Villafranka sulhi 1859 yilning oxirida boshlangan Fransiya va Pemontning Avstriyaga qarshi urushdagi harbiy harakatlari asosan Italiya hududida bordi. 4-may kuni Mojenta yaqinidagi jangda ittifoqchilar qo`shini Avstriya qo`shini ustidan g`alaba qozonib Lombardiyani egalladi. 24 iyunda esa Solferino yaqinida avstriyaliklar butunlay yakson qilindi. Urushda nafaqat muntazam armiya, balki Italiya xalqi bam faol qatnashdi. Xalq qo`zg`oloni natijasida Toskana, Parma va Modenadan avstriyalik gertsoglar haydaldi. Rim viloyati esa o`zining mustaqilligini e`lon qildi.
1859 yilning 1 avgustida Venetsiyaning Villafranka shahrida Napoleon III va Avstriya imperalori Frants-Iosif sulh shartnomasini imzoladilar. Sulh shartnomasiga ko`ra P`emontga faqat Lombardiya qo`shib berildi. Biroq, Venetsiya esa Avstriya hukmronligi ostida qolaverdi. Appcnin yarim orolida oiiy hokimiyat Viktor Emmanuil II ga emas, balki mamlakalning milliy jihatdan birlashtirishini dushmani bo`lgan papa Piy IXga tegishli ekanligi. Modcna, Parma va Toskana gertsogliklaridan qo`vg`in qilingan Gabsburglar xonadoni vakillarini yana hokimiyatga tiklash e`lon qilindi.
Villafrankadagi kelishuv bitimi Italiya xalqining norozilik harakatlarini yangidan ko`tarilishiga sabab bo`ldi. Xalqning Viktor Emmanuil II hukumatiga bo`lgan ishonchi yo`qoldi. 1859 yilning oxiri va ayniqsa, 1860 yilda Appenin yarim orolida siyosiy kurash avj olishi natijasida Modena, Parma va Toskanada avvalgi gertsoglar hokimiyatida tiklash imkoni bo`lmadi. U yerlarda umumiy saylov asosida saylangan milliy majlislar mazkur gertsogliklarni P`emontga qo`shilishi haqida qaror chiqardilar, papa vilovatida ham shunday qarorga kelindi. Italiya hududida avj olib ketgan ommaviy inqilobiy harakatlarai bostirish imkoniyatiga ega bo`lmagan Napoleon III ham Italiya davlatlarini Pemont atrofida birlashtirilishiga rozilik bildirishga majbur bo`lib, va`da qilingan Savoyya va Nitstsa viloyatlarini Fransiyaga berilishini talab qildi. Shu yili bu ikki viloyat Fransiya ixtiyoriga berildi. Italiya birlashtirilishining tugallanishi va uning tarixiy ahamiyati Yarim orolning shimolida boshlangan xalq harakati janubiy viloyatlarga ham tarqaldi 1860 yilning oxirida Italiyaning janubidagi Palermo shahrida qo`zg`olon ko`tarildi. Biroq bu qo`zg`olon Sitsiliya qirolining qo`shini tomonidan bostirildi. Shimolning rcspublika demokratchilari janubliklarga yordam berish uchun may oyida Gretsiyadan Sitsiliyaga J.Garibildi boshchiligida 1200 kishidan iborat harbiy otryad yubordi. Bu tarixda "minglar yurishi`" yoki "qizil kuylaklilar`: (chunki uning qatnashchilari qizil rangli matodan qilingan kuylak kiyganliklari sababli shunday atalgan. Q.N) nomi bilan ma`lumdir. Kalabri shahriga yetib kelgan mazkur otryad xalq ommasining qo`llab-quvvatlashi natijasida 1860 yilning 7-sentyabrida ikki sitsiliya qirolining poylaxti Ncapolni jangsiz cgalladi. 1-oktyabr kuni Garibaldi otryadi qirol Frantsisk II qo`shinlarini Volturno daryosi bo`yidagi hal qiluvchi jangda tor-mor etib, Italiya janubida Burbonlar sulolasi vakillarining hokimiyatiga chek qo`ydi. Frantsisk II esa Rim viloyatiga qochdi. 1860-yil 21-oktyabda Neapolitaniyada Garibaldi plebistsit-referendum o`tkazdi. Neapolitaniya qirolligi aholisining aksariyati P`emontga qo`shilishni yoqlab chiqdi.Garibaldi kuzatuvida Pemonl qiroli Viktor Emmanuil tantanali ravishda Neapolga kirib keldi.1861 yil fevralda P`emontning Turin shahrida Umumitaliya parlamenti ochildi. 14 martda Viktor Emmanuil Italiya qiroli. deb e`lon qilindi. Shunday qilib, "risorjimento"ning cng asosiy vazifalaridan biri Italiyaning birlashtirilishi vazifasi, deyarli bajarildi. Biroq, Ttaliya Rim va Venetsiya viloyatlarisiz birlashtirildi. Rim yoki papa viloyati mustaqil bo`lib, undagi dunyoviy hokimiyat papa qo`lida mujassamlashgan edi. Garibaldi boshchiligida harbiy olryadning 1862 yil papa viloyatini cgaliashga bo`lgan urinishi natijasiz bo`ldi.
Venetsiya viloyati Avstriya hukmronligi ostida bo`lib, 1866 yilda Prussiya va Italiyaning Avstriyaga qarshi urushida Avstriyaning mag`lubiyatga uchrashi oqibatida mazkur viloyal Italiyaga qo`shib olindi. 1867 yilda Garibaldi harbiy otriyadining Rimga yurishi ham muvaffaqiyatsiz tugadi, Rim viloyati 1870yilgacha alohida va mustaqil davlat bo`lib qolaverdi.
1870 yilda boshlangan Fransiya-Germaniya urushida Fransiyaning mag`lubiyatiga uchrashi Rim viloyatini Italiyaga qo`shib olinishini ta`minladi. Rim viloyatining Italiyaga qo`shib olinishi mamlakat birlashtirilishini nihoyasiga yetkazgan, ha! qiluvchi tarixiy voqea bo`ldi. Papa dunyoviy hokimiyatdan mahrum qilinib, Rim shahri birlashgan Italiyaning poytaxtiga aylantirildi. Italiyaning birlashtirilishi katta tarixiy ahamiyatga ega bo`ldi, Italiyaning siyosiy tarqoqligiga baham berildi, uning yagona davlat sifatida yaxlitligi saqlab qolindi. Mamlakatni birlashtirish uchun bo`lgan kurash uni zamonaviy burjua davlatiga aylantirdi. Bu kurash natijasida Italiyada Avstriya gabsburglari va Fransiya Burbonlari xonadoni vakillarining hukmronligiga barham berildi. Biroq mamlakatning birlashtirilishi burjua inqilobining oldida turgan barcha vazifalarni bajarmadi. Shuning uchun kapitalistik munosabatlarning keyingi taraqqiyoti Italiyada nisbatan sekin bordi. Italiyaning birlashishi, ya'ni Risorgimento nomi bilan ham tanilgan, 19-asrdagi siyosiy va ijtimoiy harakat bo'lib, natijada Italiya yarim orolining turli shtatlari 1861 yilda yagona davlatga, Italiya Qirolligiga birlashishiga olib keldi.1820 va 1830 yillardagi Vena Kongressi natijalariga qarshi qo'zg'olonlardan ilhomlanib, birlashish jarayoni 1848 yilgi inqiloblar bilan tezlashdi va 1871 yilda Rim bosib olinib, Italiya Qirolligining poytaxti etib belgilanganidan keyin yakunlandi. .Birlashtirish uchun mo'ljallangan ba'zi davlatlar (terre irredente) Italiya Birinchi Jahon urushida Avstriya-Vengriyani mag'lub etganidan keyin 1918 yilgacha Italiya Qirolligiga qo'shilmadi.Shu sababli, tarixchilar baʼzan birlashish davrini 1871-yildan oʻtgan, jumladan, 19-asr oxiri va Birinchi jahon urushi (1915–1918) davridagi harakatlar va faqat 1918-yil 4-noyabrda Villa Giusti sulh bitimi bilan yakunlangan deb taʼriflaydilar. Birlashish davrining keng qamrovli ta'rifi Vittorianodagi Risorgimento markaziy muzeyida taqdim etilgan. 19-asr boshlarida Italiya milliy-ozodlik harakati va birlashish harakati ikki siyosiy oqimga aylandi. Ulardan biri inqilobiy, keng qamrovli aholi milliy ozodlik va mamlakatni birlashtirish uchun kurashda G.Mazzini boshchiligidagi “Yosh Italiya” yashirin harakatining bir guruh ziyolilar va burjua aʼzolari atrofida shakllandi. G.Mazzini kontseptsiyasi mamlakatni xalq inqilobi orqali yagona va mustaqil demokratik respublikaga birlashtirishni nazarda tutgan. Biroq G.Mazzini pomeshchiklar yerlarini dehqonlarga berish talabini qoʻllab-quvvatlamadi, bu esa “Yosh Italiya” va uning tarafdorlarini ancha zaiflashtirdi. Yana bir oqim yirik savdogarlar, tadbirkorlar, yer egalarini birlashtirdi. Ular taniqli shaxslarni qo'llab-quvvatladilar siyosatchi Kavur mamlakatni birlashtirish va Savoy sulolasi boshchiligida xalqning siyosiy kurashda to'liq ishtirok etmasligi bilan islohotlar o'tkazish g'oyasini ilgari surgan. Milliy-ozodlik harakatining bu oʻng qanoti 1848-
1849-yillardagi inqilob davrida reaksion feodal guruhlar bilan ittifoqchilikda chiqdi. Bu omillar Yevropa davlatlarining (Fransiya, Avstriya va boshqalar) aksilinqilobiy aralashuvi bilan birgalikda 1848 yilgi inqilobning mag‘lubiyatiga olib keldi. va butun mamlakatda inqilobdan oldingi tartiblarni tiklash. Faqat Piedmont yana mustaqillikni saqlab qoldi va 1848 yil Konstitutsiyasini qabul qilib, iqtisodiyotni jadal rivojlantirishni boshladi - yangi fabrikalar va fabrikalar qurildi, temir yo'llar va h.k. Italiyaning boshqa shtatlaridagi liberal doiralar avstriyaga qarshi siyosat olib borgan Savoy monarxiyasiga e'tibor qarata boshladilar.
Demokratik kuchlar xalq orzu-umidlariga yaqin yagona dastur ishlab chiqa olmadilar va ularning bir qismi Italiyani birlashtirish uchun kurashda birlik nomidan respublika shaklini barpo etish talabidan voz kechishga moyil edilar. hukumatning. 1859-1860 yillardagi inqilobiy voqealar Italiyani birlashtirishda hal qiluvchi bosqich bo'ldi. Bu yillarda Lombardiya, Parma, Toskana monarxiyalari Avstriya istilosidan ozod qilindi va tugatildi, ularda oʻtkazilgan plebissitlar esa bu shtatlarning Pyemontga qoʻshilishini qonuniylashtirdi. 1861 yilda "Sardiniya qirolligi" yagona "Italiya qirolligi" ga aylantirildi. 1846-1847 yillarda. Italiya yaqinlashib kelayotgan inqilob belgilarini ko'rsatdi. Ochlik va ommaning mahrumligi - 1846-1847 yillardagi hosil yetishmovchiligining oqibati. va Yevropa iqtisodiy inqirozi - shahar va qishloq aholisining noroziligiga sabab bo'ldi, ular nonning qimmatligi, chayqovchilik va ishsizlikdan norozilik bildirishdi. Liberal-burjua muxolifati islohotlarni qat'iyat bilan talab qildi. O'sib borayotgan tartibsizliklardan xavotirga tushgan Papa davlatlari, Sardiniya qirolligi va Toskana hukmdorlari kuchayib borayotgan kuchlarni zaiflashtirish uchun cheklangan islohotlarni boshladilar. xalq harakati. 1846 yilning yozida papa taxtiga saylangan Piy IX siyosiy mahbuslar va muhojirlarga amnistiya e’lon qildi, dunyoviy shaxslar ishtirokida maslahat kengashi tuzdi, senzurani susaytirdi va milliy gvardiyani shakllantirishga ruxsat berdi.
1847 yil kuzida Piy IX tashabbusi bilan ushbu uch davlat o'rtasida Bojxona ittifoqini tuzish to'g'risida bitim tuzildi. Papalik pozitsiyasidagi burilish Italiyada shodlik uyg'otdi, liberallar papani milliy harakat rahbari deb e'lon qilishga shoshildilar. Toskana va Sardiniya qirolligida siyosiy gazetalar chiqarishga ruxsat berildi, Turin hukumati joylarda saylangan munitsipalitetlarni joriy qildi va sud-huquq tizimini biroz takomillashtirdi.
Prezident: Italiyaning konstitutsiyasi asosida prezident davlat boshqaruv organi hisoblanadi. U fuqarolarga boshqaruv organlariga intizomni saqlashda yordam beradi, boshqaruv organlarining faoliyatini nazorat qiladi va qonunlarni imzolaydi. Prezident nomzodlarni prezident va boshqaruv tuzilmalari o'rtasida boshqaruv tuzilmalarini tuzishda ham ishtirok etadi. Parlament: Parlament Italiyaning qonun hujjatlari qabul qilish va boshqarish organi hisoblanadi. Uni iki qismga ajratish mumkin: Senat (Sena) va Qonun Kengashi (Camera dei Deputati). Parlament yosh bo'lgan respublikaning muhim boshqaruv organi hisoblanadi. Hokimiyat: Italiyaning tartib koridorida mintaqaviy va mahalliy hokimiyat organlari ham mavjud. Ular respublikaning har bir hududida hukumatni boshqarish va o'zaro ko'rsatmalar bilan birlashtirish uchun mas'uldir.Parlament: Italiyaning parlamenti ikki qismdan iborat: Sena (Senato della Repubblica): U holda boshqariladi, uning a'zolari 5 yilga bir tanlanadi va har bir mintaqani vertikal tarzda tashkil etadi. Camera dei Deputati (Qonun Kengashi): Bu a'zolar har biri 5 yilga bir tanlanadigan vaqtincha tanlash orqali tanlanadi. A'zolar soni mintaqalarga ko'rsatilgan hisob bilan aniqlanadi. Hokimiyat: Italiyaning tartib koridorida mintaqaviy hokimiyat organlari ham mavjud. Ular mintaqaviy hokimiyatni boshqarish va tashkil etish bilan shug'ullanadi. Hukumat (Cabinet): Hukumat prezident tomonidan belgilangan va prezidentning rejalashtirgan hujjatlari asosida faoliyat ko'rsatadi. Barcha hokimiyat organlarini o'z ichiga oladi va qonunlarni amalga oshiradi. Qonun qo'llash organlari: Qonun qo'llash organlari prezident tomonidan tanlangan boshqaruv organlari va boshqaruv tuzilmalari tomonidan ishlab chiqiladi.
Xulosa:Qonun qo'llash organlari: Qonun qo'llash organlari prezident tomonidan nomlangan boshqaruv organlari va boshqaruv tuzilmalari tomonidan ishlab chiqiladi. Ular qonunlarni amalga oshirish, ijro etish va nazorat qilish uchun mas'uldir. Prezident: Italiyaning prezidenti davlat boshqaruvining nominal boshqarmasi sifatida ishlaydi. U fuqarolarga va boshqa boshqaruv organlarga intizomni saqlashda, qonunlarni imzolashda, hukumatni tuzishda ro'yxatdan o'tkazadi. Italiyaning boshqaruv tizimi tarixiy ravishda o'zgarib kelmoqda, va o'z ichiga siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy va boshqa sohalar bo'yicha turli o'zgarishlarni o'z ichiga oladi.
|
| |
