Kurs ishining maqsadi - rentabellik samaradorlikning asosiy ko‘rsatkichi, ishlab chiqarish korxonasining rentabellik ko‘rsatkichlari tizimi, korxonaning foydasi va rentabelligini tahlil qilish va baholash metodikasi, ishlab chiqarish korxonalari rentabelligini oshirish yo‘llarini bayon etishdan iborat.
Rentabellik ko‘rsatkichlari korxonalar foydasini shakllantirish uchun omilli muhitni aks ettiruvchi muhim elementlardir. Shuning uchun ular bo‘lishi kerak qiyosiy tahlil va baholash moliyaviy holat korxonalar.
Bundan tashqari, rentabellik ko‘rsatkichlari korxonani boshqarish samaradorligini tahlil qilishda, tashkilotning uzoq muddatli farovonligini aniqlashda qo‘llaniladi, investitsiya siyosati va narx belgilash vositasi sifatida ishlatiladi.
Kurs ishining axborot bazasiga tadqiqot mavzusiga bagʻishlangan yetakchi mahalliy va xorijiy mualliflarning asarlari, davriy nashrlarda chop etilgan maqolalari, korxona Ustavi va hisoboti, shuningdek, internet resurslari kiradi.
Kus ishining metodologik asosini bilishning umumiy va maxsus-ilmiy usullari majmui tashkil etadi. Kurs ishining asosi: adabiyotning bibliografik tahlili, sintez, deduksiya, induksiya, konkretlashtirish, tasniflash, dialektik, abstrakt-mantiqiy, analitik, tizimli, strukturaviy, funksional, qiyosiy, kompleks-omilli, statistik, retrospektiv usullar.
Kurs ishning tuzilishi kirish, asosiy qism, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar roʻyxatidan iborat.
1. Korxonaning rentabelligini o‘rganishning nazariy va uslubiy asoslari
Korxonaning foyda va rentabellik manbalarini tavsiflovchi mahalliy va xorijiy nazariyalarni qiyosiy ko‘rib chiqish zarur.
Foyda tushunchasi uzoq tarixiy yo‘lni bosib o‘tib, bizning kunlarimizgacha quyidagi talqinda etib keldi: korxona faoliyatining moliyaviy natijasi bo‘lgan xarajatlari va daromadlari o‘rtasidagi farq. Mamlakatlar taraqqiyotining turli ijtimoiy-tarixiy sharoitlari foydaning turli nazariyalarini, tushunchalarini, talqinlarini yaratishga xizmat qildi. Tashqi iqtisodiy adabiyotlarda foydaning bir nechta nazariyalari ko‘rib chiqiladi:
siyosiy iqtisod klassiklarining nazariyasi (A. Smit, D. Rikardo);
kapital unumdorligi nazariyasi (Say, J. B. Klark);
“abstinentlik” nazariyasi (N. V. Senior, J. Mill);
Marksistik foyda nazariyasi;
korxonada innovatsion g'oyalarni amalga oshirish natijasida foyda nazariyasi (J. A. Shumpeter) va boshqalar.
Turli mualliflar ushbu ko‘rsatkichni o‘ziga xos tarzda tasvirlab, uning shakllanish manbalarini izohladilar: keling, ushbu qarashlarning ba’zilarini ko‘rib chiqaylik.
Klassik siyosiy iqtisod vakillari foydani ishchining to‘lanmagan mehnatining bir qismi sifatida belgilaydilar. Adam Smit (1723-1790) ishchilarga mehnatlari uchun ish haqi shaklida to‘lanadigan qism mahsulot qiymatidan chegirib tashlanadi, qolgan qismini esa kapitalist o‘zlashtiradi, deb hisoblaydi. Devid Rikardo (1772-1823) Smitning izdoshi bo‘lgan va foydani ish haqiga nisbatan qiymatning oshib ketishi deb ham hisoblagan. Va u bu ikki tushunchaning teskari bog'liqligiga, ya’ni foyda ko‘payganda, ish haqi kamayadi va aksincha, amin edi. O‘sha paytda "ortiqcha qiymat" toifasi hali ham mavjud emas edi, ammo bu mualliflar unga juda yaqin edilar. Shunday qilib, klassik siyosiy iqtisod vakillari foyda manbasini ishlab chiqarish tannarxidagi ish haqi ulushining kamayishida ko‘rganligini aytishimiz mumkin.
Kapital unumdorligi nazariyasi vakillari Jan-Batist Sey (1767-1832) va Jon Beyts Klark (1847-1038) foydaning shakllanishiga turlicha qarashgan. Demak, J. B.ning ishlab chiqarishning uchta omili nazariyasiga ko‘ra, tannarx ishchi mehnati bilan yaratilgan xarajat – ish haqi, kapital tomonidan yaratilgan – foyda va tabiat tomonidan yaratilgan renta yig‘indisidir [18]. Sei, shuningdek, foydani tadbirkorlik daromadi va foizga ajratdi. Tadbirkorlik daromadi deganda u tadbirkorning iqtidori, biznes va boshqaruvni malakali olib borishi va kapitaldan olingan foiz daromadi uchun mukofotni tushunadi. Klark foyda haqida xuddi shunday fikrga ega, u buni tadbirkorning mehnat daromadi deb biladi. Shunday qilib, bu olimlar foyda manbalarini menejer ishida va qo‘yilgan kapitalning samaradorligida ko‘radilar.
“Tartib turish” nazariyasi vakillari orasida foydani aniqlashga biroz boshqacha yondashuv: N. V. Senior (1790-1864) va J. S. Mill (1806-1873) talqinida kapitalga qiziqish tadbirkorning o‘z mablag'ini sarflashdan bosh tortganligi uchun mukofotdir. joriy iste'moldagi o‘z kapitali - va korxonani yuritish uchun to‘lov shaklini oladigan va ma’lum bir tadbirkorlik tavakkalchiligini o‘z zimmasiga oladigan tadbirkorlik daromadlari [16].
Qo‘shimcha qiymatning marksistik nazariyasini ko‘rib chiqing. Karl Marks (1818-1883) "Kapital" (1867) asarida foydaning asosi kapitalist o‘z kapitalining "mehnati" natijasi shaklida o‘zlashtirgan qo‘shimcha qiymat ekanligini ko‘rsatdi [16]. Qo‘shimcha qiymat uning talqinida kapitalist tomonidan o‘zlashtiriladigan ishchining to‘lanmagan mehnatining bir qismidir. Marksning fikriga ko‘ra, har qanday boshqa tovar kabi ishchi kuchi ham qiymat va foydalanish qiymatiga ega bo‘lib, bunda birinchisi ishchi va uning oilasi hayoti uchun zarur bo‘lgan vositalar bilan, ikkinchisi esa ishchi kuchi tomonidan yaratilgan qiymat bilan belgilanadi. haqiqatdan ham qimmatga tushadi. Shunday qilib, foyda ishlab chiqarganidan kamroq oladigan ishchilar tomonidan yaratiladi va mehnatning haqiqiy qiymati va uning to‘langan qismi o‘rtasidagi farq - bu ortiqcha qiymatdir.
Foydani shakllantirishning quyidagi talqini boshqalardan sezilarli darajada farq qiladi. J. A. Shumpeter (1883-1950) 1912 yilda o‘zining mashhur kitobida birinchi marta innovatsiyalar natijasida foyda olish nazariyasini ishlab chiqdi. Uning fikricha, tadbirkorlar o‘z daromadlarini ko‘paytirish istagi bilan, masalan, ishlab chiqarish jarayonini tezlashtiradigan turli xil yangiliklarni amalga oshiradilar. Shu bilan birga, ushbu faoliyat iqtisodiy va texnologik taraqqiyotning dvigateli bo‘lib, butun iqtisodiyotning rivojlanishiga ijobiy ta’sir ko‘rsatadi.
Keyinchalik, biz mahalliy olimlar tomonidan foydaning qanday talqinlari berilganligi va ular uni shakllantirish manbalari sifatida nimani ko‘rishlarini ko‘rib chiqamiz. Professor, iqtisod fanlari doktori Valigurskiy Dmitriy Ivanovich foydani ishlab chiqarishning o‘ziga xos omili - tadbirkorlikdan foydalanganlik uchun mukofot sifatida belgilaydi [1, p. 263]. Ko‘rinib turibdiki, bu talqin qaysidir ma’noda Jan-Batist Sey va Jon Beyts Klarkning kapitalning unumdorligi nazariyasi nazariyasiga o‘xshaydi, chunki ular buni tadbirkorning ish haqi sifatida ham belgilaydilar. Zamonaviy iqtisodiyot nuqtai nazaridan foyda kompaniyaning daromadlari va umumiy xarajatlari o‘rtasidagi farqdir, ya’ni ijobiy moliyaviy natijaga erishish uchun daromad asosiy yoki boshqa faoliyatdan olingan xarajatlardan ko‘p bo‘lishi kerak. tashkilotning. Asosiy daromad manbai, professorning fikricha, kompaniya mahsulotlarini sotish, shuningdek, boshqa daromadlar, masalan, mulkni ijaraga berish, dividendlar yig'ish, asbob-uskunalarni sotish va hokazo.
Kosolapova M.V. va Svobodin V.A. foydani sof daromadning asosiy shakli, kengaytirilgan takror ishlab chiqarish manbai sifatida belgilaydi [8, p. 148]. Ya’ni, bu mualliflar foydani tushunishga bo‘lgan yondashuvdan kelib chiqadi, bu uning korxona maqsadini aniqlashdan iborat. Agar moliyaviy natija ijobiy bo‘lsa - foyda, u holda tashkilot takror ishlab chiqarishni davom ettirish va kengaytirish uchun vositalarga ega bo‘ladi va agar u salbiy bo‘lsa, korxona faoliyatida hech qanday ma’no yo‘q, chunki bevosita faoliyatni amalga oshirish uchun hech narsa yo‘q. Shunday qilib, biz ushbu yondashuv foydani korxonaning asosiy maqsadi sifatida talqin qilish bilan bog'liq degan xulosaga kelishimiz mumkin, bu esa ushbu ko‘rsatkichni maksimal darajada oshirishga qaratilgan. Kosolapova va Svobodin korxonaning asosiy va operatsion bo‘lmagan faoliyatini foyda manbalari deb hisoblashadi.
Tyutyukina E.B. foydaning quyidagi ta’rifini beradi - bu ma’lum bir davr uchun tashkilot faoliyatining sof ta’sirini tavsiflovchi qiymatning xarajatlardan oshib ketishi. 218]. U tashkilotning joriy, investitsion va moliyaviy faoliyati tufayli shakllanishi mumkin. Ushbu talqin klassik iqtisod maktabi nazariyasiga yaqin, chunki mualliflar uni ishlab chiqarish va mehnat xarajatlaridan ortiqcha ijobiy iqtisodiy samara sifatida belgilaydilar.
Foyda - bu xo‘jalik yurituvchi sub'ektlar mahsulot sotilgandan keyin bevosita oladigan sof daromadning bir qismi - bu ko‘rsatkichni G. V. Savitskaya shunday izohlaydi [17, s. 387]. U foydaning mohiyatini uning tashkilotning daromadi, ya’ni tadbirkorlik faoliyati uchun to‘lov bo‘lish qobiliyatida ko‘radi. Savitskayaning so‘zlariga ko‘ra, uning shakllanishi manbalari mahsulotlarni (xizmatlarni) sotish, shuningdek, boshqa faoliyat turlari (asosiy vositalarni ijaraga berish, moliyaviy va valyuta birjalarida tijorat faoliyati va boshqalar). Mixail Isaakovich Kuter foyda davlat va xo‘jalik yurituvchi sub'ektlarning egalari manfaatlarini qondirishning asosiy manbai deb hisoblaydi [10, p. 181].
Xulosa chiqarish va xorijiy va rus zamonaviy olimlarining foydani talqin qilishdagi yondashuvlarini qiyosiy tahlil qilish uchun biz daromad nazariyalarining mualliflari, ushbu kontseptsiyaning ta’riflari, shuningdek manbalarini ko‘rsatadigan qiyosiy jadval tuzamiz. yuqoridagi mualliflar nuqtai nazaridan foyda shakllanishi.
1-jadval - Mamlakatimiz va xorijiy mualliflarning foyda ta’riflari va uni shakllantirish manbalari (muallif tomonidan tuzilgan)
Mualliflar va nazariyalar
|
Foyda ta’rifi
|
Foyda manbalari
|
Siyosiy iqtisod klassiklarining nazariyasi
(A. Smit, D. Rikardo)
|
To‘lanmagan mehnatning bir qismi sifatida foyda
|
Mahsulot tannarxida ish haqining ulushini kamaytirish
|
Kapitalning unumdorligi nazariyasi (Jan-Batist Say, J. B. Klark)
|
Foyda - bu biznes daromadi va foiz.
|
Menejerning ishi va qo‘yilgan kapitalning samaradorligi
|
"O‘zini tutmaslik" nazariyasi
(N. V. Senior, J. Mill)
|
Tadbirkorning o‘z kapitalini joriy iste'molga sarflashdan bosh tortganligi uchun kompensatsiya
|
Korxonaning asosiy faoliyati mahsulot sotishdan
|
Marksistik foyda nazariyasi (K. Marks)
|
Kapitalist o‘z kapitalining "ishi" natijasi shaklida o‘zlashtirgan ortiqcha qiymat
|
Mehnatning real tannarxi va uning to‘langan qismi o‘rtasidagi farq
|
Innovatsiyalar natijasida foyda nazariyasi
(J. A. Shumpeter)
|
Innovatsiyalarni joriy etish natijasi
|
Ishlab chiqarish jarayonini tezlashtiradigan turli xil yangiliklarni joriy etish
|
D. V. Valigurskiy
|
Muayyan ishlab chiqarish omili - tadbirkorlikdan foydalanganlik uchun to‘lanadigan haq
|
Kompaniya mahsulotlarini sotish, shuningdek, boshqa faoliyatdan olingan daromadlar
|
M. V. Kosolapova va
V. A. Svobodin
|
Sof daromadning asosiy shakli, kengaytirilgan takror ishlab chiqarish manbai
|
Korxonaning asosiy va sotuvdan tashqari faoliyati
|
E. B. Tyutyukina
|
Tashkilot faoliyatining sof samarasini tavsiflovchi xarajatlardan ortiqcha xarajat
|
Tashkilotning joriy, investitsion va moliyaviy faoliyati
|
G. V. Savitskaya
|
Xo‘jalik yurituvchi sub'ektlar tomonidan mahsulot sotilgandan keyin bevosita olinadigan sof daromadning bir qismi
|
Mahsulotlarni (xizmatlarni) sotish, shuningdek, boshqa faoliyat (asosiy vositalarni ijaraga berish, moliyaviy va valyuta birjalarida tijorat faoliyati va boshqalar).
|
Shunday qilib, foydani aniqlashga yondashuvlar har xil degan xulosaga kelish mumkin. Turli iqtisodiy maktablar ushbu ko‘rsatkichning o‘ziga xos ta’rifini berishadi, ammo umumiy ta’rifni aniqlash mumkin: foyda tashkilot faoliyatining natijaviy ko‘rsatkichidir. Rus va xorijiy mualliflarning talqini ko‘p jihatdan o‘xshashdir, klassik nazariya va E. B. Tyutyukina ta’rifi, shuningdek, Jan-Batist Sey, Jon Beyts Klark va V. G. Valigurskiy nazariyalari o‘rtasidagi umumiylikni ko‘rish mumkin. Bu o‘xshashlikni zamonaviy rus olimlarining taniqli iqtisodiy nazariyalarga tayanishi bilan izohlash mumkin.
Har bir korxona o‘z oldiga eng kam xarajat evaziga maksimal foyda olishni maqsad qilib qo‘yadi va bu maqsadga erishish uchun korxona faoliyati qanchalik samarali ekanligini aniqlash zarur. Bu tashkilotning rentabelligi kabi ko‘rsatkichni yaratishga imkon beradi. Bu tushuncha nemischa "rentabel" so‘zidan kelib chiqqan bo‘lib, "iqtisodiy nuqtai nazardan maqsadga muvofiq xarajatlarni oqlash" deb tarjima qilinadi. Bu shuni anglatadiki, ularning savdo faoliyatidan olingan mablag'lar mahsulot tannarxini qoplaydi va qo‘shimcha ravishda daromad beradi.
Rentabellik ko‘rsatkichlari tashkilot faoliyati va resurslardan foydalanish samaradorligini tavsiflaydi va foyda miqdorini ishlab chiqarish ko‘lami, shuningdek sarflangan va foydalanilgan resurslarning umumiy miqdori bilan o‘lchash imkonini beradi [9, p. 51]. Boshqacha qilib aytganda, tashkilot qanchalik samarali ishlashini tushunish, shuningdek, salbiy moliyaviy natijaning sabablarini aniqlash va foydani oshirish uchun zaxiralarni aniqlash uchun rentabellik kabi ko‘rsatkichdan foydalaniladi.
2-jadvalda turli mualliflar nuqtai nazaridan rentabellik tushunchasining qisqacha tavsiflari aks ettirilgan.
2-jadval - Turli mualliflarning rentabellikni aniqlashga yondashuvlari (muallif tomonidan tuzilgan)
Muallif
|
Ta’rif
|
I. Ya. Lukasevich
|
"rentabellik ko‘rsatkichlari murakkab bo‘lib, uning faoliyati samaradorligiga, shuningdek rahbariyat tomonidan qabul qilingan qarorlarga umumiy baho beradi" [11]
|
E. S. Stoyanova
|
"moddiy, mehnat va pul resurslaridan foydalanishni har tomonlama aks ettiruvchi tashkilotlarda ishlab chiqarishning iqtisodiy samaradorligi ko‘rsatkichi" [19]
|
A. D. Sheremet
|
"rentabellik xarakteristikasi korxona tomonidan hisobot davri uchun olingan iqtisodiy natijalarning shartli ko‘rsatkichlari shaklida hisoblanishi mumkin" [12]
|
G. V. Savitskaya
|
“Rentabellik biznesning rentabelligini belgilovchi nisbiy ko‘rsatkichdir” [7]
|
E. S. Stoyanova
|
"moddiy, mehnat va pul resurslaridan foydalanishni har tomonlama aks ettiruvchi tashkilotlarda ishlab chiqarishning iqtisodiy samaradorligi ko‘rsatkichi" [19]
|
Rentabellik korxona faoliyati samaradorligining asosiy sifat ko‘rsatkichlaridan biri bo‘lib, mahsulot (ishlar, xizmatlar) ishlab chiqarish va sotish jarayonida xarajatlarning rentabellik darajasini va mablag'lardan foydalanish darajasini tavsiflaydi [2].
Korxonaning rentabelligi sof foydaning daromadga yoki kompaniya xarajatlariga nisbati sifatida aniqlanadi, ya’ni ko‘rsatkich formulasi quyidagicha ko‘rinadi:
Asosiy faoliyatning rentabelligi = Foyda / Xarajatlar ( 2)
Shunday qilib, ushbu ko‘rsatkich hisobot davrida sotilgan mahsulot va xizmatlarga qancha foyda tushishi yoki kompaniya ishlab chiqarishga sarflangan har bir so‘mdan qancha sof foyda olishi haqida ma’lumot beradi.
Rentabellik ko‘rsatkichi tadqiqot maqsadlariga qarab, shuningdek, sof foydani qiziqish tahlili ob'ektiga bo‘lish yo‘li bilan, masalan, aktivlar, asosiy ishlab chiqarish fondlari, kapital, sotish va hokazolar rentabelligi bo‘yicha boshqa usullar bilan ham hisoblanishi mumkin. .
Tashkilotning moliyaviy holatini tahlil qilishning ushbu yo‘nalishida rus va xorijiy yondashuvlarda sezilarli farqlar yo‘q. Adabiyotlarda xorijiy ko‘rsatkichlarga qaraganda ko‘proq ko‘rsatkichlar ajralib turadi. Mamlakatimiz va xorijiy amaliyot uchun rentabellikning umumiy ko‘rsatkichlari:
sotishdan olingan daromad - foydaning daromadga nisbati;
aktivlar rentabelligi - foydaning aktivlarning o‘rtacha qiymatiga nisbati;
o‘z kapitalining rentabelligi - foydaning o‘z kapitalining o‘rtacha qiymatiga nisbati;
investitsiyalar rentabelligi (sof aktivlar) - foydaning o‘z kapitali va uzoq muddatli majburiyatlar miqdoriga nisbati.
Mamlakatimiz amaliyotida sotishdan olingan foyda va sof foyda foyda ko‘rsatkichi bo‘lib xizmat qilishi mumkin, xorijiy amaliyotda - sof foyda, foizlar va soliqlardan oldingi daromad (EBIT).
Mamlakatimiz o‘quv adabiyotlarida quyidagi rentabellik ko‘rsatkichlari ham mavjud:
xarajatlar rentabelligi - sotishdan olingan foyda yoki sof foydaning tannarxga nisbati;
aylanma aktivlarning rentabelligi - sof foydaning aylanma aktivlarning o‘rtacha qiymatiga nisbati;
asosiy fondlarning rentabelligi - sof foydaning asosiy vositalarning o‘rtacha qiymatiga nisbati;
aylanma aktivlarning rentabelligi - sof foydaning aylanma mablag'larning o‘rtacha qiymatiga nisbati;
ssuda kapitalining rentabelligi - sof foydaning qarz kapitalining o‘rtacha miqdoriga nisbati.
Shunday qilib, zamonaviy sharoitda rentabellik ko‘rsatkichlari turli mamlakatlarda farq qilmaydi va korxona samaradorligi ko‘rsatkichlarining yagona tizimini tashkil qiladi, degan xulosaga kelishimiz mumkin. Bu esa, bugungi kunda xorijiy kompaniyalar bir-biri bilan chambarchas hamkorlik qilishi, moliyaviy samaradorlikni baholash uchun esa ko‘rsatkichlar mohiyatini bir xil tushunish kerakligi nuqtai nazaridan o‘rinli.
|
