-мавзу: Нанотехнологиялар асосида ишлаб чиқарилган йўл қурилиш материалларини қўллаш

Download 3.67 Mb.
bet	85/219
Sana	20.02.2023
Hajmi	3.67 Mb.
	#42925

Bog'liq
Y Q M umk
Психология мотивации человека, Гештальт-психология, 4-laboratoriya ishi, Xakimоva Farida, 5112100-texnologik talim, Vaqt doirasidagi asosiy operantlar-fayllar.org, Etikaning boshqa ijtimoiy-gumanitar fanlar bilan aloqasi, referat , ajralmaydigan birikmalar, Erkin Vohidov (1936-2016), aniq-integralnyuton-leybnis-formulasi, MUTAXASSISLIKKA KIRISH, 1-amaliy, Reja Animatsiya tushunchasi-fayllar.org

19.3-мавзу: Нанотехнологиялар асосида ишлаб чиқарилган йўл қурилиш материалларини қўллаш Режа: Нанонайчаларни микроскопик таёқча ва тола сифатида қўлланилиши. Йўл қурилиш материалларида нанотехнологияларнинг келажакдаги истиқболи. Нанотехнология ва иқтисод. Бетондаги нуқсонларни йўқотадиган ва занглашга қарши нанотехнологиялар. Нанотехнология учун шароит. Ўтган асрнинг охирларида фан ва юқори технологиялар материянинг нанометрли ўлчамларида кузатиладиган хоссаларидан фойдаланиш инсоният олдида жуда катта имкониятлар яратиши мумкинлигини кўрсатиб берди. Охирги 15 – 20 йил ичида гуркираб ривожланиб келаётган ва «нанотехнология» деб ном олган ўта истиқболли йўналиш шу кунларда инсоният билан боғлиқ ҳамма соҳага кириб боришини, ишлаб чиқариш, экономикани ва умуман ҳаётнинг ҳамма жабҳаларини кескин равишда ўзгартириб юборишини намоён қила бошлади. «Нано» қўшимчасини ўзига қўшиб олган жуда кўп янги сўзлар пайдо бўла бошлади: нанотехнология, нанофизика, нанохимия, наноэлектроника, наномедицина, нанодунё ва ҳ.к. Бу сўзларни мутахассислар билан бир қаторда журналистлар, амалдорлар, сиётсатчилар ва ҳаттоки давлат раҳбарлари ҳам тез – тез ишлатадиган бўлиб қолдилар. Бунинг сабаби, албатта, кўпчиликнинг нанотехнологияларнинг ҳаётимиз келажагини ўзгартириб юборишда жуда катта роль ўйнашини тушуниб етганлигидадир. Саноати ривожланган Ғарб мамлакатларида ва Японияда «нанодунё» билан қизиқиш олдинроқ, XXасрнинг охирларига келиб кучайиб кетди. Бу фаннинг ривожланиш белгилари бутун дунё нанореволюция асрига кириб келаётганлигидан хабар берар эди, унинг натижалари компьютер ва лазерларнинг ҳаётимизга олиб кирган янгиликларидан чуқурроқ ва салобатлироқ бўладиганга ўхшайди. Шу сабабли бу мамлакатларда бошланғич ва олий таълим даражаларида «нанофанлар» асосларини ўқитишга мўлжалланган ҳар хил миллий программалар қабул қилинди, анчагина дарслик ва қўлланмалар чоп этилди, «наномарказлар» ташкил этилди, бундай марказларда кучли компетенцияга эга бўлган ва чуқур билимли профессионал кадрлар етишиб чиқди. Бизнинг мамлакатимизда ҳам нанотехнологияларнинг ривожланишига катта эътибор бериляпти, илмий – текшириш институтларида наноматериалларнинг ҳар хил хоссаларини ўрганишга бағишланган илмий тадқиқот ишлари бажариляпти. Кейинги қадамимиз талаба ёшларни нанотехнология фанининг фундаментал асослари билан таништиришга бағишланган бўлади. «Нано» деган қўшимча «nanos» деган грек сўзидан (унинг таржимаси – «митти», «карлик», ҳаттоки «кичкина чол») олинган бўлиб, бирор бирликнинг миллиарддан бир қисми деган маънони англатади: масалан, 1 нанометр, 1 наносекунд ва ҳ.к. Физикада нанозаррачалар деганда ўлчамлари 1 нанометрдан (1нм) 100 нанометргача бўлган объектлар тушунилади. (1нм=10-9м=10-6мм=10-3мкм). Албатта, нанообъектларга хос хусусиятлар ўлчамларнинг 0,1 нм дан бирнеча ўн нанометргача бўлган сохасида айниқса ёрқин намоён бўлади. Бу сохада нанообъектларнинг ҳамма хоссалари (физик- механик, термо, электр, магнит, оптик, кимёвий, каталитик ва бошқа хоссалар) макрообъектларникидан кескин фарқ қилиши мумкин. Бошқача айтганда, физика ва бошқа табиий фанлар шу давргача атом ва молекулаларнинг хоссаларини анча чуқур ўрганди, улардан хосил бўлган макрообъектларни ҳам ҳар тарафлама ўрганиб, улардан ҳаётда ўз эҳтиёжлари учун кенг фойдаланишни йўлга қўйди. Лекин XX асрнинг охиригача фанда ўлчамлари 1нм 100нм бўлган объектлар (зарралар)нинг хоссалари ўрганилмай қолган, шунинг учун бу сохага тегишли объектларни янги дунё деб аташ мумкин, уларнинг хоссаларини текшириш фанда 15 - 20 йил аввал бошланди. Бу фанга нанотехнология деб ном берилди ва у кенг тарқалди. Ингилизча маънога эга бўлган «nanotechnology» сўзини биринчи бўлиб япон олими профессор Норио Танигучи 1974 йилда таклиф этган эди. У бу терминни ўша йили Токиода бўлиб ўтган халқаро конференцияда (International Conference on Precision Engineering) «Нанотехнологиянинг асосий принциплари ҳақида» («On the basik Concept of Nanotechnology») деган маърузасида ишлатди. Шунга қарамасдан нанотехнология тушунчасига таъриф бериш процесси ҳали ҳам тўхтамаган, баъзан бу масала қизғин мунозараларга сабаб бўлмоқда. У ёки бу объектни нанообъектлар қаторига киритишнинг аниқ критерийлари бўлмаса ҳам, лекин маълум физик жараёнлар, масалан объектлар ўлчамининг уларнинг хоссаларига кескин таъсир кўрсатиши бу муаммони ечиши мумкин. Бундай ходиса физикада «ўлчам эффекти» (рус адабиётида «размерный эффект») деб аталади. Аммо берилган объект баъзибир хоссаларига нисбатан ўзини микрообъектдек тутиши мумкин. Қандай омиллар (сабаблар) нанотехнологияларни ривожлантиришга туртки бўляпти? Уларнинг баъзилари қуйдагилардир: - традицион материалларнинг таркибини ўзгартирмасдан туриб уларнинг хоссаларини радикал равишда ўзгартириш мумкин - принципиал янги материалларни яратиш мумкин - квант эффектларини қўллаш мумкин - махсулотларнинг (буюмларнинг) ўлчамларини камайтириб, катталигини атом (ёки молекула) даражасига олиб тушиш ва уларда янги функцияларни бажариш қобилиятини пайдо қилиш - табиатда бор наноструктуралардан (асосан биологик наноструктуралардан) эффектив фойдаланиш имкони кучайди - традицион технологиялар чегарасида умуман ечиб бўлмайдиган масалаларни қўйиш ва ечиш - материал ва энергияни сарфлашни камайтириш ва атроф муҳитни заҳарлашни деярли йўқ қилиш. Албатта, инсон нанотехнологиялар асридан анча аввал ҳам нанодунёга тегишли объект ва процесслардан (уларнинг маъносини тушунмасдан) кенг фойдаланган. Масалан, ўзаро биокимёвий реакцияга киришиш бутун биосферанинг, шу жумладан инсон хаётининг асосидир; вино, пиво, сыр ва нонга ўхшаш махсулотларни тайёрлашда бижғиш процесси наноўлчамли биокатализаторлар – ферментлар иштирокида юз беради; фотопленкада фототасвирни ҳосил қилиш учун кумуш нанозаррачаларда юз берадиган фотокимёвий реакциядан фойдаланилади, ва ҳ.к. Лекин ўша пайтларда бу нанопроцессларнинг физик – кимёвий асослари маълум бўлмаган, шунинг учун улардан кенг миқёсда мақсадли равишда фойдаланишнинг ва ривожлантиришнинг имкони бўлмаган. Ўзига хос квантавий қонунлар асосида яшайдиган нанодунёнинг очилиши 15 – 20 йил аввал рўй берган бўлса-да, бундай дунёнинг мумкинлигини XX асрнинг ўрталарида башорат қилган олимлар бўлган. Уларнинг биринчиси Нобель мукофоти лауреати, таниқли физик –олим Ричард Фейнман ўзининг 1959 йилда ўқиган машҳур лекциясида шундай деган экан: «Пастда жой жуда ҳам кўп: физиканинг янги соҳасига қадам ташлашга таклиф» ( «There’s plenty of room at the bottom: an invitation to enter a new field of physics»). Кейинчалик шу лекциянинг ўқилган йилини кўпчилик томонидан илмий мақолаларда нанотехнологиянинг туғилган йили деб қабул қилиш таклиф этилди. 1986 йилда Массачусет технология институтининг илмий ходими Э. Дрекслер ўзининг «Яратувчи машиналар: нанотехнология асрининг кириб келиши» деб аталган машҳур китобини чоп этди. У ўз китобида Р.Фейнманнинг баъзибир ғояларини ривожлантирди. 90 – йилнинг ўрталарига келиб нанотехнологиянинг ҳар хил йўналишлари кенгайиб, ўзаро қўшилишлар кузатила бошлади, натижада дунё фан ва техникада юз бераётган янги революция бўсағасига келиб қолгани маълум бўлди, бу революция инсониятнинг ишлаб чиқариш принцпларини ўзгартириб юбориши мумкинлиги кўриниб қолди. Замонавий саноатда бирорта маҳсулотни ишлаб чиқариш учун унга қандайдир ҳом ашё ишлатилади, масалан гугурт чўпи, мебель ва шунга ўхшашларга дарахт кесилади. Бу дарахт фойдали махсулотга айлангунча унинг анчагина қисми чиқиндига айланиб кетади. Лекин табиат ўзининг биосистемаларини яратишда инсонга қараганда анча тежамкорлик билан ишлайди – у мураккаб системаларни оддий молекулалардан яратишда (масалан оқсил синтезида) чиқиндисиз йиғиш ва ўз – ўзини йиғиш технологиясидан фойдаланади, «ишлаб чиқариш» оқимларини ёки занжирларини бир – бирига шундай улайди-ки, натижада бир процессда ҳосил бўлган «чиқинди» кейинги процесс учун ҳомашё бўлиб хизмат қилади, натижада чиқинди деган нарсанинг ўзи қолмайди. Охирги ўн йил ичида ана шундай «чиқиндисиз» ишлаш йўлига ўтиш ва саноат нанотехнологияларини яратиш имкони туғилди – бу замонавий саноатга бутунлай бошқача ёндашиш мумкинлигини кўрсатди: махсулотни яратишда ҳом ашёга «тепадан – пастга» ишлов беришдан кўра (бошқача айтганда катта загатовкаларни қирқиб, йўниб, чиқинди чиқариб кичик деталларни ёки тайёр махсулотни яратиш) ўрнига, «пастдан юқорига» юрган маъқул–деталларни табиатнинг элементар «ғиштларидан» (атом ва молекулалардан) йиғиш ва ўз – ўзини йиғиш (self – assembly) принципидан фойдаланиб тайёрласа бўлади, бунда чиқинди деган нарса бўлмайди. Албатта, айтилган фикрлар ёрқин лозунга ёки образга ўхшайди, лекин улар катта масштабдаги ишлаб чиқаришга бўлган бир ёндашувдир, физика қонунлари уларни инкор қилмайди. Келажакда ҳам маълум материаллар, махсулотлар ёки уларнинг бир қисми улардан каттароқ хом ашёдан тайёрланса («тепадан – пастга» услуби қисман сақланса керак), қолганлари нанотехнологиялар асосида тайёрланса керак, бошқача айтганда бу икки принцип бир – бирини ҳали анча йил тўлдириб турадиганга ўхшайди. Маълумки, атомларнинг структураси ва хоссалари уларнинг ядросидаги нуклонлар сонига боғлиқ ва квант механиканинг қонунлари асосида бошқарилиб турилади. Инсоннинг хохиши билан атомлар структураси ўзгармайди – уларни модданинг энг кичик порцияси деб аташ мумкин. Лекин бир нечта атом ёки молекуладан тузилган кластер (ёки бирқанча молекулалардан иборат ассоциат) хоссаси ундаги молекулаларнинг сонига боғлиқ ва бу сонни инсон ўз хохишича ўзгартириши мумкин, бу ўзгариш эса кластернинг (ёки махсулотнинг) хоссасини ўзгартиради. Нанотехнология ана шунга интилади. Нанотехнология ва наномахсулотларнинг зарурлигига яна яхши бир мисол келтириш мумкин. Биламиз–ки, инсон узоқ йиллардан бери ўзи учун керакли бўлган ҳар хил ускуналарни яратди ва уларни бетўхтов мукаммаллаштириб келяпти. Бу ускуналарнинг баъзиларининг ўлчамлари ~1 м атрофида, булар, масалан, кетмон, теша, болта ва ҳ.к. Уларнинг ўлчамлари минг йил ичида ҳам ўзгармаган. Шундай ускуналар борки, уларнинг ўлчамлари камайса янада яхши бўлади, улар тежамкор ва тез ишлайдиган бўлиб қоладилар, ўз функцияларини янада ишончли бажара бошлайдилар. Бунга ёрқин мисол сифатида транзисторларни кўрсатиш мумкин. XX асрнинг иккинчи ярмида электроника ва электрон хисоблаш техникасининг ривожланиши ярим ўтказгичли диод, триодлар, микросхемалар ва бутун процессорли системаларнинг миниатюризация қилиниши билан параллел равишда юз берди. Ана ўша пайтда инсоният қўлида хизмат қилаётган нарсаларнинг ўлчамини имкон борича камайтириш, илож бўлса уни атом – молекуланинг ўлчамига яқинлаштириш ғояларига асос пайдо бўлди. Табиийки, наносистемаларни яратишда «қурилиш материали» сифатида атом ва молекулалар хизмат қилади, лекин қуриш технологияси қандай бўлади? Албатта, энг эффектив технология – бу элементларнинг ўз – ўзини йиғиш («самосборка») ва ўз – ўзини уюштириш («самоорганизация») процессидир. Электроника элементларини микроминиатюразиция қилиш йўлида эришилган ютуқлар одамни ҳайрон қолдиради: ярим аср давомида Мур қонуни бажарилиб келяпти – ҳар 1,5 - 2 йил ичида «чип» да жойлаштириладиган элементларнинг (шу жумладан, транзисторларнинг) сони 2 марта кўпаяди, уларнинг ўлчами R эса камаяди. Натижада хозирги замонда яратилган микросхемалардаги элементларнинг сони Ер шаридаги одамлар сонига яқинлашиб қолди (~6∙109 та одам), лекин бу элементлар 1см2 юзага жойлаштирилади. Шу кунларда элементларнинг ўлчами R ~ 100нм гача олиб борилди, аммо атом ўлчамларигача (~ 0,1 нм гача) етиб бориш катта меҳнатни ва анчагина вақтни талаб қилади. Нанотехнологиянинг охирги 10 йил ичида шиддатли ривожланишини шу сохага тегишли программаларни молиялаштиришнинг ортиши, мақола ва патентлар, конференциялар ва махсус журналлар сонининг кескин кўпайишида ҳам кўрса бўлади. Нанотехнологиянинг ютуқларини ҳаётга татбиқ этиш учун, албатта, нанообъект ва наноматериалларнинг структураси ва хоссалари ҳақида, уларнинг ташқи таъсирга жавоб бериш фундаментал принциплари ва қонуниятлари ҳақида, наноматериалларни синтез ва тадқиқ қилиш технологиялари ҳақида, уларни катта масштабда ишлаб чиқариш ва сифатларини назорат қилиш услублари ҳақида чуқур билимга эга бўлишимиз керак. Бунинг учун биринчи навбатда нанотехнология фани ҳақида фундаментал билимларни умумлашган, бир системага келтириб ёзилган ҳолатда баён қилувчи дарслик ёки монографиялар керак. Афсус-ки бундай адабиёт ўзбек тилида бизнинг мутахассисларимиз томонидан ҳали ёзилгани йўқ. Қўлингиздаги ушбу китобча ана шу адабиёт танқислигини бироз бўлса-да камайтириш учун қилинган ҳаракатнинг маҳсулидир. Китобчанинг асосий мақсади – магистр ва аспирантларни нанотехнология фанининг фундаментларини ташкил этувчи қонун ва принциплари ва нанообъектларни кўриш, тадқиқ қилиш, қуриш ва уларни манипуляция қилишга имкон берувчи аппаратуранинг (микроскопларнинг) ишлаш принциплари билан танишишдиришдир. Илмий адабиётда кўпинча «нанозаррача» сўзининг ўрнига «кластер» сўзи ишлатилади. Кластер деганда икки ёки ундан кўп молекулалар бирлашиб ҳосил қилинган структурани тушунилади. Кластер кичик бўлиши ҳам, ёки гигант масштабда ҳам бўлиши мумкин, унинг ўлчами 1 нм дан 1000 нм гача бўлиши мумкин. Кластерларнинг турлари кўп бўлади, уларга мисол сифатида фуллерен молекулаларини ва нанотрубкаларни келтириш мумкин. Бу китобчада биз «нанозаррача» сўзи билан иш кўрамиз, нанотехнологиянинг фундаментида ётган қонунларни ўрганиш учун шу сўз бизга етарлидир, лекин керак бўлганда «кластер» сўзи ҳам ишлатилади. Нанозаррачаларнинг ўзига хос (специфик) хоссаларга эга бўлишининг сабаблари кўп, биз уларни икки гуруҳга бўламиз: 1 гуруҳ: Нанозаррачаларнинг очиқ юзаси ва бир жинсли бўлмаган материалларни ажратиб турувчи чегара юзасининг роли 2 гуруҳ: Модданинг атом – молекуляр тузилишида дискретлиликнинг яққол намоён бўлиши ва наноҳажмда ўлчамли квант эффектлари 1 гуруҳ - Нанозаррачалар юзасининг роли: Заррачани шарча деб қарасак, унинг юзасидаги юпқа қатламдаги атомлар сонининг улуши заррачанинг радиуси камайган сари ошаверади, бундан ташқари яна биламиз-ки, юзадаги атомларнинг хоссалари модда ичидаги (ёки ҳажмдаги) атомларнинг хоссаларидан фарқ қилади, чунки бу атомлар атрофдагилар билан хажмдагиларга қараганда бошқачароқ боғланган: юза атомлари бир тарафдан, ҳажм атомлари эса тўрт тарафдан боғланган. Юзадаги атомлар боғларининг бир қисми бўш (эгалланмаган) бўлганлиги учун атомлар орасида реконструкция юз бериши ва у ерда бошқача тартиб ўрнатилиши мумкин. Юзада яна атроф муҳитдан ютилган атом ва молекулалар, оксид пленкалар бўлиши мумкин. Агар атом нанозаррачанинг қиррасида, чуқурлик ёки дўнг жойида жойлашса (у ерларда координацион сон кичик бўлади), у ҳолда бу заррачанинг кимёвий ва каталитик фаоллигини оширади. Электронларнинг очиқ юза билан таъсирлашуви юзада махсус юза холатларини (Тамм холатларини) келтириб чиқаради, дефектларнинг таъсирлашуви эса тақиқланган зонада локаллашган электрон холатларини юзага келтиради. Айтилганлар ва яна бошқа сабаблар юзадаги юпқа бир қатламни модданинг янги бир холати деб аташга фундаментал асос бўлаолади. Қаттиқ жисмнинг юзасини ўзига хос алоҳида бир дунё деб аташ мумкин, унда қаттиқ жисм хоссаларидан ташқари яна суюқлик ва газ хоссалари ҳам намоён бўлиши мумкин. Яна шуни айтиш керак-ки, заррачанинг юзи унинг ичидаги дефектларни ўзига тортиб олиш хусусиятига эга, бошқача айтганда юза ҳажмдаги дефектларни ўзига тортиб (сўриб) олиш кучига эга, у шу билан заррача ичини дефектлардан тозалайди, уни янада такомиллаштиради. Заррачанинг юзаси ҳақида гап юритилар экан, унинг хоссаларини белгилаб берадиган процесс ҳақида – унсур атом ва молекулаларнинг адсорбцияси ҳақида ҳам алоҳида айтиб ўтишимиз керак. Биламиз-ки, монокристалларнинг тоза юзаси юқори вакуумда олинади. Агар юзадаги моноқатламда та атом бор десак, оддий шароитда адсорбция қилинган атомларнинг моноқатлами деярлик бир зумда ҳосил бўлади. Газларнинг кинетик назариясига кўра, Р босимда 1 см2 юзага 1 сек ичида М масссага эга бўлган газ атомларининг урилишлар сони билан аниқланади Демак, вакуумни янада чуқурроқ қилинса, масалан 10-9 торр қилинса, бундай босимда бир неча ойлар давомида адсорбция кузатилмаслиги мумкин. Адсорбция икки турли бўлади – физикавий ва кимёвий. Физикавий адсорбцияда молекулалар юза билан Ван –дер –Ваальс кучлари билан боғланадилар, кимёвий адсорбцияда – кимёвий реакциялар ёрдамида. Адсорбция бўлаётган атом юза билан электрон алмашиниб ионизация бўлиши мумкин. Зоналар назарияси бўйича, агар атомнинг электрон билан эгалланган энергетик холати қаттиқ жисмнинг Ферми холатидан юқори бўлса, атомдаги электрон қаттиқ жисмга ўтади ва атом мусбат ионга айланади. Лекин атомнинг эгалланмаган холати Ферми холатидан пастроқ бўлса, у ҳолда электрон қаттиқ жисмдан атомга ўтади ва у манфий ионга айланади. Бундай процессларнинг эхтимоллиги атом ва қаттиқ жисм ўртасидаги барьернинг баландлигига боғлиқ. Кластерларнинг (нанозаррачаларнинг) кўпгина хоссаларини анализ қилишда оддий термодинамик модель уларнинг бир қанча муҳим хоссаларини чуқурроқ тушунишга имкон бериши маълум. Биз бу ерда термодинамиканинг нанокластерларни ўрганиш учун керак бўладиган энг минимал тушунчалари ҳақида информация бериб ўтамиз. Кимёвий потенциалнинг юза хоссаларини ўрганишдаги ролини тушуниш учун уни механикадаги харакат динамикаси билан солиштириб кўрамиз. Биламизки, жисм харакатидаги ўзгаришлар куч таъсири остида бўлади, куч тушунчаси харакатнинг ҳамма асосий қонунларида иштирок этади. Кимёвий жараёнларни юргизадиган кучнинг табиати қандай, кимёвий реакцияларнинг йўналишини, уларнинг бошланиши ва тугашини нима белгилайди? Қандай катталик кимёвий ўзгаришларни миқдорий ифодалаб бераолади? Кимёвий реакцияларни харакатга келтирувчи куч тушунчаси асосида кимёвий потенциал тушунчаси ётади. Бу тушунчани Америка олими физик – теоретик Гибсс киргизган (1839 – 1903). У кимёвий ўзгаришлар юз бераётган гетероген системани кўриб чиқди. Бу система бир нечта гомоген қисмдан иборат бўлиб, унинг ҳар бирида ҳар хил S1, S2, S3, ….Sn жисмлар бўлиб, уларнинг массалари m1, m2, . . . mn. У пайтда Гиббс бу жисмлар орасида бўлиши мумкин бўлган кимёвий реакцияларни кўзда тутмаган эди, у фақат гомоген қисмлар ўртасида модда алмашинуви юз беради, деб ҳисоблаган. Бирор бир гомоген қисм энергиясининг ўзгариши dU ундаги бор жисмлар массаларининг ўзгаришига пропорционалдир: Бу ердаги коэффициентлар кимёвий потенциал деб аталади, Т, S, p ва V лар системанинг ҳаммамиз биладиган температура, энтропия, босим ва ҳажмини билдиради. Бу ифода мувозанат холатини ифодалайди. Кимёвий ўзгаришларни массанинг эмас, молларининг ўзгаришида ёзган қулай. Кўпгина металларнинг нанозаррачалари улардаги атомларнинг сони бирнеча ўнтага етганда металл хоссаларини йўқотадилар ва ярим ўтказгичга ёки диэлектрикка айланиб қоладилар. Юқорида айтилгандек, заррача юзасининг ҳажмга бўлган нисбати радиус камайган сари ортиши юзадаги кучлар (адгезион, электростатик, капилляр ва бошқа кучлар) ролининг ҳажмдагига қараганда ортишига сабаб бўлади. Ўлчам эффектининг яна бошқа сабаби бор. Ҳар қандай кўчиш процессида (электр токи, иссиқликўтказувчанлик, пластик деформация ва ҳ.к.) ташувчиларда (электронларда, фононларда …) қандайдир эркин югириш масофаси (бир тўқнашув билан иккинчи тўқнашув орасидаги масофа) бўлади. Агар заррачанинг радиуси бўлса, ташувчининг сочилиши (тутилиши, ушлаб олиниши, ўлиши ва ҳ.к.) ҳажмнинг ичида бўлади ва объектнинг геометриясига деярли боғлиқ бўлмайди. бўлганда эса ситуация радикал (кескин) равишда ўзгаради ва кинетик жараёнлар заррача ўлчамига кучли боғлиқ бўлиб қолади. Албатта, ташувчиларнинг эркин югириш узунлиги ўлчам эффектининг пайдо бўлишига олиб келадиган ягона физикавий параметр эмас. Бундай параметрлар қаторига экранировка узунлиги, скин – қатламнинг қалинлиги, диффузия узунлиги ва бошқа параметрлар киради. Буларнинг ҳаммаси – классик катталиклардир, шунинг учун уларга классик ўлчам эффекти тўғри келади. Квант табиатига эга бўлган параметр бўлган ҳолда, масалан де – Бройл тўлқини узунлиги, квантавий ўлчам эффекти юзага кела бошлайди. Тортиш кучлари ва юза эркин энергиясини камайтиришга интилиш ажойиб хоссани – нанообъект ва структураларнинг ўз-ўзини ташкил этиш ва ўз-ўзини йиғиш хоссаларига олиб келар экан. Бундай хоссалар нанообъектлар газ фазасидан ёки суюқликдан қаттиқ жисм юзасига ўтираётганда намоён бўлади. Макромолекуляр структураларнинг ўз-ўзини йиғиш ёки ташкил этиши мумкинлиги сенсорларни, молекуляр электроника элементларини, функционал қопламаларни ишлаб чиқаришни йўлга қўйишга имкон яратади. Демак, хулоса қилиб айтганда, заррача ўлчамининг кичик бўлиши кўп жараёнларнинг юз бериш шароитларини ўзгартириб юборади – структуранинг ўзгариши, магнитланиш, иссиқлик энергиясини ва зарядни ташиш, нурнинг ўтиши ёки қайтиши ва ҳ.к. Бунда жисмнинг ҳамма фундаментал хоссалари ўзгариб кетади: решетка доимийси, электрон ва фонон спектри, электроннинг чиқиш иши, эриш температураси ва ҳ.к Download 3.67 Mb.

Download 3.67 Mb.