VII VARIANT
Sarsonboy ota javob bermadi. Uning bugun go‘yo niyatiga yetadigandek kayfi
chog‘ edi, lekin o‘rtog‘ining gapi bilan ko‘ngli buzildi.
Bir: “Sening nima ishing bor? Choyingni sotsang-chi!” – demoqchi ham bo‘ldi, tili
bormadi. Madumar akaning gapida jon bor edi. O‘g‘lidan qoraxat kelganidan keyin
bechora o‘n yil kutdi. Xatsiz, xabarsiz xotini farzand dog‘ida ado bo‘lay dedi. O‘zi
esa, cho‘p bo‘lib qoldi. Oxiri chidolmay aza ochdi. Ermagi – choyxona. Madumar
akaning bugungi gapida chindan ham jon bor edi. “Azbaroyi achinganimdan
gapiraman...” Nahotki, uning ahvoli achinarli bo‘lsa?! Sarsonboy ota shunday
o‘yladi-yu, yuragini nimadir timdalab ketganday bo‘ldi. Lablari titrab, tuproqdek
sarg‘aygan soqoli tortildi. Nimadir tomog‘iga kelib tiqildi….
….Madumar aka yangi damlangan choynakdan choy quyib, o‘rtog‘iga uzatdi,
odam kam bo‘lgani uchun o‘zi ham yoniga o‘tirdi. (114 so‘z)