Gomeopatiya qattiq dori turlarining saqlanishi. Gomeopatiya trituratlari og‘zi zich berkitilgan shisha idishda, quruq, qorong‘i va salqin joyda 5 sutka mobaynida saqlanadi. Bemorga berib yuborilishdan oldin yaxshilab havonchada aralashtiriladi, biroq silkitilmaydi.
Gomeopatiya granulalari va tabletkalari 10-25°C haroratda quruq, qorong‘i joyda, xususiy MH keltirilgan tartibda saqlanadi. Saqlash muddati 2 yil.
Gomeopatiya dori vositalarining potensiyasi uzoq vaqt saqlanib qolishi uchun elektr va magnit maydonidan uzoq bo‘lgan joyda saqlash tavsiya etiladi.
Gomeopatiya qattiq dori turlarining ishlatilishi. Gomeopatiya qattiq dori turlari aksariyat hollarda til ostiga (sublingval) qabul qilinadi. Shifokor dorilarni qabul qilish tartibini belgilaydi. Til ostiga qabul qilingan dori vositalari mahalliy va umumiy ta’sir etadi: og‘iz shilliq qavati orqali dori moddasi tez so‘riladi; oshqozon-ichak va jigar to‘siqlaridan xalos bo‘ladi va tez umumiy qon aylanish tizimiga qo‘shilib ketadi. Odatda, til ostiga kuchli ta’sirga ega bo‘lgan va kichik dozadagi dorilar tavsiya etiladi.
19-maruza: Biofarmatsiya. Biologik samaradorlik va uni aniqlash.
Reja:
Kirish
1. Terapevtik noekvivalentlik ifodasi, uni kelib chiqish sabablari.
2. Tabletkalarni biosamaradorligini aniqlash usullari.
3. In vitro moxiyati, unda ishlatiladigan asboblar.
4. Aylanadigan kajava asbobini ishlash moxiyati.
5. In vivo tajribalari moxiyati.
6. Famakokinetik usul moxiyati.
7. Farmakodinamik usul moxiyati.
8. Tayyor dori turlari farmakokinetikasi.
Har qanday dori moddani davolay olish ta’siri, uni potensial xossasi bo‘lib, olingan substansiyaga, yordamchi modda turi va miqdoriga, texnologik operatsiyaga, ishlatilgan asbob-uskunalarga, dori turiga bog‘liq bo‘ladi. Tayyorlangan dori turi tashqi ko‘rinishi, qattiq - yumshoqligi ta’sir qiluvchi modda miqdori bo‘yicha DF yoki MTH lar talabi to‘la javob berishi mumkin, lekin erish testi va organizmga so‘rilishi boshqacha bo‘lishi mumkin.
Terapevtik noekvivalentlik deb, bir xil dori turida (masalan, tabletka), bir xil dozada turli xil firmalar ishlab chiqargan dorilarni har xil biosamaradorlikni namoyon etishiga aytiladi. Bunda bir xil dozadagi dori turi organizmga yuborilganda turlicha terapevtik darajasini ko‘rsatadi. Terapevtik noekvivalentlik sababi turlicha bo‘lishi mumkin: u substansiyani fizik va kimyoviy xolatiga, yordamchi moddalar turi va miqdoriga, texnologik jarayonga, ishlatilgan asbob uskunalar xam ta’siri bo‘lishi mumkin. Qattiq dori turlarini terapevtik noekvivalentlik xodisasi tayyor dorilarni tayyorlash, sifatini baholashga boshqacha ko‘z bilan qarashni taqozo etadi.
Qattiq tayyor dori turi faqatgina DF va MH talabiga javob berishigina kifoya qilmas ekan, balki dori turi organizmga qanday so‘riladi, qondagi qonsentratsiyasi qanday bo‘lishini ham hisobga olish kerak ekan. Buning uchun tayyor dorilar organizmga qanday so‘rilishi, ya’ni biosamaradorligini bilish lozim.
DORILARNI BIOSAMARADORLIGI
Tayyor dorilarni biosamaradorligi (BS) tegishli dori turidagi ta’sir qiluvchi moddani umumiy miqdoridan ma’lum vaqt oralig‘ida qonga so‘rilgan miqdori, so‘rilish tezligi va qondagi konsentratsiyasi qancha vaqt saqlanib qolishini aniqlash orqali topiladi. BS ni aniqlash dori turidagi ta’sir qiluvchi moddani qancha qismi qonga so‘rilganligi, so‘rilish tezligi, qancha vaqt qonda bo‘la olishi kabi savollarga javob beradi.
BS - tushunchasi 1974 yili Jahon sog‘liqni saqlash tashkilotini XVII assambleyasida qabul qilingan edi. Tayyor dorilarni biosamaradorligi, asosan ikki hil - in vivo va in vitro usullar yordamida aniqlanadi.
in vitro - instrumental usul bo‘lib, turli hil asbob uskunalar yordamida dori turidagi dori moddani ajralib chiqish tezligini aniqlash orqali amalga oshiriladi. Amalda kupincha in vitro va in vivo tajribalarni korrelyasiyasi aniqlanadi, lekin buni aniqlash shart emas. SHunday qilib tayyor dorilarni erish testi dorini biosamaradorlini aniqlashda birinchi bosqichdir.
Erish testi birinchi marta 1970 yili AQSH XVIII farmakopeyasining nashriga kiritligan edi va 7 ta preparatning erish testini aniqlash usuli keltirilgan.
SHu vaqtdan boshlab AQSHda qattiq dorilarni erish testini ishlab chiqish bo‘yicha katta ishlar amalga oshirildi. Masalan, 1975 yilga kelib 20 ta preparatni, 1981 y. - 71 preparatni, 1983 yilga kelib 203 ta preparatni, 1985 yilga kelib XXI AQSH farmakopeyasida 700 preparatni erish testi keltirilgan.
Erish testi 1982 yili YAponiya farmakopeyasiga, 1978 yili evropa farmakopeyasiga, 1977 yili SEV ga a’zo bo‘lgan davlatlar uchun Kompendium medicamentorum ga kiritldi. 1985 yili erish testi uchun VFM (VFS) tasdiqlandi, keyinchalik bu asbob va usul XI DF ga kiritildi.
Qattiq dori turlarini erish tezligini aniqlaydigan bir nechta usullar mavjud. Odatda ular erituvchi muhitni hajmi, uni xarakatlanishi yoki xarakatlanmasligi, erituvchi muhitni rN bilan bir-biridan farq qiladi. Dunyodagi ko‘pchilik farmakopeyalar, shu jumladan bizda ham "aylanadigan kajava" asbobi rasmiy deb qabul qilingan.
Qattiq dori turlarini erish testini aniqlaydigan asbob. Asbobning asosiy ishchi qismi silindr shaklidagi diametri 0,25 mm li to‘r kajava bo‘lib, tekshiriladigan tabletka solinadi. U hajmi 1 l gacha bo‘lgan suyuqlikda tezligi har daqiqada 50 - 200 marta aylanadi, harorat 37+10S ta’minlab turiladi. Bunda asbobning hech qaysi qismi tebranmasligi shart. Erituvchi muhit sifatida suv yoki xususiy moddalarda ko‘rsatilgan boshqa erituvchilar (xlorid kislota, rN ko‘rsatkichi turlicha bo‘lgan bufer eritmalar va h.k.) olinishi mumkin.
Tekshiriladigan bir dona tabletka kajavaga solinadi va uni suyuqlikka tushiriladi. Bunda kajava idish tubidan 20+2 mm balandroq bo‘lishi kerak. Idish qopqog‘ini yopib kajava xususiy moddaga ko‘rsatilgan yoki bir daqiqada 100 marta tezlik bilan aylantiriladi. Hususiy moddada ko‘rsatilgan vaqtdan yoki 45 daqiqadan so‘ng eritma namunasini olib, filtr orqali suziladi va ko‘rsatilgan usul bilan ta’sir qiluvchi modda miqdori aniqlanadi.
Qo‘llaniladigan analitik usul aniq bo‘lishi kerak, lekin dori turidagi ta’sir qiluvchi moddaning miqdori aniqlanadigan usuldan boshqachabo‘lishi mumkin.
Dori turining har bir seriyasi uchun 5 ta tabletkadan eritmaga o‘tgan modda miqdori aniqlanadi. Bunda tabletka tarkibidagi modda miqdori 100% deb qabul qilinadi. Agar xususiy moddalarda boshqacha talab qo‘yilmagan bo‘lsa, 45 daqiqa davomida suvda aylanish tezligi daqiqasiga 100 marta bo‘lganda ta’sir qiluvchi moddaning erigan miqdori dori turidagiga nisbatan 75% dan kam bo‘lmasa, seriya qoniqarli hisoblanadi. Hozirgi vaqtda erish testini aniqlaydigan, takomillashgan avtomatlashtirilgan, hamda oshkozon-ichak sharoitiga yaqin bo‘lgan asboblar ishlab-chiqarishga tadbiq etilmoqda. Masalan, "Rezomat-1" (Germaniya) asbobida dori turidan dori moddani ajralib chiqish tezligi suv fazada amalga oshiriladi (rN 1,2 dan 7,8 oralig‘ida bo‘ladi), bu muhit lipid qatlam xloroform bilan gidrostatik muvozanatda bo‘ladi. Suvli faza oshqazon-ichak tarmog‘i muhitini eslatadi. Lipid erituvchi esa lipid membrana orqali so‘rilishni ko‘rsatadi. Ta’sir qiluvchi moddani u yoki bu faza aniqlash biofaol moddani dori turidan ajralib chiqishi va so‘rilishini ko‘rsatadi.
"Sartorius" (Germaniya) firmasi ikki modeldan iborat qurilmani ishlab chiqarmoqda, uni yordamida qattiq dori turidan biofaol moddani ajralib chiqish va so‘rilish tezliklarini o‘rganish mumkin. Erish tezligini aniqlashda oshkozon-ichak tarmog‘i xarakatini modellashtiradi. Buning uchun erish kamerasidagi sun’iy oshqozon shirasi (rN 1,2), 30 daqiqadan so‘ng, ichak shirasiga (rN 6,5) almashtiriladi. Tadqiqot vaqtida kamera gorizontal o‘q atrofida aylanib oshqozon ichak xarakatini ko‘rsatadi. Belgilangan vaqt o‘tganidan so‘ng kameradagi suyuqlikni ma’lum qismidan namuna olinadigan idish (kodektor) ga avtomatik usulda chiqarib beriladi. Oshqozon-ichak tarmog‘i orqali so‘rilish modeli (andozasi) ikkita bo‘linmasi (otseki) bo‘lgan diffuzion kamerasidan tashkil topgan bo‘lib, bo‘linmalar lipid to‘siq bilan bir-biridan ajralib turadi, lipid to‘siq sifatida membrana filtrdan foydalanilgan. Bunda ikki hil filtr mavjud: oshqozon va ichak orqali so‘rilishni o‘rganishga xizmat qiladi. Bo‘linmalarni biriga sun’iy oshqozon yoki ichak shirasi, ikkinchi bo‘linmaga
esa sun’iy zardob solinadi. Dori moddaning sun’iy zardobga diffuziyalanish vaqt davomida diffuziya konstantasining tezligi aniqlana-
di. Odatda diffuziya konstantasining tezligi so‘rilish tezligi konstantasiga to‘g‘ri proporsionaldir. Dori moddani membrana orqali diffuziya tezligi quyidagi tenglama bilan hisoblash mumkin.
dM1 dM2 M1
Vd = ---- = -----= KdF -----,
dt dt V
bu erda: Vd - sun’iy oshqozon yoki ichak shirasidan sun’iy zardobga diffuziyalanish tezligi (bunda teskari diffuziya nolga teng), sm/min;
t - vaqt, min;
M1 - oshqozon yoki ichak shirasida erigan modda miqdori, mg/ml;
M2 - sun’iy zardobdagi modda miqdori, mg/ml;
V - oshqozon yoki ichak shirasining hajmi, ml;
F - membrana sathi, sm2;
Kd - diffuziya konstatasining tezligi (ma’lum qalinlikdagi membrana), sm/min.
Diffuziya konstantasi tezligini oshqozon yoki ichakdagi dori modda miqdorini kamayishiga qarab ham hisoblash mumkin. Xar qanday asbob yoki usulni qimmati in vivo usullarini korrelyasiya berishiga qarab baholanadi. In vitro usullardan mikrobiologik usularni ham aytib o‘tish kerak. Bunda maxsus idishda ozuqa muhit bo‘lib, unda qattiq dori eritmasi yoki suspenziyasi ekiladi. Mikroorganizmlarni o‘sishini to‘xtash darajasiga qarab BS to‘g‘risida fikr yuritiladi. BS aniqlashni qiyin tomoni ishonarli ussularni yo‘qligidadir. In vitro yoki xayvonlarda olib boriladigan tajribalar asosida odam uchun preparatlarni BS belgilash/ mumkin bo‘lsin. In vitro va hayvonlarda olib boriladigan tadqiqotlar dori to‘g‘risida muxim ma’lumotni beradi, lekin bu ma’lumatlar o‘sha vaqtda biror qimmatga ega bo‘ladi, qaysiki ixtiyoriy yollangan odam yoki klinika sharoitidagi kasallardan olingan ma’lumotlar mos kelsa.
BS in vivo aniqlashni ikki hil usuli mavjud. Birinchi farmakokinetik ussul bo‘lib , bunda qon zardobidagi dori moddani konsentratsiyasini ma’lum vaqt oralag‘ida o‘zgarishini yoki dori moddani umumiy miqdorini, uni metabolitlarini peshob orqali bitta yoki bir nechta dozani yuborgandan so‘ng ajralib chiqishi aniqlanadi.
Ikkinchi - farmakodinamik usul bo‘lib, dori moddaga farmakodinamik yoki biokimyoviy reaksiyalar ta’sirini o‘lchashgan asoslangan. Bu eng xaqqoniy dori turini qanchalik foyda bera olishini ko‘rsatadi, lekin xamma vaqt xam bu usulni qo‘llab ijobiy natija olib bo‘lmaydi. SHuning uchun kupincha farmakokinetik usuldan foydalaniladilar.
Masalan, gipotenziv preparatlarni BS farmakodinkamik usulda aniqlaydilar. Qattiq dori turini odam yoki hayvonga yuborilganda arterial bosim qanchagacha pasayishiga qarab taklif etgan dori turini BS haqida fikr yuritadilar. BS darajasi standart dori turiga nisbatan aniqlanadi. Standart dori turi qonga 100% so‘riladi deb qilingan. Bu odatda ineksion dori turidir. Odamlar yoki xayvonlarga bir xil dozadagi standart va tekshiraladigan dori turi yuboriladi. BS foizda ifodalanib quyidagi tenglama shaklida berish mumkin:
bu erda: BS- dori turini yuborgandan song surilgan miqdori, %;
A - standart dori turidan so‘rilgan miqdor, mg/ml;
V - taklif etilgan dori turidan so‘rilgan miqdor.
BS absolyut va nisbiy bo‘lishi mumkin. Absolyut BS ni aniqlashda standart dori sifatida venaga yuboriladigan in’eksion dori turi olinadi, bunda aniq natija olinadi, chunki dori to‘g‘ridan-to‘g‘ri katta qon aylanish doirasiga tushadi. Amalda ko‘pincha nisbiy BS aniqlanadi, bo‘nda standart dori sifatida ichishga mojalangan dori shilatiladi (asosan suyuq dori turi).
Farmakokinetik ussulda qattiq dori turlarini biosamaradorligini aniqlash mohiyati : vivariy sharoitida saqlangan hayvon yoki ixtiyoriy yollgan odamlarga ma’lum dozada taklif etilgan dori turi beriladi. Song aniq vaqt oralig‘ida qondan yoki peshobdan namuna olib, aniq analitik ussul yordamida namunadagi dori modda konsentratsiyasi aniqlanadi. Olingan natijalar asosida grafik chizib ma’lum vaqt oralig‘ida dori moddani so‘rilish kenetikasi topiladi, so‘ngra farmakokinetik ussul yordamida BS hisoblab topildi. Jahon sog‘liqni saqlash tashkiloti (VOZ) BS aniqlash bo‘lgan dorilar guruhini belgilab bergan. Ularga yomon eriydigan, ta’siri uzaytirilgan dorilar kiradi. Bularga steroid garmonlari, yurak glikozidlari, gipoglikemik ta’siriga ega bo‘lgan preparatlar, kumarinlar guruhiga kiradigan antikoagulyantlar, ayrim antibiotiklar kiradi.
BS aniqlashni murakkabligi har vaqt xam odamlarni tajribada ishlatish imkoniyati bo‘lavermasligi, olimlarni boshqa ussularni qidirishga undadi. Undan tashqari in vivo ussulini korxona sharoitida amalga oshirish ancha murakkab.
|
