3. Woltamperometria adsorpcyjna (Adsorptive Stripping Voltammetry-AdSV), to metoda, w której proces akumulacji polega na adsorpcji oznaczanej substancji (Xox(sol)) na powierzchni elektrody (El):
El + Xox(sol) El/Xox(ads)
W cyklu katodowym, po zakończeniu procesu akumulacji, potencjał elektrody zmienia się w kierunku potencjałów ujemnych, a rejestrowana krzywa woltamperometryczna jest związana z reakcją redukcji zaadsorbowanego uprzednio składnika:
El/Xox(ads) + ne El + Xred(sol)
gdzie: Xox, i Xred oznaczają, utlenioną i zredukowaną formę oznaczanej substancji, a indeksy (sol) i (ads) substancje rozpuszczoną w roztworze i zaadsorbowaną na powierzchni elektrody.
W ilościowych i jakościowych oznaczeniach metali, wykonywanych metodą woltamperometrii adsorpcyjnej AdSV, wykorzystywane jest zjawisko adsorpcji kompleksu danego jonu metalu z ligandem organicznym, wg reakcji:
Men+ + nL MeLnn+
MeLnn+ MeLnn+(ads)
Po etapie akumulacji kompleksu na powierzchni elektrody jest ona następnie polaryzowana w kierunku katodowym lub anodowym, w zależności od tego, czy podstawą pomiaru jest reakcja redukcji metalu, czy też reakcja redukcji bądź utleniania użytego liganda. W przypadku redukcji jonu metalu reakcję można zapisać równaniem:
MeLnn+(ads) + me Me(n-m)+ + nL
Reakcja tworzenia kompleksu, jak i efektywność procesu adsorpcji zależą od składu i właściwości roztworu, potencjału i czasu zatężania oraz właściwości i stężenia liganda.
Klasycznym i najczęściej wykorzystywanym przykładem zastosowania woltamperometrii adsorpcyjnej w analizie śladów metali jest oznaczanie niklu i kobaltu w układzie z dwumetyloglioksymem (DMG).
Literatura:
Joseph Wang „Analytical Electrochemistry” 1994 VCH Publisher, Inc, New York, Cambridge
Christopher M.A.Brett, Ana Maria Oliveura Brett, „Electroanalysis” Oxford University Press 1998
|
