|
Ko’p hujayrali organizmlarning kelib chiqishi haqidagi asosiy nazariyalar
|
| bet | 4/6 | | Sana | 18.05.2024 | | Hajmi | 0,77 Mb. | | #240994 |
Bog'liq ko\'p hujayralilarni kelib chiqishi to\'g\'risidagi nazariyalar va ularni mohiyati1.3. Ko’p hujayrali organizmlarning kelib chiqishi haqidagi asosiy nazariyalar
Kopchilik olimlarning fikricha tuban darajadagi kop hujayralilarning ajdodlari xivchinlilar sinfiga oid sodda hayvonlarning koloniyali formalari bolmish geterotrof organizmlar bolgan. Shunday xulosaga ular quyidagi dalillarga asoslanib kelishgan: 1) sodda hayvonlarning va kop hujayrali organizmlarning hujayra tuzilishi va bolinish jarayoni bir-biriga juda oxshash; 2) sodda hayvonlar eng oddiy tuzilgan organizmlar sifatida kop hujayralilardan oldin paydo bolgan bolib, keyinchalik ularning ajdodlariga aylangan; 3) koloniyali xivchinlilarning tanasini juda kop bir xil tuzilgan hujayralarga bolinishi ularni har xil yo’nalishda differensiallashishini yengillashtirgan; 4) barcha kop hujayrali hayvonlarning embrional taraqqiyotining dastlabki davrlari bir hujayrali organizmlarni eslatadi.
Ammo hozirgi koloniyali sodda hayvonlar va eng sodda tuzilgan kop hujayralilar ortasida katta farq mavjud: birinchisida aniq vazifalarni bajaruvchi hujayra guruhlari yoq, ikkinchisida esa bu hol juda yetarli darajada ifodalangan. Ular orasidagi oraliq formalar hech iz qoldirmasdan yoqolib ketgan bolishi mumkin, shu sababli ham olimlar kop hujayralilarning kelib chiqishini aniqlash maqsadida biogenetik qonundan foydalanib kelishgan.
Barcha kop hujayrali hayvonlarning taraqqiyoti yagona hujayradan boshlanadi. Biogenetik qonun asosida qaralganda esa bu - Metazoa ning ajdodlarini bir hujayralilar ekanligini isbotlovchi dalildir. Bir xil hujayralardan tuzilgan morula va blastula taraqqiyot davrlari esa evolyutsion jarayonning (filogenezning) kelgusi etaplarida kop hujayralilarning ajdodlari sharsimon, koloniya bolib yashovchi morey va blastey deb ataluvchi sodda hayvonlarni eslatdi. (Gekkel nazariyasi). Blasteyalar hujayralari bir qatlamga ega bolib, ular suvda suzib yuruvchi hayvonlar bolgan. Bu hujayralar orasida farq bolmagan va ular harakat qilish, oziqa ushlash va hokazo kabi muhim hayotiy funksiyalarni bajarishgan. Bunga aniq javob tuban kop hujayralilarning (bulutlar) embrional taraqqiyotini organish natijasida buyuk rus olimi I.I.Mechnikov tomonidan berilgan. Uning nazariyasi boyicha blasteyaning ayrim hujayralari oziqani ushlab vaqtincha koloniyaning ichiga kirgan va bu oziqalar esa u yerda hazm bolgan (hujayralar esa keyinchalik yana tashqariga chiqishgan). Bu xil xulosaga dalil bolib bulutlarda hujayralarning bosh holda joylashganligi va ularda orin almashish hollari ro`y berishi mumkinligi hisoblanadi.
Shunday qilib blasteyalarda dastavval hujayralar malum bir vazifani bajarishga vaqtinchalik ajralgan: tashqi hujayralar harakat vazifasini, ichkilari – oziqlanishni amalga oshiradi. Lekin bunday bolinish yetarli emas, chunki koloniyani harakatga keltiruvchi hujayralar boshqa tuzilishga (mustahkam qobiqqa va xivchinga ega bolishi), ovqat hazm qilishda qatnashuvchilari bolakcha tuzilishga (yupqa qobiqqa) ega bolishi kerak. Keyingi evolyutsiyada shunday hol ro’y bergan. Shu sababli ham tuban darajadagi kop hujayralilarda parenximuladagi harakatni taminlovchi tashqi qavatdagi ixtisoslashgan hujayralarni I.I.Mechnikov kinoblast, ichki - oziqani hazm qilishda qatnashuvchi maxsus hujayralarni - fagotsitoblast deb yuritgan va bulutlarni shu xil evolyutsiya, yani parenximella deb ataluvchi, ichakka ega bolmagan, oddiy tuzilgan hayvonlardan kelib chiqqanligini isbotlab bergan.
Gekkel juda kop olimlarning embriologiya sohasidagi malumotlarini umumlashtirib va tartibga solib, (ozi maxsus tajribalar otkazmasdan) 1874 yilda "gastrey" nazariyasini yaratgan(5-rasm). U ozining bu nazariyasiga asoslanib ikki qavatli kop hujayralilarning kelib chiqishini quyidagicha tariflagan: tuxumni situya deb ataluvchi ajdodga, morulani - morey deb ataluvchi ajdodga, blastulani - blastey, gastrulani esa gastrey deb ataluvchi ajdodga oxshatgan, gastrula davrini esa invaginatsiya yoli bilan paydo bolishini (bir qutbni ikkinchi qutbga botib kirishi natijasida) tariflagan. Gastrey parenximellalarga qaraganda murakkab tuzilishga ega bolgan, yani bu hayvonlar ogiz teshigiga va ichak boshligiga ega bolgan. Bunday hayvonlarning bolishi barcha kop hujayralilarda gastrula davrining mavjudligi va uni invaginatsiya yoli bilan kechishini isbotlaydi. Shu yol bilan kovakichlilar kelib chiqqan bolishi kerak. Shunday qilib Gekkelning tarificha gastrey togridan-togri blasteydan kelib chiqqan va blasteyning bir qutbini ikkinchi qutbiga botib kirishi (invaginatsiya) natijasida ichak boshligiga ega ikki qavatli organizm paydo bolgan. Ammo, Gekkel tuban darajadagi kop hujayralilarda (bulutlarda) boshliqsiz ikki qavatli taraqqiyot davrini (parenximula) bolishini hisobga olmagan. Yuqoriroq darajada rivojlangan kop hujayralilarda embrional taraqqiyotning birmuncha qisqarishi va oddiylashishi tufayli invaginatsiya roy bergan, tubanlarida esa ikki qavatli organizm parenximula davri kechishi orqali yuzaga kelgan. Hozirgi paytda "gastrey" va "pareximula" nazariyalaridan tashqari ko`p hujayralilarning kelib chiqishi haqida fanda yuzdan ortiq nazariyalar yaratilgan.
A.A. Zaxvatkin 1949-yilda ko’p hujayralilarning kelib chiqishi to’g’risida original, ammo munozarali nazariya yaratdi. Ba’zi kovakichlilarda palintomik (takror)bo’linish sodir bo’ladi. Bu oddiy bo’linish emas, palintomiya natijasida bo’linish zanjiri hosil bo’ladi, ya’ni bo’linish tufayli paydo bo’lgan hujayralar bir-biridan ajralib ketmaydi va hosil bo’lgan individlar o’sishga ulgurmaydi. Palintomiyaning oraliq mahsuloti sporosista, oxirgisi zoospora hisoblanadi. Zoospora ko’p bo’lishi mumkin. Hamma ko’p hujayralilarda bir hujayrali (tuxum) va ko’p hujayrali bosqichlari bo’ladi. Sodda hayvonlarda ko’p hujayrali koloniya bosqichi palintomiya yo’li bilan hosil bo’ladi. A.A. Zaxvatkin fikricha, sodda hayvonlarda palintomiya yo’li bilan bo’linishni ko’p hujayralilardagi maydalanish bilan qiyoslash mumkin.
Shunday qilib, A.A.Zaxvatkin tuban ko’p hujayralilar bilan sodda hayvonlarning hayotiy sikli o’rtasidagi filogenetik aloqani aniqlashga muvaffaq bo’ldi.
I. Xadji (1944) nazariyasiga ko’ra, ko’p hujayralilar bir hujayralilarning eng yuksak darajada tuzilgan vakillari – infuzoriyalardan kelib chiqqan. Infuzoriyada sitoplazma ekto- va endoplazmadan iborat, ikki xil yadrosi bor, pellikulasida mionema va trixosisitlar bor, qisqaruvchi va ayiruv vakuolalari, ovqat hazm qilish jarayonlari murakkablashgan.
Xadji infuzoriyalar bilan bilan turbellyariyalar tashqi tuzilishini solishtirib, ular o’rtasida ular o’rtasida o’xshashliklar borligini aniqlagan. Uning fikricha, infuzoriyada konyugatsiya jarayoni davrida (makronukeus hosil bo’lguncha) hayvonlarning ikkita evolutsion yo’nalishi paydo bo’lgan : biri infuzoriyalar, ikkinchisi turbellyariyalar.
Bir hujayralilar yadrosining ko’p marta (shizogoniya) bo’linishi tufayli yadroning atrofini sitoplazma o’rab olgan va hosil bo’lgan hujayralar bir-biridan ajralib ketmasdan ko’p hujayrali organism paydo bo’lgan. Masalan, opalinalar, knidosporidiyalar, microsporidiyalar, infuzoriyalar, sporalilar ko’payishi davrida shunday holat sodir bo’lgan bo’lishi mumkin.
Xadjining fikricha, ko’p hujayralilarning tuban vakillari kovakichlilar emas, balki turbellyariyalar bo’lib, yassi chuvalchanglarning o’troq holda hayot kechiradigan vakillaridan kovakichlilar kelib chiqqan. Chunki kovakichlilar 2 qavatli emas, balki 3 qavatli hayvonlar bo’lib, mezogliya qavatida ayrim hujayralar topilgan. Infuoriyalar va turbellyariyalarning gavdasi kipriklar bilan qoplanganligi ularning qon-qarindosh ekanligidan dalolat beradi. Ammo embriologik tajribalar va boshqa dalillar Xadjining bu nazariyasini tasdiqlanadi.
A.V.Ivanov (1968) fikricha, ko’p hujayralilar xivchinlilarning Protomonadalar (Protomonadida) turkumi vakillaridan kelib chiqqan. Ular oldin sharsimon bo’lib yashagan. Keyin jinssiz, somatic va jinsiy yo’llar bilan ko’paygan. V.N.Beklemishov (1964) ham I.I.Mechnikov nazariyasini qo’llab quvvatlaydi. Ammo evolutsiyaning borishi masalasida Mechnikov fikrlaridan farq qiladigan mulohazalarni bildirgan.
Ammo ular aniq bir dalillarga asoslanmagan va ular kop hujayralilarni toda bolib yashovchi xivchinlilardan kelib chiqqanligiga qarshi qaratilgan. Kop hujayralilarda ikki xil tuzilishga ega yadrolar bolmasligi infuzoriyalarni ularning ajdodlari emasligidan dalolat beradi. Sporalilar esa tamoman parazitlikka otgan, parazitizm organizmlarning tuzilishini murakkablashishga emas, balki soddalashishga olib keladi. Yolgonoyoqlilar esa juda sust harakat qiluvchi organizmlar va ularning evolyutsiyasi himoya moslamalarini (chiganoq) paydo bolishidan nariga otmagan. Shunday qilib barcha dalillar ko`p hujayralilarni xivchinlilar (yoqasimon xivchinlilar - protomonadalar turkumi) dan kelib chiqqanligidan dalolat beradi.
Ko’p hujayralilar tanasi ko’p sonli hujayralardan tashkil topgan. Hujayralar tuzilishi va funksiyasiga binoan bir-biridab farq qiladi. Masalan, muskul hujayralari qisqarish xususiyatiga ega bo’lib, harakatlanish, nerv hujayralari ta’sirni sezish va unga javob berish vazifasini bajaradi. Ko’pchilik hayvonlar tanasida tuzilishi va kelib chiqishiga ko’ra o’xshash bo’lgan hujayralar birgalikda to’qimalarni, to’qimalar organlarni hosil qiladi. Tuban ko’p hujayralilar organlari rivojlanmagan. Eng tuban darajada taraqqiy etgan ko`p hujayralilar qaysi hayvonlardan kelib chiqqan? Ko`pchilik olimlarning fikricha tuban darajadagi ko`p hujayralilarning ajdodlari xivchinlilar sinfiga oid sodda hayvonlarning koloniyali formalari bo`lmish geterotrof organizmlar bo`lgan. Shunday xulosaga ular quyidagi dalillarga asoslanib kelishgan: 1) sodda hayvonlarning va ko`p hujayrali organizmlarning hujayra tuzilishi va bo`linish jarayoni bir-biriga juda o`xshash, 2) sodda hayvonlar eng oddiy tuzilgan organizmlar sifatida ko`p hujayralilardan oldin paydo bo`lgan bo`lib, keyinchalik ularning ajdodlariga aylangan, 3) koloniyali xivchinlilarning tanasini juda ko`p bir xil tuzilgan hujayralarga bo`linishi ularni har xil yunalishda differensiallashishini yengillashtirgan, 4) barcha ko`p hujayrali hayvonlarning embrional taraqqiyotining dastlabki davrlari bir hujayrali organizmlarni eslatadi.
Ammo hozirgi koloniyali sodda hayvonlar va eng sodda tuzilgan ko`p hujayralilar o`rtasida katta farq mavjud: birinchisida aniq vazifalarni bajaruvchi hujayra guruhlari yo`q, ikkinchisida esa bu hol juda yetarli darajada ifodalangan. Ular orasidagi oraliq formalar hech iz koldirmasdan yo`qolib ketgan bo`lishi mumkin, shu sababli ham olimlar ko`p hujayralilarning kelib chiqishini aniqlash maqsadida biogenetik qonundan foydalanib kelishgan.
Barcha ko`p hujayrali hayvonlarning taraqqiyoti yagona hujayradan boshlanadi. Biogenetik qonun asosida qaralganda esa bu - Metazoa ning ajdodlarini bir hujayralilar ekanligini isbotlovchi dalildir. Bir xil hujayralardan tuzilgan morula va blastula taraqqiyot davrlari esa evolyutsion jarayonning (filogenezning) kelgusi etaplarida ko`p hujayralilarning ajdodlari sharsimon, koloniya bo`lib yashovchi morey va blastey deb ataluvchi sodda hayvonlarni eslatdi. (Gekkel nazariyasi). Blasteyalar hujayralari bir qatlamga ega bo`lib, ular suvda suzib yuruvchi hayvonlar bo`lgan. Bu hujayralar orasida farq bo`lmagan va ular harakat qilish, oziqa ushlash va hokazo kabi muhim hayotiy funksiyalarni bajarishgan.
Qaysi yo`l bilan sharsimon bir qavatli blasteydan ko`p hujayralilar kelib chiqqan? Bunga aniq javob tuban ko`p hujayralilarning (bulutlar) embrional taraqqiyotini o`rganish natijasida buyuk rus olimi I.I.Mechnikov tomonidan berilgan. Uning nazariyasi bo`yicha blasteyaning ayrim hujayralari oziqani ushlab vaqtincha koloniyaning ichiga kirgan va bu oziqalar esa u yerda hazm bo`lgan (hujayralar esa keyinchalik yana tashqariga chiqishgan). Bu xil xulosaga dalil bo`lib bulutlarda hujayralarning bo`sh holda joylashganligi va ularda o`rin almashish hollari ro`y berishi mumkinligi hisoblanadi.
Shunday qilib blasteyalarda dastavval hujayralar ma`lum bir vazifani bajarishga vaqtinchalik ajralgan: tashqi hujayralar harakat vazifasini, ichkilari – oziqlanishni amalga oshiradi. Lekin bunday bo`linish yetarli emas, chunki koloniyani harakatga keltiruvchi hujayralar boshqa tuzilishga (mustahkam qobiqka va xivchinga ega bo`lishi), ovqat hazm kilishda qatnashuvchilari bo`lakcha tuzilishga (yupqa qobiqqa) ega bo`lishi kerak. Keyingi evolyutsiyada shunday hol ruy bergan. Shu sababli ham tuban darajadagi ko`p hujayralilarda parenximuladagi harakatni ta`minlovchi tashqi qavatdagi ixtisoslashgan hujayralarni I.I.Mechnikov kinoblast, ichki - oziqani hazm qilishda qatnashuvchi maxsus hujayralarni - fagotsitoblast deb yuritgan va bulutlarni shu xil evolyutsiya, ya`ni parenximella deb ataluvchi, ichakka ega bo`lmagan, oddiy tuzilgan hayvonlardan kelib chiqqanligini isbotlab bergan.
Gekkel juda ko`p olimlarning embriologiya sohasidagi ma`lumotlarini umumlashtirib va tartibga solib, (o`zi maxsus tajribalar o`tkazmasdan) 1874 yilda "gastrey" nazariyasini yaratgan. U o`zining bu nazariyasiga asoslanib ikki qavatli ko`p hujayralilarning kelib chiqishini quyidagicha ta`riflagan: tuxumni situya deb ataluvchi ajdodga, morulani - morey deb ataluvchi ajdodga, blastulani - blastey, gastrulani esa gastrey deb ataluvchi ajdodga o`xshatgan, gastrula davrini esa invaginatsiya yo`li bilan paydo bo`lishini (bir qutbni ikkinchi qutbga botib kirishi natijasida) ta`riflagan. Gastrey parenximellalarga qaraganda murakkab tuzilishga ega bo`lgan, ya`ni bu hayvonlar og`iz teshigiga va ichak bo`shlig`iga ega bo`lgan. Bunday hayvonlarning bo`lishi barcha ko`p hujayralilarda gastrula davrining mavjudligi va uni invaginatsiya yo`li bilan kechishini isbotlaydi. Shu yo`l bilan kovakichlilar kelib chiqqan bo`lishi kerak. Shunday qilib Gekkelning ta`rificha gastrey to`g`ridan-to`g`ri blasteydan kelib chiqqan va blasteyning bir qutbini ikkinchi qutbiga botib kirishi (invaginatsiya) natijasida ichak bo`shlig`iga ega ikki qavatli organizm paydo bo`lgan. Ammo, Gekkel tuban darajadagi ko`p hujayralilarda (bulutlarda) bo`shliqsiz ikki qavatli taraqqiyot davrini (parenximula) bo`lishini hisobga olmagan. Yuqoriroq darajada rivojlangan ko`p hujayralilarda embrional taraqqiyotning birmuncha qisqarishi va oddiylashishi tufayli invaginatsiya ro`y bergan, tubanlarida esa ikki qavatli organizm parenximula davri kechishi orqali yuzaga kelgan.
Hozirgi paytda "gastrey" va "pareximula" nazariyalaridan tashqari ko`p hujayralilarning kelib chiqishi haqida fanda yuzdan ortiq nazariyalar yaratilgan. Ammo ular aniq bir dalillarga asoslanmagan va ular ko`p hujayralilarni to`da bo`lib yashovchi xivchinlilardan kelib chiqqanligiga qarshi qaratilgan. Ko`p hujayralilarda ikki xil tuzilishga ega yadrolar bo`lmasligi infuzoriyalarni ularning ajdodlari emasligidan dalolat beradi. Sporalilar esa tamoman parazitlikka o`tgan, parazitizm organizmlarning tuzilishini murakkablashishga emas, balki soddalashishga olib keladi. Yolg`onoyoqlilar esa juda sust harakat qiluvchi organizmlar va ularning evolyutsiyasi himoya moslamalarini (chig`anoq) paydo bo`lishidan nariga o`tmagan.
Shunday qilib barcha dalillar ko`p hujayralilarni xivchinlilar (yoqasimon xivchinlilar - protomonadalar turkumi) dan kelib chiqqanligidan dalolat beradi.
5. Tuban ko`p hujayralilarning morfo-fiziologik xususiyatlari
Bulutlar - Spongia (Porifera) tipi tuzilishi va tashqi ko`rinishi jihatidan g`alati hayvonlardir. Ular ko`proq o`simliklarni eslatganligi tufayli o`simliklar va hayvonlar o`rtasida turuvchi organizmlar, ya`ni zoofitlar deb hisoblanib kelingan. Faqatgina 1841 yil Feliks Djarden (1801-1860) bulutlarni hayvon organizmlari deb ilmiy tomondan asoslab berdi. Shundan so`ng bulutlar bir hujayrali hayvonlar deb yuritib kelindi. Keyinchalik I.I.Mechnikov, F.Shuls, O.Shmidtlarning tekshirishlari bulutlarni ko`p hujayrali hayvonlar ekanligidan dalolat berdi.
Bulutlarning tana shakli xaltaga yoki chuqurroq qadahga o`xshash, ammo bir guruh turlari muayyan shaklga ega bo`lmagan asimmetrik hayvonlardir. Tanasi juda ko`p g`ovaklarga ega, bu g`ovaklar esa paragastral bo`shliqqa ochiladi. Bu bo`shliq tashqi muhitga oskulyum deb ataluvchi teshik orqali ochiladi.
Bulutlarning tanasi ikki qavatdan yoki ektoderma va entodermadan tashkil topgan. Bu qavatlar orasida strukturasiz mezogleya qavati joylashgan. Mezogleyada esa yulduzsimon hujayralar, pinokotsitlar, skleroblastlar (skelet elementlari hosil qiluvchi hujayralar), amyobatsitlar joylashgan. Yulduzsimon hujayralar tayanch elementlar bo`lib hisoblanadi. Amyobatsitlar harakatchan hujayralar bo`lib, ular xoanotsitlar (yoqasimon hujayralar) dan qabul qilingan oziqalarni hazm qiluvchi hujayralarga tarqatadi. Arxeotsitlar jinsiy hujayralar hosil qilish xususiyatiga ega. Umuman bulutlarda qariyb barcha hujayralar o`rin, vazifa almashib turishi mumkin. Bulutlarda nerv hujayralar rivojlanmagan.
Bulutlar harakatsiz, tana shakli deyarli o`zgarmaydigan hayvonlar. Ularning ko`pchiligi ohak yoki ohaktoshdan iborat skeletga ega. Bir qator turlarida skelet ohak va kremnezyom aralashmasidan tashkil topgan. Skelet elementlari mezogleyada joylashadi. Ularning mineral skeleti ninaga o`xshash mikroskopik tanachalar - spikulalardan tashkil topgan. Spikulalar esa skleroblast hujayralaridan hosil bo`ladi. Skeletlar shakli turlicha va ular bir o`qli, uch o`qli, turt o`qli va ko`p o`qli bo`lishi mumkin. Bulutlarning ko`pchiligi germafrodit, qolganlari ayrim jinsli organizmlar. Ular jinssiz va jinsiy yo`llar bilan ko`payadi. Jinssiz ko`payishi tashqi va ichki kurtaklanish yo`li bilan boradi. Kurtaklar ko`pincha ona organizmidan ajralib ketmasdan koloniya (to`da) hosil qiladi.
Jinsiy ko`payish bulutlar tanasida amyobatsitlardan tuxum hujayrasi va spermatozoidlar hosil bo`lishi orqali boradi. Germafrodit turlarda ularning ikkalasi ham har bir individning mezogleyasida hosil bo`lsa, ayrim jinslilarda esa tuxum hujayralar va spermatozoidlar har xil individlarda rivojlanadi. Otalanish ona organizmida spermatozoidlarning suv oqimi orqali kirishi natijasida ro`y beradi. Zigotadan kiprikli ko`p hujayrali lichinka paydo bo`ladi. Lichinkalar ona organizmidan tashqariga chiqib, biror suv substratiga yopishib, voyaga yetgan bulutga aylanadi. Bulutlarda nafas olish va ayirish jarayonlari tana yuzasi orqali kechadi.
Bulutlarning 5000 dan ortiq turlari ma`lum. Ularning juda ko`pchiligi dengiz hayvonlari. Chuchuk suv havzalarida faqat badyaga oilasiga mansub bulutlar uchraydi.
Bulutlarning amaliy ahamiyati quyidagicha: barcha bulutlar biofiltratorlar bo`lsa, chuchuk suv badyagalari tibbiyotda revmatizmni (bod kasalini) davolashda qo`llaniladi. Ayrim janubiy mamlakatlarda yumshoq organik skeletli bulutlar yuvish va yuvinish uchun ishlatiladi.
Xoanotsitlarning joylashish tartibiga, g`ovaklarning tuzilishiga va mezogleyaning rivojlanishiga ko`ra barcha bulutlar uchta morfologik - askon, sikon va leykon guruhlarga ajratiladi. Ular ichida eng soddasi askon tipda tuzilgan bulutlar bo`lsa, leykon guruhiga kiruvchilari esa murakkab tuzilishga ega.
Askonoid tipdagi bulutlar eng sodda tuzilgan va alohida-alohida uchraydi. Ularda paragastral, ya`ni tana bo`shlig`i xivchinli hujayralar (xoanotsitlar) bilan (yoqasimon) qoplangan va tana devori yupqa tuzilgan. Suv g`ovaklardan to`g`ridan-to`g`ri tana bo`shlig`iga tushadi.
Sikonoid tipdagi bulutlarning devori ancha qalinlashgan, g`ovaklar esa xivchinli kameralar bilan tutashgan. Suv oqimi g`ovaklardan xivchinli kameralar orqali tana bo`shlig`iga tushadi.
Leykonoid tipdagi bulutlarning tanasi ancha murakkab tuzilgan. Ularda suv oqimi g`ovaklardan xivchinli kameralarga va ulardan kanallar sistemasi orqali tana bo`shlig`iga tushadi. Xivchinli kameralar va kanallar soni juda ko`p bo`ladi. Masalan, balandligi 7 sm, qalinligi 1 sm bo`lgan leykon tipda tuzilgan bulutda xivchinli kameralar soni 2 mln. dan, kanallar soni esa 85 mingdan ortiqligi aniqlangan.
|
| |
