tovar harakatining mahsulotdagi ulushi milliy daromadning 20%
dan onig'ini tashkil etadi. Tovar harakatining strukturasida xoma
shyo, materiallar, yarimtayyor mahsulotlar va tayyor mahsulot
larni saqlashga ketadigan xarajatlar 44% ni, omborga joylashtirish
va dispetcherlash — 16% ni, magistral va texnologik tashish —
23 va 9% ni tashkil etadi. Qolgan 8% ni tayyor mahsulotni sotishga
ketadigan xarajatlar tashkil etadi1.
Logistikaning
rivojlanishi, birinchi navbatda, tovar harakati
bilan bogMiq boMgan vaqtinchalik va pul xarajatlarini kamaytirishga
intilish bilan bogMiq.
Shu bilan birga, logistikaga boMgan qiziqishning ortishi quyidagi
omillarga bogMiq:
— savdo bozoridan iste’molchi bozoriga o‘tish, bunda iste’mol
chilar ehtiyoji ishlab chiqarish dasturlarini
ishlab chiqishda asos
boMadi va tovar harakati tizimining yaratilish zaruriyatini asoslab
beradi;
— ishlab chiqarish va sotish faoliyatini tashkil etishning logistik
asoslarini qoMlavotgan korxonalaming raqobatbardoshligini ta’min
lash;
— logistika tizimida texnik rivojlanish
yutuqlarini ishlatish
uchun obyektiv imkoniyatlar yaratish;
— amallarni o ‘rganishning yangi uslub va nazariyalarini ishlab
chiqish, masalan, logistika jarayonlarini
optimallashtirish uchun
asos boMgan tizimlar nazariyasi va kompromisslar nazariyasi.
Logistika takomillashuvining 3 bosqichi ajratiladi.
Birinchi bosqich — XX asrning 60-yillari — ombor xo‘jaligining
transport bilan integratsiyalashuvi hamda ulami ishlatishda bir-
biriga moslashtirish bilan xarakterlanadi. Bu bosqichda faqat
yuklash-tushirish amallari bilan bogMiq
boMgan transport bilan
ombor yaqin o ‘zaro aloqalarga ega boMa boshlaydi. Ular bir grafik
va solishtirilgan texnologiya bo‘yicha bir iqtisodiy natijaga ishlashni
boshlaydi.
Ikkinchi bosqich — XX asming 80-yillari boshiga to ‘g‘ri keladi.
Omborga joylashtirish va transport ishlarining o ‘zaro hamjihatligiga
