146
beruvchi ma’lum tizimli modul mos kelishi kerak. Optimal loyihalash uchun qanday
tizimli resurslarga uning amaliy so‘rovlari o‘zgartirilishini foydalanuvchi tushinishi
kerak.
Resurslarni boshqarishning ananaviy muammosi shudan iboratki, apparat
tarkiblar turlidir, shunga foydalanuvchi uchun bir hil tizimlar, lekin joriy etilish
nuqtaiy nazaridan turli bo‘lgan resurslar bir hil boshqarilishi zarurdir. Masalan,
aynan qaysi rusumli qattiq diskka faylli tizim yaratish uchun ishlatilishi, faylli
tizimning aynan qaysi tarkibi konfiguratsion faylni saqlash uchun ishlatilishi, u
agarda ochilgan bo‘lsa va undan navbatdagi blokni o‘qish kerak bo‘lsa – u aynan
qanday atalishi va qaysi faylli tizimda bo‘lganligi tizimga farqi bo‘lmasligi kerak.
Demak, OT resurslarga interfeysni (murojat usulini) unifikatsiyalashni ta’minlashi
va bu murojatni joriy etilishidan interfeysni ajratishi kerak.
Qaysi resurslarga ega bo‘lish havola qilinishiga bog‘liq holda
tizimli
va
amaliy interfeyslarga
ajratiladi. Shu bilan bog‘liq holda API (Application
Programming Interface) tushunchasi paydo bo‘ldi – amaliy dasturlash interfeysi
(amaliy dasturlarda ishlatish uchun havola qilinadigan funksiyalar to‘plami va
axborotlar tarkibi). Misol bo‘lib, Create Thread –funksiya, Win32 APL qismi
bo‘lishi mumkin, u foydalanuvchi resursi – oqimga unifikatsiyalashtirilgan ega
bo‘lishni havola qiladi.
OT ikkinchi vazifasi – resurslarni taqsimlash. Tizim shundek qilishi zarurki,
biri necha masala xoxishiy resurs tomonidan bir-biriga halaqit qilmasdan
ishlatilishi mumkin bo‘lsin. Eng muhim resurslardan biri –
protsessor vaqti
. Turli
masalalar tomonidan protsessorni birgalikda ishlatilishini ta’minlashdan tashqari,
OT hotirani taqsimlaydi va fayllarga hamda qurilmalarga ega bo‘lishni boshqaradi.
