Qur’on - islom dinining muqaddas kitobi.
Islom tarixiga ko‘ra Qur’onning sura va oyatlari Muhammad
payg‘ambarga parcha-parcha tarzida vahy qilib borilgan; bu vahyning
birinchi bayoni «Laylatur qadr» kechasi boshlanib, ularning vafotlarigacha,
ya’ni 23 yil davom etgan. Islom dini, nur imon va hidoyatining boshlanishi
bo‘lgan ana shu tun diniy an’ana bo‘yicha hijradan 12 yil oldin ramazon
oyining 27-kuniga o‘tar kechasi melodiy hisob bilan 610 yilning 31 iyulidan
1 avgustiga o‘tar kechasi deb hisoblanib, Qur’onni vahy qilinishning
boshlanishi to‘g‘risida 97-«Qadr» surasida ifodalangan. «Albatta Biz u
(Qur’on)ni Qadr kechasida nozil qildik. (Ey Muhammad) Qadr kechasi nima
ekanini Sizga ne ham anglatur?! Qadr kechasi ming oydan yaxshiroqdir?!»
(97,1-3).
Islom manbalarida rivoyat qilinishicha, Muhammad payg‘ambar 40
yoshga etganlarida, ya’ni 610 yili Makka shahri yaqinidagi Hiro nomli g‘orda
yolg‘iz qolib, ibodat bilan mashg‘ul paytlarida, farishta Jabroil (a.s.) ularga
birinchi bor Qur’on oyatlarini keltirganlar. Odatda Jabroil (a.s.) payg‘ambar
Muhammad (s.a.v.)ga oyatlarni o‘qib berar, ular yodlab olib, o‘z izdoshlariga
etkazar edilar. Ular ham o‘z navbatida shunday qilar edilar. O‘sha davrlarda
mutlaqo ko‘pchilik, shu jumladan Muhammad payg‘ambar ham o‘qish,
yozishni bilmaganliklari uchun yodlab olish u davrning birdan bir usuli
bo‘lgan. Bu vahy melodiy yil hisobida 22 yil, hijriy esa 23 yil davom etgan.
Oyatlarda odamlarning savollariga javob berib, ularni to‘g‘ri yo‘lga
etaklagan, yuz bergan hodisalarni talqin qilib berilgan. Biron hukmning
to‘g‘ri yoki noto‘g‘ri ekani bayon qilinabergan. Muhammad payg‘ambar
(s.a.v.) vafot etganlarida ularning safdoshlari Qur’onni yod bilganlar. O‘sha
paytda oz sonli kishilargina o‘qish-yozishni bilganlar. Savodli musulmonlar
yozish imkoni bo‘lgan narsalarga Qur’on oyatlarini aniqlik bilan yozib
borganlar.
Muhammad payg‘ambar (s.a.v.) vafotidan so‘ng Qur’oni karim
suralarini to‘plash va mushaf qilish xalifalar Abu Bakr, Umar ibn al-Xattob,
Usmon, ibn Affon davrlarida amaga oshirilgan. Dastlabki jamlangan
2
Ислом энциклопедия. Ҳуснитдинов З таҳрири остида. –Тошкент: Ўзбекистон Миллий энциклопедияси
2004. –Б.137.
13
Qur’onni (Suhufni) xalifa Usmon (r.a.) barcha mushaflarni to‘plab, taqqoslab
chiqish va ularga bo‘lajak Qur’onning yagona nusxasini tayyorlashga amir
bergan va bu ishga bosh bo‘lgan.
Usmon (r.a.) amrini bajarish uchun to‘rt kishilik guruh belgilangan.
Unga Zayd rahbarlik qilgan, uning tarkibiga Qur’onni yaxshi bilgan
sahobalardan az-Zubayr, al-Os, ibn Hishomlar kiritilgan. Bular barcha
nusxalar va topilgan suralarni qaytadan tekshirib, taqqoslash asosida yagona
nushani tayyorlagan. Ilgarigi shaxsiy nushalarning barchasi yo‘qotilgan.
Yangiddan ko‘chirilgan yagona nusha tarixda «Mushafi Usmoniy» deb nom
olgan.
Mushaf qo‘lyozmasi tayyor bo‘lgandan keyin (651 yil) tez orada
Usmon (r.a.) buyrug‘i bilan undan yana 3 ta (ba’zi ma’lumotlarga ko‘ra ettita
nusxa) qo‘lyozma kufiy alifbosida ko‘chirilgan va o‘qishda hamda ibodatda
barcha erlarda Qur’onning yagona matnidan foydalanishni amalga kiritish
maqsadida, bu nusxalar Kufa, Basra, Damashq va boshqa shaharlarga
yuborilgan.
Hozirgi kunda Islom olamida 4 ta qadimiy Mushaf nusxalarining
borligi ma’lum. Ulardan biri Madinada saqlanayotgan asl nusxa bo‘lib,
islom manbalarida u «Imom» nomi bilan tilga olingan. Ikkinchi nusxa
Ka’bada, uchunchi nusxa Qoxiradagi Misr milliy kutubxonasida
saqlanmoqda. To‘rtinchisi Toshkentda O‘zbekiston xalqlari tarixi muzeyida
saqlanib, 1989 yil boshlarida O‘zbekiston musulmonlari diniy idorasiga
topshirilgan.
Yendi Qur’onning ichki tuzilishi masalasiga e’tibor qilamiz. Qur’onda
114 ta sura, 6226 ta oyat borligi e’tirof etilgan. Ammo Qur’on matnlarini
taqsimlanishiga asosan oyatlar soni 6204, 6232, hatto 6666 gacha belgilangan
va uni kitob shakliga keltirishda muayyan usul qo‘llangan.
Suralar Qur’onda o‘z mazmuniy izchilligiga yoki o‘qilgan vaqtiga
qarab joylashtirilgan. Suralarning hajmi ham har xil: eng katta hajmiga ega
bo‘lgan 2-«Baqara» surasida 286 oyat bor, eng kichik suralar faqat 3
oyatdangina iborat.
Uzun suralar kitobining boshidan, qisqa suralar uning oxiridan o‘rin
olishi, tadqiqotlarda aniqlanishicha, qadimiy arablarning va umuman old
Osiyodagi somiy xalqlarning an’anasi bilan bog‘liq bo‘lgan. Xilma-xil
yozuvlar, rivoyatlar yoki adabiy asarlar to‘planib kitob qilganda, katta
hajmdagi asarlar birinchi o‘rinda, kichiklari keyin joylashtirilar ekan. Zayd
Ibn Sobit ham Suhufni to‘plab dasxat qilishda ana shu an’anaga amal qilgan
bo‘lishi mumkin.
Qur’oni Karim tuzilishi haqidagi gapni davom ettirsak, undagi har bir
sura, oyatlar yig‘indisidan iborat. «Oyat» so‘zi faqat Qur’onning o‘ziga xos
14
iborasi bo‘lib, «mo‘jiza», «hikmat», «ilohiy», «alomat, belgi», ma’nolarini
anglatadi.
Oyatlarning hajmi ham har xil: ayrim oyatlar bir necha tugal fikrni
bildiradigan katta bir jumladan (masalan, 2,255-Oyat-al-Kursiy) iborat
bo‘lgan holda, ayrim oyatlar faqat ikki so‘zdan (gapning bir qismidan)gina
iborat. Masalan:
1. Osmon yorilganida,
2. yulduzlar (har tomonga) sochilganida,
3. dengizlar qo‘shilib to‘siqlar ochilganida,
4. qabrlar ag‘darilganida (qiyomat qoyim bo‘lganida),
5. (har bir) jon o‘zi (dunyoda) qilib o‘tgan va qoldirgan (barcha)
narsalarni (amallarni) bilur! (82:1-5).
Qur’on-muqaddas kitob, uning mazmunini Alloh so‘zlaridan iborat deb
hisoblash ham Qur’onning o‘zidagi ko‘rsatmalariga asoslangan: «U (Alloh)
bundan ilgari yuborilgan (kitoblar)ning to‘g‘riligini tasdiqlab, senga haqiqat
kitobini yubordi», «Biz Nuhga, Yaqubga va uning avlodlariga, Isoga,
Ayyubga, Yunusga, Xorunga, Sulaymonga qanday vahy qilgan bo‘lsak
hamda Dovudga Zoburni qanday yuborgan bo‘lsak, senga ham o‘shanday
vahy yubordik», «Sening Qur’onni odamlarga parcha-parcha qilib o‘qib
berishing uchun biz uni bo‘laklarga bo‘lib senga yubordik».
Biz keltirgan va bundan boshqa ko‘p oyatlardan shunday xulosa kelib
chiqadiki, Qur’on o‘zidan ilgarigi diniy yozuvlarni inkor etmaydi, balki
ularni tasdiqlash va o‘sha yozuvlardagi diniy yo‘llanmalarni oxiriga etkazish
uchun yuborilgan muqaddas kitob deyiladi. Islom ham o‘zidan ilgarigi diniy
e’tiqodlarning vorisi, Muhammad (s.a.v.) esa o‘zlaridan ilgari o‘tgan barcha
payg‘ambarlarning ishini yakunlovchi va oxirigi etgazuvchi rasul-yelchi deb
taniladilar.
Qur’oni karim islomda muqaddas kitob, barcha bilimlar manbai,
qonunlar to‘plami, mazmuni osmondan Xudo vahy qilgan deb e’tiqod
qilinadi. Qur’ondagi har bir suraning nomi bor, bu nom sura boshlanishida
sarlavha qilib berilgan.
Olimlarning fikricha, suralarning nomlari dastlabki vaqtda bir necha
so‘zdan tuzilgan jumlalardan iborat bo‘lgan, keyinchalik qisqara borib, o‘sha
jumladan bironta so‘z saqlanib qolgan bo‘lishi mumkin. shuning uchun 2-
sura Baqara (Sigir), 16-sura Nahl (Asalarilar), 27-sura Naml (Chumolilar)
deb nomlangan bo‘lsa, bunga hech ham ajablanish kerak emas. O‘sha
suralarda tegishli rivoyatlar keltirilgan. Dastlabki shaklida «Ana shunday
rivoyatlar haqida sura» tipidagi uzunroq nom bo‘lgan va keyinchalik
qisqargan bo‘lsa, o‘z-o‘zidan tushunarli xoldir.
15
Qur’ondagi 29 ta suraning boshlanishida bir yoki bir necha alohida
harflar bor. Ilohiyot kitoblarida va tafsirlarida bu harflar «al-huruf al-
muqatta» (alohida, bir-biridan uzuq harflar) deb ataladi. Masalan, 3, 29, 30,
31, 32-suralarning boshlanishida-«alif», «lom», «mim», 10, 11, 12, 13, 14,
15-suralar boshida «alif», «lom», «ro», 19-surada-«Kaf», «Ho» (hoy havvaz),
«Yo», «Ayn», «Sod» va hokazo. Diniy adabiyotda asosan «bu harflarning
mazmuni sir, uni faqat Payg‘ambar Muhammad (s.a.v.) o‘zlari bilganlar»,
ularga «Qur’onning siri» degan fikr aytilgan. Faqat yirik mufassirlarning bu
harflardan ba’zilarini Allohning sifatlari deb ta’riflagan hollari uchraydi.
Qur’on matni sura va oyatlardan tashqari yana 30 ta «juz» (o‘zbekcha
«pora») larga bo‘lingan. Shuni aytish kerakki, pora sura va oyatlarga o‘xshab
Qur’onning ilk tuzilishi bilan bog‘liq emas, balki o‘qishda qulaylik tug‘dirish
uchun keyinchalik Qur’on matnini hajm jihatidan teng bo‘laklarga bo‘lishdan
iborat bo‘lgan. Shu sababli eng uzun 2-sura poradan ko‘proq bo‘lgani holda,
oxirgi qisqa suralardan 37 tasi bir porani tashkil etadi.
Qur’on yirik tarixiy va madaniy yodgorlik sifatida axloq, insof, vijdon,
halollik kabi sohalaridagi umumbashariy ahamiyatga molik yo‘l-yo‘riqlar,
qoidalari hozirda ham g‘oyat zarur ekanligini alohida ta’kidlash lozim.
| 