Shayx G‘olib g‘azallaridan
Xalqa-xalqa kokulingni dog‘-dog‘ bo‘ldi ko‘ngil,
Xush kelib devonalik dog‘ usti bog‘ bo‘ldi ko‘ngil.
Garchi rohi rost atvori suluki mustaqim,
Rahbarlar1 kasratindan2 gum surog‘3 bo‘ldi ko‘ngil.
Gavhar aylar jolai gulzorini mohtobi ishq,
Kirmi shabtob4 erdi, emdi shabchirog‘ bo‘ldi ko‘ngil.
Oshinoyi surat o‘lmas ma’niyi anqo kabi,
Uzlat etdi eshitganlardan yiroq bo‘ldi ko‘ngil.
Kechdi sha’mi siynaga monandai fonusi nur,
Mehri mohdan koni gunji farog‘ bo‘ldi ko‘ngil.
To yetishgay G‘olibga fayzi dami Monloyi Rum5,
Nay kabi rohi nafasda ko‘z quloq bo‘ldi ko‘ngil.
* * *
Gul otash, gulbun1 otash, gulshan otash, juybor2 otash,
Samandar3 tiynatani ishqqa basdir lolazor otash.
Hamon ey, soqiy bir sog‘ar tutgil dasti dildora,
G‘azabla bazma keldi sha’mi majlisvash yonar otash.
Nasim otash chiqardi g‘unchayi bog‘i umidimdan,
Tashladi gulshani a’moliga barqu bahor otash.
Xayoli hasrati xolingga oh etganda ushshoqning,
Shab’i furqatda4 har dam ahtaron5 aylar nisor otash.
Menga do‘zaxdan ey moh, dam urar gulzorlar sensiz,
Daraxt otash, nihol otash, gul otash barqu bor otash.
Murakkabdir6 vujudi to azal yakpora so‘zishdan7,
Anosirdan8 magar ushshoqa bo‘lmishdir duchor otash.
Charog‘i bazmi hajri9 bo‘lg‘anim yopmish yoqishtirdim,
Ko‘ngul parvonasinda vuslat otash, intizor otash.
Bayoni so‘zish aylar har kim iste’dodi fitratdan
Etar barjasta1 oshiq misrayi rangin chinor otash.
Magar kilki sabuk-javloning bo‘lmish garmrav2 G‘olib,
Zamin otash, zamon otash, butun naqshu nigor otash.
| 