Ushbu dinamik IP-manzilni tayinlash sababli ikkita
qurilmaning bir xil IP-
adresiga ega bo'lish imkoniyati kam bo'ladi, bu qo'l bilan tayinlangan, statik IP-
manzillarni ishlatganda juda oson.
DHCP-dan foydalanish ham tarmoqni boshqarishni ancha osonlashtiradi. Ma'muriy
jihatdan tarmoqdagi har bir qurilma avtomatik ravishda manzilni olish uchun
o'rnatiladigan standart tarmoq sozlamalaridan boshqa hech qanday
IP-manzilni olishlari
mumkin. Boshqa variant esa manzillarni tarmoqdagi har bir qurilmaga qo'l bilan
belgilashdir.
Ushbu qurilmalar avtomatik ravishda IP manzilini olishlari mumkin, chunki ular bir
tarmoqdan boshqasiga erkin harakat qilishlari mumkin (ularning barchasi DHCP bilan
o'rnatiladi) va mobil qurilmalar bilan juda foydali bo'lgan IP-manzilni avtomatik ravishda
qabul qilishlari mumkin.
Ko'pgina
hollarda, agar qurilmada DHCP-server tomonidan tayinlangan IP-manzil
bo'lsa, ushbu IP-manzil tarmoq har safar tarmoqqa ulanganida o'zgaradi. Agar IP
manzillar qo'lda
tayinlansa, administratsiya har bir yangi mijozga ma'lum bir manzilni
berishni emas, balki allaqachon tayinlangan mavjud manzillarni boshqa qurilmalar uchun
o'sha manzildan foydalanishga ruxsat berish kerak. Bu nafaqat vaqtni talab qiluvchi,
balki har bir qurilmani qo'lda konfiguratsiya qilish ham insonparvar
xatolarga duchor
bo'lish imkoniyatini oshiradi.
DHCP dan foydalanishning ko'pgina afzalliklari mavjud bo'lsa-da, albatta, ba'zi
kamchiliklar mavjud. Dinamik, o'zgaruvchan IP-manzillar doimiy va qurilmalarga
ulangan bo'lishi kerak, masalan, printerlar va fayllar serverlari.
Bu kabi qurilmalar odatda ofis muhitida mavjud bo'lsa-da, ularni o'zgaruvchan IP-
manzil bilan tayinlash maqsadga muvofiq emas. Masalan, agar tarmoq printerida
kelajakda bir nuqtada o'zgarib turadigan IP-manzil bo'lsa,
u printerga ulangan har bir
kompyuter o'zlarining parametrlarini muntazam yangilab turishlari kerak, shuning uchun
ularning kompyuterlari printerga qanday murojaat qilishni tushunadi.
