Finlar o‘quvchilarni xususiyatlari yoki tanlovlariga qarab tasniflashmaydi.
Shuningdek, "yaxshi" va "yomon" o‘quvchilar ham yo‘q. O‘quvchilarni bir-
biriga taqqoslash taqiqlangan. Daho bolalar ham, aqliy salohiyati bo‘shroq
bolalar ham "o‘ziga xos"
hisoblanib, barcha bilan birga o‘qishadi. Umuman
olganda, jamoada nogironligi bo‘lgan bolalar ham ta'lim oladi. Oddiy maktabda
ko‘rish va eshitish organlari kasalliklari bo‘lgan o‘quvchilar uchun sinf tashkil
qilingan bo‘lishi mumkin. Finlar alohida munosabatga talabgor insonlarni
jamiyatga maksimal darajada integratsiya qilishga harakat qilishadi. Bilimi
kuchli va bo‘sh o‘quvchilar orasidagi farq - juda kichik.
O‘qituvchilar ham
bolalarga bor mehrini beradi, "sevimlilar" ajratilmaydi.
Qoidadan har qanday chetga chiqish bunday o‘qituvchi bilan shartnoma
buzilishiga olib keladi. Fin o‘qituvchilari faqat ta'lim beruvchi vazifasini
bajarishlari kerak. Jamoada barcha o‘qituvchilar - fiziklar ham, adabiyotchilar
ham, mehnat o‘qituvchilari ham birdek teng.
Finlar bu tamoyilni "o‘quvchiga hurmat" deb atashadi. Bolalarga 1-sinfdan
ularning
huquqlari tushuntiriladi, ijtimoiy xizmatchiga katta yoshlilar ustidan
shikoyat qilish ham shular jumlasidandir. Bu finlyandiyalik ota-onalarni
ularning farzandi - mustaqil shaxs ekanini, ularga so‘z
bilan ham, "qamchi"
bilan ham ozor yetkazib bo‘lmasligini tushunishga rag‘batlantiradi. Finlyandiya
mehnat qonunchiligiga ko‘ra, pedagog o‘z kasbidan kelib chiqib o‘quvchini
taxqirlashga haqqi yo‘q. Barcha o‘qituvchilar faqat 1 yilga shartnoma
imzolashadi, bu muddatni uzaytirish ham, to‘xtatish ham mumkin.
O‘qituvchilarga juda yaxshi maosh to‘lanadi:
fan o‘qituvchisi - 5000 yevrogacha,
yordamchi - 2500 yevrogacha.
