|
Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Pdf ko'rish
|
| bet | 63/67 | | Sana | 28.11.2023 | | Hajmi | 308,52 Kb. | | #106877 |
Bog'liq Alkimyogar (Paulo KOELO) @worldof bookswww.ziyouz.com kutubxonasi
63
Alkimyogar koptlar ibodatxonasining darvozasini taqillatdi. Qora libosda ruhoniy chiqib
keldi, ular koptchada qisqagina nima haqdadir gaplashib olishdi va Alkimyogar
Santyagoni ichkariga taklif qildi.
— Seni menga yordam beradi, deb aytdim.
Ibodatxona oshxonasida Alkimyogar o‘choqqa o‘t yoqdi. Ruhoniy bir bo‘lak qo‘rg‘oshin
olib keldi va Alkimyogar qo‘rg‘oshinni temir idishga solib, olovga qo‘ydi. Qo‘rg‘oshin
erigach, u cho‘ntagidan sariq shisha tuxum chiqardi, undan to‘g‘nog‘ichning boshiday
bo‘lakchani ushatib mumladi va erigan qo‘rg‘oshinga tashladi.
Suyuqlik qonday qizil tusga kirdi. Alkimyogar qozonchani olovdan oldi va sovushi uchun
chetga qo‘yib, ruhoniy bilan sahrodagi urush haqida gurunglashdi.
— Uzoq davom etar-ov, deb qo‘rqaman, — dedi u.
Ruhoniy afsuslandi: urush bois karvonlar qachondan beri G‘izoda turib qolishdi. “Bari
Tangrining irodasi bilan”, — qo‘shib qo‘ydi u itoatkorona ohangda.
— To‘g‘ri, — dedi Alkimyogar.
Nihoyat qozoncha sovigach, Santyago bilan ruhoniy hayratlanib qarab qolishdi: idishda
doira shaklida qotgan qo‘rg‘oshin oltinga aylangan edi.
— Nahotki bir kun kelib men ham shunga o‘rgansam? — so‘radi bo‘zbola.
— Bu mening Yo‘lim edi — mening, sening emas. Men senga buning mumkin ekanligini
ko‘rsatgim keldi, xolos.
Ular yana ibodatxona darvozasiga kelishdi va shu yerda Alkimyogar oltin gardishni to‘rt
bo‘lakka bo‘ldi.
— Bu senga, — dedi u bittasini ruhoniyga uzatib. — Doim ziyoratchilarni ochiqko‘ngillik
bilan kutib olganing uchun.
— O‘zimning ochiqko‘ngilligim uchun juda ko‘p olayapman men, — e’tiroz bildirdi
ruhoniy.
— Hech qachon bunday demagin. Devorning ham qulog‘i bor, hayot keyingi safar
ulushingni kamaytirib qo‘yishi mumkin, — javob qildi Alkimyogar va Santyagoga o‘girildi.
— Mana bu esa senga, qabila boshlig‘i olib qo‘ygan pullaring evaziga.
Bo‘zbola ham bu oltin juda ko‘pligini aytgisi keldi, biroq jim bo‘ldi.
— Bu menga, — davom etdi Alkimyogar. — Men uyga qaytishim kerak, sahroda esa
urush davom etayotir.
To‘rtinchi bo‘lakni qo‘liga olib, u yana ruhoniyga dedi:
— Bu — tag‘in Santyago uchun. Ehtimol, asqotar.
— Axir, men xazinani qidirib ketayapman-ku! — qichqirdi u. — Juda yaqin qoldim ularga!
— Men ham ishonaman, sen ularni topasan, — dedi Alkimyogar.
— Unda menga oltinning nima keragi bor?
— Chunki sen ikki marta boringdan ajralding. Birinchi marta seni tovlamachi aldab ketdi,
ikkinchisida qabila boshlig‘i shildi. Men keksa irimchi arabman, o‘zimizning maqolimizga
ishonaman. Maqol shunday:
“Bir bo‘lgan hodisa, boshqa takrorlanmasligi mumkin. Biroq ikki bor ro‘y bergan hodisa,
albatta, uchinchi marta ham ro‘y beradi”.
Ular otlarga minishdi.
— Senga tushlar tarixidan bir rivoyat aytib bermoqchiman, — dedi Alkimyogar. —
Baqamtiroq yur.
Bo‘zbola bo‘ysundi.
— Shunday qilib, Qadimgi Rimda, mustabid Tiberiya zamonida bir yaxshi odam yashab
o‘tgan, uning ikki nafar o‘g‘li bo‘lgan. Ulardan biri jangchi bo‘lib, saltanatning uzoq chet
hududiga xizmatga otlangan. Ikkinchisi esa Rim ahlini hayajonga solgan she’rlar yozgan.
Kunlardan bir kun chol tush ko‘radi, tushida unga samo farishtasi uchrab, uning
Alkimyogar (qissa). Paolo Koelo
|
| |
