Ijodkor ruhiy hayotining muhim bo'lagi bo'lgan tasavvur va fahm farosat
o'zaro bog'langan bo'lib, ular ishtirokisiz ijodiy faoliyatning biror sohasida
samaraga erishish qiyin. Keng ma'nodagi fahm-farosat hayot haqiqatini bevosita
idrok etish qobiliyatidir. Odatda fahm-farosatni his-tuyg'u va aqliy bo'laklarga
bo'lib mushohada qiladilar. His-tuyg'uli
fahm-farosat haqiqatni tashqi, masalan,
ko'rish yordamida anglashni, aqliy fahm-farosat esa haqiqatni aql yordamida
anglashni bildiradi.
San'atkor
o'zining
fikr-mulohazalari,
his-tuyg'ulari,
kechinmalari
boshqalarning ham fikri, tuyg'usi, kechinmasiga aylanib ketishiga, o'zi ko'rganini
boshqalar ham ko'rishiga, o'z ma'naviy mulki boshqalarning ham ma'naviy
mulki
bo'lib qolishiga intiladi. Pirovard natijasida san'atkor o'zining badiiy rejasini asar
badiiy to'qimasiga ko'chirilishiga erishadi. Badiiy asarning vujudga kelishi bilan
badiiy ijod jarayoni tugallanadi va badiiy qiyofa hayotining yangi bosqichi-badiiy
idrok jarayoni boshlanadi. Shundan e'tiboran badiiy qiyofaga «jon» kiradi va u
harakatga keladi. Agar u idrok etilmasa, u moddiy narsa holatida qolib ketaveradi.
