xulq-atvorining yashirin tomonlarini ochib berishga omilkor vosita sifatida xizmat
qiladi.
Kino san'ati kinoaktyor oldiga ham o'ziga xos talablar qo'yadi. Teatr aktyori
tomoshabin va sahna oralig'idagi masofani hisobga olib ovozga «zo'r» beradi, imo-
ishoralar, hatti-harakatni ishga soladi. Kinofilmda esa bularning hammasi
ahamiyatsiz bo'lib, kinokamera oldida kinoaktyor ko'proq o'zini tabiiy, samimiy,
erkin, oddiy, vazmin, bemalol tutadi. Bu bilan kinoaktyor o'zining
jozibador va
ehtirosligini yo'qotmaydi.
Kino jamoaviy ijod mahsuli bo'lib, unda ssenariy muallifi, rejissyor, operator,
musavvir, bastakor, «kadr birikmasini» yaratuvchi (montajchi) va boshqalar mehnati
ishlab chiqarish jamoasi mehnati bilan qo'shilgandan so'ng kinematografiya
mahsuloti yaratiladi. Hozirgi zamon kinematografiyasi nafaqat san'at, balki ko'p
sohali, zamonaviy texnika bilan jihozlangan ishlab chiqarish sohasi hamdir. Kinoda
rejissyor kinematografik jarayon barcha qatnashchilarini birlashtirib turadi. Kino
san'ati rivoji tarixini ko'p jihatdan rejissyor faoliyati tarixi deyish mumkin.
XX asrning ikkinchi yarmida
televideniye turi ravnaq topdi.
Televideniye
ham ilmiy-texnik inqilob mahsulidir. «Televideniye» o'zining ijtimoiy ahamiyati
jihatidan kengroq miqyosdagi san'at bo'lib, u siyosiy,
ilmiy-texnik, estetik va
boshqa axborotning tezkor yetkazib berishning eng muhim vositasi hisoblanadi.
«Televideniye»ning ilk badiiy vazifasi san'at turlari, xillari, ko'rinishlari
samaralarini namoyish qilishdan iborat bo'lgan. «Televideniye» estetik
faoliyatining alohida sohasi sifatida qaror topdi. «Televideniye» san'at turidir, deb
qat'iy
hukm chiqarish qiyin, chunki u shu qadar murakkab qorishma ijod sohasiki,
uni voqyelikni badiiy idrok etishning maxsus sohasi yoki estetik faoliyatining
maxsus turi deb atagan ma'qul keladi.
