So 'zning otasi

- Hurmatli Ilmiy kengash raisi, Prezidiumi va a'zolari! Aziz hamkasblar!

Tibbiyot ahllari orasida hozirgi kungacha yechilmay kelayotgan bir jumboq bor: «Tibbiyot- bu ilmmi yoki san'at?»

Uzoq va yaqin o'tmishdagi allomalar va bugungi olimlarimizning e'tiroficha, tibbiyotga avvalo o'ziga xos bir fundamental fan sifatida qarash kerakligi hech kimda e'tiroz yoki shubha tug'dirmaydi. Lekin uni amaliyotga joriy eta o'ish, tabobatchilik sirlarining hayotdagi tatbiqi katta bir san 'at («San'atlar ichida eng ulug'i» - Aflotun iborasi bilan) ekanligini ham tan olishga to'g'ri keladi.

Tabobatchilik sirlari esa tabobat deontologiyasi, ya'ni burchga sodiqlik bilan chambarchas bog'langan va hamohangdir.

Biz, tib instituti domlalari talabalarimizga tibbiyot ilmini o'qitishga asosiy kuchimizni sarf qilishga harakat qilamiz-u, lekin tabobatchilik sirlari va deontologiyasini o'rgatishga deyarli ahamiyat bermaymiz va buning uchun soatlar ajratmaymiz. Talabaning odamiy fazilatlarini izlab topish va takomillashtirish borasida yetarli tarbiyaviy ishlar olib bormaymiz.

Biz talabalarimizda o'zbek xalqining tarixan ma'naviy va madaniy mentalitetiga xos bo'lgan insoniy («komiI inson») fazilatlarni shakllantirmog'imiz zarur. Bu ajoyib fazilatlarni, ya'ni odamiylik (insoniylik), andishalilik, kattalarga hurmat, kichiklarga mehribonlik va g'amxo'rlik, rahbarga ehtirom, Vatanni sevmoq, jasoratlilik, beg'arazlik, mehmonnavozlik, bag'rikenglik, ota-onani e'zozlash kabilarni Prezidentimiz e'tiroficha, dunyo sivilizatsiyasining taraqqiyotiga hissa qo'shgan buyuk allomalarimiz - Abu Nasr Forobiy, Abu Rayhon Beruniy, Ibn Sino, Ahmad Yassaviy, Alisher Navoiy, Bahouddin Naqshband, Najmiddin Kubrolarning bebaho asarlaridan qidirish kerak.

Tibbiyot bioetikasi va deontologiyasi boiajak shifokorlarning burchi va odobi haqidagi fan bo'lib, vrachlar, hamshiralar va kichik tibbiyot xodimlarining xatti-harakatini belgilaydigan mafkuraviy dasturulamaldir.

Talabalarni deontologik tarbiyalash dasturi tibbiyot institutlarida chuqur va mazmunan boy ravishda ishlab chiqilishi lozim. Bu borada bizning 2-ToshTI hozirgi Toshkent Tibbiyot Akademiyasida olib borilayotgan deontologik tarbiyaviy ishlarning ayrim yo'nalishlari, tajribalari, marosimlari diqqatga sazovor. Bularga institutga kirish imtihonlaridan o'tganlarni «Talabalikka qabul qilish», «Sinov daftarchasini topshirish», birinchi bor klinikaga qadam qo'ygan 3-kurs talabalari uchun «Klinikaga yo'l» va Buqrot qasamyodini qabul qilish, O'zbekiston shifokori qasamyodining bitiruvchilar tomonidan qabul qilinishi va odob-axloqqa oid turli ommaviy-tarbiyaviy tadbirlarni kiritish mumkin.

Shifokorlik deontologiyasi fan sifatida keng tarmoqlarga ega. Shuning uchun talabalarni deontologik ruhda tarbiyalash barcha gumanitar va zaminiy kafedralarning va ayniqsa, klinik kafedralarning asosiy darslari o'qilayotgan jarayonga domlalar tomonidan qo'shib olib borilishi maqsadga muvofiqdir.

Shifokorlik deontologiyasi fan sifatida keng falsafiy tushuncha bo'lib, shifokor bilan bemor o'rtasidagi munosabat, shifokor bilan bemorning qarindoshlari, yaqinlari orasidagi munosabat, shifokorlarning hamkasblari, o'rta va kichik tib xodimlari bilan munosabatlari, shifokor va bemorning davolash jarayonidagi huquqlari, ustoz va shogird munosabati, shifokorlik siri va xatolari kabi muammolar bilan shug'ullanadi.

Bioetik deontologik tamoyillarning tibbiyot amaliyotida to'g'ri joriy qilinishi - bo'lajak shifokorlarning ongi, saviyasi, dunyoqarashi, bilim mezoni va qaysi jamiyatda yashayotganligi bilan chambarchas bog'liqdir.

Kishilik jamiyati taraqqiyotining turli bosqichlarida shifokorlarning bemorlar bilan deontologik munosabatlari bir xilda bolgan emas, zamon talabiga qarab o'zgarib borgan. Shifokorlar odobi, xatti-harakatlarini baholash mezoni ham shunga muvofiq ravishda o'zgargan. Biz domlalar-ziyolilar O'zbekistonimizning milliy istiqlol mafkurasini boyitish ishida yuqori malakali shifokorlarni tayyorlash va ularni deontologik chiniqtirish borasidagi o'z dasturlarimiz bilan qatnashmog'imiz lozim. Bu dasturning negizida talabalar ongiga hozirgi zamon dunyoqarashini shakllantirish barobarida tibbiy oliy o'quv yurtlarida ma'naviyat, ma'rifat, falsafa, madaniyatshunoslik, O'zbekiston tarixi, tib tarixi, dinshunoslik, huquqshunoslik, odobnoma, iqtisodiyot nazariyalarini o'qitish zarur.

Yuzaki qaraganda, deontologiya umumiy fanga yaqin tushuncha bo'lsa ham, ammo har bir shifokorlik mutaxassisligining o'ziga xos qirralari mavjud. Qolaversa, terapevtlar, xirurglar, stomatologlar, psixiatrlar, onkologlar, umumamaliyot yoki oilaviy shifokorlar deontologiyasi bir-biridan farq qiladi. Deontologiyaning bunday nozik nuqtalari domlalar tarafidan klinik fanlarga qo'shib o'qitiladi.

Shifokorlik deontologiyasi asosida shifokorning bemor bilan munosabati yotadi. Shifokorning butun bilimi, burchi, odobi, tashqi ko'rinishi, xatti-harakatlari bemorda unga nisbatan ishonch uyg'otishga qaratilgan bo'lishi kerak. Bemorda o'ziga shu shifokorgina malham, najot bo'la oladi, degan umid va tuyg'u paydo bo'lishi kerak. Buning uchun, avvalo shifokor bilan bemor muloqot san'atini egallagan bo'lishi kerak.

Afsuski, biz talabalarga bemorlar bilan gaplashish (bemorning anamnezini to'plash) san'atini chuqur o'rgatmaymiz, bunga o'quv dasturlarimizda yetarli soatlar ajratilgan emas. Lekin bu deontologik tarbiyaning eng muhim va dolzarb muammolaridan hisoblanadi. Boshqacha aytganda, vrach bemorga eng avvalo so'zi, gapi orqali ta'sir qilish san'atiga ega bo'lishi shart.

Rus olimi Bexterevning «Agar vrachning birinchi suhbatidan so'ng bemor yengil tortmasa, u vrach emas», degan iborasini eslang. Ayrim chet el tibbiy oliy o'quv yurtlarida bu masalaga jiddiy yondashuvni ko'ramiz. Masalan, Angliyaning Glazgo shahridagi dorilfununning tibbiyot fakultetida professor Xamshir Barber rahbarligida 3-5 kurs talabalariga mo'ljallangan «Bemorlar bilan muloqot san'ati» kafedrasi mavjud.

Bemor bilan suhbatlashish san'ati bemorning ismi-sharifi, nasl-nasabi, kasbi-kori, lavozimini hisobga olgan holda o'ziga xos ravishda olib borilishini talab qilishini bilamiz. Ammo suhbat mazmunida bemorning dardi asosiy mavzu ekanligini chuqur tahlil etmaymiz. Boshqacha qilib aytganda, muloqot deontologiyasi bemorning asosiy klinik diagnozi atrofida bo'lishi shart. Aytaylik, shifokor bilan bemor suhbatining o'zagida bemor dardiga malham bo'lish, kasallikning kechishi, oqibatlari haqida tushunarli, to'g'ri, ob'ektiv ma'lumotlarga asoslanib (ularni boshqalarga oshkor qilmasdan), davolanib kelishga umidini paydo qilib yotadi. Muloqot san'atini egallagan bakalavr yoki umumiy amaliyot shifokori miokard infarktiga, miya insultiga, rakka, bronxial astmaga, silga, shizofreniya, zahm, OITS (SPID) kabi xastaliklarga uchragan bemorla va ularning yaqinlari bilan bir tarzda suhbat qurmasligi kerak-ku, axir! Murakkab jarrohlik operatsiyasidan oldin bemorlar va uning yaqinlari bilan olib boriladigan qiyin va uzoq suhbat uslubini nega o'rgatmaymiz?

Endi shifokor va bemor hamda uning qarindoshlari bilan MODDIY MUNOSABAT haqida, Bu – deontologiyaning eng nozik muammolaridan hisoblanadi. Hozirgi kunda bozor iqtisodiyotiga asoslangan yangi jamiyat qura boshlangan o'tish davrida bu masalani chetlab o'tsak ham bo'lar edi. Lekin talabalar bilan suhbatlarda bu mavzu tez-tez ko'tariladi, shuning uchun men aziz domlalarimizga hozirgi o'tkincni davrni sabr-matonat bilan, chidam bilan, oq xalatimizga dog’ tushirmay, bemorlarimizga sidqidildan beg'araz va qolaversa, ko'pchiligimizga xos fidoyilarcha xizmat ko'rsatishni davom ettirishni tushuntirishlaringizni istar edim.

Bu borada men buyuk tib allomalarimiz Buqrot, Abu Ali ibn Sino, Zakariyo ar-Roziy va boshqa ko'plab mashhur allomalarning o'git-nasihatlari, shuningdek, O'zbekiston respublikasi shifokorining qasamida, avvalo, shifokor faoliyatining ko'rki sifatida BEG'ARAZLIK g'oyasi ustun qo'yilganini ta'kidlamoqchiman. Nomi zikr qilingan aliomalar umri davomida shohona hayot kechirmaganliklari, kundalik moddiy sharoitga ko'nikib, kamtarin va kamsuqum yashaganliklari tarixdan ma'lum.

Siz bilan biz, ya'ni davlat tasarrufida xizmat qilayotgan shifokorlar, domlalar tabiatiga yulg'ichlik, poraxo'rlik, tamagirlik kabi illatlar ziddir.

Bemor tuzalib, o'zini qiynagan kasallik azobidan butunlay forig' bolgandan so'ng, shifokorlarga, ularning fidoyi sidqidildan qilgan xizmatlariga yarasha qilmoqchi bo'lgan moddiy «rahmat» i shifokorlarning imoni va vijdonining mezoni bilan baholanadi.

Shifokorlik deontologiyasi talabadan insoniy fazilatlarga ega bo'lishni taqozo etadi. Bilimdonlik, odamiylik, jasorat, mehr-muhabbat, xushmuomalalik, oqillik, halollik, insof, pokizalik, sofdillik, ziyraklik, hozirjavoblik, bosiqlik, kamtarlik, izlanuvchanlik kabi fazilatlarni talabalar o'z domla-ustozlaridan o'rganishlari kerak. Ma'lumki, shifokorlik deontologiyasi talabadan avvalo bilimdonlikni talab qiladi. Bu uning umumiy bilim ko'lami, tibbiyot institutida olgan sabog'i, oliygohni bitirgandan so'ng o'z ustida tinmay ishlab, bilim malakasini to'ldirib borishiga bog'liq. Xalqaro Sog'liqni Saqlash tashkilotining ma 'lumotiga ko'ra, odamlar orasida uchraydigan kasalliklarning soni o'n mingdan, xastalik belgilari esa yuz mingdan ortiq. Har yili dunyoda kasalliklarga qarshi minglab yangi dorilar ishlab chiqariladi. Ularning hammasini institutda o'qib yurgan davrda talabalarga o'rgatib ulgurib bo'lmaydi. Bugun talabalarimiz bilim doirasini kengaytiramiz, XX asrda ochilgan yangi kasalliklar bilan tanishtiramiz, ularni tashxislash va davolash borasida tushuncha beramiz. Masalan: legionellez, xelikobakterioz, zaaminellez, davriy kasallik, ekstragenital kasalliklar, gestozlar, OITS da ichki a'zolarning jarohatlari haqida yetarli ma'Iumot berilmaydi. Hayotiy va vrachlik faoliyati davrida shifokor bu haqida turli tibbiy kitoblar, jurnallar va ayrim manbalardan foydalangan holda o'z bilimini boyitib boradi.

Xalqaro Sog'liqni Saqlash tashkiloti statistikasi bo'yicha yiliga 6000 ga yaqin oylik jurnal (ularda 200.000 ga yaqin ilmiy maqolalar bosiladi) va 8000 ga yaqin turli kitob, dasrlik, monografiyalar chop qilinadi. Kitob va tib adabiyotiga muhabbatni ham talabalar ustozlaridan o'rganishlari lozim.