potencjometryczne techniki analityczne
Podstawą potencjometrycznych metod analitycznych jest równanie Nernsta opisujące liniową zależność potencjału elektrody wskaźnikowej od logarytmu aktywności jonu, względem którego elektroda jest odwracalna. Do celów analitycznych wykorzystuje się na ogół empiryczną postać równania Nernsta;
gdzie:
Nachylanie krzywej kalibracji S określa zmianę potencjału elektrody przy zmianie stężenia jonów o rząd i wyraża się wzorem:
Potencjometryczne oznaczanie zawartości określonego składnika roztworu może być przeprowadzane następującymi metodami:
-
metodą potencjometryczną bezpośrednią – polega ona na wyznaczaniu stężenia oznaczanego składnika na podstawie zmierzonej wartości SEM. Wymienić tu należy przede wszystkim pomiary pH roztworów, a także oznaczanie stężeń różnych jonów za pomocą elektrod jonoselektywnych jako elektrod wskaźnikowych
-
metodą miareczkowania potencjometrycznego – polega ona na rejestrowaniu zmian potencjału elektrody wskaźnikowej spowodowanych dodawaniem (titrant) lub usuwaniem (roztwór badany) określonych jonów w trakcie miareczkowania.
-
| 