1.
Menga yomonlik qilib boshim uzra shamshir ko‘tarib,
ishimga ko‘p ziyon yetkazganlami ham, iltijo bilan tavba-
tazarru qilib
kelgach, hurmatlab yomon qilmishlarini
xotiramdan o'chirdim. Martabalarini oshirdim. Ular bilan
muomalada shunday yo‘l tutdimki, agar xotiralarida menga
nisbatan shubhayu qo‘rquv bo‘Isa, unut bo‘lardi. 2. Menga
hasad qilib o‘ldirishga qasd qilgan kishilarga shunchalik
sovg‘a-in’omlar berib, muruwatu ehson ko‘rsatdimki, bu
yaxshiliklami ko‘rib, xijolat teriga g‘arq bo‘ldilar. Hamisha
mening roziligimni olib ish tutgan do‘stlarim oldimga panoh
tilab kelganlarida, ulami o‘zimning taxtu davlatimga sherik
qilib, hech qachon ulardan molu-mulk va tirikchilik ashyolarini
ayamadim. 3. Hech kimdan o‘ch olish payida bo‘lmadim.
Tuzimni totib, menga yomonlik qilganlami parvardigori
olamga topshirdim. 4. Agar dushmaning bosh urib panohingga
kelsa, rahm qilib yaxshilik va muruwat ko‘rsat. 5. Sodiq va
vafodor do‘st ulkim, o‘z dushmani deb biladi. Agar kerak
bo‘lsa, do‘sti uchun jonini ham ayamaydi14. Amir Temuming
do‘stlik haqidagi pandu-nasihatlari ham hali-hanuz biz uchun
ibratdir. Uning umr bo‘yi obodonchilik, qurilish ishlariga katta
ahamiyat berganligi, kambag‘alparvarligini uning quyidagi
o‘gitlaridan ham bilish mumkin: «Kimki biron sahroni obod
qilsa yoki biror bog‘ ko‘kartirsa, yoxud biror xarob boiib
yotgan yemi obod qilsa, birinchi yili undan hech narsa
olmasinlar, uchinchi yili qonun-qoidaga muvofiq xiroj
yig‘sinlar»15.
Amir
Temuming
quyidagi
so‘zlari
asrlar
osha
xalqimizning
asl
farzandlarini
el-yurt,
Vatan
haqida
qayg‘urishga chorlab keldi: «Millatning dardlariga darmon
bo‘lmoq vazifangizdir. Zaiflami ko‘ring, yo‘qsinlami boylar
