Mashg’ulot №8 mavzu

Download 32.66 Kb.
bet	3/3
Sana	07.12.2022
Hajmi	32.66 Kb.
	#33569

Bog'liq
8-DARS AMALIY MAVZU
5-Mavzu, 6-Mavzu, 2-amaliy mashg\'ulot Tarbiyaviy ishlar metodikasi, 2-sinf ochiq dars Ona tabiat, 163670281213930298, Энг янги тарих маърузалар матни, Homilador ayollarda piyelonefrit , Презентация Microsoft PowerPoint, 8-lab, 01.06.2023 500 Имтиез кулланмаган, Dissertasiya mavzusining asoslanishi va uning, Data Mining nima Ma\'lumotlarni qidirish vazifalarining tasnifi, Matlab muhitida ikki va uch o\'lchovli grafiklarni yaratish va ra-fayllar.org, Jobasi I. Kirisiw Text mining haqqinda t sinik Text miningni 5

Integrastiyasi: Gistologiya, anatomiya, biohimiya. NAZARIY QISM Inson va sut emizuvchi hayvonlarda joylashgan joyiga, nefronning uzunligi va tuzilishiga, siydik qo’yiltirish darajasiga qarab bir necha turdagi nefronlar superfistial, intrakortikal, yukstamedulyar tafovut qilinadi. Superfistial nefronlar asosan po’stloq qismida joylashgan. Yukstamedullyar nefronni qoptokchasi superfistialnikidan kattaroq, qoptokchasi buyrakning mag’iz va po’stloq moddasi chegrasida joylashgan (rasm). Superfistial nefronni genle qovuzlog’i yukstamedullyar nefronnikidan qisqaroq. Buyraklarni qon bilan ta’minlanishini o’ziga hos xususiyatlaridan biri shuki, qon nafaqat trofik vazifani balkim siydik hosil qilish uchun xam zarurdir. Qorin aortasidan boshlangan buyrak arteriyasi orqali qon bilan ta’minlanadi. Buyrak arteriyalari mayda tomirlarga tarmoqlanib, arteriolalarni hosil qilib, Shumlyapskisy-Baumen kapsulasiga kiradi va kapillyarlarga maydalanib, malpigiy koptokchasini hosil qiladi. Olib keluvchi arteriola diametri olib ketuvchi arterioladan ikki barobar katta. Bu esa kapillyarlarda yuqori bosimni hosil qiladi (70 mm sim. ust.). Olib keluvchi arteriolani muskul kavati yahshi rivojlangan bo’lib, tomir diametrini boshqarishda ahamiyati katta. Olib ketuvchi arteriolalarna bo’linadilar proksimal, distal, naychalar va genle qovuzlog’i atrofida maydalanib yana kapillyarlarga va so’ngra vena qon tomirlariga o’tadilar. Koptokcha tomirlari faqat siydik hosil qilishda ishtirok etadilar. Yukstamedullyar nefronni qon bilan ta’minlanishini o’ziga xos hususiyati shundan iboratki, olib ketuvchi arteriola kapillyarlar to’ri hosil qilmay genle qovuzlog’iga parallel mag’iz moddaga to’g’ri tushib, siydikni osmotik qo’yilishida ishtirok etadi. Bir minutda yurakdan otilib chiqqan qonning ¼-1/5 qismi buyraklar orqali o’tadi. Bu qonni 91-93% buyrakning po’stloq moddasi orqali qolgan qismi esa mag’iz moddasi orqali o’tadi. Koptokchada qon oqishi o’z-o’zini boshqarilishi hisobiga arterial bosim ( 90 dan 190 mm sim ust) o’zgarsa ham siydik hosil bo’lishiga ta’sir etmaydi. Yukstaglomerulyar kompleks. Renin va biologik faol moddalar sintez qiluvchi hujayralar yig’indisi morfologik jixatdan uchburchak shaklini eslatadi. Bu uchburchakning ikki tomonini olib keluvchi va olib ketuvchi arteriolalar, asosini esa distal naychaning zich dog’ hujayralari (macula densa) Xosil qiladi. (rasm). Koptokcha yaqinida afferent arteriolaning muskul qavati shira ajratuvchi eppitelial xujayralar bilan almashadi. Siydik hosil bo’lish jarayoni. Siydik hosil bo’lishi birin ketin keluvchi uchta jarayonni o’z ichiga oladi. 1.Koptokchalardagi filtrastiya (ultrafiltrastiya), buyrak koptokchalarida qon plazmasidan suv va past molekulali moddalarni qanalchalarga o’tishi- birlamchi siydikni hosil bo’lishi. 2.Kanalchalardagi reabsorbstiya. Birlamchi siydikdan suv va filtratdagi organizm uchta zarur bo’lgan moddalarni qonga qayta surilishi. 3.Kanalchalardagi sekrestiya- organik moddalar va ionlarni qondan kanalchalar bushlig’iga sekretor yo’l bilan o’tkazilishi. Koptokchalardagi filtrastiya. Buyraklarda siydik hosil bo’lishi buyrak koptokchalarida qon plazmasidagi suv va pastmolekulali moddalarni qanalcha bo’shlig’iga sizib o’tishidan iborat. Suyuqlik qon tomirlar bo’shlig’idan koptokchalar bo’shlig’iga koptokchalar devori orqali sizib o’tadi. Filtrlovchi membrana uch kavatdan: kapillyarlar endoteliysi, bazal membrana, vissteral endoteliy yoki padostitlardan iborat. Kapillyarlar endoteliysida 50-100 nm diametirli teshikchalar mavjud. Yirik molekulali oqsillar bu teshikchalar sohasida himoya kavatlarini hosil qilib, globulinlar va albuminlarni o’tkazmaydi. Teshikchalar orqali shakilli elementlar va oqsillarni o’tishi chegaralangan, ammo qon plazmasida erigan past molekulali moddalar erkin o’ta oladi. Keyingi kavat bazal membrana bo’lib, filtrlanuvchi moddalarni asosiy qalqoni hisoblanadi. Ularning teshikchalari kattaligi 3,4nm ga teng. Teshikchalar molekulalarni kattaligi, shakli va qutbiga qarab o’tishini chegaralaydi. Teshikchalar ichki yuzasi manfiy zaryadlangan bo’lib, manfiy zaryadli moddalarni, jumladan, oqsillarni o’tkazmaydi. Padostitlar, moddalarni filtrlovchi uchinchi kavatni tashkil qilib, uni oyoqchalari bazal membranaga tegib turadi. Padostit oyoqchalari orasidan filtrlanuvchi suyuqlik o’tadi. Bu teshikchalar albumin va boshqa yuqori molekulali moddalarni o’tkazmaydi. Ko’p kavatli filtr qon oqsillarini o’tkazmaydi va oqsilsiz birlamchi siydik hosil qiladi. Molekulyar og’irligi 5500 dan past bo’lgan moddalarni teshikchalar oson o’tkazadi. Normal holatda suv bilan ultrafiltrat tarkibida barcha past molekulali moddalar bo’ladi. Qonning shakilli elementlari va oqsillarning aksariyat qismi bo’lmaydi. Filtrastiya sodir bo’lishi uchun filtr, filtrlanuvchi suyuqlik va filtrlovchi bosim bo’lishi kerak. Filtrni tuzilishini ko’rib chiqdik, filrtlanuvchi suyuqlik esa qon plazmasi. Filtrlovchi bosim asosiy omillardan biri hisoblanadi. Koptokchalardagi ultrafiltrastiya qonning gidrostatik bosimi ta’minlaydi. Filtrlanish tezligini esa samarali filrtastiya bosimi belgilaydi. Bu bosimni quyidagi formula bilan ifodalash mumkin: Rfiltr=Rgidr-(Ronkotik+Rkapsula ichidagi gidrost bosim) Koptokchalardagi gidrostatik bosimdan (Rgid), qon plazmasi oqsillarini onkotik bosimi (Ronk) va kapsula ichi gidrostotik bosim (Rkapsula.ichi) yig’indisini ayrimasiga teng. Insonning buyrak koptokchalaridagi gidrostotik bosim 70 mm sim ust, qon plazmasi oqsillarining onkotik bosimi 30 mm sim ust ga teng. Kapsula ichi gidrotatik bosim esa 20 mm sim ust ga teng. Demak filtrastiya bosimi 70-(30+20)=20mm sim ust ga teng ekan. Filtrastiya bosim yuqoridagi ko’rsatilgan omillar o’zgarishiga qarab ortib yoki kamayib ketishi mumkin. Agar insonda arterial bosim keskin pasayib ketsa siydik hosil bo’lishi to’xtaydi. Filtrlanish jarayonini miqdoriy ko’rsatkichi koptokchalardagi filtrastiya tezligi bilan ifodalanadi. Buning uchun qon va siydikdagi ma’lum moddalar miqdori aniqlanib tekshiriladi. Shu maqsadda qon biron bir zararsiz qon plazmasi oqsillari bilan birikmaydigan, reobsorbstiyalanmaydigan va sekrestiyalanmaydigan modda yuboriladi. Bunga misol qilib inulin, mannit, kreatinin va boshqalarni keltirish mumkin. Filtrlanish jarayonini quyidagi formula bilan aniqlab topish mumkin. Sin =Min . V/Rin bu erda : Sin-inulindan tozalanish koeffistienti. Min-siydikdagi inulin miqdori, Rin-qon plazmasidagi inulin miqdori, V-1 minutda ajralib chiqqan siydik miqdori(minutli diurez). Bir minutdagi filtrastiya xajmini shu vaqt ichida qonning qancha inulindan halos bo’lganligini ko’rsatadi. Bu miqdor inulindan tozalanish koeffistienti deb ataladi. Koptokchalardagi filtrlanish tezligi erkaklarda 125 ml/min, ayollarda esa 110 ml/min ga teng. Kanalchalardagi reabsorbstiya. Buyrak koptokchalarida hosil bo’lgan birlamchi siydik, qanalchalar va yig’uvchi naychalarda qayta surilishi (reabsorbstiya) jarayoni hisobiga ikkilamchi siydikka aylanadi. Bir necha kunduzda har ikkala buyraklardan oqib o’tayotgan 1500-1700l qondan 150-180 l birlamchi siydik hosil bo’ladi, undan esa 1-1,5 ikkilamchi l siydik hosil bo’ladi. Qolgan suyuqlik qanalchalarda va yig’uvchi naychalarda qayta surilib ketadi.Qanalchalardagireabsorbstiya –bu kanalchalar bo’shlig’idagi suv va undagi organizm uchun zarur bo’lgan moddalarni qon va limfaga qayta surilishidan iborat. Reabsorbstiya mohiyati hayotiy zaruriy moddalarni qonga qaytarish va keragidan ortiqchalarini, yot moddalarni moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’lgan chiqindilarni esa birlamchi siydik tarkibida qoldirishdan iborat. Reabsorbstiya jarayoni nefronni barcha qismlarida sodir bo’ladi. Proksimal qanalchalarda glyukoza, vitaminlar, oqsillar, mikroelementlar to’liq qayta suriladi. Genle qovuzlog’i, distol kanalcha va yiguvchi naylarda suv va elektrolitlar reabsorbstiyalanadi. Nefronning proksimal qismida Na+,Sl lar- 70%, NSO--90% qayta suriladi. Moddalarni kanalchalardagi reabsorbstiyasi aktiv va passiv tashish yo’li bilan amalga oshiriladi. Passiv tashish elektrohimik, konstentrastiya yoki osmotik gradient farqi yo’nalishi bo’yicha energiya sarfisiz kechadi. Bu yo’l bilan suv, SO2, xlor, mochevina qayta suriladi. Aktiv tashish deb konstentrastion va elektrokimyoviy gradientga qarama-qarshi yo’nalishda, energiya sarfi hisobiga moddalarning tashilishiga aytiladi. Faol tashish o’z navbatida birlamchi va ikkilamchi aktiv tashish turlariga bo’linadi. Birlamchi aktiv tashish, elektrohimik gradientga qarama-qarshi, hujayra metobolizmi energiyasi hisobiga kechadi. Bu yo’l bilan tashilishga Na+ ionini misol qilish mumkin. Na+,K+ATF aza fermenti ishtirokida ATF energiyasidan foydalanib tashiladi. Ikkilamchi aktiv transport, konstentrastion gradientga qarshi energiya sarfisiz tashiladi. Bu yo’l bilan glyukoza, aminokislotalar o’tadi. Qayta so’rilayotgan moddalar kanalchalarning qoplagan hujayralarning bo’shliqqa qaragan lyuminal va asosiy membranasidan o’tishi kerak. Lyuminal membranada ko’pchilik moddalar uchun tashuvchilar va ion kanallari bor, ular moddalarni hujayra ichiga o’tishini ta’minlaydi. Bazolateral membranada Na+, K+-ATF aza, va boshqa organik moddalarni tashuvchilari bor. Glyukoza reabsorbstiyasi. Odamlarda har daqiqada kanallchalarga 990 mmol glyukoza o’tadi, undan 989,8 mmol qismi buyraklarda reabsorbstiyalanib ketadi, ya’ni siydikda deyarli glyukoza bo’lmaydi. Glyukoza reabsorbstiyasi konstentrastion kattalikka qarshi o’tadi. Glyukoza proksimal kanalcha bo’shlig’idan hujayralarga o’tishi maxsus tashuvchilar yordamida amalga oshiriladi, tashuvchi bir vaqtning o’zida Na+ni ham biriktirib oladi. Bu hosil bo’lgan kompleks xujayra ichiga o’ta olish xossasiga ega bo’lib qoladi. Xujayra ichida bu kompleks bo’linadi, natijada xujayra ichida glyukozani miqdori ortadi, so’ngra glyukoza xujayra aro bo’shliqqa o’tadi, urdan esa qonga o’tadi. Qondagi glyukozaning miqdori 5 dan 10 mmol/l dan ortib ketsa, u siydik bilan ajralib chiqa bashlaydi. Buning sababi shundaki proksimal kanalchalar lyuminal membranasidagi tashuvchilar miqdori chegaralangan bo’ladi. Tashuvchilarning barchasi glyukoza bilan birikib olgandan so’ng, qayta surila olmay qoladi. Ortiqchasi siydik bilan chiqarib yuboriladi. Glyukozaning maksimal reabsarbstiya (TmG) miqdorini aniqlash uchun qonga glyukoza yuboriladi va uning qondagi konstentarastiyasini siydikdan paydo bo’ladigan darajasiga oshiriladi. Glyukozaning maksimal tashilishi (T mG)ni aniqlash uchun filtratga o’tgan glyukoza miqdoridan (koptokchalardagi filtrat miqdori Sin bilan plazmadagi glyukoza konstentrastiyasi RG ko’paytmasi) siydik bilan ajralayotgan (UG-siydikdagi glyukoza konstentrastiyasi, V-ajralgan siydik xajmi ko’paytmasi) glyukoza ayirib yuboriladi: TmG=Sin∙PG-UG∙V Aminokislotalar reabsorbstiyasi ham natriy tashilishiga bog’liq. Koptokchalardan kanalchalarga o’tgan oqsil va aminokislotalarning 90% kanalchalarining proksimal qismida reabsorbstiyalanadi. Bu jarayon ikkilamchi aktiv tashish yo’li bilan amalga oshiriladi. Turli gurux neytral, ikki asosli, dikarboksilli aminokislota va iminokislotalar reabsorbstiyasini to’rtdan ortiq aktiv tashish tizimlari ta’minlaydi: Oqsil reabsorbstiyasi. Normal holatda oz miqdorda oqsil birlamchi siydik tarkibida bo’ladi va u proksimal kanalchalarda qayta surilib ketadi. Oqsillar reabsorbstiyasi pinostitez yo’li bilan amalga oshiriladi. Kanalchalar epiteliysi oqsilni adsorbstiyalab oladi, so’ngra membrana stitoplazmasiga botadi va pinostitoz vokuoli hosil bo’ladi. Vakuollar bazal membrana tomon siljiydi va yuqori lizosomalar bilan qo’shiladi. Lizosomalar yuqori proteolitik aktivlikka ega. Oqsillar lizosomalar bilan birikib aminokislotalargacha parchalanadi. Barcha aminokislotalar gidrolizga uchramaydilar. Qolganlari qonga o’zgarmagan holda o’tadi. Bu jarayon aktiv bo’lib enargiya sarfi bilan kechadi. Bir kecha kunduzda siydik bilan 20-75mg dan ko’p bo’lmagan oqsil chiqib ketadi. Siydikda oqsilni paydo bo’lishi proteinuriya deb ataladi. Buyrakning qator hastaliklarida proteinuriya kuzatiladi. Ayrim fiziologik holatlarda, masalan, og’ir jismoniy ishdan so’ng ham proteinuriya kuzatilishi mumkin. Mochevina reabsorbstiyasi. Nefroning proksimal qismida passiv tashish yo’li bilan mochevinaning ma’lum qismi qayta so’riladi. Qolgan qismi esa yig’uvchi naychalarga borib u erda ADG ta’sirida qayta so’riladi. ADG ta’sirida yig’uvchi naychalarda suv reabsorbstiyasi kuchayishi natijasida birlamchi siydikdagi mochevina konstentrastiyasi ortadi. ADG kanalchalar o’tkazuvchanligini oshirib mochevina buyrakni mag’iz moddasiga o’tadi va u erdagi osmotik bosimni oshiradi. Hujayralar aro suyuqlikda miqdori ortgan mochevina konstentrastion kattalik bo’yicha genle qovuzlog’iga o’tadi distol kanalga va yig’uvchi naychalarga boradi. Shu yo’l bilan mochevina buyrak ichi aynishi sodir bo’ladi. Ko’p suv iste’mol qilganda yoki siydik ajralishi kuchayganda, suv reabsorbstiyasi ozayadi natijada siydik bilan mochevina chiqishi kuchayadi. Suv va elektrolitlar reabsorbstiyasi. Suv nefronning barcha qismlarida qayta so’riladi. Proksimal kanalchalarda suvning 2/3 qismi, 15% Genle qovuzlog’ida, 15% distal kanalchada va yig’uvchi naylarda reabsorbstiyalanadi. Suv passiv yo’l bilan qayta so’riladi. Osmotik faol moddalar: glyukoza, aminokislotalar, oqsillar Na+, K+, Sa++, Sl- ionlari o’zi bilan suvni ham olib o’tadi. Osmotik faol moddalar reabsorbstiyasi kamayganda suv reabsorbstiyasi ham kamayadi. Masalan, siydikda glyukozaning paydo bo’lishi diurezni kuchayishiga olib keladi. Suvning passiv so’rilishini ta’minlovchi ion natriy hisoblanadi. Natriy oqsil va aminokislotalar transporti uchun zarur. Bundan tashqari natriy buyrakning mag’iz moddasi hujayralararo bo’shliqda siydikning qo’yilishi uning osmotik faol muhit hosil qilishiga zarur. Natriy reabsorbstiyasi nefronning barcha qismlarida sodir bo’ladi. Proksimal kanalchalarda 65%, Genle qovuzlog’ida 25%, distal kanalchalarda 9% va yig’uvchi naychalarda 1% natriy qayta so’riladi. Natriyning qayta so’rilishi birlamchi faol yo’l bilan bo’lib, energiyaning asosiy qismi shu jarayonga sarflanadi. Natriyni tashilishida Na+, K+-ATF-aza etakchi ahamiyat kasb etadi. Hujayra ichiga natriyning tashilishi turli yo’llar bilan amalga oshishi mumkin. Ulardan biri Na+ ni N+ bilan almashinishi (antiport). Bu xolatda Na+ hujayra ichiga tashiladi, N+ ioni esa tashqariga. Natriyning tashilishini boshqa yo’li, aminokislota yoki glyukoza ishtirokida amalga oshiriladi. Kanalchalardagi sekrestiya. Kanalchalardagi sekrestiya–bu moddalarni qondan kanalchalar bo’shlig’iga sekrktor yo’l bilan o’tishi. Bu jarayon ko’pchilik ionlarni tez ekskrestiya bo’lishini ta’minlaydi. Bunday ionlarga kaliy misol bo’lishi mumkin. Sekrestiya hisobiga organik kislotalar (siydik kislotasi) va asoslari (xolin, guanidin), organizm uchun yot moddalar, antibiotiklar (penistillin), rentgenkontrast moddalar (diodtrast), bo’yoqlar (fenol qizil) paraaminogippur kislotasi –PAG. Sekrestiya jarayoni gemostazni ushlab turish mexanizmlaridan biri xisoblanadi. Kanalchalarning proksimal va distal qismi epitelial hujayralari sekrestiya qilish hususiyatiga ega. Proksimal kanalga hujayralar organik birikmalarni sekrestiya qiladi. Buning uchun mahsus tashuvchilar zarur. Ulardan ba’zilari organik kislotalarni (PAG, diodrast, fenolrot, penistillin…) boshqalari organik asoslari (guanidan, piperidin, tiamin, xolin, xinin, serotonin, morfin…). Vodorod ionlari sekrestiyasi proksimal kanalchalarda distal qismga nisbatan ko’proq. Kaliy sekrestiyasi distal kanalchalar va yig’uvchi naylarda sodir bo’ladi. Kaliy sekrestiyasi aldesteron gormoni ishtirokida boshqarilib, reabsorbstiyasini kamaytiradi. Hujayralarning o’zida hosil bo’lgan ammiak sekrestiyasi kanalcha-larni proksimal hamda distal qismlarida amalga oshiriladi. Siydik miqdori, tarkibi va xossalari. Vaqt birligi ichida ma’lum miqdorda siydik ajralib chikadi. Bir sutkada ajralib chiqqan sutkalik diurez miqdori 0,7-2,0 l tashkil qiladi. Ko’p suyuqlik, oqsilli mahsulotlar iste’mol qilgandan so’ng diurez kuchayadi. Iste’mol qilingan suyuqlikning 65-80% siydik bilan chiqarilib yuboriladi. Normal holda suyuqlik iste’mol qilib ko’p terlanganda diurez ozayadi. Siydik hosil bo’lishi sutka davomida o’zgarib turadi. Kechqurun kunduzgiga nisbatan sekinlashadi. Siydik och sariq rangli, solishtirma og’irligi 1,005-1,025 ga teng. Siydik tarkibidagi anorganik va organik moddalar uning solishtirma og’irligini belgilaydi. U esa iste’mol qilingan suyuqlik miqdoriga bog’liq. Siydikning rN muhiti kuchsiz kislotali bo’lib, RN 5,0-7,0 ga teng. Oqsilli mahsulotlarni ko’p iste’mol qilinsa, kislotali tomonga, o’simlik mahsulotlariga ko’p iste’mol qilinsa ishqoriy tomonga o’zgaradi. Siydik tiniq suyuqlik bo’lib, ozgina qoldiq qismi ham bo’ladi. Agar siydik stentrifugalansa tubida qoldiq qismi bo’lib, bu qism juda oz miqdorda eritrostitlar, leykostitlar va epiteliy hujayralardan iborat bo’ladi. Bundan tashqari siydik kislotasi kristallari, uratlar, kalstiy, oksalat (ph kislotali muhit bo’lsa) yoki kalstiyfosfat va kalstiy karbonat, ammoniy kristallari (ph i ishqoriy bo’lsa) dan tashkil topgan. Siydikda oqsil bo’lmaydi uning qoldiqlari bo’lishi mumkin. Aminokislotalar miqdori bir kunda 0,5 g dan ortmaydi. Siydik tarkibida mochevinaning miqdori 2% to’g’ri keladi. Bir kecha kunduzda ajralgan miqdori esa 20-30 g ga teng. Siydik tarkibida siydik kislotasi (1 g), ammiakpurin asoslari, kreatinin, uncha ko’p bo’lmagan miqdorda ichakda oqsillar bijg’ishi natijasida hosil bo’lgan indol, skatol, fenollar bo’ladi. Azotsiz organik moddalardan siydik tarkibida Movul kislotasi, sut kislotasi, keton va suvda eruvchi vitaminlar uchraydi. Oddiy xolatda siydik tarkibida glyukoza bo’lmaydi. Buyrak va siydik yo’llar kasalliklarida siydik tarkibida eritrostitlar paydo bo’ladi (gematuriya). Siydik tarkibida pigmentlar (urobilin, uroxrom) bo’lib, unga rang berib turadi. Siydik tarkibida ko’p miqdorda anorganik moddalar bo’ladi. Ular ichida eng ko’pi -10-15 g kaliy, xlorid 3-3,5 g, sulfat tuzlar 2,5 g, fosfat tuzlar 2,5 g, elektrolitlar ham ajralib chiqadi: Na+, K+, Sl-, Sa++ , Mg++ . Siydik tarkibida gormonlar va ularning metabolitlari, fermentlar, vitaminlar bo’ladi. Siydikning quyuqlashish mexanizmlari. Issiq qonli hayvonlarning buyragi konga nisbatan yuqori konstentrastiyali siydik chiqarish xususiyatiga ega. Buning sababini buyraklar turli qismlarini burib teskari oqish mexanizmi bilan izoxlash mumkin. Suv muvozanati xolatiga qarab, buyraklar gox suyuq, gox quyuq siydik ajratishi mumkin. Bu jarayonda nefronning barcha qismlari mag’iz modda tomirlari hujayralararo suyuqlik ishtirok etadi. Burib teskari oqizuvchi sistemaning ishlash mohiyati shundan iboratki, Genle qovuzlog’ining ikki qismi-tushuvchi va ko’tariluvchi qismlari bir-biroviga jips taqalib, bir butun mexanizm sifatida ishlaydi. Qovuzloqning tushuvchi (proksimal) qismidagi epiteliy faqat suvni o’tkazadi-yu, natriy ionlarini o’tkazmaydi. Ko’tariluvchi (distal) qismdagi epiteliy esa faqat natriy ionlarini faol reabsorbstiya qila oladi, ya’ni kanalcha siydigidan buyrakning to’qima suyuqligiga o’tkaza oladi, lekin ayni vaqtda suvni kanalchalardan to’qima suyuqligiga o’tkazmaydi. Siydik genle qovuzlog’ining tushuvchi (proksimal) qismidan o’tayotganda suv to’qima suyuqligiga o’tgani tufayli siydik asta-sekin quyuqlashadi. To’qima suyuqligiga suv o’tishi passiv prostessdir, buning sababi shuki, qovuzloqning proksimal qismi yonidagi distal qismi epiteliysi natriy ionlarini aktiv reabsorbstiya qiladi, ya’ni ularni kanalchalardan to’qima suyuqligiga (interstistial suyuqlikka) o’tkazadi; to’qima suyuligiga o’tgan natriy ionlari bu erda suv molekulalarini distal kanalchadan emas, balki proksimal kanalchadan tortib oladi. Suvning proksimal kanalchadan to’qima suyuqligiga chiqishi sababli bu kanalchada siydik tobora quyuqlanadi va qovuzloq cho’qqisida ko’proq konstentrlanib qoladi. Siydik yuqori konstentrastiyali bo’lib qolgani tufayli distal qismidagi natriy ionlari to’qima suyuqlig’iga o’tadi, chunki distal kanalcha devorlari suvni o’tkazmaydi, lekin natriy ionlarini aktiv reabsorbstiya qiladi. Qovuzloqning distal kanalchasidan natriy ionlarining to’qima suyuqlig’iga o’tishi o’z navbatida bu suyuqlikning osmotik bosimini oshiradi, buning natijasida esa, yuqorida ko’rsatilganidek, suv proksimal kanalchadan to’qima suyuqlig’iga chiqadi. Shunday qilib, proksimal kanalchada suvning siydikdan to’qima suyuqlig’iga o’tish tufayli distal kanalchada natriy reabsorbstiyalanadi, natriyning reabsorbstiya kanalchadan suvning to’qima suyuqlig’iga chiqishiga sabab bo’ladi. Bu ikkala prostess birga o’tadi. Natriy siydikdan to’qima suyuqlig’iga chiqishi sababli qovuzloq cho’qqisidagi gipertonik siydik keyinchalik Genle qovuzlog’ining distal kanalchasi oxirida qon plazmasiga nisbatan izotonik va hatto gipotonik bo’lib qoladi. Qovuzloqning turli erlarida yonma-yon yotgan proksimal va distal kanalchalardagi siydikning osmotik bosimi juda kam farq qiladi. Kanalcha atrofidagi to’qima suyuqlig’ining osmotik bosimi proksimal va distal kanalchalarning shu qismidagi siydikning osmotik bosimiga taxminan baravar keladi. Proksimal kanalchada suv so’rilganidan, siydikning osmotik bosimi asta-sekin oshib boradi, distal kanalchada esa natriy reabsorbstiyasi tufayli siydikning osmotik bosimi shuga yarasha sekin-asta pasayadi. Shunday qilib, proksimal (yoki distal) kanalchaning qo’shni ikki qismi orasidagi osmotik bosimlar farqi uncha katta emas.Qovuzloq bo’ylab esa bosimning bu kichik farqlari qanalchalarning har bir qismida qo’shilib boradi va qovuzloqning boshlang’ich (yoki oxirgi) qismi bilan cho’qqisi orasida bosimning juda katta farqini (gradientini) vujdga keltiradi. Qonga nisbatan izotonik bo’lgan bir talay siydik qovuzloqning boshlang’ich qismiga yig’ilishini ta’kidlab o’tish zarur. Genle qovuzlog’ida siydik ko’plab suv va natriyni yo’qotadi va qovuzloqdan ancha kam siydik oqib chiqadi, bu siydik qon plazmasiga nisbatan yana izotonik, hatto gipotonik bo’ladi. Shunday qilib, qovuzloq ko’p miqdorda suv va natriy ionlarini reabsorbstiyalovchi konstentrastion mexanizm sifatida ishlaydi. Texnikada qanday bo’lmasin moddalar konstentrastiyasini katta tafovut qildirish zarur bo’lganda boya tasvir etilganiga o’xshash burib teskari oqizuvchi sistema prinstipini tadbiq etishadi. Ikkinchi tartibdagi burama kanalchalarda natriy, kaliy, ionlari, suv va boshqa moddalar hamon so’rilaveradi. Birinchi tartibdagi burama kanalchalar va Genle qovuzlog’i prostesslarga qarama-qarshi o’laroq ikkinchi tartibdagi burama kanalchalarda natriy va kaliy ionlarining reabsorbstiyalanadigan miqdori (majburiy reabsorbstiya) doimiy bo’lmay o’zgaruvchandir (fakultativ reabsorbstiya). Bu miqdor qondagi natriy va kaliy ionlarining miqdoriga bog’liq bo’lib, organizmda shu ionlar konstentrastiyasini doim bir darajada saqlab turuvchi muhim regulyator mexanizm hisoblanadi. Yig’uvchi naylar funkstiyasi. Buyrak kanalchalaridan yig’uvchi naylarga bir talay suyuq siydik kelib, bu erda konstentrlanadi va shunday qilib, buyrak jomlariga bir kecha-kunduzda 1-1,5 l siydik o’tadi. Yig’uvchi naylarga keladigan gipotonik siydik asosan suv so’rilishi tufayli konstentrlanadi. Yig’uvchi naylarning devorlari suvni o’tkazishi mumkin; buyrakning mag’iz qavatidagi to’qima suyuqligining osmotik bosimi yuqori, yig’uvchi naylar shu qavatdan o’tadi, shunga ko’ra suv yig’uvchi naylar bo’shlig’idan interstistial suyuqlikka o’tadi; suv reabsorbstiyasi esa shunga bog’liq. Buyraklarning qon ion tarkibini boshqarishdagi ishtiroki. Ionlar gomeostazini bir xil ushlab turishda buyraklarning ahamiyati juda katta. Buyrak kanalchalarida turli ionlar reabsorbstiyasi va sekrestiyasi boshqarilib turadi va ularning miqdorini bir xil ushlab turadi. Natriyreabsorbstiyasi buyrak usti bezi po’stloq moddasining aldesteron gormoni ta’sirida nefronning distal kanallari oxiri va yig’uvchi naychalarda kuchayadi. Aldesteron sekrestiyasi qon xajmi kamayganda va plazmada natriy ionlari miqdori kamayganda kuchayadi. Yurak bo’lmachalaridan ajralib chiqadigan natriyuretik gormon natriy reabsorbstiyasini tormozlab, uni chiqib ketishini kuchaytiradi. Bu gormon ishlab chiqarilishi, aylanib yurgan qon miqdori va hujayralararo bo’shliq suyuqligi ortganda kuchayadi. Aldesteron gormoni nefronning distal kanalchalarida va yig’uvchi naylarda kaliy sekrestiyasini kuchaytiradi. Insulin gormoni esa kaliy chiqishini kamaytiradi. Qon faol reakstiyasi ishqoriy tomonga siljiganda (alkaloz) siydik bilan kaliy chiqishi kuchayadi, kislotali tomonga siljiganda (astidoz) esa ozayadi. Qalqonsimon oldi bezi gormoni buyrak kanalchalarida kalstiy reabsorbstiyasini tezlashtiradi, suyaklardan uning ajralishini kuchaytiradi, oqibatda qonni miqdori ortadi. Qalqonsimon bez gormoni tirokalstionin buyraklar orqali kalstiy chiqishini kuchaytirib, uni suyaklarga o’tishini kuchaytiradi va natijada kalstiyning miqdori qonda kamayadi. Buyrakning yukstaglomerual kompleksida vitamin D ning faol formasi ishlab chiqarilib, u kalstiy almashinuvini boshqarishda ishtirok etadi. Aldesteron gormoni qon plazmasida xloridlar almashinuvini boshqarishida ishtirok etadi. Natriy reabsorbstiyasi kuchayganda xlor reabsorbstiyasi ham kuchayadi. Xlorning ajralib chiqishi natriyga bog’liq bo’lmasligi ham mumkin. Buyraklarning kislota-asos muvozanatini saqlashdagi ishtiroki. Buyraklar moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’lgan kislotali mahsulotlarini tashqariga chiqarish orqali qonda vadorod ionlari muvozanatini saqlashda ishtirok etadi. Siydikning rN muhiti juda keng ko’lamda o’zgarishi mumkin. Ayrim xollarda 4,5 gacha tushib, 8,0 gacha ko’tarilishi mumkin. Shu yo’l bilan qon plazmasi faol reakstiyasini 7,36 da ushlab turishda ishtirok etadi. Kanalchalar bo’shlig’ida natriy bikarbonat bo’ladi. Kanalchalar hujayralarida esa karboangidraza fermenti bo’lib, SO2 va suvdan ko’mir kislotasi hosil bo’ladi. So2+N2O↔ karboangidraza N2SO3↔N++NSOˉ3 karbonat kislotasi dissostiastiyalanib, vodorod (N+) ioni va anion (NSO-3) hosil bo’ladi. N+ ioni hujayralardan sekrestiyalanib kanalcha bo’shlig’iga o’tadi va bikarbonatdan natriy siqib chiqarib yuboriladi, karbonat kislotasi hosil qiladi, so’ngra suv va karbonat angidridiga parchalanadi. Hujayra ichida NSO3ˉ anionik filtratdan reabsorbstiyalangan Na+ bilan birikadi. Karbonat angidridi membrana orqali konstentrastiyalar farqi hisobiga hujayra ichiga kiradi. Hujayra ichida moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’lgan SO2 bilan birgalikda karbonat kislotasini hosil qiladi. Kanalchalar bo’shlig’iga sekrestiya yo’li bilan birikib, undan natriyni siqib chiqarib, bir asosli fosfat (Na N2Ro4) ga aylanadi. Buyraklarda aminokislotalarning dezaminlanishi natijasida ammiak hosil bo’lib, u kanalcha bo’shlig’iga o’tadi. Vodorod ionlari ammiak bilan birikadi NN3+N+→NN4+ va ammoniy ion hosil qiladi. Shu yo’l bilan ammiak zararsizlanib ammiak tuzi shaklida siydik bilan chiqarib yuboriladi. Buyraklarning inkretor faoliyati. Buyraklar qonga fiziologik faol moddalar sintezlab chiqaradi. Bu moddalar boshqa a’zolarga ta’sir etadi yoki buyraklarda qon aylanishining boshqarish va buyraklar metabalizmida ishtirok etish kabi mahalliy ta’sir ko’rsatadi. Yukstaglomerulyar aparatning donador hujayralarida hosil bo’luvchi renin, proteolitik ferment bo’lib, qon plazmasidagi D2-globulin–angiotenzinogenni parchalaydi va angiotenzinogen I hosil bo’ladi. Angiotenzin I 10 ta aminokislota qoldig’idan iborat peptid. Ferment ta’sirida undan ikkita aminokislota qoldig’i ajralib chiqadi. Natijada qon tomirlarini toraytiruvchi angiotenzin II hosil bo’ladi. Angiotenzin II tomirlarni toraytirib, arterial bosimni oshiradi. Aldesteron sekrestiyasini kuchaytiradi, natriy reabsorbstiyasi-ni oshiradi, chanqoq hosil bo’lib, suyuqlik ichishga ehtiyoj ortadi. Angiotenzin II aldesteron va renin bilan birgalikda organizmdagi asosiy boshqaruvchi sistemalaridan biri renin-angiotenzin sistemasini hosil qiladi. Bu tizim buyrak qon aylanishini, aylanib yurgan qon xajmini, suv-tuz balansini boshqarishda katnashadi. Agar buyraklarni koptokchalarida olib keluvchi arteriolalarida bosim ortsa renin ishlab chiqarilishi kamayadi va aksini NaSl ning mikdori distal kanalchalarda ko’p bo’lsa renin sekrestiyasi tormozlanadi. Donador hujayralarda β-adrenoresteptorlar qo’zg’alsa, renin sekrestiyasi kuchayadi, α-adrenoresteptorlar qo’zg’alsa tormozlanadi. Araxidon kislotasi va PGI-2 tipidagi prostoglandinlar renin sekrestiyasini kuchaytiradi. Eritropoetin ishlab chiqarilib, suyak ko’migida eritropoezni kuchaytiradi. Buyraklar qonning fabrinolitik aktivligida ishtirok etadi. Plazminogen aktivatori-urokinoza sintez qiladi. Buyraklar mag’iz moddasi prostoglandinlar sintezlanadi. Ular buyraklar va umumiy qon aylanishini boshqarishda qatnashadi. Siydik bilan natriy chiqishini kuchaytirib, kanalchalar hujayralarini ADG ga sezgirligini kamaytiradi. Buyraklarda kininlar sintezlanadi. Ulardan brodikinin qon tomirini kuchli kengaytirib, buyraklarda qon oqishini va natriy ajralishini boshqarib turadi. Buyraklarning metabolitik funkstiyasi. Buyraklarning metabolitik funkstiyasi organizm ichki muhiti metobolitlar miqdorini bir xilda ushlab turishda ishtirok etishdan iborat. Buyraklar metabolizm natijasida hosil bo’lgan moddalarni chiqarib yuboribgina qolmay, uning o’zida metabolizm jarayonlarida sodir bo’lgan moddalani ham chiqarib yuboradi. Buyraklar kanalchalari filtrlanib o’tgan past molekulyar og’irlikka ega bo’lgan peptidlar va denaturastiyaga uchragan oqsillarni parchalaydi. Aminokislotalarni qonga qaytarib, bu peptidlar va gormonlarni qondagi miqdorini ushlab turadi. Buyrak to’qimalari glyukoneogenezda ishtirok etadi. Agar a’zo og’irligiga nisbatan olinsa, buyraklarda bu xususiyat jigarga nisbatan yuqori. Uzoq vaqt och qolganda qonga tushayotgan glyukozaning yarmi buyraklarda hosil bo’ladi. Buyraklar inozitolni oksidlanuvchi katabolizmida ishtirok etuvchi asosiy a’zolardan biri hisoblanadi. Bu erda qonga tushgan hujayra membranasining asosiy qismi bo’lish fosfatidilinozitol, glyukuron kislota, triastilglisterinlar va fosfolipidlar sintezlanadi. Buyraklar yog’lar almashinuvida ham ishtirok etadi. Erkin yog’ kislotalari uning hujayralarida triastilglisterinlar va fosfolipidlar tarkibiga qo’shilib, qonga tushadi. Buyraklar faoliyatining boshqarilishi Nerv yo’li bilan boshqarilishi. Nerv tizimi buyrak gemodikamikasini, yukstaglomerulyar apparat ishi, filtrastiya, reabsorbstiya va sekrestiyasini boshqaradi. Buyraklarni innervastiya qiluvchi simpatik nerv ta’sirlansa, uning tomirlariga toraytiruvchi ta’sir etadi. Koptokchalarning olib keluvchi arteriolasi toraysa, filtrastion bosim va filtrastiya pasayadi Olib ketuvchi arteriola toraysa, filtrastion bosim va filtrastiya kuchayadi. Shundan ham ko’rinib turibdiki simpatik nerv ta’sirlansa qaysi tomirlarga ta’sir etishiga qarab ikki xil effekt kelib chiqadi. Simpatik efferent tolalar ta’sirlansa natriy va suv reabsorbstiyasi kuchayadi. Parasimpatik adashgan nerv ta’sirlansa glyukoza reabsorbstiyasi va organik kislotalar sekrestiyasi kuchayadi. Og’riq bo’lganda siydik ajrashi kamayadi, hatto og’riq kuchli bo’lsa butunlay to’xtashi ham mumkin. Simpatik nerv tizimisi qo’zg’alishi hisobiga buyrak usti bezidan katexolaminlar ishlab chiqarilishi kuchayib, buyrak arteriyalari torayadi va buyraklarga qon kelishi ozayadi. Bir vaqtning o’zida gipofizni orqa bo’lagidan antidiuretik gormon ishlab chiqarilishi kuchayadi. Diurezni kuchayib, ozayishi shartli reflektor yo’l bilan ham boshqarilishi mumkin. Bu esa bosh miyaning oliy bo’limlarini buyraklar faoliyatida muhim o’rin egallashidan dalolat beradi. L.A.Orbeli laboratoriyasida itlarga og’rituvchi ta’sirlar berilgada siydik ajrashi to’xtaganligi kuzatilgan. Bu ish ko’p marotaba tokrorlansa itning stanokka o’rnatilishi o’zi ham diurezni kamaytiradi. Agar oshqozoniga va siydik pufagiga fistula o’rnatilgan itlarga shatli signal bilan birgalikda oshqozoniga suv kiritilsa va bu bir necha marotaba takrorlangandan so’ng, shartli signalning o’zini yolg’iz qo’llash diurezni kuchaytiradi. Gumoral boshqarilishi. Buyraklar faoliyatini boshqarilishida gumoral tizim asosiy o’rin egallaydi. Juda ko’p gormonlar buyrak faoliyatiga ta’sir etadi, ularning eng asosiylari antidiuretik gormon yoki vazopressin va aldesteron hisoblanadi. ADG yoki vazopressin, nefronni distal kanalchalari va yig’uvchi naylarni suvga o’tkazuvchanligi ortib, suv reabsorbstiyasi kuchayadi. ADG adenilatstiklaza fermentini faollab, ATF dan StAMF hosil bo’lishini ta’minlaydi. stAMF esa stAMF moyil proteinkinazani faollashtiradi. U esa hujayra membrana oqsillarini fosforillanishida qatnashib, uning suvga o’tkazuvchanligini oshiradi. Bundan tashqari ADG gialuronidaza fermentini faollashtirib, hujayralararo bo’shliqdagi gialuron kislotasini depolimerlaydi. Gioluron kislotasi dipolimerlanganda yig’uvchi naylarning devori g’ovak bo’lib, suvni o’tkazib yuboradi. ADG ko’p ishlab chiqarilsa siydik hosil bo’lishi butunlay to’xtashi mumkin. Agar bu gormon ishlab chiqarilishi ozaysa, og’ir xastalik qandsiz diabet kasalligini keltirib chiqaradi. Nefronning distal kanalchalari va yig’uvchi naylari suvni o’tkazmay qo’yadi va juda ko’p suyuq siydik hosil bo’la boshlaydi. Kasallar bir-kecha kunduzda 25 l gacha siydik chiqarishi mumkin. Aldesteron buyrak kanalchalarida natriy ioni reabsorbstiyasini, kaliy va vodorod ionlari sekrestiyasini kuchaytiradi. Bir vaqtda suvning reabsorstiyasi kuchayadi. Bu gormon proksimal kanalchalarda kalstiy va magniy reabsorbstiyasini kamaytiradi. Natriuretik gormon (atriopeptid) siydik bilan natriy chiqishini kuchaytiradi. Qalqonsimon old bezi gormoni-paratgormon kalstiy reabsorbstiyasini kuchaytiradi. Natijada qon plazmasida kalstiy miqdori ortadi, siydik bilan fosfatlar chiqishi kuchayadi. Proksimal kanalchada natriy va NSO3 reabsorbstiyasini tormozlab, Genle qovuzlog’ini yuqoriga ko’tariluvchi qismida magniy reabsorbstiyasini kuchaytiradi. Kalstitonin kalstiy va fosfatlar reabsorbstiyasini tormozlaydi. Insulin-bu gormon ishlab chiqarilishi kamayganda gipoglikemiya, glyukozuriya kuzatiladi. Siydikning osmotik bosimi ortadi va diurez kuchayadi. Siydik chiqarish. Nefronda hosil bo’lgan ikkilamchi siydik yig’uvchi naylarga o’tib, undan buyrak jomchalariga tushadi. Jomchalarga ma’lum miqdordagi siydik yig’ilgandan so’ng, u erdagi baroresteptorlarni ta’sirlaydi. So’ngra jomcha muskullari qisqarib siydik yo’llari ochiladi va siydik siydik pufagiga tushadi. Siydik pufagi silliq muskullardan tashkil topgan bo’lib, siydik pufak bo’shlig’iga asta-sekin tushib, uni to’ldiradi, natijala uning devorlari cho’ziladi. Siydik pufagiga siydik tushayotganda bosim avvaliga uncha o’zgarmaydi, so’ng juda tez oshib ketadi. Siydik miqdori 250 ml ga etganda, siydik pufagidagi mexanoresteptorlar ta’sirlanadi, tos nervini afferent tolalari orqali orqa miyaning 2-3-4 sakral bo’limiga boradi. Bu erda siydik chiqarish markazi joylashgan. Efferent impulslari parasimpatik markazdan siydik pufagiga va siydik chiqaruv yo’llariga keladi. Natijada siydik pufagining silliq muskuli qisqaradi va siydik pufagi hamda siydik chiqaruv yo’li sfinkterlari bo’shashadi, siydik pufagidan siydik chiqadi va siydikdan xolis bo’ladi. Siydik pufagini asosiy ta’sirlovchisi bo’lib, undagi bosim ortishi emas, balkim uni devorlarining cho’zilishi hisoblanadi. Siydik pufagining siydik bilan to’lishi ham katta o’rin egallaydi. Tez to’lsa, ya’ni siydik hosil bo’lish kuchayganda impulslar hosil bo’lishi tezlashadi. Siydik chiqarishni spinal markaziga yuqorida joylashgan markazlar boshqaruvchisi bo’ladi: bosh miya yarim sharlari po’stlog’i va o’rta miya tormozlaydi, varoliev ko’prigining oldingi qismini va gipotalamusning orqa qismi qo’zg’atadi. Bosh miya yarim sharlarining turg’un boshqaruv roli bolaning ikki yoshidan boshlab shakllanib bo’ladi. Ter ajralishi Ter bezlari ter chiqaradi (ter sekrestiyasi). Ter bezlari: 1)moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’lgan parchalanish mahsulotlarini chiqarib tashlaydi; 2)termoregulyastiyada ahamiyati bor, chunki badandan ter bug’lanishi issiqlik chiqarish omili hisoblanadi. 3)osmoregulyastiyada, ya’ni suv va tuzlarni chiqarib tashlash yo’li bilan osmotik bosimni doim bir xil saqlashda ahamiyati bor. Ter bezlari teri ostidagi qo’shuvchi to’qima kletchatkasida joylashgan, ular badanda bir tekis tarqalmagan. Ular qo’l-oyoq kaftida, qo’ltiqda ko’p bo’lib, 1 sm2 terida 400-500 ter bezi bor. Terning miqdori, tarkibi va xossalari. Terda aksari 0,7-2 % qattiq modda bor; shundan 0,4-1 % anorganik va 0,31 % organik birikmalardir. Terda mochevina (konstentrastiyasi 0,03-0,05 % ga teng), siydik kislotasi, ammiak, gippur kislotasi, indikan bo’ladi. Bulardan tashqari, terda azotsiz organik birikmalar ham bor. Masalan, qandli diabet bo’lgan bemorlarda ter bilan glyukoza ham chiqadi. Terning reakstiyasi salgina ishqoriy; badanda ter parchalanadi va undagi yog’lardan uchuvchan yog’ kislotalari hosil bo’ladi, shu sababli ter nordon bo’lib qoladi. Terda qattiq moddalar siydikdagiga nisbatan kam; terning solishtirma og’irligi 1,005-1,010, siydikniki esa odatda 1,012-1,020 ga teng. Harorat qulay bo’lgan sharoitda sutkasiga o’rta hisob bilan 500 ml ter chiqib turadi. Shuncha ter bilan 2 g gacha osh tuzi va 1 g gacha azot chiqib ketadi. Ter to’xtovsiz chiqib turadi, lekin badanga chiqishi bilan bug’lanib ketadi. Ter va siydik tarkibi farq qilishiga qaramay, ba’zi kasalliklar sababli buyrakdan siydik chiqishi kamayganda ter bezlari buyrak funkstiyasini bir qadar o’tay oladi. Bunday holllarda ter bezlari odatdagidan ikki-uch xissa ko’proq ter chiqaradi, bundan tashqari, terning tarkibi ham o’zgaradi – unda mochevina ko’payadi. Turli sharoitda ter ajralishi. Badanning biror joyida yoki butun badanda ter ajralishini kuzatmoq uchun odatda ter bezlari sekrestiyasini kuchaytirishga harakat qilinadi. Odamlarda ter ajralishini V.L.Minorning yod-kraxmal usulida tekshiriladi. Bu usulda teriga yodning spirtli eritmasi surtiladi. Spirt bug’lanib ketgach quruq, ozgina moy surtilgan teriga kraxmal sepiladi. Kraxmal quruq ekan, yod unga ta’sir etmaydi, biroq badan terlay boshlashi bilan kraxmal ter bilan xo’llanib, yod ta’sirida ko’k tusga kiradi. Ter ajralishini tekshirish uchun terining elektr qarshiligini aniqlash usuli ham qo’llaniladi. Bu usul shunga asoslanganki, badan terlayotgan vaqtda terining elektr qarshiligi kamayadi va badan ter bilan qancha tez ho’l bo’lsa, terining elektr qarshiligi o’shancha ko’p kamayadi. Tashqi muhit harorati yuqori bo’lgan sharoitda ter ajralishi kuchayadi. Tekshiriluvchi kishi havo harorati 50-600 bo’lgan maxsus kamerada 1,5 soat turganda 2,5 l ter ajralgan. Gavda haroratini oshiruvchi boshqa omillar ta’sirida ham ter ajralishi kuchayadi, masalan, jadal jismoniy ish vaqtida moddalar almashinuvi kuchayganidan, issiqlik ko’p hosil bo’ladi. Organizmga ko’p miqdorda suyuqlik kirgandan keyin ham ter ko’p ajraladi. Ayniqsa issiq ichimliklar ichilgandan so’ng ter ko’p chiqadi. Organizmda suv kamayganda, masalan, ich ketganda ter kam chiqadi. Organizmdagi suv muvozanatini boshqarib turishda ter bezlarining qatnashuvini shu omillar isbot etadi. Ko’pincha ruxiy qo’zg’alish, emostional holatlar – jaxl chiqish, qo’rquv, og’riqda badandan ter chiqadi. “Qo’rqqanidan sovuq ter bosdi” degan ibora shu bilan tushuntiriladi (sovuq ter deyilishiga sabab shuki, ter chiqishi bilan bir vaqtda tomirlar torayadi, natijada teri qonni kam olib soviydi). Bosh miya katta yarim sharlari po’stlog’i ter ajratilishiga ta’sir ko’rsata olishi shundan ko’rinib turipti. Ter bezlarining innervastiyasi va shu bezlar faoliyatining boshqarilishi. Ter bezlarining sekretor nervlari simpatik nervlardir. Badanning har bir qismidagi ter bezlari orqa miyaning muayyan segmentidan innervastiya oladi. Odamda ter bezlarini innervastiyalovchi orqa miya simpatik yadrolarning joylashishi orqa miyaning turli qismlari jaroxatlanganda o’rganilgan. Bosh, bo’yindagi va ko’krak qafasining yuqori qismidagi ter bezlarining sekretor nervlarining yadrolari orqa miyaning oxirgi bo’yin segmenti bilan 6-ko’krak segmenti orasida; qo’llardagi ter bezlari nervlarining yadrolari 5- va 7-ko’krak segmentlari orasida; oyoqlardagi ter bezlari nervlarining yadrolari esa oxirgi ko’krak segmentlari bilan yuqori bel segmentlarida joylashgan. Simpatik nervlar shikastlangach, yuqori harorat ta’sirida boshlangan terlash terining simpatik innervastiyadan maxrum bo’lgan (desimpatizastiyalangan) qismida butunlay to’xtaydi. Bo’yinning simpatik tugunlari bir tomondan olib tashlangach, Minor sinamasi qo’yilsa, tashqi muhit harorati yuqori sharoitda bo’lgan kishi yuzining bir yarmidan aslo ter chiqmay qo’yganligi (angidroz), yuzning simpatik nervlar saqlangan ikkinchi yarmi esa normal terlayverishi bilinadi. Ter bezlarining nervlari anatomik jihatdan simpatik nerv tizimiga mansub bo’lsa ham, ularning ter bezlaridagi oxirlari parasimpatik nerv oxirlari kabi xolinergik bo’ladi, ya’ni qo’zg’alganda astetilxolin chiqaradi. Ter bezlariga innervastiya beradigan simpatik tugunlar olib tashlangandan so’ng ham odam emostional holatlarda terlayveradi. Ter ajralishining spinal (orqa miyadagi) markazlaridan tashqari, uzunchoq miyada asosiy markazi bor, bu markaz esa o’z navbatida moddalar almashinuvining gipotalamusdagi oliy vegetativ markazlari bilan bog’langan. Yuqorida ko’rsatilganidek, ter ajralishiga bosh miya po’stlog’i ham ta’sir ko’rsatib turadi. Ter refleks yo’li bilan ajraladi. Atrofdagi muhitning yuqori harorati ta’sir etganda teridagi issiq sezuvchi nerv oxirlarining qo’zg’alishi tufayli ter ajralish refleksi paydo bo’ladi. Badanning kichik bir joyi, masalan, bir qo’li isitilsa, qo’ldagi ter bezlaridangina emas, balki butun badanning ter bezlaridan ter chiqadi. Ter ajralish refleksida qo’zg’alish badanning faqat biron qismiga innervastiya beradigan segmenti doirasida tarqalibgina qolmay, balki boshqa segmentlar doirasida ham tarqalishi shundan ko’rinib turipti. Teri yog’i va sut chiqishi Yog’ bezlari. Yog’ bezlaridan chiqadigan picha yog’ badandan terga aralashib ketadi. Teri yog’i uni yumshatadi va soch (yoki jun) ni moylaydi. Teri yog’ chiqayotgan vaqtda suyuq bo’lib, tez quyiladi. Teri yog’i asosan neytral yog’lardan iborat. Teri yog’i kislotalar ta’sirida parchalanadi, ayni vaqtda g’alati hidli yog’ kislotalari hosil bo’ladi. Yog’ bezlarining ko’pchiligi soch (yoki jun) yaqiniga joylashgan; ularning yog’ chiqarish yo’llari soch (jun) haltasiga ochiladi. Yog’ bezlari golokrinbezlardan bo’lib, bularning faoliyati bez hujayralarining emirilishiga bog’langan. Yog’ bezlari parda bilan qoplangan sershox xaltalarga o’xshaydi; bu haltalarning devori ko’p qavatli epiteliydan tuzilgan. Bu epiteliy o’sgan sayin, hujayralari bez yo’liga tobora yaqin borib, yog’ga aylanadi va halok bo’ladi. Yog’ bezlari simpatik nervlardan innervastiya oladi. Sut bezlari. Sut ajralishi. Ona suti oqsillar (1,5 %), yog’lar (4,5 %), uglevodlar (6,5 %), A, V, S, D vitaminlari, mineral moddalar (Sa, Mg, R va hokazo – 0,3 %) va 87 % suvdan iborat. Sutda bakteristid moddalar va antitelolar bor. Emadigan bolada sust immunitetni shu antitelolar vujudga keltiradi. Sut oqsillari – kazein, laktoalbumin va laktoglobulinda organizmga zarur hamma aminokislotalar kerakli nisbatda bo’ladi. Sut oqsillari borligidan, shuningdek sut oqsillari oson o’zlashtirilganidan, g’oyat qimmatli ovqat hisoblanadi. Ammo sutda temir moddasi kam, shuning uchun u uzoq vaqt birdan-bir ovqat bo’la olmaydi. Sut ayollar jinsiy gormoni – estrogen, shuningdek gipofizning o’sish gormoni ta’sirida rivojlanuvchi sut bezlaridan ishlanib chiqadi. Bez epiteliysi ayollarning boshqa jinsiy gormoni – progesteron ta’sirida etiladi va sekrestiyaga tayyorlanadi. Homiladorlik vaqtida yo’ldoshda ishlanib chiqadigan va qonda aylanib yuradigan birtalay estrogen va progesteron gormonlari sut bezlarining rivojlanishini va sut sekrestiyasiga tayyorlanishini ta’minlaydi. Gipofizning oldingi bo’lagidan chiqadigan prolaktin (laktogen yoki mammatrop gormon) ta’sirida sut bezlari sut chiqara boshlaydi. Estrogenlar bilan progesteron prolaktin chiqishini tormozlaydi. Prolaktin gormoni bo’lmasa sut ajralmaydi. Bola tug’ilgach estrogenlar bilan progesteronni ishlab chiqaruvchi yo’ldosh organizmdan chiqib ketib, qondagi bu gormonlar kamayadi, natijada gipofiz progesteron bilan estrogenlarning tormozlovchi ta’siridan qutilib, prolaktin gormonini anchagina sintezlay boshlaydi. Prolaktin ta’sirida sut bezlaridan sut chiqa boshlaydi. Prolaktin ta’sirida sut beto’xtov ishlanadi, ammo sut bola emizilayotgan vaqtdagina chiqadi. Sut chiqa boshlashi uchun sut bezining alveolalaridan sut yo’llariga o’tishi zarur. Sut bezining alveolalarini o’rab turuvchi mioepiteliy hujayralarining qisqarishi tufayli sut alveolalardan sut yo’llariga o’tadi, bu jarayon murakkab nerv gumoral yo’l bilan boshqarilib turadi. Bolaning emish (so’rish) harakatlari so’rg’ichdagi sezuvchi nerv oxirlarini qitiqlaydi. Bunda hosil bo’luvchi nerv impulslari refleks yo’li bilan gipofizning orqa bo’lagidan oksitostin gormoni chiqishini gipotalamus orqali qo’zg’aydi. Oksitostin gormoni qon oqimi bilan bezning mioepiteliy hujayralariga keladi-da, ularni qisqartiradi, sutning alveolalardan sut yo’llariga o’tib, chiqishiga sabab bo’ladi. Shunday qilib, bolaning emish harakatlari sut chiqishiga refleks yo’li bilan stimullovchi ta’sir ko’rsatadi, biroq bu jarayonda gumoral mexanizm qatnashganligi tufayli bola ema boshlagandan bir necha o’n sekund keyin sut chiqa boshlaydi. Sutning chiqishinigina emas, ishlanishini ham nerv tizimi boshqaradi. Onaning yaxshi kayfiyati va vaqti chog’ligi sutning normal chiqishiga yordam beradi. Og’ir ruhiy kechinmalar, qo’rquv, ma’yuslik sut sekrestiyasini kamaytiradi va uning butunlay to’xtalib qolishiga sabab bo’la oladi. Bolaning emishi (yoki hayvonlarning sog’ilishi) bilan bog’langan shartli ta’sirotlar sut ishlanishini oshirishi ham ma’lum. Bola ko’krakdan ajratilmasa, tug’ishdan so’ng ko’p oylar va hatto bir necha yilgacha sut chiqaraveradi. Download 32.66 Kb.

Download 32.66 Kb.