| Nəticədə qeyd olunur:
1. Dilçilikdə yeni elmi paradiqmanın meydana gəlməsi bəzi dil hadisələrinə yanaşma tərzini dəyişdi, onun tədqiqat sferasını genişləndirdi. Belə məsələlərdən biri də mətn və informasiya, eləcə də informasiyanın ötürülməsi və qavranılması məsələləri ilə bağlı idi.
Mətn nəzəriyyəsinin yaranmasının mühüm səbəblərindən biri onun humanitar elmlərin maraq dairəsinə daxil olmasıdır. O, fəlsəfi və psixoloji baxımdan da humanitar elm sahələrində öyrənilirdi. Məsələyə belə baxış mətni filoloji və ritorik çərçivədə öyrənilmə hüdudundan çıxararaq daha geniş sferaya daxil etdi.
Mətn nəzəriyyəsinin inkişafında informatikanın meydana gəlməsi stimulverici rola malik olmuşdur. Beləliklə, mətn filoloji sərhədləri aşaraq humanitar və texniki elmlər sferasına daxil oldu və o, müxtəlif istiqamətlərdən öyrənilməklə mətn barəsindəki elmi-nəzəri fikirlər bütövləşirdi. Nəticədə də yeni elmi paradiqma olmaqla dilçiliyin yeni istiqaməti formalaşdı.
Mətn haqqında nəzəriyyənin formalaşmasında mətn və diskurs nisbəti, onların öyrənilməsi müəyyən qədər təsiredici amil olmuşdur. Diskurs təlimi ilə məşğul olan məktəblər istər-istəməz qeyd olunan məsələ ilə rastlaşmış və bu xüsusda öz münasibətlərini bildirmişlər.
Mətn nəzəriyyəsinin formalaşmasında mətnin əsasında dayanan kommunikasiya məqsədinin öyrənilməsinin də öz rolu var. Çünki yazıçı intensiyası adresant və adresat arasındakı ünsiyyətin mahiyyətini təşkil edir. Mətn nəzəriyyəsinin də əsasında bu dayanır.
Mətn işarələnmiş informasiyadır, sabitliyə malikdir, cəmiyyətdə ünsiyyətin əsas vahididir, o, dekodlaşaraq anlaşıla bilir və əsas bilik, eləcə də informasiya mənbəyidir.
Mətn dil münasibətlərinə görə linqvistik təbiətə malik mürəkkəb işarədir. Bu işarənin mürəkkəbliyi ondan ibarətdir ki, o, dil səviyyələrinin çoxtərəfli təması əsasında mövcud olur və onların hər birisinin də mətn quruculuğunda hansı səviyyədəsə öz payı var.
2. Hadisə və mətn kontekstində əsas fakt subyektdir. Subyekt mətnin yaradıcısıdır, həm də mətnin dekodlaşma nəticəsində onu dərk edəndir. Bu prosesdə subyektlər arasındakı əlaqəni, qarşılıqlı anlaşmanı tənzimləyən onlar arasındakı məlum ümumi bilikdir.
İstənilən mətn yaradıcılıq baxımından sərbəstdir, o şəxsiyyətin açıqlanmasının emprik zərurətindən irəli gəlmir, o daxili zərurətin məntiqi ifadəsidir, o həm siyasi-ideoloji, həm də estetik funksiya daşıya bilər.
Avropa dilçiliyində mətnin öyrənilməsi, onun müstəqil dilçilik sahəsi kimi fərqləndirilməsi XX əsrin ortalarına təsadüf edir. XX əsrin 60-70-ci illərində mətn nəzəriyyəsinə dair çox şeylər aydınlaşdırıldı, mətn dilçiliyin müstəqil sahəsi kimi formalaşır və dil sistemində onun yeri müəyyənləşir. 70-ci illərdə mətnin öyrənilməsi sferası xeyli genişlənir, o, təkcə bədii mətnlər üzrə deyil, həm də elmi, publisistik, şifahi nitq üzrə də tədqiq olunmağa və onun digər elm sahələri ilə əlaqəsi müəyyənləşdirilməyə başlanılır.
3. XX əsrin 80-ci illərində Avropa dilçiliyində mətnə praqmatik effektə malik bir mövcudluq kimi baxıldı. Bunun nəticəsində də mətnlə diskurs arasındakı yeni münasibətlər üzə çıxdı.
Makromətn isə qlobal informasiya bütövlüyünü özündə əks etdirən vahiddir, onun tərkib hissələri isə mikromətnlərdir. Həcmindən asılı olaraq makromətn çoxlu sayda nisbətən kiçik informasiya daşıyıcıları olan mikromətnlərdən ibarət olur.
Mətnin ən mühüm xüsusiyətlərindən biri onun hansısa situasiyanı əks etdirməsidir. Situasiya ilə mətn arasında bağlılıq birinin digərini şərtləndirməsidir. Mətn situasiyasının tam adekvatı da ola bilməz. Çünki dərin strukturdan səthi struktura çıxış sintaktik-semantik cəhətlə bağlıdır, eyni zamanda üst struktur dərin strukturda verilən materialların ideal adekvatı ola bilməz.
Mürəkkəb sintaktik bütövlər (MSB) Struktur – semantik bütövlüyə malikdir; onlarda qeyd olunan strukturda hansısa bir informasiya verilir.
4. Bədii mətnlərdə eynizamanlılıq təbiət lövhəsinin verilməsində, retrospeksiyada, zamanı səciyyələndirən dinamizmin təsvirində və s. geniş şəkildə istifadə olunur. Müəyyən məkan və zaman daxilində baş verən hadisələri öyrənərkən eynizamanlılıq daha qabarıq nəzərə çarpır. Bu, bədii təsvir zamanı hadisələrin bəhs etdiyi durumu, xaotik dinamikasını vermək, onun canlı mənzərəsini yaratmaq üçün çox əlverişlidir.
Ardıcıllıq semantikası müəyyən zamanla bağlanır. Mikromətn kontekstində hadisə ardıcıllığı müəyyən zaman kəsiyində baş verdiyindən onlar üst-üstə düşmür.
5. Aydınlaşdırılma əlaqəsi ümumən mətn semantikasının inkişaf xətti ilə bağlanır, şərh izahverici xüsusiyyətlərə malikdir. Mətn semantikasında bu əlaqə üsulu bir çox mətnlərin əsasında durmaqla hadisə və predmetlər barəsində olan fikirləri genişləndirməklə oxucuya informativ aydınlıq yaradır, hadisələr anı barədə geniş təsəvvür yaradır.
Mürəkkəb sintaktik bütövlər müəyyən informasiya daşıyan struktur-semantik birlikdir. Bu birliyin meydana çıxması konkret formal vahidlərin funksiyası ilə də bağlıdır. Çünki MSB cümlələr adlanan komponentlərdən təşkil olunur və onlar arasındakı bağlılıq ilə elə bir üzvi əlaqə yaradır ki, mətn hiperteması kontekstində informatik bütövlüyü təmin edir.
6. Deməli, bağlayıcıların qrammatik funksiyası cümlə strukturundan da kənara çıxır, MSB səviyyəsində cümlələri bir-birinə bağlayır. Onların cümlələri əlaqələndirilməsi MSB və mürəkkəb cümlə səviyyəsini əhatə etsə də, onlar məzmunca fərqlidir; MSB səviyyəsində bu əlaqələnmə daha geniş radiusludur, ayrı-ayrı müstəqil cümlələri əhatə edir.
Makromətn müxtəlif məzmunlu mikromətlərin məqsədyönlü birliyindən təşkil olunur. Bu birlik də müxtəlif hadisələrin işarələnməsinin, mətnə çevrilməsinin nəticəsidir. Hadisə işarələnərkən onun kiçik seqmentləri mikromətnlərə uyğun gəlir, ancaq onların seqmentlərarası münasibətləri nisbətən özlərindən böyük seqmentlərlə bağlı olur. Onun tərkib hissəsini ifadə etməklə daxili əlaqələnmə prinsipləri ilə müşayiət olunur. Nisbətən özlərindən böyük seqment bədii mətnlərdə bir neçə mikromətni əhatə edə bilir və mikromətnin qlobal şəkildə ifadə edəcəyi məzmunla tam əlaqələnir.
7. Mikromətnlər arasında semantik əlaqə üsulları mikromətnlərdəki ilə üst-üstə düşür. Bu təsadüfi oxşarlıq deyil, informasiyanın verilməsi prinsipləri ilə bağlıdır.
Mətndə komponentlər arasında məzmun əlaqələri də oxşardır. Bildiyimiz kimi, mikromətndə məzmun əlaqələri ümumidən xüsusiyə və xüsusidən ümumiyə doğru istiqamətlənir.
Makromətn quruluş və məzmun cəhətdən də mikromətnlə müəyyən oxşarlıqlara malikdir. Çünki hər ikisində mətn komponentləri iştirak edir, hər ikisi informasiya daşıyandır. Lakin mikromətnlərdən fərqli olaraq, makromətnlər həm struktur komponentlərinə, həm də informasiya həcminə görə fərqlənir.
Formal əlaqə vasitələri həm mikro, həm də makromətn səviyyəsində oxşar funksiyanı yerinə yetirir.
8. Mətn dilçiliyinin meydana gəlməsi nitqimizin çox mühüm məqamlarını üzə çıxartdı; xüsusilə, mətnin struktur-semantik qurulması, onun komponentləri arasında əlaqələndirici vasitələr, kontinium və s. kimi məsələlər həm ayrıca götürülmüş dillər, həm də tipoloji aspektdə tədqiq olunur. Məsələnin belə geniş aspekti dilçilikdə koqnitivizmin meydana gəlməsi ilə sıx bağlıdır.
Kontiniumda hadisələrin məkan və zaman ardıcıllığı makromətnin bölündüyü MSB-lər çərçivəsində də gözlənilir. Onlar arasındakı dinamik əlaqəmətnin koqeziyasına şərait yaradır.
9. Zaman kontiniumuna nəzərən məkan nisbətən konkretdir. Çünki bədii mətnlərdə süjet zamanı məkan kontiniumu ilə müqayisədə abstraktdır, onun müəyyənləşdirici faktoru mətndir. Keçmişdə baş vermiş hadisənin indiki və ya gələcək zamanda verilməsi qeyd etdiyimiz kimi, situativ xarakter daşıyır. Məkan bədii mətnlərdə məkan konkretliyi oxucunu konkret bir məkana yönəldir, onların əsər boyu bir-birini əvəz etməsi əsərdə məkan və zaman dinamizmini yaradır.
10. Mətndə iyerarxiya anlayışdan fikrə, oradan da informasiyaya doğru inkişafı özündə ifadə edən bir sistem olmaqla kiçikdən böyüyə doğru prinsipi ilə qurulur. Onlar arasında tənzim mexanizmi elə qurulmuşdur ki, biri digərini nə təkrar edir, nə də ona mane olur. Belə bir dialektik tənzimat insanlar arasında ünsiyyətin formalaşa-formalaşa gəlməsi, uzun müddət onların həyat praktikasının zənginləşməsinin məntiqi nəticəsidir. Belə olmasaydı, fonemdən başlayaraq mətnə qədər dil və nitq vahidlərinin mətn kontekstində mürəkkəb mexanizmi meydana gəlməzdi.
11. İyerarxiklik mətn strukturunun ümumi prinsipidir. İyerarxiya olmasa mətni bütövləşmə də ola bilməz. Mətni bütövləşmədə hər bir struktur vahidlərinin öz funksiyası vardır. Onların əlaqəli fəaliyyət mexanizmi mətni iyerarxiyanı şərtləndirir. Mətni təşkil edən struktur səviyyələrinin hər birinin müstəqil təşkili paradiqmatik iyerarxiya səciyyəlidir, onlar mətnin qurumu zamanı seçilir, fikir müvafiq cümlə strukturlarına yerləşdirilir. Cümlədə üzvlərin iyerarxaik sistemə daxil olması və mətndə daha böyük iyerarxaik sistemə əlaqəli şəkildə daxil olması nitqimizin formalaşmasını təmin edir.
| 