китобини нашр қилиш билан якунланди
.
Фрейд
таълимотига
кўра,
шахс
психологик
ҳаётининг асоси
жинсий
лаззат
олишга
қаратилган,
туғма
онгсиз
майл (инстинкт)
дир
.
Фрейд инсон психикасида даставвал нисбатан
автоном,
лекин
доимий ўзаро фаолиятда
бўлувчи иккита структура, онгсиз “У” («Оно»,
«Ид») ва онгли “Мен” («Я», «Эго») ни ажратди,
кейинчалик уларга “Юқори Мен” (Сверх
-
Я) ни
ёки Супер – Эгони қўшди, “Юқори
-
Мен” “Мен”га
жойлашиб олади ва махсус таҳлилсиз “Мен”
уни
англамайди
.
Фрейднинг
фикрича,
неврознинг сабаби “У”, “Мен” ва “Юқори
-
Мен”
ўртасидаги ўзига хос зиддият ҳисобланади
.
1885 yil Freydning taqdirida burilish yili
bo‘ldi
. U Parijga borish va
o‘sha
davrning eng
mashhur nevrologlaridan
bo‘lgan
Jan Sharkoning
qo‘lida
to‘rt
oy shogird-tadqiqotchi
bo‘lib
ishlashga imkon beradigan tadqiqotchilik stipendiyasini olishga muvaffaq
bo‘ldi
. Freydning
isteriya va boshqa psixik buzilishlar asosida seksuallilik bilan
bog‘liq
muammolar yotishi haqidagi
fikrlari 1896 yilda uning Vena tibbiyot jamiyati
a’zoligidan
chiqarilishiga sabab
bo‘ldi
.
«
Tushlarni
ta’birlash» (1900)
asari nashr qilingandan keyingi besh yil ichida Freydning
obro‘si
shunchalik
ko‘tarildiki
, u dunyo tanigan vrachlar safidan
o‘rin
oldi. 1902 yilda
«
Psixologik
chorshanbalar
»
jamiyati tashkil
bo‘lib
, unga Freydning eng sodiq intellektual izdoshlari kirdi.
1908 yilda bu jamiyat Vena psixoanalitik jamiyati deb atala boshladi. Jamiyat
a’zolari
bo‘lgan
Ernest Jons, Shandor Ferensi, Karl Gustav Yung,
Al’fred
Adler, Gans Saks, Otto Rank kabi
Freydning
ko‘plab
safdoshlari keyinchalik har biri
o‘z
yo‘nalishida
taniqli psixoanalitiklar
bo‘lib
yetishdilar. Birmuncha kechroq esa Adler, Yung va Ranklar Freyd izdoshlari safidan chiqishib,
o‘zaro
raqobatdagi ilmiy maktablarga asos solishdi. Freyd 1939 yilning 23 sentyabrida Londonda
vafot etdi.
Freyd yaratgan
ta’limotning
o‘zagini
tashkil qiluvchi psixoanaliz atamasi uch xil
mazmunni anglatadi:
1) shaxs va psixopatologiya nazariyasi;
2) shaxs buzilishlari terapiyasi usuli, va;
3) individumning anglanmagan fikrlari hamda hissiyotlarini
o‘rganish
usuli.
Nazariyaning terapiya va shaxs
o‘lchovi
bilan bunday
bog‘lanishi
Freydning inson xulqi
haqidagi tasavvurlarining barcha qirralarini qamrab oladi. Lekin bu murakkabliklar ostida bir
necha asosiy konsepsiya va tamoyillar borki, ular Freydning shaxsga psixoanalitik yondashuvining
o‘zagini
tashkil qiladi. Ushbu
qo‘llanma
ana shu asosiy tushuncha va tamoyillarnigina yoritishni
o‘z
oldiga maqsad qilib
qo‘ygan
.
Freyd
ta’limotiga
ko‘ra
, shaxs psixologik hayotining asosi jinsiy lazzat olishga qaratilgan,
tug‘ma
ongsiz mayl (instinkt) dir. Lekin tarixan tarkib topgan odat, ahloqiy prinsiplar tufayli,
ijtimoiy
«
senzura
»
ning mavjudligi tufayli bu mayl
to‘g‘ridan
-
to‘g‘ri
to‘siladi
. Shuning uchun ham
ba’zi
kishilarda bu ongsiz tabiiy mayl bilan anglab turilgan vaziyat
o‘rtasida
ichki ruhiy konflikt
(
to‘qnashuv
) paydo
bo‘ladi
, bu
to‘qnashuvlar
ba’zan
barqaror asab kasalligiga (nevrozga) olib
keladi.
Asrimiz boshlaridayoq Z.Freyd kishi shaxsi faolligi manbai va xarakterining
o‘zicha
talqinini
tavsiya qilgan edi. Uning
ko‘pchilik
izdoshlari tomonidan
ma’qullangan
nuqtai nazariga
ko‘ra
,
kishi unda hayvonot dunyosiga mansub ajdodlaridan meros qilib olgan instinktiv mayllar va, eng
avvalo, jinsiy instinkt va
o‘zini
himoya qilish instinkti mavjud
bo‘lganligi
tufayli faol emish. Lekin
jamiyatda instinktlar
o‘zini
hayvonot olamida
bo‘lgani
kabi namoyon qila olmaydi, negaki,
jamiyat kishini
ko‘plab
cheklashlar
to‘riga
o‘rab
tashlaydi, uning instinktlari va mayllarini
«
senzura
»
ga
ro‘baro‘
qiladi, bu esa kishini ularni cheklashga majbur etadi.
Instinktiv mayllar shu tariqa shaxsning anglanilgan hayotidan sharmandali
bo‘lgan
, man
etilgan va
obro‘
-
e’tiborga
putur yetkazadigan hodisalar sifatida chiqarib tashlanadi va anglanilgan
sohasiga aylanadi
, «
yashirin holatda yashay boshlaydi
»,
lekin
yo‘qolib
ketmaydi. Ular
o‘zining
harakatlanuvchi kuchini,
o‘z
faolligini saqlab qolgan holda anglanilganlik sohasidan sekin-asta
kishilik madaniyatining turli shakl va inson faoliyati mahsuli tusiga kirib (kismlarga ajratgan
holda) shaxsning xulq-atvorini
yo‘naltirishni
davom ettiraveradi. Anglanilganlik sohasida
instinktiv mayllar
o‘zining
kelib chikishiga
bog‘liq
holda turlicha
«
komplekslar
»
ga birlashadi, bu
esa, Freydning va freydchilarning
ta’kidlashlaricha
, shaxs faolligining haqiqiy sababi
bo‘lib
hisoblanadi. Psixologiyaning vazifalaridan biriga muvofiq tarzda anglanilgan
«
komplekslar
»
ning
aniqlanishi va ularning anglanishiga yordam berishi,
go‘yo
bu shaxsning ichki ziddiyatlari yuzaga
chiqishi ehtimolini bartaraf etadi.
Masalan, «edipcha ko
mp
leks»ni ana shunday qo‘zg‘atuvchi
sabablar qatoriga kiritishar edi.
Buning ma’nosi shuki, har bir bolada hali yoshli
gidayo
q go‘
yo qadimgi yunon dramaturgi
Sofoklning «Shoh Edip» tragediyasining asosiy mazmunini tashkil etadigan mojaroni bolaning
g‘aflat ostida o‘z ona
si
bilan jinsiy aloqa qilib qo‘yishi va otasini o‘ldirish
ini eslatuvchi fojiali
vaziyat r
o‘y berarmish. Freydning ta’kidlashicha, to‘rt
ya
shar o‘g‘il bolaning o
nasiga nisbatan
shahvoniy xirs qo‘yishi va otasining o‘limini orzu qil
i
shni («edipch
a komple
ks») boshqa bir kuch
—
yaqin kishisi bil
an aloqada bo‘lganligi uchun dahshatli jazoga tortilish
h
avfi («axtalanish
kompleksi») bilan to‘qnash keladi.
Shaxsning bundan keyingi butun rivojlanishini freydchilar anglanilganlik sohasiga majburiy
tarzda
olib kirilgan turli xil komplekslar o‘rtasidagi to‘qnashuvlar sifatida talqin qilad
ilar.
Freydning shaxs faolligi haqidagi konsepsiyasi (barcha xatolariga qaramay, uning yutug‘i
anglanilmaganlik va moyilliklar jabhasiga e’tiborni jalb etganligida edi) ni h
atto, bolaning
shahvoniy istaklari va qo‘rqinchlari haqida h
ech narsaga asoslanmagan xayoliy uydirmalarini bir
chekkaga surib qo‘ygan holda diqqat bilan qarab chiq
i
lishi bu yerda faollikning o‘zi ham biologik
tabiiy kuch deb tushunilayotganini payqab olish imkonini beradi. U hayvonlar instinktiga
o‘xshash, ya’ni o‘zining barcha o‘lchovlariga, sublimatsiyalari (qismlarga ajratilishi) va unga
qarama-
qarshi qo‘yilga
n jami
yat bilan mojarolari bo‘lgani holda o‘sha ha
yvonlar istinkti singari
anglanilmagan
bo‘ladi
. Bunda jamiyatning vazifasi mayllarni chekla
shdan va «senzura» ostiga
olishdan
iborat bo‘lib qoladi.
Shaxs va uning faolligini bunday tarzda talqin qilish shaxsning ijtimoiy mavjudot emas, balki
biologik jonzot ekanligi haqidagi bahoni keltirib chiqaradi. Bunda inson va jamiyat bir-birlariga
prinsipial jihatdan yotdir va ularning
«uyg‘un
tarzda
»
munosabat
o‘rnatishlari
faqat birini
ikkinchisining kuchi bilan bostirilgan taqdirdagina, birining ikkinchisi ustidan abadiy
zo‘rligi
bo‘lgandagina
, anglanilgan jabhaning isyon
ko‘tarishi
, tajavuzga yuz tutishi va hokazolar
doimiy xabar solayotgan taqdirdagina mumkin deb faraz qilinadi.
Freydizm nuqtai nazaridan olganda, odam amalda ijtimoiy hodisa emas. Kishi xulq-atvori
ikkita prinsipga: «huzur
-
halovat prinsipi» (bu o‘rinda asosan jinsiy mayllarning aks etishi
nazarda
tutiladi) va «reallik prinsipi» (jam
i
yatning uyatli va ta’qiqlangan narsa sifatida shahvoniy havasni
bostirib turish zarurligi haqidagi talablaridan
kelib chiqadigan) ga bo‘ysundiriladi. «Huzur
-halovat
prinsipi» bilan «reallik prinsipi»ning to‘qnashuvi natijasida anglanilmagan sohaga «qondirilmagan
mayllar» ajralib chiqishi ro‘y beradi va ular odam
ning xulq-atvorini shu yerdan idora qilib turadi.
Bixevioristlarda bo‘lgani kabi bu o‘rinda ham ongning roli ozgina tan olinadi, ong esa har
tomonlama obro‘sizlantiriladi. Psi
x
oanalitiklar anglanilmagan psixik qo‘zg‘atuvchilar bilan avval
boshdanoq odamga dushman bo‘lgan sotsial muhit o‘rtasidagi do
imiy qarama-qarshilik
to‘g‘risidagi tasavvurlardan kelib chiqib, ind
i
vid, bir tomondan, vijdon, nomus, qo‘rquv va shu
kabilar («ong senzurasi») shaklida o‘zi boshidan kechiradigan qatag‘onlarni yaratuvchi muhit
ning
talablari, ikkinchi tomonda
n esa hukmini o‘tkazuvchi anglanilmagan mayllarning bir
-birini
sig‘ishtirmasligi bilan bog‘liq ichki konflikt holatiga muqarrar tushadi, deb da’vo q
ilishgan edi.
Kishi bunday vaziyatlar oqibatida vujudga kelgan tanglikdan shahvoniy
g‘ayratni
sotsial
jihatdan maqbul
yo‘lga
burib yuboradigan himoya mexanizmlarini ishga solgan tarzda qutiladi.
Katta yoshdagi odamning anglanilmagan holda
yo‘naltiruvchi
xatti-harakati uning ilk bolalik
davrida shakllangan maqsad-istagining qaramligida
bo‘ladi
va amalda uning butun umri
bo‘yi
sira
o‘zgarmasdan
, faqat ongning
«
senzurasi
»
bilan murosa qilish zaruratidan niqoblanib qolib ketadi.
Freyd psixologlarning
e’tiborini
anglanilmaganlik va psixologik himoya muammolariga,
katta yoshdagi kishining xulq-atvoriga, bolalikdagi voqealarning
ta’siriga
va boshqalarga jalb
qildi, lekin bu muammolarni tubdan
noto‘g‘ri
, shaxs psixologiyasini biologiyalashtirgan, shaxsni
hatto noijtimoiy kuch deb
ta’riflangan
holda anglanilmaganlikning ongdan ustunligi va kishi xulq-
atvorining shahvoniy mayllarga
bo‘ysunishi
to‘g‘risidagi
tasavvurlardan kelib chiqib talqin etgan
edi. Freyd
o‘zining
psixologik nazariyasini odam haqidagi, jamiyat va madaniyat haqidagi
umumiy
ta’limotga
aylantirishi
g‘arb
mamlakatlarida katta
e’tibor
qozondi.
Freyd ta’limotini tan olmay turib zamonaviy shaxs nazariyalarini ob’ektiv baholab
bo‘lmaydi. Uning u yoki bu (yoki hamma) g‘oyalari tan olinishi yoki tan olinmasligidan qat’i
nazar, Freydning XX asr g‘arb sivilizatsiyasiga ko‘rsatgan chuqur va mustahkam ta’sirini inkor
etib bo‘lmaydi. Shuni ta’kidlash joizki, insoniyatning butun tarixi davomida kamdan
-
kam g‘oyalar
shunchalik keng va kuchli ta’sir kuchiga ega bo‘lgan. Uning inson tabiatiga o‘ziga xos qarashlari
o‘sha davrda hukmron bo‘lgan tasavvurlarga keskin zarba berdi: Freyd insonning qorong‘i,
yashirin, demak, anglab bo‘lmas deb hisoblangan psixik hayoti qirralarini tushunishga
erishishning qiyin, lekin jalb qiluvchi yo‘lini taklif qildi.
Freydning shaxs faolligini butunligicha faqat shahvoniy xirsga
bog‘liq
qilib
qo‘yishga
intilishi
yo‘nalishda
bo‘lmagan
psixologlarning ham
ko‘pchiligida
e’tiroz
tug‘dirdi
. Bu hol klassik
freydizmning va undan muayyan chekinishlarning birikuvidan iborat xususiyatga ega
bo‘lgan
neofreydizm (A.Kardiner, E.Fromm, K.Xorni va boshqalar)ning kelib chiqish sabablaridan biri
bo‘lgan
edi. Kishilik jamiyatida
ko‘pchilik
kishilarning hayoti va taraqqiyoti jarayonida bu tabiiy
ongsiz mayl energiyasi mehnat faoliyatiga aqliy va ijodiy faoliyatga qaratiladi va sarf etiladi.
Hayotning yuksak sohasiga energiyaning shu tariqa ko‘chirilishini sudlimatsiya deb ataladi.
Freydning ayrim shogirdlari uning ta’limotiga ba’zi bir o‘zgar
tirishlar kiritganlar. Masalan, Adolf
Adler fikricha, seksual (jinsiy) mayl emas, psixik hayotning asosini, ustunlikka, hokimiyatga,
boshqa kishilar ustidan hukmronlik qilishga bo‘lgan tabiiy mayl tashkil qiladi.
Neofreydchilar shaxsning faolligini tushunish borasida shahvoniy mayllarning ustunligi
fikridan voz kechishadi va insonning biologik mavjudotligidan chetga chiqishadi. Shaxsning
muhitga
bog‘liqligi
birinchi
o‘ringa
qo‘yiladi
. Bunda shaxs
go‘yo
uni beixtiyor belgilaydigan
ijtimoiy muhitning shunchaki oddiy tasviri sifatida namoyon
bo‘ladi
. Muhit shaxsga
o‘zining
eng
muhim xususiyatlari aksini singdiradi. Ular ana shu shaxs faolligining
ko‘rinishlariga
aylanadi.
Masalan, qanday
bo‘lmasin
mehr
qo‘yishlariga
va
ma’qullashlariga
muvaffaq
bo‘lish
uchun
intilish, hokimiyatning,
obro‘
-
e’tiborning
va sohiblikning orqasidan quvish,
obro‘
-
e’tiborli
odamlar guruhining fikriga
bo‘ysunishga
va qabul qilishga intilish, jamiyatdan
o‘zini
olib qochish
ana shunday
ko‘rinishlardir
. Bu konsepsiyalarda ham shaxsning faolligi haqiqatga
to‘g‘ri
kelmaydigan fikrligicha qoladi.
|