almashinuviga, tirik organizmlarning morfologik belgilarining va fiziologik xususiyat-
larining shakllanishiga ko‘rsatgan ta’siri o‘riganildi.
1944
-yilda genetik olim
O.T.Eyvyeri
shogirdlari bilan birgalikda nuklein kislotalar
irsiyatning moddiy asosi ekanligini isbotladi. DNKning genetik ahamiyati aniqlangandan
so‘ng
1953
-yilda
Dj.Uotson, F.Kriklar M.Uilkins, R.Franklin
larning nuklein kislotalarning
rentgen strukturalari to‘g‘risidagi ma’lumotlari tahlilini xulosalab, DNK molekulasining
tuzilishi to‘g‘risidagi modelni e’lon qildilar.
1957
yil.
A.Korenberg
laboratoriya sharoitida birinchi marta DNK molekulasini sintez
qildi.
1961-62
-yillarda
M.Nirenberg, G.Mattey, S. Ochao
va
F.Kriklar
20 ta aminokislota
uchun nukleotidlar tripletining tarkibini aniqladilar va oqibatda
genetik kod
tilsimi ma’lum
bo’ldi. Fransuz mikrobiologlari
F.Jakob
va
J.Mono
hujayrada oqsil sintezini boshqarish
nazariyasini yaratishdi.
1969
- yilda hind olimi
X.Korona
achitqi zamburug’i hujayrasining gen sintezini
laboratoriyada amalga oshirdi.
1970-
yil. AQSH Viskon universiteti olimlari tomonidan m-RNK asosida DNK
molekulasini sintez qilishda ishtirok etuvchi
trakskriptaza
fermentining ochilishi katta
yutuq bo‘ldi.
Molekulyar biologiya va biokimyoning rivojlanishi bilan molekulyar genetika, gen
injenyeriyasi, biotexnologiya kabi genetikaning yangi shahobchalari tarkib topdi.
Asrimizning boshlariga kelib, bir necha o‘nlab mikroorganizmlar, ko‘plab hayvonlar, inson
va o‘simliklar genomlari, ya’ni xromo-somalarni gaploid to‘plamlaridagi genlar yig’indisi,
ya’ni DNKdagi nukleotidlar ketma-ketliklarining to’la yechilishi (sekvens)
