Toshkent farmatsevtika instituti

SHaxsning kamol topishi murakkab jarayon ekanligini unda Yosh o‘sishi bilan bog‘liq xolda sodir bo‘ladigan o‘zgarishlar va yangilanishlarning xilma-xilligi hamda o‘ziga xosligida ko‘rish mumkin. Ma’lumki Yosh o‘sishi bilan bola faqat miqdor jihatdar emas, balki sifat jihatdan ham o‘sib boradi. Demak bolaning biologik jihatdan o‘sishi uning psixikasida ham o‘sish va o‘zgarishlarga sabab bo‘ladi. Ammo biologik o‘sish bilan psixik o‘zgarishlar har doim ham mutanosiblikka ega bo‘lavermaydi. CHunki psixik o‘sish bir tomondan individuallik xarakteriga ega bo‘lsa, ikkinchi tomondan u ma’lum ijtimoiy va psixik shart-sharoitlarga ham bog‘liq bo‘ladi.

Bolada sodir bo‘ladigan psixik o‘sish, o‘zgarish real hayotda o‘z o‘rni va mavqeiga ega bo‘lishi biroz murakkabroq kechadi. Buning sababi bir tomondan bolada hali etarlicha tajribaning etishmasligi bo‘lsa, ikkinchi tomondan kattalarning boladagi ehtiyoj va intilishlari ortida turgan rivojlanish xususiyatlarini to‘liq anglab etmasliklaridadir. Natijada esa bolalar va kattalarning munosabatlarida keskin vaziyatlar vujudga keladi. Bunday vaziyatlar tufayli bolalar va kattalarning boshdan kechiradigan psixik kechinmalari, xolatlari psixologik tilda inqiroz tushunchasi bilan ifodalanadi. Demak, inqiroz tushunchasining mazmuni psixik o‘sishdagi ziddiyat, qarama-qarshilikdan iborat. Bu jarayonda bolalar bilan kattalar o‘rtasida kelishmovchiliklar yuzaga keladi.

Inqiroz bolalarda xilma-xil ehtiyojlarning paydo bo‘lishi bilan ularning qondirilishi imkoniyatlari o‘rtasida to‘siq sifatida vujudga kelar ekan albatta uning ta’sirida u yoki bu tomonga o‘zgarish ro‘y beradi. Masalan, ma’lum taraqqiyot bosqichida bolada vujudga kelgan mustaqil harakat qilish ehtiyoji uni mustaqillikka erishishi uchun turtki bo‘lib xizmat qiladi va bola muayyan darajada mustaqillikka erishadi. Ikkinchidan, kattalarning bu jarayonda yo‘l qo‘yishi mumkin ta’lim va tarbiyaviy xatolari oqibatida ular ruhiyatida ayrim salbiy illatlar paydo bo‘lishi mumkin. Demak inqirozni na salbiy va na ijobiy jarayon deb baholashga to‘g‘ri keladi. SHu tufayli ota-onalar, tarbiyachilar va pedagoglar bundan to‘g‘ri xulosa chiqargan xolda bolalar bilan inqiroz davrlarida ehtiyotkorlik bilan munosabatda bo‘lish talab etiladi.

Yosh davrlar psixologiyasida asosiy inqiroz davrlari sifatida bolalarning 3 yoshli, 7 yoshli hamda o‘smirlik davri inqirozlari alohida e’tirof etiladi.

Uch yoshli bolaga to‘g‘ri tarbiya berish, ta’sir o‘tkazish, ularning harakatlarini maqsadga muvofiq yo‘naltirish orqali ularda mustaqil xolda ovqatlanish, kiyinish, yuvinish, o‘z o‘rnini yig‘ishtirishga ayrim topshiriq va vazifalarni puxta bajarishga o‘rgatish mumkin. Psixolog olimlarning ta’kidlashicha bolaning uch yoshgacha o‘sishida erishgan yutuqlari uning xulq-atvorini, bilish jarayonlarini sifat jihatdan ancha o‘zgartirib yuboradi. SHunga qaramay, bolaning o‘sishida kattalarning ta’siri, roli etakchiligicha qolaveradi, lekin asta-sekin o‘sib borishi bolaning mustaqilroq bo‘lishini ta’minlaydi.

Bolaning mustaqilligi faqat uning jismoniy hamda aqliy imkoniyatida, kuchi etadigan jarayonga nisbatan o‘z munosabatini kattalarning ko‘magisiz amalga oshirishida emas, balki o‘zining kuch quvvati, qurbi etmaydigan, muayyan amaliy ko‘nikmalarini egallay olmagan turmush muammolarini hal etishda ham ko‘rinadi.

Psixologlar N.A.Menchinskaya, V.S.Muxinalarning ta’kidlashlaricha, bu davrdagi ziddiyatda bolalardagi injiqliklarning bosh omili atrofdagi odamlarning ular shaxsiga adolatsiz, noto‘g‘ri, mensimay munosabatda bo‘lishidan iboratdir.

Kichik maktab yoshidagi bolalarning psixologik xususiyatlarini o‘rgangan A.N.Golubevaning fikricha, noqulay sharoitda bolaga tarbiyaviy ta’sir ko‘rsatish unda o‘jarlikni paydo qiladi. SHuningdek bu yoshdagi bolalarning o‘jarligi doimiy bo‘lmaydi, masalan o‘z tengdoshlariga nisbatan o‘jarlik qilish ahyon-ahyondagini ro‘y beradi. Ular asosan katta yoshdagi odamlarga, shunda ham muayyan tarbiyachiga yoki oila a’zolarining birortasiga o‘jarlik qiladilar. A.N.Golubeva bolalardagi o‘jarlik barqaror emasligi sababli uning oldini olish mumkinligini uqtirib o‘tadi.

A.P.Larinning tadqiqotlarida esa noqulay va nomaqbul tarbiyaviy shart-sharoitlarda qaysarlik juda erta, hatto uch yoshda ham paydo bo‘lishi ifodalangan. Dastlab bu xususiyat ba’zi-ba’zida ro‘y beradi, lekin u hech qachon barcha katta yoshdagi kishilarga qaratilgan bo‘lmaydi, ya’ni uning ob’ekti aloxida shaxs xisoblanadi.

Ammo bola xarakterining bu sifati muhitning noto‘g‘ri ta’siri oqbatida biror darajada barqarorlashsa, keynchalik ko‘pchilikka qaratilgan, umumlashgan shaklga aylana boshlaydi. O‘jarlik bir guruh odamlarga yo‘nalganligini ham uchratish mumkin.

A.P.Larinning to‘plagan ma’lumotlariga ko‘ra, o‘jarlikning asosiy sabablari –bolaning mustaqilligini cheklab qo‘yish, erkinlik tuyg‘usi va tashabbusni so‘ndirish va uning ongini (anglash suratini) kamsitishdan iborat.

Mazkur omillar bolaning kattalarga munosabati negizini tashkil qiladi va uning psixik o‘sishi davomida muayyan darajada o‘zgarib boradi. Ularning o‘zgarishi kattalarning bolaga u erishgan kamolot bosqichini xisobga olib, oqilona munosabatda bo‘lishiga bog‘liq.

Bola xulqida muayyan sharoitning ta’siri bilan paydo bo‘lgan o‘jarlik va nojo‘ya qiliqlar mavjudligi, uning psixikasida jiddiy o‘zgarish ro‘y berganini, endi bolaga uning xozirgi o‘sish darajasini xisobga olib, munosabatda bo‘lish zarurligini bildiradi.

Bolaning psixikasida vujudga keladigan inqirozning sabablari sifatida quyidagilarni extirof etish mumkin:

- kattalar bolaning jismoniy va aqliy imkoniyatlarini xisobga olmasliklari;

- xohish va istaklarini mustaqil xolda turmushda qaror toptirishga intilishlariga to‘sqinlik qilishlari;

- ayrim ko‘zga tashlangan qiyinchiliklarni bartaraf qilishga o‘rinishlariga yo‘l qo‘ymasliklari;

- bola o‘z xolicha ish tutishini cheklashlari.

Kattalar bolalarning rayiga, mustaqilligiga qarshi turmasdan, mumkin qadar istagiga, intilishiga yordam bersalar, uning shaxsini shakllantirish jarayonidagi qiyinchilik o‘z-o‘zidan barham topadi, nizo yoki ixtilofning oldi olinadi.

Oilada, maktabgacha tarbiya muassasalarida shaxslararo munosabatlar ilmiy asosda qurilib, muayyan qoidalarga suyanilsa va pedagogik odob doirasidan chetga chiqilmaca, yuqorida aytilgan ziddiyatlar yuzaga kelishi mumkin emas.

O‘jarlik, qaysarlik, kattalarga itoatsizlikning vujudga kelishi – bolaning kattalarga qaramlikdan qutulishga o‘rinishi va kichik maktabgacha Yosh davridan maktabgacha Yosh davriga o‘tishning tashqi ifodasi xisoblanadi. Mustaqillikka intilish mazkur Yosh davridagi o‘zgarishlar, yangilanishlar, ya’ni shaxsiy xatti-harakatni va “men o‘zim”ni anglashning mahsuli sifatida yuzaga chiqadi.

Ko‘pchilik psixologlarning tadqiqotlaridan ma’lumki, bolalar mazkur inqiroz davrida bir nechta ko‘rinishdagi qaysarlikni namoyon etadi. Ana shunday ko‘rinishlarninsh bittasi biz nazarda tutgan 3 yoshli inqirozga to‘g‘ri keladi. SHu davrda uning ruhiy dunyosida sifat va miqdor jihatdan turli o‘zgarishlar ro‘y beradi. Bu o‘zgarishlar uning olamni boshqacha kashf qilayotganiga, psixikasi ma’lumot va axborotlar bilan kun sayin boyib borayotganligiga bog‘liqdir. Ayni shu yoshda boladao‘z irodasiga ishonch hissi tug‘iladi, u o‘zligini anglay boshlaydi. O‘zligini anglash qarama-qarshiliklarni, ziddiyatlarni engish bilan amalga oshadi.

Psixik o‘sishning boshqa davrlarida ro‘y beradigan inqiroz davri ham xuddi shunday tarzda kechadi, ammmo turli davrda inqirozlarning sabablari turlicha bo‘ladi. Jumladan: kichik maktab yoshida sodir bo‘ladigan inqiroz ko‘proq bolaning o‘quv faoliyati jarayoni va uning kechishi bilan bog‘liq xolda kechadi.

Maktab ta’limi o‘quvchining turmush tarzini, ijtimoiy mavqeini, sinf jamoasi va oila muhitidagi ahvolni o‘zgartiradi, uning asosiy vazifasi o‘qishdan, bilim olish, ko‘nikma va malakalarni egallash, tabiat va jamiyat to‘g‘risidagi qonuniyatlarni o‘zlashtirishdan iborat bo‘lib qoladi. Ta’lim muayyan darajada uyushqoqlik, intilish, irodaviy zo‘r berish, faollik va maqsadga muvofiq faoliyatni talab etadi. Ixtiyorsiz hatti-harakat o‘rnini anglashilgan, rejali, aqliy mehnat egallay boshlaydi. Ta’lim jarayonida o‘quvchi oldiga qo‘yiladigan talablar tobora ko‘payib, murakkablashib boraveradi.

O‘qishning dastlabki kunlaridanoq kichik maktab yoshidagi bolaning o‘sishini harakatga keltiradigan turli ziddiyat, qarama-qarshiliklar, ichki ixtiloflar vujudga keladi. Ana shular zamirida boladagi psixik kamolotningdarajasi va ijobiy xislatlar bilan talablar o‘rtasidagi qarama-qarshiliklar yotadi. Talablarning tobora ortishi bolaning psixik jihatdan to‘xtovsiz o‘sishini taqazo etadi va shu berk zanjirning uzluksiz harakati natijasida insonning kamoloti amalga oshadi.

Yosh davrlar taraqqiyotida o‘smirlik davri alohida ahamiyat kasb etadi. O‘smirlik davri taqlidchanligi, muqim nuqtai nazarning shakllanmaganligi, hissiyotliligi, mardligi, tantiligi bilan farqlanadi. SHuning uchun tashqi ta’sirlarga beriluvchan o‘smir o‘g‘il-qizlarga alohida e’tibor berish zarur. O‘smirlik davrida bolalik xolatidan kattalik xolatiga o‘tishsodir bo‘ladi.

O‘smirning psixik o‘sishini harakatga keltiruvchi kuch – uning faoliyatini vujudga keltirgan yangi ehtiyojlar bilan ularni qondirish imkoniyatlari o‘rtasida qarama-qarshiliklar tizimining namoyon bo‘lishi yotadi. Mana shu dialektik qarama-qarshiliklar ortib borayotgan jismoniy, aqliy hamda axloqiy imkoniyatlar bilan barqarorlashgan, steriotipga aylangan tashqi olamni aks ettirishning shakllari o‘rtasida sodir bo‘ladi. Vujudga kelgan ziddiyatlar va qarama-qarshiliklarni psixologik kamolotni ta’minlash, faoliyat turlarini murakkablashtirish orqali o‘smir shaxsida yangi psixologik fazilatlarni tarkib toptirish bilan asta sekin yo‘qotish mumkin.

Venalik psixolog Z.Freyd va uning shogirdlari o‘smirlik davrini baholashda insonga azaldan berilgan qandaydir ilk mayl nishonasi sifatida vujudga keladigan o‘z mavqeini belgilashga ongsiz intilish deb xisoblaydilar.

Ayrim psixolog olimlar esa o‘smirlikni biogenetik o‘sishning biologik omillariga, ya’ni jinsiy etilishga alohida ahamiyat beradilar. Ularning fikricha, o‘smirning psixik jihatdan inqirozga etaklovchi, hayajonga soluvchi sub’ektiv ichki kechinmalari o‘g‘il va qiz bolalarda o‘ziga xos xolatni yuzaga keltiradi. O‘smir uchun xarakterli xisoblangan norozilik, qo‘pollik, qaysarlik, shafqatsizlik, tajanglik, ginaxonlik kabi illatlar jinsiy etilishning maxsuli, yangi tuyg‘ular, mayllar, kechinmalar o‘smir xatti-harakatlarida xukmron bo‘lib, uning xulq atvorini belgilaydi deb xisoblaydilar.

Turli Yosh davrlarda ro‘y beradigan inqirozlar xususida keltirilgan ma’lumotlardan ko‘rinib turibdiki, Yosh taraqqiyoti jarayonida sodir bo‘ladigan har qanday inqiroz bola ruhiyatida u yoki bu psixik o‘sish, yangilanish va o‘zgarishlarning sababchisi va ro‘yobga chiqaruvchi vositasi sifatida namoyon bo‘ladi.

Aqliy qobiliyatning yoshga bog‘lik xolda o‘zgarishi.

1. Sensomotor intellekt davri (tug‘ilgandan 2 yoshgacha);

2. Operatsiyalardan ilgarigi tafakkur davri (2 yoshdan 7 yoshgacha);

3. Konkret (yaqqol) operatsiyalar (aqliy harakatlar davri 7, 8 yoshdan 11, 12 yoshgacha);

4. Formal (rasmiy) operatsiyalar (aqliy harakatlarni maqsadli amalga oshirish davri).

J.Piajening fikriga ko‘ra intellektning o‘sishi bolada nutq paydo bo‘lishidan ilgari boshlanadi. Intellekt (aqliy qobiliyat)ning kurtagi bolaning dastlabki tartibsiz xatti-harakatlarida o‘z ifodasini topadi. Keyinchalik maqsadga yo‘naltirilgan harakatlar aktini amalga oshirish natijasida intellektning genetik ildizini o‘rganish uchun muhim imkoniyatlar yaratildi. J.Piaje konkret operatsiyalar davri predmetlar bilan aloqalar o‘rnatishdan iborat ekanligini ta’kidlab, psixologiya ilmida olg‘a siljish yasadi. Formal (rasmiy) operatsiyalar davriga tasnif berilganda esa predmetlar bilan aloqa qilish yo‘qolib borishi qayd etiladi. SHuningdek intellektning o‘sishi insonning operatsiyalar sistemasi bilan qurollanishidan iborat, hamda intellekt davrining o‘zaro o‘rin almashinishi tafakkur o‘sishini bildiradi, davrning ketma-ketligi esa rivojlanishning ichki qonuniyatlarini ifodalaydi-deb ta’kidlaydi.

Taniqli rus psixologi L.S.Vыgotskiy, A.N.Leontevlarning ishlab chiqqan konsepsiyasiga binoan insonning ontogenezda taraqqiy etishi jarayonida tashqi faoliyat (xatti-harakatlar) asta – sekin ichki xatti-harakatlarga, ya’ni aqliy harakatlarga aylanadi. Boshqacha so‘z bilan aytganda, tashqi alomatlar ichki alomatlarga o‘tishi sodir bo‘ladi. Tashqi faoliyatning ichki faoliyatga o‘tishi shuni bildiradiki, o‘quvchi bu davrda jarayonning tuzilishini o‘zlashtiradi, tashqi bilimlardan qanday foydalanish qoidalarini egallaydi.

A.N.Leontev, L.S.Vыgotskiy g‘oyasini rivojlantirib, mazkur holatni tajriba yo‘li bilan o‘rganib, o‘quvchida yangi aqliy harakatni vujudga keltirish uchun, eng avvalo uni tashqi harakat tuzilishi bilan tanishtirish zarur, faqat ana shundagina ushbu harakatni bir davrning o‘zida eksteriorizatsiyalashtirishni ta’minlash mumkin, degan xulosaga keladi. Harakatni eksteriorizatsiyalashtirilgan shaklda, uning yoyiq, tashqi shaklda tavsiya qilinayotgan harakat shakllana boshlaydi. Dastlabki o‘zlashtirishdan keyin, harakatni asta-sekin o‘zgarish jarayonining natijasida umumlashtirish vujudga keladi, uni amalga oshirish tarkiblarining qisqarishi va darajasining o‘zgarishi bilan ajralib turadi. Demak u ichki harakatga aylanib, bolaning diliga batamom jo bo‘ladi.

Har bir Yosh davr tafakkur va aqliy qobiliyatning namoyon bo‘lishi, shakllanishi va rivojlanishida o‘ziga xos ob’ektiv va sub’ektiv shart-sharoitlarni yuzaga keltiradi. Bu borada psixolog S.L.Rubinshteynning «Inson psixikasining rivojlanishi ijtimoiy, tarixiy, biologik va neyrodinamik jihatdan shartlanganlik xarakteriga ega» degan fikri o‘rinlidir. Jumladan bolaning nutqni egallagunga qadar bajaradigan aqliy harakatlari tafakkurning tabiiy va ijtimoiy-tarixiy shartlangan xolda o‘sishini ifodalasa, nutqni egallagandan so‘ng sodir bo‘ladigan aqliy o‘zgarishlar va aqliy o‘sish ijtimoiy shart-sharoit hamda maqsadga yo‘naltirilgan ta’lim-tarbiya maxsuli ekanligini xarakterlaydi.

Ma’lumki tafakkurning mavjudligi narsa va xodisalarning mazmunini tushunish bilan izoxlanadi. Ilk bolalik yoshi davrida so‘z bilan predmet o‘rtasidagi aloqa, bog‘liqlikni tushunish jarayoni sodir bo‘ladi, ya’ni tushunishnig eng qulay (senzitiv) davri bir yoshdan bir yarim yoshgacha bo‘lgan davr xisoblanadi . Bu davrda bolalar predmet va jismlarning nomlarini engil o‘rganishi uchun shart-sharoit mavjud bo‘ladi. Ilk bolalik davrida amaliy harakat tafakkuri shakllanadi, jismlar bilan turli harakatlarni o‘zlashtirishda ulardagi muxim va o‘zgarmas alomatlarni ajratish ko‘nikmasi xosil bo‘ladi.

Bu davrda bolada «Men o‘zim» konsepsiyasining vujudga kelishi shaxsiy fazilatlar bilan bir qatorda aqliy imkoniyatlarning ham yuzaga chiqishi uchun sharoit yaratadi.

Psixolog E.G‘oziev maktabgacha Yosh davrda aqliy o‘sish muammosini taxlil qilib psixolog J.Piajening bolaning o‘yinda jismlarga yangi nom berishi omilini aqliy o‘sishning ramziy ma’noli tafakkur shakllanishining tayanchi sifatida qarashiga e’tiroz bildiradi va narsaning nomini o‘zgartirish bilan bolada tafakkur va aql zakovat o‘sishini kutish mantiqqa zid deb xisoblab, aslida narsalarni qayta nomlash emas, balki o‘yin harakatlarining xususiyatini o‘zgartirish bolaning aqliy o‘sishiga sezilarli ta’sir o‘tkaza oladi degan xulosaga keladi.

Haqiqatdan ham maktabgacha Yosh davrda o‘yin faoliyati jarayonida bolalarda harakatning yangi ko‘rinishi, ya’ni uning fikriy, aqliy jihati namoyon bo‘ladi. Xulosa qilib shuni ta’kidlash joizki bu Yosh davrda bolaning aqliy kamol topishida o‘yin faoliyati muxim ahamiyat kasb etadi. Aynan o‘yin faoliyati bilan shug‘illanish aqliy o‘sish uchun shart-sharoit xisoblanadi.

Olimlarning ta’kidlashicha kichik maktab yoshidagi o‘quvchilar tafakkuri ta’lim jarayonida juda ko‘p o‘zgarishlarga uchraydi.

Mashxur rus psixologi L.S.Vыgotskiy ko‘rsatib o‘tganidek, idrok va xotira maktab ta’limi boshlanishi oldidan anchagina taraqqiyot yo‘lini bosib o‘tgan bo‘ladi, kichik maktab yoshidagi davrda esa intellekt (aql) jadal taraqqiy etadi. Tafakkurning rivojlanishi idrok va xotirani sifat jihatdan qayta o‘zgarishga, ularni ixtiyoriy va boshqariladigan jarayonga aylanishga olib keladi. Vo‘gostkiyning ko‘rsatishicha maktab yoshiga bola idrok va xotira funksiyasiga nisbatan kuchsiz intellekt funksiyasi bilan qadam qo‘yadi. Biroq intellekt shunday rivojlanadiki, na xotira va na idrok bunday rivojlanishni o‘z boshidan kechirmaydi.

Bu erda ta’lim mazmuni va motivlarining stimullashtiruvchi roli, o‘qituvchining ta’lim-tarbiya protsessini tashkil qiluvchilik roli xususan yaqqol ko‘zga tashlanadi. Tadqiqotlarning ko‘rsatishicha, o‘quv jarayoni har xil yo‘sinda tashkil qilinganda, ta’lim mazmuni o‘zgartirilganda, o‘qitishning turli usullariga qarab kichik maktab yoshidagi o‘quvchilarning tafakkuri nihoyatda xilma-xil xarakteristikaga ega bo‘lishi mumkin.

Kichik maktab o‘quvchilarida tafakkur operatsiyalari rivojlanishi konkret narsa va xodisalarning ko‘rgazmali xususiyatlari va sifatlariga asoslangan xolda kechadi, ya’ni bu davrda o‘quvchilar tafakkuri konkret operatsiyalar bosqichida turadi.

SHunday qilib, kichik maktab o‘quvchisi ta’lim faoliyati jarayonida konkret tafakkurga ega bo‘lib boradi, ya’ni narsa va xodisalarni tashqi tomondan bilishdan asta sekin ularning moxiyatini bilishga, muxim xususiyat va belgilarni tafakkurda aks ettirishga o‘tadi. Bu davrning yana bir muxim jixati aynan shu davrdan boshlab, ya’ni ta’lim faoliyatining etakchilik rolidan foydalanib o‘quvchilar tafakkuri va aqliy qobiliyatlarini ta’lim jarayonida maqsadli rivojlantirish va jiddiy psixokorreksion ishlarni olib borish uchun shart-sharoitlar mavjud bo‘ladi.

Psixologiyada o‘smirlik yoshining xarakteristikasi xaqida so‘z yuritilganda asosan gap shaxsning aqliy taraqqiyoti o‘tish davri bilan bog‘liq xolda yuzaga keladigan muammolar yuzasidan boradi. O‘smirlik yoshida bilish jarayonlarining taraqqiyoti hamda aqliy taraqqiyot muammolariga bag‘ishlangan ishlar mavjud,ammo ular barmoq bilan sanarli darajada bo‘lib muammoni atroflicha yoritib berish uchun etarli emas.

O‘smirlik davrida aqliy imkoniyatlarning o‘sishida ularning voqea xodisalarga nisbatan ongli munosabatda bo‘lishi hamda o‘qishga bo‘lgan munosabatlari darajasining kuchayishi ham ta’sir ko‘rsatadi. Bu omil ularning o‘qish faoliyati motivlarining murakkabligida namoyon bo‘ladi, ya’ni o‘smirlarning o‘qish faoliyati motivlari tarkibiga keng ijtimoiy motivlar (bilim olishning ijtimoiy jixatdan muxim ekanligini anglash, mustaqil xayot va mexnatga tayyorlanish uchun o‘qishning zarurligi) bilan muvaffaqiyatga intilish, izzat nafs bilan bog‘liq bo‘lgan bilish motivlari hamda shaxsiy motivlar (obro‘ qozonishga intilish, raxbarlik rolini o‘ynash va xokozo) birga qo‘shilib ketgan bo‘ladi.

O‘smirlik davrida aqliy taraqqiyotda muxim siljishlar yuz beradi. Bu davrda fikrlash faoliyatining asosiy xususiyati abstrakt tafakkur qobiliyatining o‘sib borishi bilan bir qatorda voqelikni to‘g‘ri va aniq, mantiqan aks ettirish uchun tafakkurning konkret obrazli turi ham tafakkurning umumiy strukturasida muxim rol o‘ynashda davom etadi. SHuningdek bu davrda aqlning muxim sifatlaridan tafakkurning tanqidiyligi sezilari darajada taraqqiy etishi xarakterlidir. SHuningdek psixologik adabiyotlarda o‘smirlik davri aktiv, mustaqil, ijodiy tafakkurning tarkib topishi uchun senzitiv davr ekanligi ta’kidlanadi.

Xulosa qilib aytish joizki, o‘smirlik davrida aqliy qoboliyatlarni xar tomonlama rivojlanishi uchun qulay shart-sharoitlar mavjud bo‘lib, ulardan to‘g‘ri foydalanish bizning nazarimizda bu davrda sodir bo‘ladigan ayrim salbiy xolatlarning oldini olishga xizmat qilishi tabiiydir.

Tadqiqot ishimiz ilk o‘spirinlik va o‘spirinlik Yosh davrida aqliy qobiliyat diagnostikasi va psixokorreksiyasiga bag‘ishlanganligi tufayli aynan shu Yosh davrda aqliy qobiliyatlarning o‘ziga xos tarzda rivojlanishi va namoyon bo‘lishi xususiyatlarini chuqurroq taxlil qilishni lozim topdik.

Ma’lumki o‘spirinlik Yosh davrida bolalar umumiy ta’lim maktabining yuqori sinflarida, akademik litsey, kasb-xunar kollejlari hamda oliy o‘quv yurtlarida ta’lim faoliyatini davom ettiradilar. Ilk o‘spirinlik davrida o‘quvchining mustaqil fikr yurita olmasligi uning psixikasidagi jiddiy kamchilik xisoblanadi. Bu davrda o‘quvchi aqlining tanqidiyligi vaziyatga qarab o‘zgaruvchan xarakter kasb etadi. Buning asosiy sabablaridan biri – voqelikning mohiyatini ilmiy jihatdan to‘g‘ri tushunmaslikdir. SHuningdek o‘spirinning «o‘z pozitsiyasi»da bo‘sh kelmasligi, narsa va xodisalarning asl mohiyatini anglab turib, ba’zan ataylab «o‘jarlik» qilishi ham bu xolatning bir ko‘rinishi xisoblanadi. E.G‘oziev ta’kidlashicha, «ularda moddiy dunyo to‘g‘risida shaxsiy fikrlar, mulohazalar, ilmiy dunyoqarash tarkib topganidan keyingina tafakkurning tanqidiylik xususiyati rivojlana boshlaydi. Aqlning tanqidiyligini tarbiyalashda o‘qituvchi o‘quvchining o‘ziga xos tipologik xususiyatlariga, aqliy kamolot darajasiga, bilimlari saviyasiga, muloxaza doirasining kengligiga, nutq qobiliyatiga, shaxsiy nuqtai nazariga, o‘qishga nisbatan munosabatiga, qiziqishining xususiyat va darajasiga, aqliy faoliyat operatsiyalarini qanchalik bilishiga, mavjud o‘qish ko‘nikmasi va malakalariga alohida e’tibor berishi lozim».

O‘spirin aqliy qobiliyatining asosini tafakkurining quyidagi sifatlari tashkil etadi: mazmundorligi, chuqurligi, kengligi, mustaqilligi, samaradorligi, tezligi. Tafakkur mazmundorligi o‘spirin ongida tevarak atrofdagi voqelik bo‘yicha muloxazalar, muhokamalar va tushunchalar qanchalik joy olganligiga bog‘liq bo‘ladi. tafakkur chuqurligi esa moddiy dunyodagi narsa va hodisalarning asosiy qonunlari, xossalari, o‘zaro bog‘lanishi va munosabatlarining fikrlash jarayonidagi to‘liq aks etishi tushuniladi. Tafakkurning tashabbuskorligi o‘spirinning o‘z oldiga yangi g‘oya, muammo va vazifalar qo‘yishi, ularni amalga oshirishda samarador vositalarni qo‘llashida namoyon bo‘ladi. o‘spirin tafakkurining tezligi berilgan savolga to‘liq javob berish uchun sarflangan vaqt bilan belgilanadi va u fikrlash uchun zarur materiallaning xotirada mustahkam saqlanganligiga, uning tez yodga tushira olishga, muvaqqat bog‘lanishning tezligiga, turli xis-tuyg‘ularning mavjudligiga, diqqati va qiziqishiga, bilim saviyasiga, qobiliyatiga, egallagan ko‘nikma va malakalariga bog‘liq bo‘ladi.

Talabalik yillarida o‘spirin biologik jixatdan barkamollik, ijtimoiy nuqtai nazardan etuklik, jismonan baquvvatlik bosqichiga ko‘tariladi. Bu davrda ilk o‘sirinlik davrida vujudga kela boshlagan tafakkurning mustaqillik, teranlik, ixchamlik, tashabbuskorlik, tanqidiylik sifatlari kun sayin takomllashib, yangi-yangi sifat va alomatlar bilan boyib boradi. Talabalarda o‘z-o‘zini nazorat qilish, o‘z-o‘zini baholash, o‘z-o‘zini anglash, o‘z-o‘zini boshqarish aql-zakovatning muhim jixatlari taraqqiyotning yangi bosqichiga ko‘tariladi.

Talabalar tafakkuri asosan o‘qish, amaliy mashg‘ulot va mustaqil bilim olish faoliyatlarida jadal va uzluksiz ravishda rivojlanadi. Oliy ta’limdagi mustaqil ishlarning barchasi: konspekt tuzish, referat, annotatsiya, tezis, seminarga tayyorgarlik, kurs va bitiruv ishlari yozish talabadan mustaqillikni ijodiy yondoshishni talab etadi. Bu davrda ta’lim jarayonida fikr yuritish jarayonlaridan unumli foydalanish evaziga har qanday murakkab bilimlarni egallash imkoniyati vujudga keladi. Talabalar tafakkur shakllari (tushuncha, xukm, xulosa chiqarish)ning funksional va operatsional jihatlari bilan yaqindan tanishadilar, shuningdek ulardan mustaqil foydalanish uchun barcha intellektual, aqliy zahiralarini ishga solishga harakat qiladilar.

YUqoridagi muloxazalarga qaramasdan tabalar tafakkurida sub’ektiv-shaxsiy xususiyatga ega bo‘lgan zaif jihatlar mavjuddir, ya’ni fikr yuritish faoliyatini nazorat qilishda bu davrda qator kamchiliklarga yo‘l qo‘yiladi. Tafakkurning tanqidiylik va tashabbuskorlik sifatlarida ayrim nuqsonlar uchraydi. SHuningdek talabalarning intilishi bilan o‘z-o‘zini baholash hamda aqliy taraqqiyot o‘rtasidagi munosabat mutanosiblikka, o‘zaro uyg‘unlikka ega emas (bu holat bizning tadqiqotlarimizda ham kuzatildi). SHu tufayli imkoniyat bilan orzular o‘rtasida ziddiyat vujudga keladi, natijada oqillik o‘rnini g‘ayrlik egallay boshlaydi. Bunday salbiy, xissiy kechinmaning oldini olish uchun ta’lim jarayonida maxsus treninglardan foydalanish ijobiy natijalar beradi.

Tadqiqot ishimizda ilk o‘spirinlik va o‘spirinlik Yosh davridagi aqliy imkoniyatlar va ulardan samarali foydalanishdagi nomutanosibliklarni tahlil qilish hamda ular o‘rtasida o‘zaro mutanosiblikni shakllantirish maqsadida psixodiagnostik va psixokorreksion tadbirlar amalga oshirildi.

CHAQALOQLIK VA GO‘DAKLIK DAVRLARI
Bolaning ona qornidagi o‘sish davri onaning organizmiga uzviy bog‘liq xolda kechadi. CHaqaloqning tug‘ilishi sifat o‘zgarishi ijtimoiy rivojlanishning yangi ko‘rinishi boshlanadigan nuqta ekanligi bilan muhim ahamiyatga ega. SHu tufayli tug‘ilish tabiatning chaqaloq organizmini kuchli larzaga keltiruvchi mo‘jizasidir. Bunda ona qornidagi barqaror muhitda yashagan jonzot favqulotda yangi sharoitga, son-sanoqsiz xossa va xususiyatlarga ega bo‘lgan qo‘zg‘ovchilar doirasiga tushadi.

CHaqaloqlik davrida ana shunday yangi muhitga moslashish jarayoni amalga oshadi.

Go‘dakning hayotiy faoliyati va tarixi uni qurshagan, parvarishlaydigan katta yoshdagilarga bevosita bog‘liq bo‘lib, uning barcha extiyoji va talablari faqat kattalar tomonidan qondiriladi. Kattalar go‘dak uchun yaratgan ob’ektiv va sub’ektiv shart-sharoitlar uning o‘sishini belgilovchi muhim turtki vazifasini o‘taydi. Atrof-muhitning xususiyat va xossalarini kattalar go‘dakning psixik dunyosiga singdiradilar. SHiqildoqlarning shakli, rangi, xar-xil o‘yinchoqlar va xokozolarni bolaning diqqatiga xavola qilish, unda jismlar to‘g‘risida tasavvur obrazlarni yaratadi, go‘dakning xissiy bilish organlari esa ularni aks ettiradi. O‘zaro muloqot jarayonida jismlarni ushlashga o‘rgatish mashqlari natijasida go‘dak «Tanish» jismlarga talpinadigan ularga qo‘l uzatadigan bo‘la boshlaydi, unda rang va shaklni farqlash imkoniyati tug‘ila boshlaydi.

Tasavvur o‘tkazishning murakkab bosqichida bola kattalar yordamida o‘tirish, tik turish, ovqatlanish, qurollardan to‘g‘ri foydalanish, uzluksiz va mazmunli xarakatlarni amalga oshirishni o‘rganadi. SHuning uchun aks ettirish qaysi bosqichda bo‘lishidan qat’iy nazar, bevosita yo‘l bilan amalga oshadi. Umuman go‘daklik davrining dastlabki bosqichida olamdagi barcha ashyolar, jismlar to‘g‘risidagi tasavvurlarga ega bo‘ladi. Mazkur davrning aksariyat boskichlarida go‘dakda bilim va tajribalarni, ko‘nikma va malakalarni mustakil egallash imkoni bo‘lmaydi.

Go‘daklik davrining hususiyatlarini o‘rgangan L.S.Vыgotskiy «Go‘daklik davri» asarida bolaning voqeylikka munosabati dastlab ijtimoiy munosabatdek tuyilishi, ana shu jihatdan jonzot deyish mumkinligini uqtiradi. Go‘dak tabiiy, biologik jixatdan onadan ajragan bo‘lsa ham, aslida u bilan ijtimoiy bog‘liqligicha qoladi.

Go‘dakning bir yoshgacha davridagi psixologik xususiyatlarini o‘rganish bo‘yicha qator tadqiqotlar mavjud. SHular orasida N.L. Figurin, M.P. Denisova, M.YU.Kistyakovskaya, A.Vallon, D.B.Elkonin, E.A.Arkin, S.Fayans, SH.Byuler, F.I. Fradkinalarning asarlari alohida ahamiyatga molikdir.

S. Fayans tajribasida go‘dakka chiroyli va jozibador uyinchoklar 9 sm masofadan ko‘rsatilganda u butun vujudi bilan ularga intilgan keyinchalik oralik 60 sm bo‘lganda bolaning intilishi, qo‘l cho‘zishi sustlashgan, va nihoyat ular 100 sm dan ko‘rsatilganda bolada intilish, cho‘zilishi, ixtiyorsiz xarakati mutlaqo so‘ngan. U o‘yinchoq bilan bir qatorda turgan katta kishiga ham ana shunday befarq qaragan. Masofa qanchalik qisqarsa, bolaning unga intilishi, qiziqishi shunchalik kuchayib borishini kuzatish mumkin.

YUqoridagi tajriba materillari asosida shunday xulosa chiqarish mumkin: go‘dak qatnashayotgan faoliyatni jonlantiradilar. Go‘dakni qurshab to‘rgan jismlar borgan sari uning nigohini o‘ziga tortib, maftun qilib, qo‘zg‘atuvchi vazifasini bajarib, bolaning qidirish, mo‘ljalga olish, chamalash faoliyatini kuchaytirishga xizmat qiladi.

Tadqiqotchi A.V.YArmolenko yarim yoshlik go‘daklarda jozibali narsalarning o‘zaro qiyosiy tasnifini tadqiq qilgan. Muallif olgan ma’lumotlarga qaraganda go‘dak behisob jismlar orasida insonni (katta yoshli odamlarni) tobora aniqroq, ravshanroq ajrata boshlagan. SHu bilan birga harakatsiz ko‘ruv qo‘zg‘atuvchisiga diqqatni to‘plash 26 sekundddan 37 sekundgacha harakat qilmayotgan odamga bolaning tikilishi, 34 sekunddan 38 sekundgacha, xarakatdagi ko‘ruv qo‘zg‘atuvchisiga qarashi 41 sekunddan 78 sekundgacha, harakatdagi insonga e’tibor berishi 49 sekunddan 88 sekundgacha ortgan.

Tajribada go‘dakning xarakatlanayotgan odamga diqqatini to‘plab turishi 4 marotaba ortgani aniqlangan.

Go‘dak jonsiz narsalarga qaraganda odamga diqqatini barqaror qaratishi uning kattalarga munosabati o‘zgarganidan emas balki ular bilan aloqaga kirishganda sust retseptor o‘rnini faolrog‘i egallaganidandir. Go‘dakda fazoviy tassavvurning boyishida jumlalarning idrok qilishidagi farqlashning takomillashuvi muhim vosita xisoblanadi. Hayot tajribasi ortib borishi mashqlar natijasida jismlarning alomatlari va belgilarni o‘quvi paydo bo‘ladi.

Olimaning fikricha 3- oydan 6 oylikkacha bolada katta yoshdagi odamlar bilan tanlab munosabatda bo‘lishi vujudga keladi. Uch oylik go‘dak begonalar orasidagi tuqqan onasini ajrata olsa, yarim yoshdan boshlab esa begonalar ichidagi qarindoshlarini ham farqlay boshlaydi. M.YU.Kistayakovskaya ma’lumotiga ko‘ra, 5-6 oylikda u muomala qilayotgan notanish shaxsga bir oz tikiladi, keyin yo kulimsiraydi yoki undan yuzini o‘giradi, xatto, qo‘rqib yig‘lab yuboradi. Bolada o‘zini parvarish qilayotgan yaqin kishilariga bog‘lanib qolishi sodir bo‘ladi. Ana shu sababli onasini yoki enagasini ko‘rsa qiyqirib qarshilaydi, unga talpinadi, qo‘l-oyog‘ini ixtiyorsiz tipirchilatadi. U yarim yoshga to‘lganda atrofdagi yaqin kishilari, qarindosh-urug‘lariga, xatto qo‘ni -qo‘shnilarga ham bog‘lanib (o‘rganib) ko‘nikib qoladi. Ta’minan 8-9 oyligidan kattalar bilan dastlabki o‘yin faoliyatini boshlaydi.

O‘yin faoliyatidagi tabassum, jonlanish, shodlik, tuyg‘ulari avval faqat kattalar ishtirokida namayon bo‘ladi, vaqt o‘tishi bilan uyinning o‘zi bolaga quvonch bag‘ishlaydi. Go‘dak bir yoshga yaqinlashgan sari kattalarning xatti-xarakatlarini izchil kuzatishdan tashqari unda asta-sekin ularning ko‘mak berish ishtiyoqi tug‘iladi. Natijada bola individual faoliyat turidan hamkorlikdagi faoliyatga ham o‘ta boshlaydi. Ma’lum, hamkorlikdagi faoliyat muloqot ko‘lamini kengaytirishga yordam beradi.

SHunday qilib, go‘daklik davrida kattalar bilan faol aloqaga kirishish extiyoji tug‘iladi va bu aloqa nutq davrigacha muloqotning o‘ziga xos yangi shakli sifatida bolaning o‘sishida muhim rol o‘ynaydi. Bir yoshgacha davrda paydo bo‘lgan extiyojning tobora chuqurlashuvi bilan nutq davrigacha ma’lumot cheklanganligining nomutanosibligi bir yoshdagi inqirozni keltirib chiqaradi. Vujudga kelgan qarama-qarshilik o‘z echimini nutq orqali muloqot davrida topadi. Va bola o‘tishning birinchi bosqichida o‘tayotganini ifodalaydi. Go‘dakning nutq faoliyati takomillashgan sayin muloqotning mazmuni boyib, ko‘lami kengayib boradi. Natijada xaqiqiy ma’nodagi shaxslararo munosabat vujudga keladi, go‘dakning shaxsga aylanishi va ijtimoiylashuviga keng imkoniyatlar yaratadi. Mazkur davrda go‘dakning o‘sishini ta’minlovchi ob’ektiv va sub’ektiv sharoitlar yaratilishi bolaning faolligi ortishi uchun psixologik negiz bo‘ladi.

Xarakatning psixologik xususiyatlari va mexanizmlarini qator tajribalar asosida o‘rgangan olimlardan D.B.Elkoninning ishonch bilan ta’kidlashicha 2-3 xaftalik go‘dakda ko‘z konvergensiyasi vujudga kelsa ham, o‘z nigoxini turli jismlarga qaratib turish jarayoni juda qiyin kechadi, hayotining keyingi 3-5 haftalarida esa uning nigoxi oz fursat bo‘lsada, muayyan ob’ektga to‘plana boshlaydi. 4-5 haftalik go‘dakda 1-1,5 metr naridagi jismlarni kuzatish ko‘nikmasi xosil bo‘ladi. Ikki oylik bola 2-4 metr uzoqlikdagi narsani kuzatishni o‘rganadi, u 3 oyligida 4-7 metr oralig‘idagi jismlarni ham payqay oladi, nixoyat 6-10 xaftalik go‘dak xatto aylanayotgan predmetlarning xaraktini idrok qilish imkoniyatiga ega bo‘ladi. Keyinchalik xissiy organlarning ko‘z bilan turli funksional aloqalar o‘rnatishi qaror topadi. Go‘dak 4 oyligida uning jismga tikilishi va uni tomosha qilishi nisbatan barqaror bo‘ladi.

YUqoridagi fikrlarga qaramay mazkur yoshdagi bolalarda qo‘l xarakati beixtiyor xususiyatga ega bo‘lib, jismlarni maqsadga muvofiq xarakatlantirishdan ancha uzoqdir. Go‘dak 4 oyligidan boshlab narsaga qo‘lini yo‘naltiradi, asta-sekin unda paypaslash uquvi namayon bo‘la boshlaydi. 5-6 oyligida predmetni va uni o‘ziga tortib olish ko‘nikmalari shakllanadi. Xarakat va teri tuyush organlari sifatidagi qo‘l vazifasini o‘tovchi ko‘rish qobiliyati bir maromda rivojlanishdan bir muncha kechikadi. Bola 6 oyligida unda turish, o‘tirish, emaklash, yurish, gapirish ko‘nikmalari shakllanadi.

YUqoridagi xollarning moddiy asosini o‘rgangan N.M.SHechelovanov 2 oylik bolada bosh miya yarim sharlari po‘stlog‘i o‘z funksiyasini boshlashini, bu xol barcha idrok qilish organlarida, jumladan, eshituv, ko‘ruv, apparatlarida reflekslar paydo bo‘lganidan dalolat berishini uqtiradi. Olimning fikricha eshitish, ko‘rishning yuksak analizatorlari xattoki, ularning kortikal bo‘limlari rivojlanganidan keyin bolada xarakat va xarakatni idrokqilish xodisasi rivojlanadi.

Go‘dak bir necha marta natijasiz harakat oqibatida kaft va barmoqlarini yaqinlashtiradi, shunday qulay xolat yaratadiki qo‘lining uchi jismga tegishi bilanoq uni ushlab oladi. Qo‘l ushlash xarakatining vujudga kelishi ham go‘daklik davrining muhim rivojlanish pallasi xisoblanadi. CHunki, qo‘l bilan ushlash xarakati birinchidan, ko‘rish, xarakatini muvofiqlashtirsa, ikkinchidan, mazkur psixologik xolat birinchi yo‘naltirilgan xarakatni ifodalaydi, uchinchidan, jismlarni ushlashga intilishining o‘zi predmet bilan turli xarakatlarni bajarish (manipulyasiya) ning eng qulay shartidir.

R.YA.Abramovich-Lextman go‘dakning bir yoshgacha davrida predmetlar bilan xarakat qilishni o‘rganib, ularning 6 ta rivojlanish bosqichidan iborat ekanligini aytadi. Bo‘lar: a) faol sergaklik (tetiklik) 2 xaftalikdan 4-5 xaftalikkacha; b) sensor faollik 1,5 oylikdan- 2,5-3oylikkacha; v) xarakat oldi 2,5-3 oylikdan 4-4,5 oylikkacha; g) sodda «sermaxsul» xarakat 4 oylikdan 7 oylikkacha; d) o‘zaro bog‘langan (uyg‘un) xarakat-7-10 oylikkacha; e) funksional xarakat 10-11 oylikdan 12-13 oylikgacha davom etadi.

Predmetning xususiyatiga qarab bola xarakatidagi o‘zgarishlarni M.YU. Kistyakovskaya, D.B. Elkonin, E.A. Arkin, V.S.Muxina, N.A. Menchinskaya va boshqalar, repseptor faoliyati mexanizmlarini I.P. Pavlov va uning shogirdlari F.R.Dunaevskiy va boshqalar o‘rganishgan. Ularning talqiniga emaklash-go‘dakning fazoda mustaqil xolda o‘rin almashtirishi, xarakat qilishining dastlabki ko‘rinishidir. Mustaqil yurish-go‘dakning insonlarga xos yo‘sinda fazoda siljishi, joyidan qo‘zg‘alishni amalga oshirish uchun muayyan darajada tayyorgarlikni taqazo qiluvchi xarakatlarning yangi ko‘rinishidir.

SHunday qilib go‘dakning jismlar bilan bevosita amaliy aloqaga kirishuvchi va ular yordamida xarakatlanishi narsalarning yangi xossa va xususiyatlarini bilib borishi, ular bilan munosabatini yanada kengaytirish uchun imkon yaratadi.

Hayotning ikkinchi yarmida bolaning predmetlar bilan xar-xil xarakatlarni amalga oshirishdagi ildamligi, orentirlashtirish faoliyatining murakkablashuvi, fazoda o‘rin almashtirishning yangi shakllari vujudga kelishi uni katta yoshdagi odamlarga bevosita bog‘lab qo‘yadi.

Go‘dak o‘sishining murakkabligi uning xilma-xil faoliyati bilan o‘zaro bog‘langandir. SHuning uchun katta yoshdagi odamlar bu davrda go‘dakning extiyojlarini to‘la qondirishga xarakat qilishlari kerak. SHundagina ularning bola psixikasiga muntazam va maqsadga muvofiq ta’sir etishi bola bosh miya katta yarim sharlari po‘stining faoliyatini takomillashtiradi.

Go‘dak hayotining dastlabki oylaridan boshlaboq o‘yin faoliyati uning hayotida muhim o‘rin egallaydi, ko‘rib va eshitib idrok qilish uquvini o‘stiradi. Jismlarning rangi, shakli katta-kichikligini ajrata olish qobiliyatini rivojlantiradi. O‘yin faoliyati go‘dakning borliqni bilishda va uni aks ettirishda muhim rolg‘ o‘ynaydi.

Katta yoshli kishilar tovushiga taqlid qilish, go‘dakning qurshab to‘rgan odamlar nutqini idrok qilish tom ma’nodagi nutq faoliyatini tarkib toptiradi. Muloqotning so‘nggi turlari go‘dak hayotining 2- yarim oyligida ko‘zga tashlanadi. Uning o‘zini parvarishlayotgan, odamlarga iliq tabassum, quvonch va shodlik tuyg‘usi bilan boqishi faqat xush kechinmalaridan emas balki ichki mexanizmlarini ifodalovchi, muayyan darajada tashkil topgan ijobiy ta’sirlanishni aks ettiruvchi muloqotdan ham iboratdir. Katta yoshli odamlardan ta’sirlanish xis-tuyg‘usi go‘dakning hayot faoliyatida bir necha yo‘nilishda qaror topib beradi. Ulardan bittasi quvonch yoki tabassum tuyg‘usida: butun vujudi bilan talpinishi tikilib turishi, xarakatlarni ko‘zg‘atuvchi kelgan tomonga burishi, o‘ziga xos tovushlar chiqarishi yoki g‘ug‘ulashida yaqqol ko‘rinadi. Ta’sirlanish xis-tuyg‘usi «jonlanish majmuasi» bilangina emas, uning aloxida tarkibiy qismlarini (tovush, chexra va xakazolar) ta’sirida ham vujudga keladi. Ta’sirlanish tuyg‘usi keyinchalik tanlovchanlik xususiyatini kasb etib, faqat ayrim (yaqin tushgan) kishilarga nisbatangina xosil bo‘ladi.

Ta’kidlanganidek ta’sirlanish tuyg‘usi avval umumiy xususiyatga ega bo‘ladi. Keyinchalik 4-5 oylik paytlarida kishilarni tanish va begonaga ajratish bilan yakunlanadi. YA’ni tanishlar go‘dakda chuqur ijobiy kechinmalar xosil qilsa, begonalar quvonch va tabassum xislarini butunlay to‘xtatishga ham olib keladi. Tanish kishi psixik jarayon sifatida bolaning psixikasiga aloxida ahamiyat kasb etadi. SHu boisdan katta yoshdagi odamlar go‘dak uchun dastlabki tanish jarayonining ob’ektiga aylanadilar va muloqot davomida ijobiy ta’sirlanish tuyg‘usini paydo qiluvchi qo‘zg‘atuvchi vazifasini o‘taydilar.

Bola hayotining 2 yarim yilligida kattalar nutqini idrok qilish va uni tushunish jadal sur’at bilan o‘saveradi. CHunki, ona yoki tarbiyachi parvarish qilish va tarbiyalash jarayonida xar bir xarakatni tushunchalar, so‘z birikmalari, atamalar bilan birga amalga oshiradi, xarakat bilan predmetning uzviy bog‘liqligini yoritishga kirishadi. Ma’lumki, xar qaysi predmet va voqea o‘z nomi bilan ifodalanadi, natijada bola uchun onaning yoki tabiyachining nutqini tushunish va ilg‘ab olish birmuncha engillashadi. Ularning barchasi bola bilan katta yoshdagi odamlar o‘rtasida uzluksiz hamkorlik vujudga kelishini taqazo qiladi. Bolaning hamkorlikdagi (ota-ona, enaga, murabbiya yoki tug‘ushganlari ishtirokidagi) o‘yin faoliyati ham, xis-tuyg‘uga berilishi ham nutq va nutq faoliyati bilan chambarchas bog‘liq bo‘ladi.

D.B.Elkonin xulosasiga ko‘ra, nutqni tushunish vujudga kelishining asosiy shartlari quyidagilardan iborat: a) umumiy xolatdan predmetni ajrata olish; b) predmetga diqqat-e’tiborni to‘plash; v) favqulotda xolatiga qarab, anglanadigan xis-tuyg‘uning mavjudligi va boshqalar.

O‘zgalar nutqini tushunish ko‘ruv idrokining zamirida vujudga keladi. Boladagi o‘zgarishlar nutqini tushunishga o‘rgatishda katta odam biror o‘yinchoqdan ta’sirlanishni xosil qiladigan qo‘zg‘atuvchini uyg‘otadi. Bunda jism va rasmlarga bolaning diqqatini jalb etadi, yoki uning qo‘lidagi yoxud stol ustidagi ob’ektlarni ko‘rsatib «Surnay qani?», «Katta ayiqcha qani?» kabi savolar bilan murojaat qiladi.

Kattalarning bola bilan mashg‘ulotlarni bir necha marta takrorlashi natijasida tallaffuz qilinayotgan so‘z bilan predmet uzviy bog‘lanadi va bu bog‘lanish bir necha bosqichlarda namayon bo‘ladi. Dastavval kattalarning savoli bolada xech qanday ta’sirlanish tuyg‘usi ko‘zga ko‘rinmaydi, xatto go‘dak o‘sha predmetga qiyo ham boqmaydi. Ikkinchi bosqichda bolada savolga nisbatan sust xarakatlanish xosil bo‘ladi va u predmet turgan tomonga diqqatini yo‘naltiradi. Nutqni idrok qilishning uchinchi bosqichida go‘dak uchun jismning moxiyati va mazmuni muhim ahamiyat kasb etmaydi, balki berilayotgan savolning intonatsiyasi, ritmi, tempi, mantiqiy urg‘usi bosh mezon, asosiy turtki vazifasini bajaradi. O‘zgalar nutqini tushunishning oxirgi bosqichida go‘dak predmetni anglatuvchi so‘z bilan predmetni o‘zaro bog‘lash imkoniyatiga ega bo‘ladi, natijada boshqa joylardan ham shu predmetni topish uchun ijodiy izlanishga xarakat qiladi. Nutqni idrok qilish va tushunishning oxirgi bosqichi go‘dakning 9-10 oyligidan boshlanadi va uni o‘zgalar nutqini tushunishning ilk shakli va ko‘rinishi deb aytiladi.

Tadqiqotchi F.I. Fradkina kattalarning go‘dakka qaratilgan nutqida quyidagi ta’sirlanish xolatlarini ko‘rish mumkinligini aniqlangan. Birdan bajarishga intilish (7-8oylikda), 3) Kattalarning nutq orqali ko‘rsatmasi bo‘yicha oddiy topshiriqlarni bajarish (9-1% oylikda), 4) Nutq orqali ko‘rsatma bo‘yicha zarur predmetni tanlab olish (10-11 oylikda), 5) «Mumkin emas» degan takidlovchi so‘z ta’sirida xarakatni to‘xtatish ( 12 oylikda va xakozo).

D.B.Elkonin fikricha, bir yoshgacha bola psixikasi o‘sishining o‘ziga xos xususiyatlari quyidagilardan iborat:

1. Kattalar nutqini tushunish hamda dastlabki so‘zlarni mustaqil talaffuz qilish:

2. Predmetlar bilan xilma-xil xarakatlarni uyg‘unlashtirib, ish-xarakatini bajarish:

3. YUrishga o‘rinishning ro‘y berishi:

4. Xatti-xarakatni so‘z bilan boshqara olish:

5. So‘z bilan go‘dakning idrok qilish faoliyatini boshqara olish va xakazo.

SHunday qilib, bir yoshgacha go‘dak egallagan eng qimmatli xususiyat paydo bo‘ladi va u boladagi ijtimoiy extiyojning vujudga kelishida va uning shu extiyoj orqali katta yoshdagi odamlar bilan bevosita muloqotga kirishida o‘z ifodasini topadi. SHuning uchun jismlar bilan maqsadga muvofiq xatti-xarakatlarni birgalikda amalga oshirishda, bilish jarayonlari va shakllari zamirida muloqotga extiyoj tug‘iladi. Go‘dakning o‘sishi kattalar bilan muloqotga kirishish natijasida ro‘y beradi.

Demak, 3 oylik go‘dak gapirayotgan odamni o‘z ko‘zlari bilan topish imkoniyatiga ega bo‘ladi, chunki, unda shu paytgacha tovush manbaini izlash uquvi shakllanadi. SHunga ko‘ra bola tovush kelgan tomonga qarab so‘zlovchiga munosabatini xis-tuyg‘uga o‘rab ifodalay oladi. Go‘dakning borgan sari diqqat bilan atrof-muhit manzaralarini va xar-xil ovozlarni eshitish hamda ko‘rish imkoniyati uning umumiy o‘sishida aloxida ahamiyat kasb etadi. Tajribalar taxlilidan ko‘rinishicha, ko‘rish, eshitish analizatorlari go‘dakning voqeylik va borliq bilan, kattalr bilan o‘zaro muloqotga kirishi natijasida takomillashadi. Go‘dakning o‘z ko‘zlari orqali inson va jismlar to‘g‘risida muayyan ma’lumot olishi turmush tajribasi ortib borishi bilan vujudga keladi. Eshitish analizatorlari yordamida tovushlarni idrok qilish ovozlarni farqlashdan iborat, shartli reflekslarning tabiatiga ko‘proq bog‘liqdir. SHu sababli, go‘dak inson bilan musiqaning tovushini ajrata biladi, ularning kuchsiz va kuchliligini, yoqimli va shovqinligini sezadi. Uning eshitib tushunishi va nutqini idrok qilishni ko‘pgina shartli bog‘lanishlarning sifati bilan o‘lchanadi.

Inson zotining bir yoshgacha davrini nutqgacha davr deb atash odat bo‘lib qolgan. Bu davr mobaynida go‘dak bosh miya yarim sharlari ikkinchi signallari sistemasi faoliyati bilan bog‘liq anchagina ishlarni amalga oshiradi. Nutqni tushunib idrok qilish esa kun sayin o‘sib, takomillashib boradi.

Go‘dak ikki oylik bo‘lguniga qadar g‘udurlashni o‘rganadi. ­­G‘udurlanish ijobiy xis-tuyg‘u, barqaror kayfiyatning maxsuli sifatida boshlanadi. U asta-sekin artikulg‘yar apparatning takomillashuvi natijasida tovushlarni o‘zaro farqlay boshlaydi. YUqorida aytilganlarning barchasi, bola amalga oshirayotgan nutq faoliyatining nishonasi tug‘ilayotganini ko‘rsatadi.

Go‘dak hayotining analizatorlari rivojlanib, orienterlash reaksiyasi aniqroq ifodalana boshlaydi. SHartli reflekslar ko‘lami tobora kengayishi natijasida voqelikka hissiy munosabat takomillashadi. Go‘dak hayotining ikkinchi yarmida esa u kattalarning imo-ishoralarini tushunib idrok qila boshlaydi. Faol alomatlarning vujudga kelishi bilan go‘daklik davri tugaydi va ilk bolalik Yosh dari boshlanadi.

Inson ontogenezida uning 1 yoshdan 3 yoshgacha o‘sish davri aloxida ahamiyat kasb etadi. CHunki bu davrda inson zotiga xos eng muhim sifatlar, xarakter xislatlari, atrof-muhitga,o‘zgalarga munosabat, xulq-atvor, tafakkur va ong kabi psixik aks ettirishning turli ko‘rinishlari shakllanadi. Bo‘larning barchasi qarama-qarshiliklar kurashi ostida tarkib topadi.

Bolaning yurishga o‘rinishi, turli narsalar bilan ovunishi va mashg‘ul bo‘lish imkoniyatlari kengayishi, uning kattalarga bevosita tobeligi, ularga bog‘liqligi nisbatan kamayishiga olib keladi.

Ilk davridagi bolalrning etakchi faoliyati predmetlarni o‘rganish xisoblanadi. Go‘daklik davridagi bolalarga nisbatan ilk bolalik davridagi bolalar narsalarga ko‘proq qiziqish bilan qaraydilar. Agar go‘dak bola qo‘liga ushlagan narsani oddiy xarakatlantirib ko‘rsa, 2-3yoshdagi bola shu predmet qismlarini diqqat bilan o‘rganganidan so‘nggina o‘z amaliy faoliyatida ishlatadi. Bolani avvalo shu predmetning ishlatish vazifasi qiziqtiradi va u o‘z savoliga javob olish uchun ko‘pincha kattalarga «Bu nima?» degan savolni beradi. 3 Yosh arafasida predmetlarning vazifalarini to‘la o‘zlashtirgan bolalar o‘z o‘yinlarida nafaqat shu predmetlardan foydalanadilar, balki ularni o‘z vazifalariga ko‘ra ishlatadilar ham. Predmetli faoliyatga kirishishi bolaning turli layoqatlari va qo‘l xarakatlarini rivojlantiradi. Bolaning nutqi u to 1,5 eshga etgungacha ancha sekin rivojlanadi. Bu davr ichida u 30-40 so‘zdan to 100 tagacha so‘zni bila oladi, lekin ularni juda kam qo‘llaydi. 1,5 yoshdan boshlab esa uning nutqi jadal rivojlanadi. Endi u nafaqat predmetlarning nomini aytishlarini so‘rabgina qolmay bu so‘zlarni talaffuz etishga ham xarakat qiladi. Nutqning rivojlanish darajasi juda jadallashadi. 2 yoshning oxirlariga borib bola 300 tagacha, 3 yoshning oxirlagiga borib esa 500 dan to 1500 tagacha so‘zni ishlata oladi. SHuningdek so‘zlarni ham aniq talaffuz etib, jumlalarni to‘g‘ri tuza oladilar.

SHuni aloxida ko‘rsatish joizki 1,6-3 Yosh bu nutq rivojlanishi uchun senzetiv davr xisoblanadi. Bu davr aqliy rivojlanish asosini idrok va tafakkur xarakatlarining yangi ko‘rinishlari tashkil etadi. 1 yoshli bola xali predmetlarni ketma-ket, sistemali ravishda ko‘rib chiqa olmaydi. U asosan predmetning qandaydir bir ko‘zga tashlanib turadigan belgisiga o‘z e’tiborini qaratadi va predmetlarni shu belgilariga ko‘ra taniydi. Keyinchalik yangi idrok xarakatlarini egallanishi bolaning predmetli xarakatlarini bajarishdan ko‘z bilan chamalab xarakat qilishiga o‘tishda namoyon bo‘ladi endi u predmetning bo‘laklarini ushlab ko‘rmasdan chamalab idrok eta oladi. 2,5-3 eshli bola kattalarning bergan namunasi rangin shakli va kattaligiga ko‘ra aynan shunday predmetlarni chamalab idrok etgan xolda to‘g‘ri topa oladi. Bolalar avval shakliga, so‘ngra kattaligiga va shundan so‘ngina rangiga qarab ajrata oladilar. Bu jaraenda bola bir xil xususiyatga ega bo‘lgan juda ko‘p predmetlar borligini tushuna boshlaydi. Lekin bola rasm chizishni boshlaganida predmetlarni rangini e’tiborga olmaydi va o‘ziga yoqadigan ranglardan foydalanadi. Tadqiqotlarning ko‘rsatishiga 2,5-3 yoshli bola 5-6 ta shaklni (doira, kvadrat, uchburchak, to‘g‘riburchak, ko‘pburchak) va 8 xil rangni (qizil, qovoq sariq, sariq yashil, ko‘k, siexrang, oq, qora) idrok etishi mumkin. Rang va shakllarning ishlatilishi jixatidan turli xil narsalarda turlicha bo‘lishi sababli bu eshdagi bolalar ularni idrok etganlari bilan nomlarini aniq bilishlari va o‘z nutqlarida ishlata olishlari birmuncha qiyinroq. Kattalarning bu yoshdagi bolalardan shu rang va shakllarni eslab qolishini talab etishlari noto‘g‘ri bo‘lib, buning uchun mos davr bu 4-5 esh xisoblanadi. Bu eshdagi bolalar so‘zlardagi barcha tovushlarni idrok eta oladilar.

Bola 3 yoshigacha o‘zlashtirgan so‘zlar asosan predmet va xarakatlarning nomlarini bildiradi. Nomlar asosan uning funksiyasini anglatib bu predmet yoki xarakatning tashqi ko‘rinishi o‘zgarsa ham uning nomi o‘zgarmaydi. SHuning uchun ham bola predmetlarning nomlarini ishlatilishini funksiyalariga bog‘lagan xolda tez o‘zlashtiradi.

Ilk bolalik davrining boshlariga kelib bolada birinchi tafakkur operatsiyalari yuzaga keladi. Buni biz biron bir predmetni olishga xarakat qila olganidan so‘ng esa uni sinchiklab o‘rganishida ko‘rishimiz mumkin. Ularning tafakkurlari asosan ko‘rgazmali xarakatli bo‘lib, u atrof olamdagi turli bog‘liklarni o‘rganishga xizmat qiladi. O‘zidan uzoqroq turgan koptokni biron bir uzunroq narsa bilan itarib yuborish mumkinligini ko‘rgan bola endi mustakil ravishda divan tagiga kirib ketgan koptokni kaltak erdamida olish mumkinligini tafakkur eta oladi. Bu davrdagi bolalar tafakkurida umumlashtirish katta o‘rin tutadi. Umumlashtirishda nutq asos xisoblanadi. Masalan, soat deyilishi bola qo‘l soati, osma soat, shuningdek budilnikni ham tushunishi kerak. Lekin ular turlicha bo‘lgani sabab ularda umumiylikni topish bola uchun birmuncha qiyinroq xisoblanib, bu borada fikrlash yordamga keladi va umumlashtirishni tashkil etadi. 2-3 yoshli bolalar ma’lum bir predmetlarning o‘rniga ularning o‘rnini bosishi mumkin deb xisoblagan boshqa narsalardan ham foydalanadilar. Masalan, o‘yin jarayonida bola cho‘pni qoshiq yoki termormetr o‘rnida, yog‘ochdan krovat yoki mashina o‘rniga foydalanishi mumkin. Bir predmetni boshqasi o‘rnida qo‘llash mumkinligini bilish bola atrof olamni bilishi, o‘rganishidagi ahamiyatli burilish xisoblanadi va u dastlabki tasavvurlarni yuzaga keltiradi. Bu yoshdagi bolalar endi asta-sekinlik bilan kattalar aytib berayotgan ertak, voqea, hikoyalarni, shuningdek rasmda chizilgan narsalarni tasavvur eta oladilar. Ertak eshitish jarayonida bola ertak qaxramonlarini kimgadir o‘xshatishga xarakat qiladi, u o‘zi mustaqil ertak yoki hikoyalarni to‘qiy olishi ham mumkin. Ilk bolalik davrida xotira bilishdagi asosiy funksiya xisoblanib, u bilishning barcha ko‘rinishlarini rivojlanishida ishtirok etadi. Bu davrda bolaning xotirasi jadal rivojlanadi. Bolaning xayotiy tajribalarni o‘zlashtirishida avvalo xarakatli, emotsional va obrazli xotira ishtirok etadi. Bu borada xarakatli va emotsional xotira ustunlik qiladi. Xotira bu yoshda asosan ixtiyorsiz bo‘ladi. Bu davrdagi bolalarga ko‘p kitob o‘qib berish natijasida ular uzun ertak va she’r xikoyalarni eslab qoladilar, lekin bunday eslab qolish bolaning umumiy aqliy rivojlanishidan ham, xotirasining individual xususiyatidan ham dalolat bermaydi. Bu ilk bolalik davridagi bolalarning barchasiga xos bo‘lgan nerv sistemasining umumiy egiluvchanligi natijasidir. O‘zi va atrof xayot xaqidagi voqea va xodisalarda ketma-ketlik borligi uchun ham ularni xali to‘liq ravishda xotirasida saqlab qola olmaydi.

Bu davrdagi bolalar asosan o‘z xatti xarakatlarini o‘ylab o‘tirmaydilar. Bu xatti-xarakatlar ularning xoxish va xissiyotlari asosida bo‘ladi. Bu yoshdagi bolalarning xatti-xarakatlari juda o‘zgaruvchan bo‘ladi. Masalan: bolaning yiglashi ham, yig‘idan to‘xtashi ham juda oson. Ilk bolalik davrda bolada o‘z yaqinlariga onasi, otasi, buvi-buvalari, tarbiyachisiga nisbatan muxabbat shakllanadi. Ilk bolalik davrida bu muxabbat boshqa shaklga o‘tadi. Endi bola o‘z yaqinlaridan maqtov, erkalash olishga xarakat qiladi. Ota-onalar tomonidan bolaning xatti-xarakatlari va shaxsiy xususiyatlariga beradigan ijobiy emotsional baxolari ularda o‘ziga nisbatan o‘z layoqat va imkoniyatlariga nisbatan ishonchni shakllantiradi. U o‘z ota-onasiga nihoyatda qattiq bog‘langan bo‘lib, intizomli va itoatkor bo‘ladi. Ana shu bog‘liqlik sababli bolaning asosiy extiyojlari qondiriladi, xavotirligi kamayadi. Onasi yonida bo‘lgan bolalar ko‘proq xarakat qiladilar va atrof muxitni o‘rganishga intiladilar. Bu davrda bola o‘z ismini juda yaxshi o‘zlashtiradi. Bola doimo o‘z ismini ximoya qiladi, uni boshqa ism bilan chaqirishlariga norozilik bildiradi. Kattalarning bola bilan qiladigan muomala munosabati uni o‘zini aloxida shaxs sifatida anglashining boshlanishiga imkoniyat beradi. Bu jarayon asta-sekinlik bilan amalga oshadi. Kattalarning bola bilan qanday muomala qilishlariga qarab o‘z «Men»ini anglay boshlashi vaqtliroq yoki bir muncha kechroq yuzaga kelishi mumkin. 3 yoshli bola o‘zini o‘z xoxish va extiyojlarini qondirishi mumkin bo‘lgan manba deb biladi va bu uning «Menga bering», «Ko‘taring», «Men ham boraman» kabi talablarida ko‘rinadi. Uch yoshli bolalar o‘zlarini o‘zgalar bilan taqqoslay boshlaydilar, buning natijasida bolalarda o‘z-o‘zini baxolash vujudga keladi. SHu davrdan boshlab bolalarda mustaqil bo‘lish extiyoji yuzaga keladi va bu ularning «o‘zim qilaman» qabilidagi so‘zlarida nomoyon bo‘ladi.

Uch yoshgacha bolalar psixik rivojlanishidagi asosiy yangilanishlar