|
WOLTAMPEROMETRIA - część II
|
| bet | 11/17 | | Sana | 24.03.2017 | | Hajmi | 0.66 Mb. | | #2036 |
WOLTAMPEROMETRIA - część II
Woltamperometria i polarografia impulsowa, metody stripingowe
Kolejny sposób eliminacji prądu pojemnościowego zastosowany jest w technikach impulsowych. Wykorzystany jest tu fakt, że po szybkiej zmianie potencjału polaryzującego (związanej np. z impulsem napięciowym) prąd szybko wzrasta a następnie zmniejsza się. Jednak poszczególne składowe zmniejszają się z różną szybkością. I tak:
-
składowa faradajowska maleje proporcjonalnie do 1/t (równ. Cotrella tabela 3)
-
składowa pojemnościowa maleje proporcjonalnie do exp(-t/RC)
W typowych warunkach pomiaru spadek wykładniczy jest znacznie szybszy i już po ok. 20 ms składowa pojemnościowa jest bliska zeru, podczas gdy składowa faradajowska ma wciąż znaczną wartość. Taki sposób prowadzenia pomiaru, oprócz zysku wynikającego ze wzrostu prądu w wyniku polaryzacji impulsowej daje poprawę stosunku użytecznej składowej faradajowskiej do zakłócającej składowej pojemnościowej. Technika występuje w dwóch odmianach: normalnej (np) i różnicowej (dp). W technice normalnej impulsowej elektroda polaryzowana jest impulsami o systematycznie zmieniającej się wysokości względem potencjału odniesienia. Prąd próbkowany jest na impulsie po upływie czasu tw koniecznego na zmniejszenie składowej pojemnościowej. W technice normalnej można stosować próbkowanie podwójne - wówczas odejmowany jest prąd płynący przy potencjale odniesienia. Co przedstawiono na rysunku 10.
Rys.10. (A) Zmiany potencjału elektrody pracującej w czasie dla techniki NP, (B) krzywa woltamperometryczna (NPV) dla 5·10-5M Cd2+ zarejestrowana w 0,1M KCl w zakresie potencjałów od -0,2 do -0,9V.
|
| |
