|
Technika stałoprądowa (dc)
|
| bet | 9/17 | | Sana | 24.03.2017 | | Hajmi | 0.66 Mb. | | #2036 |
Technika stałoprądowa (dc) w postaci wprowadzonej przez Heyrowskiego charakteryzowała się zarówno oscylacjami prądu (widocznymi na rys. 6) jak i składową pojemnościową wynikającą ze zmiany powierzchni elektrody w czasie pomiaru (rys. 9A). Ponieważ zależność prądu pojemnościowego od napięcia jest w tym przypadku liniowa (jakkolwiek nachylenie jest różne przed i po potencjale zera elektrokapilarnego) możliwa jest prosta kompensacja prądu pojemnościowego. Oscylacje mogą być częściowo tłumione poprzez bezwładność pisaka rejestratora lub zastosowanie filtrów RC. Bardziej systematyczne podejście zostało zaprezentowane w odmianie techniki stałoprądowej z próbkowaniem prądu, nazywanej TAST. Próbkowanie prądu polega na pomiarze jego wartości średniej w krótkim przedziale czasowym. W stosunku do pomiaru ciągłego uzyskuje się tu dwie korzyści:
-
umiejscowienie próbkowania w tym samym momencie życia kropli powoduje, że nie obserwuje się oscylacji ponieważ pomiar prowadzony jest na takiej samej wielkości kropli
-
jeżeli próbkowanie dokonywane jest po dłuższym czasie od chwili rozpoczęcia narastania kropli (ponad 3 s) jej powierzchnia i proporcjonalny do niej prąd faradajowski są duże, natomiast szybkość przyrostu powierzchni i proporcjonalny do nie prąd pojemnościowy są małe. Dzięki temu stosunek prądu faradajowskiego do prądu pojemnościowego jest korzystny
W efekcie w technice TAST uzyskano obniżenie granicy oznaczalności w stosunku do tradycyjnej techniki stałoprądowej.
|
| |
