O‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta`lim vazirligi buxoro davlat universiteti psixologiya va sotsiologiya kafedrasi

Geraklit qalbni ta’riflashi bo‘yicha: havodagi naml
ikni xuddi sharob ichgan odamni qalbiga 
o‘xshatadi. Qanchalik qalbi quruq bo‘lsa u kuchlidir va aqllidir. Geraklit birinchi bo‘lib 
psixologiya tarixida organizmdagi ruhiy holatning o‘zgarishini aniqlab beradi. Ruhiy holat o‘zida 
ichki tushunishi va o‘ylash
, shu bilan birgalikda tushunish chegarasini, haqiqiy hayotni 
tushunishini belgilab beradi. 
Geraklit izlanishlari nafaqat yangi hayot mazmunini, balki insonning rivojini tushuntirib 
beradi. Anaksagor (er.av. 500-428) olamni bir necha sifatli har xil qismlardan tartibga solinadi, 
deb hisoblar edi va bular ong tomonidan tartibga solinadi, deb ta
’
kidlar edi. U inson va tabiatni 
o‘z
-
o‘zini boshqarish
i
ga e’tibor beradi.
Anaksagor ongni, aqlni narsalardan tashqari yoki fazodan tashqari harakat qiladi, deb 
ta’kidl
agan. Lekin, bunga Platon qarshi chiqqan. U - 
«Anaksagor ong haqida gapirganda boshqa 
yo‘lga kirib qolyapti» deb aytgan. Lekin, Anaksagorning ilmiy asarlarida bunday chekinishlar 
yo‘q. Anaksagor shunday hisoblar edi: qanchalik inson tanasi rivojlangan, to‘liq bo‘lsa shu 
organizmda aql - 
ong mukammal bo‘ladi. U «Inson jonzotlar ichida eng aqlli hisoblanishiga sabab 
uni 2 ta qo‘li borligidadir» deb aytib o‘tgan. Lekin, bu ta’limotga Aristotel qarshi chiqqan. 
Anaksagor fikricha, «aql», «ong» o‘zida tanani ko‘r
satadi. Shuning uchun qalb materialistik 
tomondan ikkinchidir. Anaksagor determenizm tamoyilini to‘liqroq tushuntirib bergan.
Demokrit (er.av. 460-370) 
Levkippdan
keyin olamning atomistik modelini yaratdi. Butun 
koinotda, kenglikda, butun olamda o‘zgarmas qonunlarga binoan sharsimon bo‘linmas o‘t atomlari 
harakatdadir, qaysiki ular qalbni yaratadi. Shunday qilib, qalb moddalar ichida uning bir turidir. 
Tarqalish, yo‘qolish haqidagi fizik qonun tanaga tegishlidir, shunga ko‘ra Demokrit 
qalbning barhayotligini tan olmaydi.
Bu yo‘nalishlarga qarshi qalbni barhayotligini yoki boshqa qalbga aylanishini 
afsonaviylikka yaqinligini yoqlab bir necha maktablar chiqdi. Qadimgi Rimda ikki maktab Pifagor 
va Platon maktablari. Bu maktablar qalbni doim barhayotligini, doi
mo aylanib yurishini, ya’ni 
diniy tomondan ham ta’kidlashar edi. Ularning fikricha, qalb tanaga bir jazo sifatida mahkamlab 
qo‘yilgan. Olamning yaratilishi Pifagor tomonidan shunday ta’riflanadi: olam narsalardan emas, 
balki arifmetik-geometrik strukturaga ega. Ye
r yuzida barcha narsalar − harakatdagi narsalarning 
hammasi raqamli holatlarni, qiyofani ko‘rsatadi. Qalb ham garmoniya − tanaga qarama
-qarshilik 
garmoniyasidir. Pifagor maktabi 200 yil yashadi. Bu maktab fikrlovchilari son yoki raqamni 
narsalardan ajralmas deb, hisoblar edilar. Lekin sonlar narsalardan alohida ajraldi.
Suqrot (er.av. 470-
399) u ko‘chadami, bozordami qanaqa vaqt bo‘lishiga qaramay, 
insonlarni qiziqtirgan savollariga javob berardi. Suqrot boshqa faylasuflardan farq qilib, bergan 
maslahatiga pul olmas edi. Uning 
muxlislari turli kasb egalari boy yoki kambag‘al sinfidan edi. 
Suqrot faoliyatida suhbatdoshiga o‘zi tanlagan bir necha savollar bilan muroj
aat qilar va savollarga 
aniq to‘g‘ri javob berishga yordam berar edi.
Suqrotni shio
ri «O‘zingni o‘zing o‘rgan, bil» bo‘lgan
, lekin bu fikri bilan Suqrot 
psixologiyada birinchi bo‘lib tan olish metodikasiga tayangan emas. O‘z ta’limotiga ko‘ra Suqrot 
o‘z ichki his
-
tuyg‘ularni bilishga emas, balki inson o‘z qilmishlarini o‘z yurish
-turishini analiz 
qilishni tushunti
rib berishni tushungan edi. Suqrot fikriga ko‘ra
, 
insonni o‘z
-
o‘ziga munosabati 
intellektual axloqiy sifatlarni namoyon qiladi.
Platon (er.av. 428-348) qalbning yangicha talqinini yaratdi. Platon materializmga qarshi 
qarashlari 
falsafiy qarashlarida siyosiy tus olgan. Yoshlar materializmdan xudosizlikka yo‘liqdi
va 
jamiyat darz ketadi, deb ta
’kidlar edi. Platon haqidagi bir necha asarlar to‘lig‘icha etib kelmagan. 
Platon asos solgan falsafiy nazariya boshqa zaminda rivojlandi. 

Platon akademiyasiga kirishd
a shunday so‘zlar yozilgan edi. «Geometriyani bilmaydigan bu 
erga kirmaydi». Geometrik figuralar bir tomonda seziladi, his qilinadi va ko‘riladi. Platon o‘z 
ustozi Suqrot o‘limidan keyin Suqrot yurtiga Janubiy Italiyaga sayohat qi
ldi. Suqrot maktablarida 
bo‘lib dialektik metod suhbat qilishni o‘rgandi.
G‘oyalar birinchidan qaysiki inson yashayotgan voqealikda, ikkinchidan real emas. G‘oya − 
inson aql-zakovati mevasi emas, balki aql-zakovati nazariyaga taqlid qiladi. Platon fikricha: 
nazariyalar, fikrlar fazoviy ongga qarashlidir, qalb olami esa bularning 
hammasini − nazariyalar 
va materiyalarni birlashtiradi.
Aristotel (er.av. 384-322) Platonning shogirdi b
o‘
lgan. U Kichik Osiyo shaharlarida ilmiy 
ishlar va o‘qitish bilan shug‘ulla
ngan. 
Aristotel biologiya bilan shug‘ullanar edi. U organizmga 
biologik, genetik yondashdi va tabiatni psixik tomonidan tushundi. Aristotel «
q
alb» haqida 
shunday fikrga keldi: qalb tirik jonzotlarning boshlanishi, tanani hayotga tayyorligini belgilaydi. 
Uning 
talqini bo‘yicha «
q
albni tanadan ajratib bo‘lmaydi». «Qalb
−
bu to‘liq ishlovchi 
organizmdir». Aristotel «Qalb haqida», «Hayvonlar qismi haqida» asarlarida va kichik psixologik 
insholarda «
x
otira haqida», «
t
ush ko‘rish haqida» o‘zini
ng psixologik tushunchalarini yozib 
ko‘rsatdi.
Uni fikricha, ruh hayot tamoyili sifatida birinchi o‘rinda turadi. Ruh orqali 
boshqariladigan organik hodisalar, noorganik dunyoga qarama-
qarshi qo‘yilardi. Boshqa qutbda 
esa qaysiki hodisalar ulkan qobiliyat, ya’ni idrok aqlg
a qarama-
qarshi qo‘yilgan edi. Bu ikki 
yo‘nalishning birligini tiklash uchun Aristotel izdoshlari kurashishdi. Bu izlanishlar qadimgi 
Rimda falsafiy-
psixologik ta’limotlarda katta ishlar qilinishiga sabab bo‘ldi. Eng katta yutuqlardan 
biri psixologik hodisalarni tushuntirishda Aristotel biopsixologiyasi katta yutuqqa egadir, qaysiki 
u o‘zida uchta yo‘nalishni birlashtirdi: Geraklit, Demokrit, Anaksagor. Aristotel jonli tabiatni 
organizmni turli darajada rivojlanishiga o‘xshatdi. Demokritning shogirdi, izdos
hi Epikur 
Demokritga tushuncha, qalbni, umumbiologik hodisadan psixologik hodisalarni bir-biridan ajratib 
berdi. 
Qalb 4 elementdan tashkil topgan. Ularni har birini o‘z vazifasi bor: 
Olov − issiqlik manbai;
Bug‘lanish − harakat;
Sh
amol − sovuqqonlik;
Noms
iz element − qalb.
Bular hammasi psixologik faoliyatni namoyon qiladi. Epikurning shogirdi Lukretsiy nomsiz 
materiyani nomlash uchun termin topdi. Bu 
−
ruh qalbdan farq qiladi. Bu tushunchani Lukretsiy 
«Ayollar tabiati haqida» asarida harakat turini, farqini bir butun «atomli» dunyoda tushuntirib 
berdi. «Qalb» Lukretsiy ta’rifi bo‘yicha: aktiv faoliyatli tanani o‘ziga bo‘ysundira oladi uning 
bundan idrok kelib chiqadi. 
Keyingi qadamlardan biri bu «
o
ng» tushunchasini
ng kelib chiqishi. Rimlik vrach Galen ong 
tushunchasini har tomonlama tushuntirib berishga harakat qildi. Nerv-psixologik faoliyatning 
analizida bizga tanish «pnevma» bo‘ladi. Stoiklar (ta’sirida tarbiyalangan Galen) pnevmani 2
ga 
ajratishar edi. 
«Psixik» va «o‘suvchi» sezgi organlariga ta’sir organidagi «psixologik pnevmani»
holatini o‘zgartiradi, lekin bu shaxsni o‘z
-
o‘ziga hisob b
erishiga kamlik qiladi. Qalb yuqoriga 
xudoga yoki pastga material dunyog
a yo‘nalmaydi, balki o‘ziga
-
o‘zi, o‘z qobili
yat faoliyatini 
qabul qiladi deb ta
’
kidlagan edi Platon. 
Avgustin fikri ham Platon fikriga yaqin turadi. Uning fikricha, qalbni mustaqil harakati 
tanadan tashqari, lekin uning 
quroli sifatida qo‘llanilishi psixik tana bo‘lishidir. Qadimgi vaqtda 
qalb haqid
a bir necha katta izlanishlar bo‘ldi. Qalb
−
bu olov, havo raqam harakatlanuvchi. Qalb 
deganda inson yashash uchun kerakli narsalar emas, balki butun tirikchilik, hayot tushuntirilgan. 

Hozirgi zamon tili bilan gapirganda psixologiya fizikani bir qismi, deb tushunilgan. Insonni fazo 
bilan uzluksiz bog‘
liqligi quyidagi tushunchani aniqlar edi.
Psixika-ong-idrok
. Xotira zehn emas, bu estaliklar xolos, balki qalbni oldingi o‘zining 
harakatlarini eslashdir. Lekin qalb bajargan harakatlarni eslashga ega emas. Qalbga hozir 
bajariladigan vazifalar, sezish va intellektual harakatlar ham xosdir. Shu bilan birga Platonning 
fikricha, afsonalar biz uchun qimmatlidir. 
«Psixologiya fan sifatida ruh haqidagi ta’limotdan boshlanishi kerak edi. Ruh haqidagi 
ta’limot odamzot tomonidan ilgari surilgan birinchi ilmiy gepoteza»dir deb yozadi L.S.Vigotskiy. 
Anita − ruh haqidagi qarashlar ibtidoiy jamoa davridayoq mavjud bo‘lgan bo‘lsada, bu davrda 
tabiat va inson haqidagi tasavvurlar tub burilishga uchrab, antik olamda dastlabki ruh haqidagi 
ilmiy farazlar paydo bo‘la boshlaydi. Ilmiy psixologiya va undagi barcha muammolarning boshi 
shu erdadir. 
«Qaysi yo‘llar bilan bormagin, baribir ruhning chegarasiga borolmaysan» degan aforizm 
bilan efeslik Geraklit (er. av. 530-470) individual 
ruh va koinot birligi g‘oyasini ilgari surdi. Unga 
ko‘ra barcha narsa asosida olov yotarkan. Organizmdagi olov uchquni psixologiyadagi − ruhdir. 
U «olovli va nam» holatda bo‘ladi va mast odam qaerga ketayotganini bilmaydi, chunki uning 
psixikasi namdir» − deb yozadi Geraklit. Uning ta’kidlashicha ruh namni umumiy logos qonunlari 
bilan belgilanadi. Bu fikr bilan Geraklit barcha psixik hodisalar moddiy dunyo qonunlariga 
buysunishini ta’kidlamoqchi bo‘ladi. Determinizm tamoyilini juda sodda ko‘rinishda 
ta’riflamoqchi bo‘ladi. Lekin uning g‘oyalari psixik hayotning hamma eshiklarni ochishga kalit 
bo‘la olmas edi. Geraklit o‘zidan oldin o‘tgan milet maktabi faylasuflari Fales, Anaksimandr, 
Anak
simenlarning ruh bo‘linmasligi to‘g‘risidagi fikrlarini izdoshi
xisoblanadi. 
Geraklitdagi ruh uchqunlari keyinchalik Demokrit (er.av.400-
370)ning ta’limotida «olovli 
atomlarga» aylandi. 
Demokrit va uning ustozi 
Levkipp
(er. av. 500-440) atomik materializm 
nazariyasini ilgari surdilar. Unga ko‘ra barcha narsalar 2 ta asosdan − bo‘linmas harakatchan, 
sharsimon va engil atomlardan va bo‘shliqlardan paydo bo‘ladi. Bu atomning eng harakatchanlari, 
ya’ni olov atomlari ruhni hosil qiladi. Yana 
bir grek mutafakkiri Anaksagor (er. av. 500-428)ning 
barcha narsalar gameomeriy nomli mayda moddalardan tashkil topganligi va ularning aql bilan va 
ya’ni ruh bilan boshqarilishi to‘g‘risidagi fikr
i 
ham Demokritning atomik qarashlariga o‘xshaydi. 
Sochilib ketishidan iborat fizik qonunni tana uchun ham taalluqli deb hisoblab, Demokrit ruhning 
abadiyligini inkor etadi. Demokrit ruhning tana harakatining sababi deb biladi. Uning yozishicha, 
ruh og‘ir tanaga kirib harakatga keltiradi. Tana o‘lgandan keyin esa u 
fazoda tarqalib ketadi. Biz 
nafas olganimizda ruhni tashkil etuvchi atomlarni yutib nafas chiqarganda ruhimizning bir qismini 
tashqariga chiqarib yuboramiz. Shu tariqa ruhimiz doimo engillashib turadi, deb hisoblaydi 
Demokrit. Uning fikricha hamma narsaning hatto, 
o‘likning ham ruhi bor, faqat juda kam. 
Demokritning bunday fikri panpsixizmga yaqinlashib qola
di. Tanadan tashqari ruh bo‘lishi 
mumkin emas, degan umumiy hukm chiqardi. U nafaqat tana va ruh birligi balki ruhning o‘zi tana 
ekanligini ta’kidlaydi.
«Agar ruh tanani harakatlantirsa, demak uning o‘zi tana qismi» deb yozadi. 
Demokrit, Epikur, Lukretsiy, kabilar Demokrit ruh haqidagi tasavvurlarni rivojlanishini davom 
ettirdilar. Lekin Epiq
urga ko‘ra ruh atomlardan emas, o‘zgarmas 4 elementlardan: olov 
- issiqlik 
asosi, b
ug‘ − harakat asosi, shamol − sovish, nomsiz 4
-
element − ruhdan iborat. Epikurning nomsiz 
elementini Lukretsiy «A», deb atadi. Shuningdek, Epikurning fikricha faqat sezish xususiyatiga 
ega narsalardagina ruh bo‘ladi.
Ruhni qanotli arava 
izvoshchiga o‘xshatish mumkin
. 
Izvoshchi va otlar o‘rtasidagi 
munosabat, tana va ruh o‘rtasidagi munosabat kabidir. Platonga ko‘ra inson ruhining 3 ta asosi 
bor:

1.Hayvonlar va o‘simliklarga xos aqlsiz asos. U tufayli tirik mavjudot o‘zining tana 
ehtiyojlarini qondirishga harakat qiladi. Ruhning mana shu qismi bilan odam sezadi, ochlik va 
tashnalikni sezadi. Bu asos inson ruhining katta qismini tashkil etadi.
2. Asosning intilishlariga qarshi chiqadi.
3.Asos azob va qiyinchiliklar asosidir. Bu qism bilan 
“odamning jahli chiqadi, g‘olib chiqish 
uchun qiyinchiliklarga tayyor bo‘ladi”
.
Platon fikriga ko‘ra, doim mana shu asoslar o‘rtasida kurash kechib, uning oqibatlari 
tushlarda namoyon bo‘ladi. Platonning tushlarni tushuntirish
i 
ko‘p jihatdan zamonaviy fi
krlardan 
biri freydizmga o‘xshab ketadi. Chunki Platon ham ularning asosida mayllar shu jumladan haqiqiy 
mayllar yotishini ta’kidlagan. Platon ruh tana o‘lgandan keyin ham hayot bo‘ladi
, deb fikr yuritadi. 
Uning yozishicha: «Agar ruh abadiy bo‘lsa, unda ru
h haqida nafaqat bu dunyoda balki keyingi 
uning hayoti haqida ham qayg‘urish kerak. Platon
ning 
ruh haqidagi g‘oyasi
ning etakchi qismi 
h
issiyotlardir. Unda Platon birinchi o‘rinda odamlar uchun rohatlanish 
hissi turmasligini aytadi. 
Qoramol, ot va boshqa hayvonlar uchun shundaydir, lekin odam uchun 1-
o‘rin u yoqda tursin, 
2-
o‘rinda ham turmaydi, 
hatto 3-
o‘rinda ham 
emas
. Platon o‘zining «
Filef
»
dialogida rohatlanish, 
azoblanish va har ikkisining bo‘lmasligi r
uhning 3 xil holatidir, 
deb aytib o‘tadi.
Antik psixologiyaning eng yuqori cho‘qqisi Aristotelning ruh haqidagi mashhur ta’limoti 
hisoblanadi. Mashhur faylasuf Gegel aytganidek, «biz psixologiyada ega bo‘lgan yaxshi narsalar 
− bu Aristoteldan olgan narsalarimizdir. Aristotel «O dushe» ya’ni «Jon haqida»
nomli traktida 
ruh muammosini tizimli o‘rganishga bag‘ishlangan o‘z g‘oyalarini yoritib beradi. Shimoliy 
Gretsiyaning Stariga shahrida tabib oilasida tavallud topgan Aristotel 17 yoshda Platonga shogird 
bo‘lib tushgan. Ammo Platonning qarashlari yo‘lidan borma
gan
. Aristotelga ko‘ra, ruh organik 
tananing shakli. Bu tanani Aristotel quyidagi metafora bilan tushuntiradi: 
«Agar ko‘z alohida tirik 
mavjudot bo‘lsa, ko‘rish qobiliyati uning ruhi bo‘lar edi. Ko‘rish qobiliyatini yo‘qotgan ko‘z aslida 
ko‘z bo‘lmaydi, u faqatgina ko‘z degan nomni saqlab qoladi, xolos. Bunday nomni chizilgan yoki 
biror narsadan yasalgan ko‘zga ham berish mumkin. Tiriklik ruhsiz bo‘lmaydi. Ruh tanani tirik 
qiladi. Tananing barcha xususiya
tlari o‘sish, nafas olish, fikrlash asosida ruh turadi. Boshqacha 
aytganda tana va boshqa organlar ruh xizmatidagi quroldir. «Tana ruh uchun mavjuddir», deb 
yozadi. Aristotel ruhni tanadan ajratib bo‘lmaydi» degan qat’iy xulosaga keldi. Aristotel barcha 
ruhning xarakter va xususiyatlarni 
«entelexiya»
degan maxsus tushunchaga birlashtiradi. Ruh 
harakat qilmaydi, tana harakat qiladi, lekin bunday tana ruhlidir. Shu tariqa Aristotel Platonning 
tana va ruh ajralishi, ruhning qismlarga bo‘linishi haqidagi g‘oyasini o‘tkir tanqid qil
adi. 
Materializm g‘oyalari antik psixologiyada anatomiya va meditsinadagi yutuqlari bilan 
mustahkamlab qo‘yiladi. Er.av. 6
-asrda yashagan tabib va faylasuf Olkmson Krotonskiy fan 
tarixida birinchi bo‘lib, fikrlarning bosh miyada tug‘ilishi to‘g‘risidagi taxminni ilgari surdi». 
«
Tibbiyot
ning otasi» Gippokrat 
(er. av. 460-377) Likseon kabi tafakkur va sezgi organi miya 
ekanini ta’kidlaydi. Uning yozishicha mana shu qism bilan biz fikrlaymiz, yaxshi va yomonni 
ajratamiz, tanamizning mana s
hu qismi bilan ko‘ramiz. Miya sog‘ holatda bo‘lgandagina biz sog‘ 
fikrlaymiz». Gippokratning ishlari orasida eng katta shuhrat keltirgani temperament haqidagi 
ta’limotdir. Unga ko‘ra, inson temperamentini organizmdagi 4 xil suyuqlik: miyadagi shilimshi
q 
modda, jigardagi safro, qora taloqdagi qora safroning nisbatini belgilab beradi. Qonning ustunligi 
− sangvinik temperamentiga (lot. − qon), shilimshiq modda ustunligi − flegmatik temperamentiga 
(grek − shilimshiq modda), safro ustunligi − xolerik temperamentiga (grek − safro, o‘t), qora safro 
ustunligi melanxolik temperamentiga (grek − qora safro, o‘t) to‘g‘ri keladi. I.P.Pavlovning 
aytishicha, Gippokrat son-sanoqsiz variantlar ichida inson xulqini tushuntiruvchi kapital 
nazariyaga asos soldi. 

Aleksandriyada 
ma’lum vaqtgacha o‘liklarni yorib o‘rganishga ruxsat berilishi 
Aleksandriyadagi 2 ta yirik tabib olim Gerofil va Erazistrantning yangi kashfiyotlariga sabab 
bo‘ldi. Ptolemeyning shaxsiy tabibi Gerofil birinchi bo‘lib, nervlar, paylar va bog‘lamlar 
o‘rtasidagi farqni aniqladi, ko‘zning tuzilishini batafsil ta’
riflab berdi. Erazistrat bosh miyaning 
tuzilishini ta’riflab, katta yarim sharlardagi egri va bugriliklarning ko‘pligidan odam aqliy jihatdan 
hayvonlardan ustun turadi, degan fikrga keldi. 
Bu barcha anatomo-
fiziologik ma’lumotlarni rimlik tabib Klavdiy Galen 
(er. av. II asr) 
umumlashtirdi va yangilari bilan boyitdi. Uning asarlaridan 17 asrgacha keng foydalanildi. Har xil 
muskullarga boruvchi nervlarni kesish bilan Galen xulosaga keldiki, tananing nervsiz birorta qismi 
yo‘q, birorta harakat, birorta hissiyot ularning ishtirokisiz kechmaydi.
Eksperimentlar orqali Galen orqa miyaning funksiyalarini ham aniqladi. Agar orqa miyani 
ko‘ndalang kessa, kesilgan joydan pastda joylashgan barcha tana qismlari haraka
tchanligi va 
sezuvchanligini yo‘qotadi, degan xulosani olim asoslab berdi. Galen Gippokratning temperament 
ta’limotini yanada rivojlantirdi. U barcha narsalarning 4 xil holati –
iliq, sovuq, quruq, va nam va 
4 xil suyuqlik 13 ta temperamentni keltirib chiqaradi, degan fikrda edi. SHu temperamentlarning 
bittasi normal bo‘lib, 12 tasida normadan chetga chiqish mavjudligini Galen tushuntirmoqchi 
bo‘ldi.
VII asrning oxirlarida Movaraunnahr xalqlari asta-
sekin arab xalifaligi qaramog‘iga o‘ta 
boshlaydi. Islomning har jihatdan mustahkam joriy etilishi esa asosan IX asrning I choragida 
boshlangan. Shuning uchun ham Movaraunnahr allomalari arab musulmon madaniyati bilan faqat 
IX asrning boshidan tanisha boshlaganlar. Chunonchi, Muhammad al-Xorazmiy va Ahmad al-
Farg‘oniy Bag‘dod akademiyasi «Dorul hikma»ga IX asrning 16
-20 yillarida kelganlar. Shu 
vaqtdan boshlab O‘rta Osiyo fani, falsafasi, adabiyoti va madaniyati tarkibida mustahkam bosqich 
sifatida, ya’ni O‘rta Osiyo mahalliy madaniyatining yangi bosqichi sifatida 
shakllana boshlagan 
edi. Demak, arab madaniyati va islomning O‘rta Osiyo xalqlari madaniyatiga, ruhiyatiga ta’siri 
haqida ham xuddi mana shu vaqtdan boshlab gapirish mumkin.
Abu Nasr Forobiyning psixologik qarashlari. Abu Nasr Forobiy Ya
qin va O‘rta S
harqda 
ilg‘or ijtimoiy
-
falsafiy oqimning asoschilaridan biri bo‘lib, «S
h
arq Aristoteli» degan unvonga 
sazovor bo‘lgan mashhur mutafakkir. Forobiy (873
-
950) dunyoqarashining asosi, ya’ni dunyoning 
tuzilishi haqidagi tushunchasini «panteistik» degan fikr tashkil
etadi. Mavjudot yagona 
boshlang‘ichdan pog‘onama
-
pog‘ona vujudga kelgan, yakkalikdan ko‘plikka, rang
-baranglikka 
borgan. Uning dunyoqarashidagi asosiy maqsadlardan biri ilmiy-falsafiy usulning mustaqilligini 
nazariy jihatdan asoslab berishga, uning inson tafakkuriga, aqliy bilimiga asoslanganligini 
isbotlashga intilishdir. 
Forobiy bilishning ikki shakli bosqichini − hissiy va xayoliy, aqliy bilishni bir
-biridan 
farqlaydi. U sezgi roliga to‘xtalib, besh turga bo‘ladi.
Forobiy sezgini bilishning manbai deb h
isoblagan, uning qarashlari Aristotelning «sezmagan 
odam hech narsani bilmaydi ham, tushunmaydi ham» degan qarashlariga o‘xshab ketadi. 
Forobiy inson (ruh) jonining bir tandan boshqasiga o‘tib, ko‘chib yurishi mumkinligini inkor 
etadi va uni balki tan kab
i individual «substansiyasining birligi» sifatida tushunadi. Uning fikri 
izchil emas edi. Bunday ikkilanish Aristotelga ham xos bo‘lgan.
Forobiyning ruhiy jarayonlar, ularning bilish va mantiq tizimi haqidagi ta’limoti o‘rta asrlar 
falsafasining katta yutu
g‘i edi.
Al Xorazmiyning psixologik qarashlari. Abu Abdulloh al Xorazmiy ham O‘rta Osiyoning 
buyuk mutafakkirlaridan biri hisoblanadi. Abu Abdulloh al Xorazmiy dunyoqarashining muhim 
tomoni, uning keng bilimi, ilmning ko‘p jabhalari masalalarini tushunishga ob’ektiv yondashishga 

qaratilgan. Xususan, uning tib, odam anatomiyasi va fiziologiyasi sohasidagi bilimi hissiy 
sezgining moddiy asoslarini qidirishga yordam beradi. «S
h
axsiy ruh − u miyada bo‘lib, undan 
badan a’zolariga asab orqali tarqaladi» deydi. O‘
rta asr Sharq peripatetiklari uchun aql bilimning 
yana bir manbaidir. Ular aqlni ikki turga − tug‘ma va orttirilgan aqlga ajratishadi. Xorazmiy aqlni 
odam nafslarining kuchlaridan biri deb hisoblaydi. 
Umuman olganda, Abu Abdulloh al Xorazmiyning psixologik 
falsafiy qarashlari o‘z davri 
ilmiy dunyoqarashining rivojiga katta hissa qo‘shgan.
Abu Ali ibn Sinoning psixologik qarashlari. Abu Ali ibn Sinoning (980-1037) psixologik-
falsafiy qarashlari, ilmlar tasnifi, ta’rifi va tarkibi haqidagi fikrlari uning «Tib
qonunlari» asarida 
inson fiziologiyasi va psixologiyasi asosida talqin etiladi. Ibn Sino sezgini tashqi va ichki 
sezgilarga ajratadi. Tashqi sezgi insonni tashqi olam bilan bog‘laydi, ular 5 ta: ko‘rish, eshitish, 
ta’m − maza bilish, hid va teri sezgisi. Bular insonning ma’lum organlari − teri, ko‘z, og‘iz, burun 
va quloq bilan uzviy bog‘liq.
Ichki sezgilar - bu umumiy, chunonchi, tahlil etuvchi, ifodalovchi, eslab qoluvchi (xotira), 
tasavvur etuvchi (xayol) sezgilardir. Ibn Sino miyani barcha sezgilardan boruvchi nervlar markazi, 
umuman inson nerv tizimining markazi ekanligi haqidagi ta’limotni olg‘a surgan. 
Inson tana va 
jondan tashkil topadi, miya insonni boshqarib turuvchi markazdir. 
Ibn Sinoning ilmiy psixologik-
falsafiy fikrlari noyob oltin xazina bo‘lib hisoblanadi.
Abu Rayhon Beruniyning psixologik qarashlari. Abu Rayhon Beruniyning (973-1043) 
fikricha, inson hayvondan aql bilan farq qiladi. Lekin insonning hayvondan tubdan farq qiladigan 
bu xus
usiyati qanday bo‘lganligini tushuntirganda Ollohga murojaat qilib, insonni xudo azaldan 
shunday yaratgan deydi.
Beruniyning ruhiy va moddiy ehtiyojlarning roli haqidagi fikri o‘sha davr uchun nihoyatda 
qimmatli fikr edi. U jamiyat yuzaga kelishida kishil
arning moddiy ehtiyojlari rolini ko‘ra oladi. 
Beruniyning fikricha, aql, mehnat, erkin tanlash insonning hayotini va ijtimoiy holatini 
belgilaydi. Inson o‘z ehtiyojlarini mehnat tufayli qondiradi, deydi.
VIII asrda islomda turli yo‘nalishlar paydo bo‘ldi.
Bulardan mutakallimlar, ularning psixik 
ta’limotiga ko‘ra hissiy bilishning ahamiyatini, bilimlarimizning voqelikka muvofiq kelishini 
inkor etishdir. Ular nimaiki o‘zlari uchun nomaqbul bo‘lsa (hissiy bilish bilan bog‘liq bo‘lgan 
sezgi ma’lumotlari va bil
imni inkor etish yordamida) hammasini inkor etadilar va ularga nimaiki 
tasdiqlash lozim bo‘lsa, hamma tasavvur qilish mumkin bo‘lgan narsaga yo‘l qo‘yish yordamida 
hammasiga yo‘l qo‘yish mumkin deb hisoblaydilar.
So‘fizm ta’limotida butun odam xudoning muj
assamlanishidan boshqa narsa emas. Xudo 
hamma ko‘rinadigan narsalarda mavjud. Narsalar esa o‘z navbatida xudoda mavjud. Dunyo − ruh 
shaklida butun olamga tarqalgan xudo singari yagonadir. Inson esa ana shu ruhning bir qismi, 
ertami kechmi u bilan qo‘shiladi. Bu qo‘shilish xudoga yaqinlashishning asosiy bosqichi − shariat, 
taraqqiyot, ma’rifat va haqiqat olib keladi. So‘fizmga ko‘ra xudo bilan qo‘shilishning o‘zi − eng 
oliy rohat. So‘fizm xudoga aql yordamida ishonish emas, balki unga ichki hissiyot orqali 
y
aqinlashishga katta e’tibor beradi.
Psixika voqelikning kishi miyasida aksi sifatida har xil darajalar bilan farqlanadi.
Psixikaning odamga xos bo'lgan oliy darajasi ongni tashkil etadi. Ong psixikaning, uni yaxlit 
bir holga keltiruvchi shakli bo'lib kishining mehnat faoliyatida boshqalar bilan (til yordamida) 
doimiy muloqot qilish jarayonida shakllanishini ijtimoiy-tarixiy shart-sharoitlari natijasi 
hisoblanadi. Shu ma'noda ong olimlarning ta'kidlashicha, ijtimoiy mahsul bo'lib, anglangan 
borliqdan buyuk boshqa narsa emasdir. 

Ongning tuzilishi, uning muhim psixologik ta'rifi qanday? Uning birinchi ta'rifi nomining 
o'zidayoq berilgan bo'lib ong, anglash deganidir. Kishining ongi bizning tevarak - atrofimizni 
qurshab turgan olam haqidagi bilimlar majmuas
idan tarkib topadi. «Ongning yashash usuli va ong 
uchun nimaningdir borligi - 
bilimdir». Shunday qilib, ongning tuzilishiga muhim bilish jarayonlari 
kiradiki, ular yordamida odam o'z bilimlarini doimo boyitib boradi. Bu jarayonlar qatoriga 
sezgilar, idrok, xotira, xayol va tafakkurni qo'shish mumkin. Sezgilar va idrok yordamida miyaga 
ta'sir o'tkazuvchi qo'zg'atuvchilarning bevosita aks etishi natijasida ongda borliqning o'sha lahzada 
kishi tasavvurida hosil bo'lgan hissiy manzarasi gavdalanadi. Xotira ongda o'tmish obrazlarini 
qaytadan gavdalantirsa, xayol ehtiyoj ob'ekti bo'lgan, ammo hozirgi paytda yo'q narsaning obrazli 
modelini hosil qiladi. Tafakkur umumlashgan bilimlardan foydalanish yo'li bilan masalaning hal 
etilishini ta'minlaydi. Aytib o'tilgan psixik bilish jarayonlaridan istalgan birining batamom barbod 
bo'lishi u yoqda tursin, buzilishi yo izdan chiqishi ham ongning barbod bo'lishiga olib keladi. 
Ongning ikkinchi ta'rifi - unda sub'ekt bilan ob'ekt o'rtasida aniq farqlanishning o'z ifodasini 
top
ishi, ya'ni odam «men» degan tushunchaga nima tegishli ekanini aniq biladi. Tirik organizmlar 
dunyosi tarixida birinchi bo'lib undan ajralib chiqqan va o'zini atrof muhitga qarama-qarshi 
qo'ygan inson o'z ongida ushbu qarama-qarshilik va tafovutni saqlab kelmoqda.
Jonli mavjudotlar ichida uning o'zigina o'zini bilishga, ya'ni psixik faoliyatini o'zini tadqiq 
etishga yo'naltirishga qodirdir. Odam o'z hatti-harakatlarini va umuman o'zini-o'zi ongli ravishda 
baholaydi. «Men»ning «men emas»dan ajratishi har bi
r kishi bolaligida boshdan kechiradigan yo'l 
bo'lib, uning o'zini-o'zi anglashi jarayonida yuz beradi.
Ongning uchinchi ta'rifi - odamning maqsadni ko'zlovchi faoliyatini ta'minlashdir. 
Faoliyatning maqsadlarini yaratish ongning funktsiyasiga kiradi. Bunda faoliyat motivlari yuzaga 
keladi va chamalab chiqiladi, irodaviy qarorlar qabul qilinadi, harakatlarni bajarishning qanday 
borishi hisobga olinadi, unga tegishli tuzatishlar kiritiladi va hokazo.
Inson tabiat tomonidan berilgan narsaning formasini o'zgartirish bilangina cheklanmaydi, 
tabiat tomonidan berilgan narsalar bilan birga o'zining ongli maqsadini ham amalga oshiradi, bu 
maqsad qonun sifatida kishining ish usulini va bu ishning xarakterini belgilab beradi va kishi o'z 
irodasini ana shu maqsadga bo'ysundirishi lozim. Maqsadni ko'zlovchi faoliyatning amalga 
oshishida va yo'nalishida kasallik oqibatida yoki biron-bir boshqa sabablarga ko'ra har qanday 
buzilishning yuz berishini ongning buzilgani deb qaramoq kerak. Nihoyat ongning to'rtinchi ta'rifi 
- 
uning tarkibiga muayyan munosabatning kiritilishidir. «Insonning muhitiga bo'lgan munosabati 
uning ongidir». 
Kishi ongiga muqarrar ravishda his-tuyg'ular olami kirib keladi.Unda murakkab ob'ektiv eng 
avvalo odamni o'zi ham jalb etilgan ijtimoiy munosabatlar o'z aksini topadi. Bu o'rinda ham (jalb 
etilgan ijtimoiy) boshqa ko'pgina hollarda bo'lgani kabi patologiya normal ongning mohiyatini 
yaxshiroq anglab olishga yordam beradi. Ayrim ruhiy kasalliklarga chalinganda ongning 
buzilganligi aynan his-tuyg'ular va munosabatlar sohasidagi buzilish bilan belgilanadi: bemor 
bunga qadar behad sevgan onasini suymaydigan bo'lib qoladi, yaqin kishilari to'g'risida zarda bilan 
gapiradi va hokazo. Ongning yuqorida ko'rsatib o'tilgan barcha o'ziga xos xususiyatlari 
shakllanishi va namoyon bo'lishining muqarrar sharti til hisoblanadi. Nutq faoliyati jarayonida 
odam bilimlar hosil qiladi, kishi dunyoga kelgunga qadar uning uchun insoniyat yaratib bergan, 
tilda mustahkamlab, unga yetkazgan inson tafakkuri boyliklari bilan o'z hayotini boyitadi. A.I 
Gertsen shunday deb yozgan edi: «Har bir kishi ildizlari sol bo'lmasa odam ato zamonlariga borib 
yetadigan dahshatli shajaraga tayanadi: sohil bo'yidagi to'lqin kabi orqamizda butun boshli okean 
- butun bir dunyo tarixining shiddati his etiladi; shu daqiqada bizning miyamizda barcha asrlarning 
g'oyalari ...Til alohida ob'ektiv sistematik unda ijtimoiy tarixiy tajriba yoki ijtimoiy ong aks 

etgandir. Konkret odam tomonidan o'zlashtirilar ekan, til ma'lum bir ma'noda uning real ongi bo'lib 
qoladi. Til - amaliy, haqiqiy ongdir, boshqalar uchun ham mavjud bo'lgan va xuddi shu tufayli 
men uchun ham mavjud bo'lgan ongdir...» 
- deb qayd etgan edi. Ong tushunchasi psixologiyada, 
psixiatriyada va boshqa fanlarda uning yuqorida keltirilgan asosiy ta'riflariga mos keladigan 
ma'noda ishlatiladi. Psixiatrlarni bemorda ongi buzilganligi masalasi doimo qiziqtiradi, shu tufayli 
ular ong deganda bemorning o'z - o'ziga qaerdaligi, vaqt qachonligi, tevarak-atrofdagi vaziyat 
qandayligi to'g'risida o'z shaxsiy holati ham harakatlari haqida hisob berish imkoniyatlarni 
tushunadilar.
Ongi yaxshi saqlanib qolgan odam miyaga kelayotgan yangi axborotga o'zidagi mavjud 
bilimlarni hisobga olgan holda baho beradi va o'zini tevarak-atrofdagi muhitdan alohida ajratib, 
boshqa odamlarga va faoliyat vaziyatga nisbatan tarkib topgan munosabatlar sistemasini saqlab 
qoladi hamda ana shu barcha ma'lumotlar asosida o'z xatti-harakatini idora qiladi. Ong ijtimoiy 
mahsul bo'lib, faqat odamlarga xosdir. Hayvonlarda esa ong bo'lmaydi.
Psixikaning quyi darajasi ongsizlikdan iboratdir. Ongsizlik - kishini o'zini tuta olmaydigan 
qilib qo'yadigan taassurotlar bilan bog'liq psixik jarayonlar, harakatlar va holatlar yig'indisidir. 
Psixik holat sifatidagi ongsizlik voqelikni aks ettirishning shunday bir shakli hisoblanadiki, bunda 
harakat vaqti va o'rnini mo'ljal qilish yaxlitligi yo'qoladi, hatti- harakatning nutq yordamida 
boshqarilishi buziladi. Ongsizlikka quyidagi psixik hodisalarni kiritish mumkin: uyqu paytida yuz 
beradigan psixik hodisalar (tush ko'rish), sezilmaydigan, lekin haqiqatda ham ta'sir ko'rsatadigan 
qo'zg'atuvchilarga javob reaktsiyalari- oldinlari ongli harakat bo'lib lekin takrorlanaverib 
avtomatlashib ketgan va shunga ko'ra endilikda anglanmaydigan bo'lib qolgan harakatlar, 
faoliyatga undovchi, ammo maqsad hissini anglamaydigan ayrim mayllar va hokazo. Ongsizlik 
hodisalariga bemor kishining psixikasida ro'y beradigan ba'zi bir patologik hodisalarni anglash, 
ko'ziga yo'q narsalar ko'rinishi va shu kabilarni ham qo'shish mumkin. Shularga asoslanib 
ongsizlikni ongga qarama-qarshi deb hisoblash, uni hayvonlar psixikasiga tenglashtirish noto'g'ri 
bo'lar edi. Ongsizlik - bu kishining xuddi onglilik kabi o'ziga xos psixik qiyofasidirki, u kishi 
miyasida borliqning yetarli darajada bir xil bo'lmagan qismlar aksi tarzida inson hayotining 
ijtimoiy shart-sharoitlari bilan bog'liq holda paydo bo'lgandir. 
XVII asr psixologlar ko'z o'ngida psixikaga bo'lgan qarashlarning tubdan o'zgarishi davri 
sifatida namoyon bo'ladi. Psixologik fikr taraqqiyotidagi yangi davrni "fanlar malikasi" bo'lib 
hisoblangan mexanika ta'sirida paydo bo'lgan kontseptsiyalar ochib berdi. XVII asrga oid 
psixologik fikrlarning o'ziga xos tomonlari talqinda ochiq namoyon bo'ladi. 
a) tushuntirish uchun hech qanday ruhga muhtoj bo'lmagan tana-mexanik sistema haqidagi 
ta'limot; 
b) ichki kuzatish orqali o'z psixik holati haqida hamma narsani bilish mumkin bo'lgan 
individning ongi haqidagi ta'limot; 
v) inson faoliyatini unga foydali narsalar tomon yo'naltiruvchi yoki zararli narsalardan 
qaytaruvchi ehtiroslar (affektlar) haqidagi ta'limot; 
g) fiziologik va psixologik tomonlar o'rtasidagi munosabati haqidagi ta'limot.
Bu ta'limotlarning asosida fanning ulug' zahmatkashlari Rene Dekart (1598-1660), Benedit 
Spinoza (1632-1677), Tomas Gobbs (1588-1b79), Djon Lokk (1632-1704), Gomfrits Leybnits 
(1646-1716) kabilar turar edi. 
Frantsuz matematigi, tabiatshunos va faylasufi Dekartning ismi bilan psixologiya tarixidagi 
g'oyat muhim bosqich bog'langan. Aynan u o'zining ong haqidagi ta'limoti bilan Aristotelning ruh 
haqidagi ta'limotidan psixika to'g'risidagi tushunchalarning ajralib chiqishi uchun asos yaratdi. U 
avtomat kabi mexanik ishlovchi organizm modelini tanlaydi va u bilan o'sha kunlargacha ruh bilan 

boshqariluvchi bo'lib hisoblangan tirik tanani uning ta'siridan "xalos etdi". Shu davrda Garvey 
tomonidan qon aylanishining kashf qilinishi "organizm mexanik mashina" degan fikrni 
rivojlantirdi. Unda yurak qon o'tkazuvchi nasos bo'lib hisoblanadi va bu jarayonda ruhning hech 
qanday funktsiyasi yo'q deb ta'lim berildi. Dekartgacha barcha faoliyat jarayonlari yerdagi hayot 
tashqarisidan energiya oluvchi maxsus agent ruh bilan boshqariladi, deb hisoblab kelindi. Ammo 
Dekartdan boshlab, tana mexanika qonunlariga asosan tuzilgan avtosistemadir, undagi 
organlarning ishlashi ham tananing faoliyati ham, boshqa tanalar bilan aloqasi ham ruhga muhtoj 
emas, deb ta`kidlandi. Lekin bu bilan ruh "ishsiz" bo'lib qoldimi? Yo'q, Dekart ruhni hech narsaga 
bog'liq bo'lmagan oliy substantsiyagacha ko'tardi. "Ruh ongning uzluksiz bo'lmagan hodisalari-
fikrlaridan iborat" deb aytdi olim. Ruhning birdan bir asosiy belgisi uning fikrlashidir. Fikrlashdan 
to'xtash ruhning yo'q bo'lishiga olib keladi, deb hisoblaydi.
Dekart tana va ruh substantsiyalarini o'zaro taqqoslash shunga olib keladiki, Dekart tana o'z 
tabiatiga bo'linuvchi, ruh esa bo'linmas, shuning uchun u turli xil narsa degan xulosaga keldi.
Dekart dualizmining ma'nosi shuki, tana va ruh mustaqil substantsiyalardir. Ularning har 
qaysisi mavj
ud bo'lishi uchun o'zidan boshqa hech narsaga muhtoj emas. «Ruh butunlay mening 
tanamdan ayri bo'lib, u tanamsiz ham mavjud bo'la oladi». «Bizdagi issiqlik va harakat fikrga 
bog'liq bo'lmagani uchun ular faqat tanamizga tegishlidir» deb yozadi Dekart.Buni
Dekart ruhsiz 
tanalar ham, masalan, olov issiqlikka ega bo'lishi va harakatlanishi bilan isbotlashga harakat qiladi. 
Dekartning fikricha, hayotni ruh bilan bog'laganlar xato qiladilar. Negaki "o'lim hech qachon ruh 
tufayli sodir bo'lmaydi, balki tananing muhim qismidagi buzilishi tufayli ro'y beradi". 
Dekartga ko'ra asoslarning asosi shubhlanishdir. Uning fikricha hamma tabiiy va g'ayri 
tabiiy narsalardan shubhalanish kerak. Chunki shubhalanganda odam fikrlaydi. Bunda Dekartning 
mashhur aforizmi- men fikrlayapman, bundan chiqdi mavjudman. O'zining asosiy fikrlarini Dekart 
«Aqlni boshqarish qoidalari», «Ruhlar ehtiroslari», «Odam haqida» nomli asarida bayon etdi.
XVIII asrning eng yirik kashfiyotlari qatoriga refleks tushunchasining paydo bo'lishini 
kiritish mumkin. Refleks tushunchasi Dekart fizikasida paydo bo'ldi. Agar Garvey o'z kashfiyoti 
bilan ruhni ichki a'zolarning boshqaruvchisi sifatida inkor etgan bo'lsa, Dekart ruhni tashqaridan 
ta'sir etish xususiyatidan mahrum qildi. U fanga fiziologiya va psixologiyada fundamental bo'lgan 
refleks tushunchasini (terminini emas) kiritdi. U davrda nerv sistemasi to'g'risidagi bilimlar ham 
oz edi. Dekart uni ingichka quvurchalar - 
«trubkachalar»dan iborat deb tasavvur qildi. Dekartning 
tasavvurida go'yo shu trubkachalardan mayda yengil havosimon zarralar harakatlanadi. Bu 
zarralarni Dekart «hayvon ruhlari» deb nomladi. «Men ruh deb atagan narsalar kichiklik va tez 
harakatlanishdan boshqa hech qanday xususiyatga ega bo'lmagan tanachalardan o'zga narsa emas. 
Bular qonn
ing eng harakatchan zarralari bo'lib, doim miya tomonidan harakatlanadi», deb 
tushuntirmoqchi bo'ldi Dekart. Uning refleks sxemasiga ko'ra tashqi impul`s nerv trubkachalari 
ichida joylashgan nerv "iplarining" uchiga ta'sir qilib, ular shu "ip" chiqqan miyaning qismini 
go'yo arqonning bir uchi ikkinchisini harakatga keltirganidek qo'zg'atadi. U yerdan «hayvon 
ruhlari» nerv orqali tegishli muskulga o'tib, qisqarishga majbur qiladi. Shu tariqa harakat ro'y 
beradi. Shuning uchun qaynoq buyum qo'lni kuydirib tortib olishga majbur qiladi. Bunda xuddi 
yorug'lik nurining ko'zgudan qaytganidek reaktsiya sodir bo'ladi.
Xatti - harakatlarning reflektor tabiatini ruhga murojaat qilmay ochib berib Dekart umid 
qiladiki, kelajakda ancha murakkab hodisalarni ham u ta'riflab bergan fiziologiya mexanika 
qoidasiga ko'ra tushuntirish mumkin bo'ladi: «masalan, it o'ljani ko'rgach, unga tashlanadi, lekin 
o'q ovozini eshitsa, albatta qochadi. Shunga qaramay ovga o'rgatilgan itlar o'ljani ko'rgach 
to'xtaydi. Aqlsiz hayvonlar miyasida shunday o'zgarish hosil qilib, ularni o'rgatish mumkin ekan, 
ehtimol odamga biror narsani o'rgatishda bundan ham yaxshiroq narsalarga erishsa bo'lar» deb 

taxmin qildi Dekart. U bundan shunday xulosa chiqardi: «ruhning kuchi emas, balki mexanika 
qoidalari asosida ro'y beruvchi tanadagi o'zgarishlar asosida inson avvalo o'z tabiatining, qolaversa 
tashqi olamning hukmdoriga aylanishi mumkin».
Dekartning birinchi opponenti bo'lib gollandiyalik faylasuf Spinoza chiqdi. Gegelning 
fikricha, B.Spinoza Dekart falsafasidagi dualizmni olib tashladi. Unga ko'ra yagona va abadiy 
ajralmas xususiyatlarga ega bo'lgan substantsiya - bu tabiat. Shuning uchun odamni substantsiyalar 
uchrashadigan «joy» sifatida Spinoza inkor etadi. Odam bir butun moddiy va ruhiy mavjudot de
b 
biladi. Hech kim Spinozachalik Dekartning dualizmi organizmga mashina singari munosabatda 
bo'lganini anglamagan. O'zining eng mashhur psixologik asari «Etika»da faylasuf dastlab 
substantsiyalar masalasida to'xtaladi. Shu yerdanoq uning qarashlari Dekartning qarashlaridan 
uzoqlashadi. Dekartdan farqli ravishda Spinoza monistik ta'limotni ilgari surdi. Substantsiya 
deganda Spinoza bizdan tashqarida joylashgan tabiatni tushunadi. Bu substantsiya o'z navbatida 
bir qancha xususiyatlarga ega bo'lib, inson ularning faqat ikkitasi - tana va fikrni bilgan. Shuning 
uchun ruh va tana bitta individualni, ya'ni fikrlaydigan tanani tashkil etgan. Alohida ruhiy 
substantsiyaning borligini Spinoza inkor etadi, lekin materiya va tafakkur birligi muammosini 
oxirida ochib berolmadi. Substantsiyalar ta'limoti asosida Spinoza insonning hissiy holatlari - 
affektlar masalasini yoritib berdi. O'zining affektlar haqidagi ta'limotida affektlarning paydo 
bo'lishi va ularning tabiati: odamlarning affektlarga qulligi va affektlarning kuchi; inson ozodligi 
va inson aqlining kuchi masalalari yuzasidan to'xtaldi. Affektlarni Spinoza tabiiy hodisa deb biladi. 
Affektlar orasidan Spinoza 3 tasini alohida ajratib ko'rsatadi. 1. Xohlash. 2. Qoniqish. 3. 
Qoniqmaslik. Qolgan barcha emotsiyalar shulardan paydo bo'ladi, deb hisoblaydi Spinoza. 
Spinoza affektlar butunlay inson irodasiga bog'liq va ularni to'liq boshqarish mumkin, degan fikrga 
qo'shilmaydi. Bu borada u affektlarni inson ustidan o'tkazadigan hukmronligi haqida fikr yuritadi. 
Barcha affektlar Spinozaning fikricha, insonni shunday holatga olib keladiki, bunda u o'z-o'zini 
boshqara olmaydi. Tasodiflarga qaram bo'lib, aniqlik ko'z oldida, noaniqlik tomon boradi, ozodlik 
esa affektlarga ergashishda emas, balki ularni aqlga bo'ysundirishdir. Spinoza psixologiyasi 
ongning psixologik ob'ekt sifatida shakllanishi yo'lidagi Dekartdan keyingi muhim qadam bo'ldi. 
Dekart dualizmining tanqid qilinishidan boshqa yo'nalish angliyalik faylasuf Tomas Gobbs 
nomi bilan bog'liq. Gobbs ruhni alohida mavjudlik sifatida mutlaqo inkor etdi. Uning fikricha 
dunyoda Galiley tomonidan ochilgan mexanika qonunlariga bo'ysunuvchi moddiy tanalardan 
boshqa hech narsa yo'q. 
Barcha psixik hodisalar ham shu qonunlarga bo'ysunadilar. Moddiy narsalar Gobbs fikricha, 
organizmga ta'sir etib, sezgini hosil qiladi. Inertsiya qonuniga ko'ra, sezgidan uning kuchsiz izi 
sifatida tasavvurlar paydo bo'ladi. Ular esa fikrlar zanjirini hosil qiladi va bu fikrlar sezgilar qanday 
ketma-ketlikda almashgan bo'lsa, shunday tartibda joylashadi. Bunday bog'lanish keyin 
assotsiatsiya nomini oldi. Agar avvalgi harakat yana takrorlansa va ustunlik qilsa, keyingilari 
harakatlanuvchi materiya bilan bog'liq bo'lgandan tekis stolda tomchining harakatlanayotgan suv 
ham harakatlanganidek uning ketidan harakatlanadi. Asosiy psixologik fenomenlardan biri sifatida 
assotsiatsiyalarni Dekart, Spinoza ham tan olishgan. Lekin tafakkur va irodaga nisbatan bilimning 
quyi shakli deb hisoblangan. Gobbs birinchi bo'lib assotsiatsiyani psixologiyaning universal 
qonuni sifatida ta'riflaydi. O'zining qobiliyatlar haqidagi ta'limoti bilan Gobbs Dekartni "Tug'ma 
g'oyalar" haqidagi gipotezasini qattiq tanqid qildi va odamlarda bir-biridan ustun tug'ma belgilari 
bo'lmasligini isbotlashga intildi.
Gobbs bevosita F.Bekonning davomchisi sifatida empirik yo'nalish namoyondasi sifatida 
tanildi. 
Empirik psixologiyaning «otasi» Gobbsning vatandoshi J.Lokk bo'lgan. Uning «Inson aqli 
haqidagi tajriba» asari psixologiyaning keyingi taraqqiyotiga kuchli ta'sir etdi. Lokkning maqsadi 

inson bilishining paydo bo'lishi va rivojlanishini tajribaviy o'rganishdan iborat edi. Bunda u 
«tug'ma g'oyalar» g'oyasini inkor etib, bilimlarning manbai individning hayotiy tajribasi deb 
biladi. Tajribaning o'zida esa Lokkning fikricha 2 manba bor: sezgi va refleksiya. Sezgi ob'ektdagi, 
tabiatdagi barcha moddiy narsalar bo'lib, ularning mahsuloti fikrlardir. Ya'ni «Biz sariq, oq yashil, 
issiq, sovuq, yumshoq, qattiq, shirin, achchiq va boshqalar haqidagi fikrlarni shu manba orqali 
olamiz» deb hisoblaydi Lokk.
Refleksiyaning ob'ekti aqlimiz faoliyati bilan egallangan va biz 
tashqaridan ololmaydigan fikrdir. Ongning ob'ekti shu fikrdir, chunki ong Lokkning bergan 
ta'rifiga ko'ra aqlimizda ro'y berayotgan narsalarni idrok etishdir. Lokk tajriba manbalarini o'zaro 
farqlasada, ularni bir-biridan ajratmaydi. Uning fikricha, sezgi bilimning boshi, refleksiya sezgi 
asosida paydo bo'ladi. Buni u shunday ta'riflaydi: «Aqlda birorta narsa ham yo'qki, u sezgida ham 
mavjud bo'lmasa». Lokkning fikriga ko'ra, fikrlar ikki xil
- oddiy va murakkab bo'ladi. Oddiy fikr 
faqat bitta tushunchani o'zida saqlaydi. Boshqa fikrlar parchalanmaydi. Murakkab fikrlar oddiy 
fikrlarni qo'shish, taqqoslash, umumlashtirish va abstraktlashtirish natijasida paydo bo'ladi. Oddiy 
fikrlar yig'indisi ongni tashkil etadi. Murakkab fikrlarning hosil bo'lish manbalaridan biri sifatida 
Lokk assotsiatsiyani keltiradi. U fanga birinchi bo'lib «fikr assotsiatsiyasi» degan atamani 
kiritgan. 

Download 1,35 Mb.