BPRdsON
Źródło: Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych
Data opublikowania: 2012-11-05
W Dzienniku Ustaw z dnia 25 października 2012 roku pozycja 1169 opublikowana została Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych.
Drogę do ratyfikacji Konwencji przez Polskę otworzyło jej podpisanie 30 marca 2007 roku, tj. w dniu otwarcia Konwencji do podpisu, a następnie przyjęcie przez Sejm RP w dniu 15 czerwca br. ustawy o ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 13 grudnia 2006 roku. Ustawa ta została podpisana przez Prezydenta RP 26 lipca br.
W latach 2008-2011 Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przeprowadziło, we współpracy z właściwymi resortami i instytucjami, szczegółową analizę postanowień Konwencji oraz, w ich świetle, polskich regulacji prawnych. W wyniku tych analiz zostało stwierdzone, że prawo polskie jest zgodne z większością postanowień Konwencji. Wyjątek stanowi tu jedynie artykuł 12 i 23 Konwencji.
Do uzyskania tej zgodności przyczyniło się m.in. zrealizowanie w latach 2010-2011 kilku ważnych inicjatyw legislacyjnych, które np. umożliwiły włączenie w maju 2011 roku do ustawy Kodeks wyborczy przepisów ułatwiających osobom niepełnosprawnym udział w głosowaniu, przyjęcie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 roku o języku migowym i innych środkach komunikowania się, a także ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 roku wprowadzającej zmiany do ustawy o służbie cywilnej, których celem jest umożliwienie zwiększenia zatrudnienia osób niepełnosprawnych w służbie cywilnej, wśród urzędników państwowych oraz wśród pracowników samorządowych. Wprowadzone zostały też nowe przepisy dotyczące dostępności różnych środków transportu.
Warto także wspomnieć o ustawie z dnia 3 grudnia 2010 roku o wdrożeniu niektórych przepisów UE dotyczących równego traktowania, która, w szczególności, wprowadziła dla pracodawców obowiązek zapewnienia niezbędnych racjonalnych usprawnień dla osób niepełnosprawnych.
Omówienie rezultatów przeprowadzonej analizy zostało zawarte w sporządzonym przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej uzasadnieniu wniosku o ratyfikację Konwencji (którego treść dostępna jest w druku sejmowym nr 408).
W związku z tym, że polskie prawo nie w pełni jest zgodne z postanowieniami artykułu 12 ust. 4 i artykułu 23 ust. 1 lit. a Konwencji, które odnoszą się, odpowiednio, do zagadnienia korzystania ze zdolności prawnej i zawierania związku małżeńskiego, Polska korzysta z przewidzianej w prawie traktatów możliwości złożenia zastrzeżeń i oświadczenia interpretacyjnego.
Oświadczenie interpretacyjne dotyczy możliwości stosowania ubezwłasnowolnienia osób, które nie są w stanie kierować swoim postępowaniem wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego lub innego rodzaju zaburzeń psychicznych.
Zastrzeżenie dotyczy zawierania małżeństw przez osobę, której niepełnosprawność wynika z choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego.
Do momentu wycofania zastrzeżenia, taka osoba, będąca w odpowiednim do zawarcia małżeństwa wieku, nie będzie mogła zawrzeć związku małżeńskiego, chyba że sąd zezwoli na zawarcie małżeństwa stwierdzając, że stan zdrowia lub umysłu takiej osoby nie zagraża małżeństwu, ani zdrowiu przyszłego potomstwa i jeżeli osoba ta nie została ubezwłasnowolniona całkowicie.
Dla uzyskania zgodności z postanowieniami Konwencji konieczne będzie przeprowadzenie dwóch istotnych zmian w legislacji pozostającej w kompetencji Ministra Sprawiedliwości, tj. w Kodeksie cywilnym i w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.
Ponadto, w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego podtrzymane zostanie zastrzeżenie złożone już przy podpisaniu Konwencji, w którym Polska uznaje, że postanowienia artykułu 23 ust. 1 lit. b i artykułu 25 lit. a nie mogą być interpretowane w sposób uznający indywidualne prawo do aborcji lub nakładający na państwo obowiązek zapewnienia dostępności aborcji.
Ratyfikacja Konwencji powoduje, że wymienione w niej zasady, takie jak
poszanowanie godności, autonomii i odmienności osób niepełnosprawnych, niedyskryminacja, pełny udział w życiu społecznym, równość szans i dostępność uzyskiwana głównie dzięki uniwersalnemu projektowaniu, będą uwzględniane przy wytyczaniu kierunków polityki społecznej dotyczącej osób niepełnosprawnych i określaniu środków jej realizacji.
Istotnym pozytywnym skutkiem ratyfikacji Konwencji jest doskonalenie i lepsze wdrażanie przepisów prawnych dotyczących osób niepełnosprawnych oraz utrwalenie w społecznej świadomości praw osób niepełnosprawnych. Zmiana postaw społecznych może zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp i obecność we wszystkich obszarach społecznego funkcjonowania, w tym zwłaszcza w życiu politycznym, rynku pracy, edukacji, kulturze, czy wypoczynku.
Wykonywanie Konwencji zostało powierzone ministerstwom i instytucjom, odpowiednio do ich kompetencji. Część zadań, w zakresie i formach określonych w ustawach, wykonywana będzie przez jednostki samorządu terytorialnego różnego szczebla, w ramach ich kompetencji i zadań.
Dla skutecznego wdrażania postanowień Konwencji konieczne jest rzeczywiste zaangażowanie nie tylko administracji na poziomie centralnym, ale także zaangażowanie samorządu terytorialnego oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacji pozarządowych zrzeszających osoby niepełnosprawne oraz działających na rzecz osób niepełnosprawnych.
Za koordynację wykonywania Konwencji odpowiadać będzie Minister Pracy i Polityki Społecznej, działający jako punkt kontaktowy, o którym mowa w art. 33 ust. 1 Konwencji. Do jego obowiązków będzie należało także sporządzanie sprawozdań z wykonywania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, podobnie jak odbywa się to w przypadku innych konwencji dotyczących praw społecznych. Obowiązek sporządzania takich sprawozdań wynika z art. 35 Konwencji.
Sprawozdania są rozpatrywane przez Komitet do spraw praw osób niepełnosprawnych, ustanowiony na mocy art. 34 Konwencji.
Z artykułu 33 ust. 2 Konwencji wynika obowiązek wyznaczenia lub ustanowienia niezależnej instytucji właściwej do pełnienia zadań w zakresie promowania, ochrony i monitorowania wdrażania konwencji. W Polsce wymagania niezależności, określone w paryskich zasadach dotyczących statusu i funkcjonowania krajowych instytucji powołanych do ochrony i promowania praw człowieka, spełnia Rzecznik Praw Obywatelskich.
Przejdź na stronę Rządowego Centrum Legislacji, by zapoznać się z treścią Konwencji
aaa
7.2. Sejm: zmiany w świadczeniach pielęgnacyjnych oraz specjalny zasiłek opiekuńczy
Źródło: PAP/Rynek Zdrowia
Data opublikowania: 2012-11-16
Zasiłek pielęgnacyjny - 620 zł - tylko dla rodziców i najbliższych krewnych dzieci niepełnosprawnych oraz specjalny zasiłek opiekuńczy - 520 zł - uzależniony od dochodu rodziny wprowadza nowelizacja ustawy o świadczeniach rodzinnych uchwalona w piątek (16 listopada) przed Sejm.
Za przyjęciem ustawy głosowało 259 posłów, 167 było przeciwko, czterech wstrzymało się od głosu.
Ustawa - zaproponowana przez rząd - ma zracjonalizować zasady przyznawania świadczeń pielęgnacyjnych i dostosować je do możliwości finansowych państwa.
Według MPiPS od początku 2010 r. liczba osób ubiegających się o świadczenie pielęgnacyjne gwałtownie rośnie ze względu na zniesienie kryterium dochodowego warunkującego jego przyznanie. W 2011 r. liczba osób uprawnionych zwiększyła się dwukrotnie.
Ze statystyk wynika, że wśród osób, które uzyskały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, aż 83 proc. stanowią osoby inne niż rodzice niepełnosprawnych dzieci, do których początkowo kierowana była ta pomoc.
Zdaniem autorów noweli znaczna część osób pobierających zasiłek nadużywa pomocy finansowej ze strony państwa - zauważalna jest tendencja do wyszukiwania niepełnosprawnych członków rodziny przez osoby nieaktywne zawodowo, by uzyskać świadczenie bez faktycznego sprawowania opieki.
W myśl noweli prawo do świadczenia pielęgnacyjnego będą mieć rodzice dzieci z niepełnosprawnością, wymagających stałej opieki. Zasiłek w wysokości 620 zł, z opłacanymi przez budżet państwa składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, będą otrzymywać co miesiąc, niezależnie od dochodu na osobę w rodzinie.
Prawo do tego świadczenia będą miały także inne osoby niż rodzice, na przykład dziadkowie, brat lub siostra, czyli osoby zobowiązane do alimentacji, jednak pod warunkiem, że rodzice dziecka albo sami są niepełnosprawni, albo zostali pozbawieni praw rodzicielskich.
Nowela zakłada też wprowadzenie do systemu świadczeń rodzinnych nowego świadczenia - specjalnego zasiłku opiekuńczego. Będzie on wynosił 520 zł miesięcznie. Przysługiwać będzie wtedy, gdy niepełnosprawność została stwierdzona czy nabyta po 25. roku życia lub związana jest np. z wiekiem osoby, nad którą trzeba sprawować opiekę.
Zasiłek przyznawany będzie rodzicom, ale tylko w przypadku, kiedy jedno z nich zrezygnowało z pracy zawodowej. Zasiłek nie będzie przysługiwał rodzicowi, który nigdy pracy nie podejmował. Otrzymywać go będą również inne osoby, na których ciąży obowiązek alimentacyjny i które zrezygnują z pracy w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad członkiem rodziny legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności.
Specjalny zasiłek będzie uzależniony od kryterium dochodowego. Ma przysługiwać, gdy łączny dochód dwóch rodzin: rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki - w przeliczeniu na osobę - nie przekroczy obowiązującego kryterium dochodowego dla osób otrzymujących świadczenia rodzinne (obecnie dla rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym wynosi ono 623 zł).
Osoby sprawujące opiekę nie będą miały prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, m.in. gdy mają już ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, a także zasiłku pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego. Nie będą mogły go otrzymać także osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów.
Ustawa przewiduje, że osoby dotychczas otrzymujące świadczenie pielęgnacyjne zachowają prawo do niego przez sześć miesięcy (od 1 stycznia 2013 r. do 30 czerwca 2013 r.) i będą otrzymywać je w wysokości 520 zł.
Od 1 lipca 2013 r. świadczenie pielęgnacyjne będzie wypłacane już tylko osobom uprawnionym do niego na podstawie nowych przepisów.
Znowelizowane przepisy miałyby obowiązywać od 1 stycznia 2013 r. Jeśli tak się stanie, budżet państwa zaoszczędzi w 2013 r. 170,9 mln zł (w stosunku do przewidywanych wydatków w 2012 r.), a w 2014 r. - 654,8 mln zł.
aaa
7.3. Zarejestrowany bezrobotny otrzyma 20 tys. zł na założenie firmy
Źródło: Rzeczpospolita/www.baza-wiedzy.pl
Data opublikowania: 2012-11-08
| 