ko‘zimga tikildi. Darrov yerdan ko‘tarib olib, uyoq-
buyog‘iga razm solib ko‘rdim. Bir oyog‘i lat yegan
bo‘lsa kerak, qonayotgan ekan. Yaralangan joyini
yaxshilab yuvib, dori surtdim,
keyin oyogMni tax-
takachlab, mahkam bog‘lab qo'ydim. Anchagacha
ingillab yotgach, keyin tinchib qoldi. Qom i to‘ygach,
uyquga ketdi.
Oradan o‘n besh kuncha vaqt o‘tgach, taxtakachni
olib tashladim. Boyoqish ikki-uch kun cho‘loqlanib
yurdi, keyin yarasi butunlay bitib ketdi. Ko‘hlikkina,
sho‘xroq kuchukcha ekan, uy ichi bilan hammamiz
unga qattiq bogianib qoldik. Lekin u ko‘chaga
o‘rgangani uchun hamisha
uydan qochish payida
bo‘lar, bunday paytlarda esa uni ko‘cha-ko‘ydan tutib
olib, joyiga qaytarardik. Kunlardan birida itimiz
yo‘qolib qoldi. Shuncha qidirsak ham topilmadi. Ko‘p
afsuslandik, lekin iloj qancha edi.
Kelasi yil yana o‘shanday qish kunlaridan birida
erta bilan deraza yonida qahva ichib o‘tirsam, to‘sat-
dan ko'cha tomondan vovullagan ovoz keldi. Negadir
bu tovush tanishdek tuyuldi. Darhol pastga tushib,
eshikni ochdim. Ha, xuddi o‘zi... Meni ko'rishi bilan
it dumini likillatib, sakrashga tushdi.
Yonidagi sap-
sariq bahaybat sherigi tinmay ingillardi. Yaqiniga
borib qarasam, bir oyog‘i singan ekan.
Ha, oradan bir yil o‘tgandan so‘ng o‘sha daydi
itimiz mendan najot istab yarador sherigini oldimga
boshlab kelibdi.
Ibratli tasodif
Buni bizga o‘qituvchimiz gapirib bergan.
O lsha o‘qituvchimizning bir qarindoshi birinchi
jahon urushi yillarida armiyada ofitser bo‘lib
xizmat
qilgan ekan. 0 ‘sha odam kunlardan birida cho‘lda
ketayotib qiziq bir voqeaning guvohi b o ‘libdi.
Tipratikan bilan yo‘g‘on bir ilon «jang» qilishayotgan
169
bo‘lib, hujum qilayotgan tomon asosan tipratikon
bo‘lib, u nuqul hamla qilar, har hamla qilganida o‘tkir
tikanlarini ilonning tanasiga sanchib olarkan. Ilon
chetroqqa o‘rmalab qochmoqchi bo‘lsa, yugurib oldi-
dan chiqar, yana nayzasini suqib-suqib olaverarkan.
Oxiri ilon shu darajada abgor bo‘libdiki, qimirlash-
gayam holi qolmabdi. Tipratikan yana
hujumga shay-
lanib turganini ko‘rib, ofitser qo‘lidagi tayog'i bilan
uni bir-ikki marta tushiribdi. Tipratikan til tortmay
o‘libdi, tayoq ham qars etib sinibdi. Ofitser yo‘l-
yo‘lakay singan tayog‘ini o‘ynab, o‘zi turgan chodirga
yetib olibdi. Oradan ancha vaqt o‘tgach, tashqari
chiqib qarasa, boyagi yo‘g‘on ilon chodiming osto-
nasida tasmadek cho‘zilib o'lib yotganmish.
Ustida
singan tayoq bo‘lagi.
0 ‘qituvchimiz shu voqeani aytib bergach, bizga
bunday degan edi:
— Tanasi ilma-teshik boiib ketan bir ilonning
yaxshilikka yaxshilik qaytarish niyatida shuncha yo‘l
bosib, tayoqning singan uchini sudrab kelishi aslida
aql borvar qilmaydigan narsa. Lekin bu bo‘lgan voqea.
Qolaversa, buni ibratli tasodif desa ham bo‘ladi.
