124
interferension polosalari ko‘rinadi. Ko‘zgular orasidagi masofalar katta bo‘lganda
interferensiyalavchi nurlar orasidagi yo‘l farqi g‘oyat katta (106
dan ortiq) qiymatlarga
yetishishi
mumkin,
ya’ni
millioninchi
chamasidagi
poloslar
ko‘rinadi.
Ravshanki, bu holda monoxromatiklik darajasi juda yuqori bo‘lgan yorug‘lik manbalari
kerak. V.P.Linnik
«mikrointerferometr»
yasadi, bu asbob Maykelsonning kichik
interferometri bo‘lib, odatdagi mikroskopga kiygiziladi. Bu asbob sirtdagi juda mayda
notekisliklarni kuzatish va o‘lchashga imkon beradi hamda sirtlar sifatini tekshirishda
ishlatilishi mumkin.
Ammo ikki nurning interferensiyalashishi tufayli vujudga keladigan manzaraning bir
kamchiligi mavjud: ekrandagi yoritilganlik maksimumdan minumumga tomon asta-sekin
o‘zgarib boradi. Boshqacha qilib aytganda maksimumlar yoyilganroq bo‘lib, umumiy fonda
unchalik aniq ajralib turmaydi. Interferension manzaraning keskinligini oshirish uchun ikki
emas, balki ko‘proq kogerent nurlarning interferensiyalashishidan foydalanish lozim. Shuning
uchun
ham
hozirgi
vaqtda
asosan
ko‘p
nurli
interferometrlar
ishlatiladi.
Yuqoridagi rasmda Maykelson interferometrining zamonaviy korinishi tasvirlangan bo'lin
talabalar shu jihozda tajriba ishlarini olib borishadi.
