VATANNI SEVMOK IYMONDANDIR
Ota-bobolarimizdan kolgan merosiy an’analardan biri –
uzi tugilib usgan vataniga,
xonadoniga, el-ulusga cheksiz izzat-extirom tuygusidir. «Uzga yurtning sultoni bulgandan
kura, uz yurtingning gadosi bul» degan gaplar xam donolardan kolgan.
Ajdodlarimiz uz el-
yurtlarining chinakam fidoyilari, uz vatanlarining muxibu mexribonlari bulganlar. Kindik
konlari tomgan tuprokning bir sikimini uzga yurtning olam-olam booyligiyu bexisob zarlarga
almashtirmaganlar. Bu odat uzbek xalkining kon-koniga singib ketganki, u uz gushasini xech
kachon uzgalarning kasru koshonalarga
almashtirishni ravo kurmaydi, «ona yurting – oltin
beshiging», «Uz uyim – ulan tushagim», deya
bor mexru muxabbatni uz yurti, vatani, uyi,
xonadoni axliga ulashib, gox tuklik bulsin, gox yuklik bulsin, shukur kilib yashayveradi.
Mana bu fazilatni vatanni sevish, vatanparvarlik, deyiladi.
Vatan tuygusi xar kimning koniga ona allasi, bolalikda eshitgan she’r, kushiklari bilan
kiradi. Vatanparvarlik tuygusi gudaklikdan boshlab shakllansa u sunggi nafasigacha bokiy
buladi. Vatan
va vatanparvarlik xissini, millat tuygusini xar bir uzbek fukarosi chukur
anglashi, ayniksa uzbekistonlik bulganidan, shu yurtga daxldorligidan faxrlanishi lozim.
Vatanparvarlik –
bu Vatanimiz xalkiga, uning an’analariga, tili va madaniyatiga
muxabbat va xurmat bilan karash xamda uni rivojlantiirishga
uz xissasini kushish, unng
xakikiy jonkuyari bulishidir.
10
Vatnparvarlik - bu Vatan oldidagi mas’uliyat, millat manfaati bilan yashash,
Vatan
tarakkiyoti, millat obrusiga obru kushish, unga foyda keltirish, fidoyilik, xalollik bilan mexnat
kilish, xalkning shon-shuxrat va manfaatni uylash, insonparvar bulish demakdir.
Vatandan uzokda – buyuk imperiyani vujudga keltirgan, shoxlik saltanati nash’u namo
surgan Zaxiriddin Muxammad Bobur ona yurti Andijonni lokal bir bor kurish orzusida xasrat-
nadomatlar chekib olamdan kuz yumgan bulsa, el sevgan shoir Furkat kindik tukilgan
Kukondan kirok yashash azobini shunday ta’riflaydi:
Figonkim, gardshi davron, ayirdi shox suvorimdin,
Gamim kup, ey kungil, sen bexabarsan oxu zorimdin.
Adashgan it kabi Furkat kayon borgum bilolmasman,
Kachon bulgaykim, topgaymen, xabar yoru byorimdin.
Vatan mexri, vatan ishki shu kadar buyuk. Unga bulgan mexr inson kalbiga shu kadr
muxim urnashganki, xech kanday kuch bu tuyguni zurlik bilan sitib chikarolmaydi. Xususan,
bizning ajdodlarimizda bu tuygu kungil tubida juda chukur tomir yoygan. Ularning avlodlari
xisoblanmish bizlarga xam, bu tuygu terni singib ketgan.
