| XALQ QO‘SHIQLARI
Inson kayfiyati hayotdagi vaziyatlar ta’sirida o‘zgarib
turadi. Ob-havo, ona tabiatdagi fasl o‘z garishlari, oiladagi
munosabatlar, do‘stlarning totuvligi, hatto, notanish
odamning bir og‘iz so‘zi sizning kayfiyatingizni ko‘taradi
yoki tushiradi. Xursand bo‘lgan paytingizda sho‘x qo‘shiq
aytgingiz, raqsga tushgingiz keladi. Noxush damlarda
ko‘proq jim turib xayol surishni ma’qul ko‘rasiz. Bunday
daqiqalarda mungli kuy ham sizga tasalli beradi, og‘iringizni
bir oz yengil qilganday bo‘ladi. Ana shunday holat bizning
qalbimizda lirik kechinmalarning paydo bo‘lishi uchun
zamin tayyorlaydi: qo‘shiq yaratishga sabab bo‘ladi. Haqiqiy
she’r faqat chuqur ehtiroslar, favqulodda ro‘y bergan va
inson ruhiga ta’sir ko‘rsatgan turmush lavhalari orqali
yaratiladi. Bu asarlar ichki kechinmalarga boy bo‘ladi.
Shuning uchun ular she’riy yoki nasriy shaklda yozilishidan
qat’i nazar lirika namunasi deb ataladi. Shunday qilib, atrofda
ro‘y berayotgan voqea-hodisaga nisbatan ichki histuyg‘
ular vositasida munosabat bildirilgan asarlar lirika atamasi
bilan yuritiladi. Bu so‘z aslida, ≪lira≫ — yunonistondagi
qadimiy musiqa asbob nomidan olingan bo‘lib, histuyg‘
u, ichki hayajon bilan bog‘liqlik ramzi sifatida tushunilgan.
Xalq og‘zaki ijodidagi qo‘shiqlar ham lirik asarlardir.
Chunki ularda insonning ichki his-tuyg‘ulari, kechinmalari
aks etadi.
Qo‘shiq Mahmud Koshg‘ariyning ≪Devonu lug‘otit
turk≫ (1074) asarida, ≪qo‘shug‘≫ shaklida uchraydi va she’r,
qasida (biron kimsa yoki narsaga atalgan she’r) ma’nosini
anglatadi.
Qadim zamonlarda ≪shlok≫, ≪takshut≫, ≪ir≫ (yir), ≪kug≫
kabi atamalarning ham nazm, she’r, ya’ni ma’lum darajada
qo‘shiq janriga aloqasi bo‘lgan.
72
Qo‘shiq haqida ma’lumot berilgan hamma adabiyotlarda
uning ≪qo‘shmoq≫ fe’lidan hosil bo‘lgani aytiladi.
Qo‘shiq atamasining kelib chiqishi qanchayin sodda tuyulmasin,
og‘zaki ijodimizdagi bu janr juda murakkab ruhiy
kechinmalarni ifodalashga xizmat qiladi. Qo‘shiqning janr
xususiyatlari quyidagilardan iborat:
| 