| TIBBIY TIMSOLLAR
«Kosa ustiga egilgan ilon», «Yonib turgan sham». Bular shunchaki badiiy tasvir bo'lmay, donishmandlik va insonparvarlik timsoli sifatida ming yillardan beri e'zozlanib, avloddan-avlodga o'tib keladi. Qolaversa, har ikki tasvir jahon xalqlari ongida insonga tani-sog'liq, xushkayfiyat va bardamlik hadya etuvchi tibbiy timsollar sifatida singib ketgan.
Azaldan Sharqning rivojlangan madaniy markazi bo'lmish O'rta Osiyoda ham qadimgi Yunonistondagi singari tabobat, tibbiyot ravnaq topgan bo'lib, kosa ustiga egilgan ilon timsoli shu mintaqada yashagan xalqlar uchun taxminan miloddan avvalgi XIII asrdan beri qahramonlik, olijanoblik, sadoqat va muhabbat ramzi sifatida e'zozlanib kelinadi.
Keyinchalik tibbiyotning jahoniy timsoliga aylangan yuqoridagi tasvir o'ziga xos hududiy va mintaqaviylik tufayli zamonlar o'tishi bilan ham shaklan, ham mazmunan o'zgarib borgan. Biroq ramzlarda ilon tasviri saqlanib qolavergan.
Shuni ham ta'kidlash joizki, qadimgi Yunonistonda tibbiyot xudosi hisoblangan Asklepiy va uning qizi Gigiycya nomlari bilan uzviy bog'liq bo`lgan ilon tasviri hozirgidek kosaga egilgan holda emas, donishmandning hassasiga o'ralgan holda bo'lgan.
Ilon tasviri bor timsollar Vavilonning tabobat xudosi Niggizzidi nomi bilan ham bog'liq. 1877 yilda Iroq hududidagi ko'hna tepani (qadimgi Tello) qazish chog'ida eramizdan avvalgi XIII asrga oid tabobat xudosi tasvirlangan noyob yodgorlik - bir-biriga chirmashib, daraxt ustiga chiqayotgan ikki ilon tasviri topilgan. Qolaversa, ilon O'rta Osiyoda azal-azaldan donishmandlik timsoli bo'lib, hatto Sharq xalqlarining muqaddas kitobi «Avesto» afsonalarida ham unga keng o'rin berilgan. Shuningdek, ko'hna Sharq payg'ambarlaridan bolmish Zardo'shtning falsafiy qarashlari va she'riy bitiklarida ham (taxminan eramizdan avvalgi X asrda) ilon tasvirini ko'ramiz.
Afsuslanadigan joyi shundaki, Yunonistondagi tibbiy timsollar paydo bo'lishi va shakllanishida O'rta Osiyoning tibbiy timsollari ijobiy rol o'ynaganligi, demakki, bizning avlod-ajdodlarimiz dunyo madaniyatiga qolaversa, tibbiyoti taraqqiyotiga munosib ulush qo shganligi haqidagi tarixiy haqiqatni isbotlovchi to'la dalillarga ega emasmiz. Biroq Sharq falsafasi va madaniyati Pifagor maktabini o'tgan qadimgi yunon mutafakkirlarining dunyoqarashi ravnaqiga ijobiy ta'sirini isbotlovchi bir qadar bilvosita dalillar bor. Bunga, avvalo, Luqmoni hakim Alkmenon Krotonskiy)dek buyuk faylasuf-shifokorning hayot yo'li yorqin dalil hisoblanadi.
Donolar ramzi Zardo'sht ilonning olijanoblik va mag'rurlik timsoli bolmish burgut bo'yniga chirmashib olgan tasviri ham bizni afsonalardan haqiqat sari boshlaydi. Bu ikki fazilat mujassamida ezgulik va ro'shnolikning haqiqiy fidoyilari yo'lini ko'radi. «Avesto» gigiyenasi aynan shu g'oyalari bilan sug'orilgan. Biroq «Avesto»da madh etilgan timsol va ta'limotlar negadir boshqa adabiyotlarda eslanmaydi. Nemis faylasufi Fridrix Nitsshe bundan mustasno. Uning «Zardo'sht shunday degan» asari faqat falsafiy umumlashmalar mahsuli bo'lmay, unda chuqur tarixiy tadqiqotlar asosida yuzaga kelgan va hayot haqiqatiga aylangan lavhalar bor. Sharq xalqlarining muqaddas kitobida madh etilgan ezgulik va jasorat timosli burgut bilan ilon haqida esa shunday deyiladi: «Burgut osmon uzra o'ljasini emas, balki qadrdon do'stini ko'targandek parvoz qilardi. Ilon burgut bo'yniga jonajon do'stini quchgandek chirmashib
olgandi».
Savol tug'iladi: burgut bo'yniga chirmashgan ilonning Asklepiy hassasiga o'ralgan yoki kosaga egilgan ilon bilan qanday aloqasi bor? Hamma gap shundaki, afsonalar, mangu qahramonlar haqidagi hikoyat va rivoyatlar mazmunan o'zgarmasa-da, o'sha joy, tub xalq tarixiga mos ravishda shaklan o'zgarib, qo'shimchalar bilan boyib, avloddan-avlodga o'tadi. Muqaddas Avestodagi burgut bo'yniga chirmashgan ilon taqdiridagi shakl o'zgarishlari ham zamon va hududiy tasvirlar mevasi bo'lsa, ajab emas. Chunonchi, qadimgi yunon afsonasida burgut hassa bilan, o'rta asrlarga kelib hassa kosa bilan almashgan. Shunday qilib, bizning kunlarimizda yagona timsol shaklini olgan - kosa ustiga egilib turgan ilon tasviri shakllangan. Ana shu shakl o'zgarishlarda biz xalqlaming milliy an'analari, tarixiy taraqqiyoti, madaniy va iqtisodiy ravnaqi in'ikosini ko'ramiz. Ma'lumki, IX-XI asrlar bayrog'ida ilon tasviri bo'lgan arab xalifaligi (asosiy qismini O'rta Osiyo tashkil etardi) saltanati musulmon - arab madaniyati va fani gullab-yashnagan davr hisoblanadi. Ilonga sig'inish, uni ulug'lash, yulduzlarga qiyoslab ilohiylashtirish, shunchalar ommalashgan ediki, bizning kunlarimizda rang tasvir va kiyishlarimizda koinot aksi keng o'rin olgandek, Asklуpiyning ilon quchog'idagi tasvirlari ham Sharq xalqlari kiyimiga ko'chgandi. Boshqacha qilib aytganda, «Ilonbardor» Asklepiyning aynan qiyofasi tasvirga ko'chgandi. Rivoyatlarga qaraganda, Asklepiy hatto Xudo tomonidan joriy etilgan hayot qonunini buzib, o'lganlarni davolash yo'li bilan tiriltirgan. O't xudosi Zevs bundan g'azabga kelgan Appolonni tinchlantirish niyatida buyuk hakimni chaqmoq bilan jarohatlab, tabobat ilmining timsoli bo'lmish ilon bilan birga osmonu falakka olib chiqib ketgan.
lion zahri bilan insonga sog'liq, hatto qayta hayot in'om etguvchi timsol sifatida odamlar ongiga singib ketgan va bugungi kunda ham tabobatda shifokorning eng yaqin madadkori hisoblanadi. Unda ilon уgilib turgan kosa nima ma'noni beradi? Nega уndi vaza, ko'za, lagan yoki qozon emas, aynan kosa?
Qadimgi hind manbalarida kosa insonnig, avvalambor ayol tanasi, yer va osmon birlashishining ramzi bolgan. Shunga ko'ra, inson tanasi shaxsini o'ziga joylagan idish demakdir. Qadimgi Yunonda esa piyoda inson salomatligini mustahkamlash, dardlardan forig' etishga olib keluvchi bayram va marosimlarda foydalaniladigan idish sifatida e'zozlangan. Shu boisdan piyola bilan birga salomatlik ma'budasi Gigiyeya, ayrim hollarda tabobat xudosi Asklepiy tasvirlangan. Jumladan, O'rta Osiyo xalqlarida ham piyola boshqa idishlardan ko'ra qadrliroq hisoblangan. Arab musulmonlari hukmronligi davrida ro'zg'orda foydalaniladigan buyumlarga Qur'on va hadislardan hikmatlar bitilgan. Kosaga esa sehrlovchi va shifobaxsh narsa sifatida e'tiqodlari baland bo'lgan. Bu e'tiqod faqat kosaning o'zi emas, uning ichidagi narsalarga ham aloqador bo'lgan. Masalan, vahima kasalini davolashda Makkada misdan tayyorlangan va gardishiga Qur'on oyatlari bitilgan kosadagi suv shifobaxsh hisoblangan. Emishki, u oddiy kosa bo'lmay, sehrli bo'lib, afsun kuchiga ega emish. Kimki undan suv ichsa, dardiga shifo toparmish. Bordi-yu, kosa o'tgan ajdodlardan qolgan meros bo'lsa, u muqaddas hisoblanib, jomni boshqalarga davolanish uchun saxiylik bilan berib turgan. Balki afsonalardagi «Hayot kosasi». «Baxt jomi», «Sabr-bardosh kosasi» degan iboralar shu yo'sinda kelib chiqqandir.
Qadimda bo'lganidck, o'z zahri bilan inson salomatligiga xizmat qiladigan ezgulik va yaxshilik ramzi ilonning bugungi kunda ham bir necha xil tasviriy timsollarini ko'ramiz. Masalan, yer kurrasi fonida gulchambarlar bilan gir aylantirilgan tik kosaga o'ralgan ilon jahon Sog'liqni Saqlash Tashkilotining ramzi hisoblanadi. O'rta Osiyoning qadimiy xalqlari so'g'diylar, baqtriylar, xorazmiylarning uyg'onish davri fan-madaniyati, jumladan, tibbiyot fani va amaliyoti ravnaq topgan asrlardagi tibbiy timsoli burgut bo'yniga o'ralgan ilon tasvirini bugungi Sharq tabobati mazmuniga mos keladigan tarzdagi ramzini yaratsak bo'lmasmikin? Axir o'tmishda o'z milliy madaniyati, san'ati, tabobati an'analariga ega bo'lgan Movarounnahr xalqlarning bugungi vorislari qayta qurish, mustaqillik sharofati tufayli sharq xalqlari tibbiyotining ma'naviy va an'anaviy ramzini yaratib bo'lmaydimi? Balki, shifokorlarimizning hozirgi qiyin zamonda inson salomatligi, og'ir dardlar yo'liga g'ov solish borasidagi sa'y-harakatlariga kuch-quvvat baxsh etar. Har holda Ar-Roziy, Ibn Sino, Jurjoniyga o'xshagan buyuk tabiblari boigan sharq tabobati timsoliga ega bo'lsa, foydadan holi bo'lmasdi. Balki, biz musulmonlar ruhiyatiga monand timsol dunyoga kelar. Hamma gap hadik, ikkilanish va «qanday bo'larkin», deb soyasidan ham qo'rqish vahimasidan xalos bo'lib, dadil ishga kirishishda.
|
