Tuproqdagi gumus muvozanatini saqlab turish va miqdorini oshirish

Tabiiy ekotizimning asosiy tashkil etuvchi komponentlaridan biri bo’lgan tuproqning unumdorlik darajasini belgilovchisi gumus miqdoridir. Har xil genezisga ega bo’lgan tuproqlarda u har xil ko’rsatkichga ega bo’ladi. Bunday gumus miqdori va sifat tarkibi nisbatan doimiy va o’zgarmas bo’ladi. Tabiiy sharoitda hoil bo’lgan tuproqlarning unumdorlik darajasi gumus miqdoriga va boshqa bir qator muhim ko’rsatkichlariga qarab aniqlanadi. Ma’lumki tuproqda gumus hosil bo’lishi asosan undagi o’simlik va hayvonot qoldiqlaridan iborat bo’lgan organik massaning gumufikatsiyasi va mineralizatsiyasi jarayonlarining pirovard natijasidir. Tabiiy ekologik muhitda mazkur jarayonlar natijasi deyarli o’zgarmas (stabil) kattalikka ega bo’lishi kuzatiladi. Masalan, tabiiy hosil bo’lgan qora tuproq (gumusi 5-20%), podzol tuprog’i(1,5-2%), bo’z tuproqlar (1,5-4%), taqirlar va taqirli tuproqlar(0,5-1,5%), o’tloqli tuprolar (2-2,5%) va hokazolar. Bu tuproqlarda gumus hosil bo’lishi muayyan mintaqaviy tuproq hosil bo’lish jarayoni qonuniyati ta’sirida ro’y beradi hamda bundan tashqari tabiiy gumus hosil bo’lishida kichik biologik moddalarning aylanish qonuni ham o’z ta’sirini ko’rsatadi.Bu hodisalarni umumlashtirib ko’rsatadigan bo’lsak, tabiiy moddalarning (gumus va boshqa moddalarning) biokimyoviy aylanishi doimiy muvozanatga kelgan bo’ladi.

Qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishida foydalaniladigan yerlardagi tuproqlarda-agrogeosenozlarda esa, tabiiy tuproq hosil bo’lish sharoitiga juda katta o’zgarishlar kiritiladi yoki butunlay boshqa sun’iy (tabiiy sharoitning ham ta’siri bo’lgani holda) sharoit vujudga keladi.Yuqorida ko’rsatib o’tilganlarni boshqacha qilib aytilganda, gumus va boshqa moddalarning biogeokimyoviy aylanishi ma’lum muvozanatga kelishi yoki bu moddalarni ortib borishi tendensiyasi ro’y berishi kuzatilishi kerak. Chunki sun’iy hosil qilingan optimal yoki maksimal sharoitda (yuqori unumdorlikda olingan hosilga ko’ra)fotosintez mahsuldorligi (mineralizasiyadan yangi hosil bo’ladigan CO₂ hisobiga) yoki ekinlar hosilini oshib borishi tuproq unumdorligini albatta ortishiga olib keladi.

Umuman olganda, yuqorida aytib o’tilgan hodisalarni sxematik ravishda quyidagicha tasvirlash mumkin:

-tabiiy ekotizim-beogeosenozda tuproq o’simlik mikro va makrofauna-mikroorganizmlarning o’zaro ta’sirida nisbatan stabil kattalikka va sifat ko’rsatkichlarida ega bo’lgan gumus hosil bo’ladi;

-antropogen (sun’iy) ekotzim agroekotizim agrogeosenozda esa, tuproq o’simlik (har xil tur va navdagi yekinlar)- mikro va makrofauna (chorva mollari) mikroorganizmlarning muvofiqlashtirilgan o’zaro ta’sirida miqdor jihatdan o’sib boruvchi kattalikka va yo’naltirilgan sifat ko’rsatkichlarga ega bo’lgan gumus hosil bo’lishi mumkin (yoki aksincha).

Ko’pgina izlanishlar natijalariga asosan aytish mumkinki, bo’z tuproqlar mintaqasi sug’oriladigan tuproqlari, dehqonchilik yuqori madaniy darajada olib borilganda, qo’riq tuproqlardan gumus holati bo’yicha keskin farqlanadi; bunda undagi gumusni miqdori bir qancha ortishi bilan birga, sifat tarkibi ham yaxshilanishi kuzatiladi (Ziyamuhamedov, Rijov, 1975; Rijov, Toshqo’ziyev 1976; Sattorov, Valiyev,1990). Uzoq muddat davomida yuqori miqdorda go’ng qo’llanilib (40-80 t/ga) dehqonchilik yuritilgan tipik bo’z tuproqlarda (xususiy tomorqa yerlarida) gumusning umumiy miqdori 4% ga yetishi kuzatilgan, uning tarkibida gumin kislotasi miqdori fulvokislotadan ko’paygan, ya’ni qora tuproqlardagi nisbatga tomon yo’nalgan.

Bizning izlanishlarimiz natijasiga ko’ra, Oq-Qovoq tajriba markazidagi uzoq muddatli takriba dalalaridan olib, gumusni fraksiya va guruhli tarkibi o’rganilganda, oradan 55 yil o’tgach, uzoq muddat o’g’it qo’llanilmasdan paxta yetishtirilganda tuproqda gumus miqdori 39,4 foizga, azot miqdori 24foizga kamaygani aniqlandi. Har yili o’rtacha miqdorda mineral o’g’itlar qo’llanilib kelinganda (N-150, P₂O₅-100, K₂O-50-70 kg/ga) tuproqdagi gumus va azot miqdori mutanosib ravishda 23,3 va 18,3 foizga kamayganligi kuzatildi, bu esa nazorat variantidagidan birmuncha kam. Tuproqqa har yili 30 t/ga miqdorida go’ng solinganda, gumusning miqdori 1,75 foizga yetdi va dastlabkisidan 33,5 foizga, azotning miqdori 25 foizga ortganligi aniqlandi. Paxta-beda almashlab ekishning 45 yilida yuqoridagi miqdorda mineral o’g’itlar qo’llanilganda tuproqda gumusning miqdori 10 foiz, azot esa 11,8 foizga ortdi. Gumusning tarkibi analizga ko’ra, go’ng qo’llanilgan hamda almashlab ekish joriy etilgan variantlarda gumin kislotasining miqdori nazoratga nisbatan 4,5-8 foizga ortgan, bu esa gumusning sifati ham yaxshilanib borayotganligini ko’rsatadi.