Nigoh ketar to'lqinlar bilan,
Sohillarga suq bilan qarab.
Oo‘lda ketmon,
bir chol daryodan
Bog'iga suv ochadi yayrab.
Kumush sochday yoyilar suv ham,
Quyiladi tuproq qoyniga.
Mening qalbim rashk bo'lib shu dam
Osiladi suvningboyiga.
Hovuch-hovuch ichadi qizcha,
Serob bo'lib ketar tashna lab.
She’rim o‘qib bir hovuch suvcha
Bahra olarmikan biron qalb? —
Shu rashk meni qiynar bu nafas!..
Yurak nihol olov qoynida
Yonar, kular, yashnardi shaydo.
Orzu, hisning sof oyinida,
Ilk she’rlarim bo'lardi paydo.
She’ring murg'ak, lekin diling soz,
Nafasingda, dedingiz, o‘t bor.
Yonib
kuylash shoirlikka xos,
0 ‘sgin, sovish bilmagin zinhor.
Bu otashni bagrimdan olib,
Vodiylarga, gullarga berdim.
1958
To'quvchini qo'shiqqa solib,
Qo'riq yerlar bag'riga kirdim.
Ishq, haqiqatan
qudrati goyo
Mening bilan tebratdi qalam.
Qo'shiqlarim bilmay gash, riyo,
Oshkor kuldim, oshkor chekdim g‘am.
Dili shoir hassos bir elga,
Farzandligim naql etar burchim.
Xalq qalbiday bir go‘zal she’rga
Yetarmikan hech qachon kuchim...
1959
