eng arzimagan, beozor xatti-harakatlari, qiliqlarini o‘zi-
ning yovuz, zolim, tuban nurlari, ranglari bilan talqin
qilib, arzimagan narsalarni shubha botqog‘iga bulg‘ab,
ulardan o ‘zining namoyon bo ‘lishi uchun qo‘shimcha
quw at manbai sifatida foydalanadi. Ishdan ozgina ke-
chikib qolish, do‘stlar davrasidagi beozor imo-ishora yoki
so‘z, allaqachon unutib yuborilgan bolalik ishtiyoqlari va
shu kabi hayot ikir-chikirlarining hammasi g‘oyat daraja
da puxtalik bilan o‘z turmush o‘rtog‘iga qarshi, uni ayb-
lovchi aktlarning qalin tomlariga yig‘iladi.
Qizig‘i shundaki, bunday rashkka qarshi kuchli
asoslangan ta’sirlar ham, uni to ‘xtatib qolishga urinishlar
ham qaytanga uni kuchaytiradi va yanada qizdirib yubo-
radi. Xuddi qopag‘on itni zanjirga bog‘lab qo‘yilsa, battar
darg‘azab bo‘lib «tartib buzuvchilariga» tashlanishi va
darg‘azab hurishi, ichib olganjanjalkash odamning qo‘li-
dan tutib turilsa, o ‘z tajovuzkorligini yanada kuchli
namoyon qilganidek, rashk ham shunga o ‘xshash holatni
namoyon qiladi. Aynan shuning uchun ham, umuman
«taqiqlangan meva»ning mazasi odamlar uchun shu
qadar shirin tuyulsa kerak, balkim.